Μύδια με καρότα και πατάτες …

... Μυδικοί πόλεμοι είναι οι πόλεμοι που γίνονται στο σπίτι μας κάθε φορά – και δεν είναι και πολλές - που βρίσκω φρέσκα μύδια στην αγορά. Από τη μια μεριά παρατάσσεται ο αρχηγός των Μύδων, η αφεντιά μου δηλαδή, οπλισμένη με μια στρατιά συνταγών και εναλλακτικών προτάσεων. Απέναντί μου ταμπουρώνεται η κόρη μου οπλισμένη με την πεισματική της άρνηση, τα χείλη ερμητικά κλειστά και το λάβαρο της επανάστασης που γράφει “senza cozze” *. 

Τι κι αν τα καμουφλάρισα με σάλτσα μουστάρδας για ν’ απαλύνω τη γεύση τους, τι κι αν έφτιαξα μυδοπίλαφα και μυδομακαρονάδες, ηττήθηκα κατά κράτος.
Το πήρα λοιπόν απόφαση να φτιάχνω τα μύδια όπως μας αρέσει, να τα τρώμε μόνοι μας και να ησυχάσει κεφαλάρε μας …

Μύδια μαγειρευτά με καρότα και πατάτες

 

υλικά:
500 γρ. μύδια ψίχα
3 μέτριες πατάτες
4 καρότα
1 σκελίδα σκόρδο
2-3 ντομάτες στον τρίφτη ή ντομάτα κονκασέ
μισό ματσάκι μαϊντανός

Κόβουμε τα καρότα σε ροδέλες και τις πατάτες σε μέτρια κομμάτια και τα σωτάρουμε καλά σε λίγο λάδι. 

Ρίχνουμε το σκόρδο, τη ντομάτα και το μαϊντανό, ελάχιστο νερό, αλατοπιπερώνουμε, καπακώνουμε και μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.

     

Προσθέτουμε τα μύδια, ανακατεύουμε απαλά, καπακώνουμε και συνεχίζουμε το μαγείρεμα.

Αν χρειαστεί, στο τέλος του μαγειρέματος βγάζουμε το καπάκι και δυναμώνουμε τη φωτιά ώστε να μείνει το φαγητό μόνο με το λάδι του.

        

Με ελάχιστα υλικά έγινε ένα φαγητό χορταστικό, νόστιμο και θρεπτικό. Για να πω την αλήθεια, κράτησα λίγα από τα φρέσκα μύδια και τα έφτιαξα με μουστάρδα, που αρέσουν τρελλά στο νοικοκύρη του σπιτιού.

     

* Το “senza cozze” (χωρίς μύδια, ιταλιστί) είναι οι μόνες λέξεις που έμαθε η κόρη μου όταν πρωτοπήγαμε στην Ιταλία. Ενώ εμείς προσπαθούσαμε να κουτσομάθουμε πώς να λέμε “20 € βενζίνη” και “πόσο κάνει αυτό”, εκείνη αποστήθισε μόνο το “senza cozze”. Και το εκτόξευε εναντίον κάθε άμοιρου σερβιτόρου, ακόμη κι αν παράγγελνε καρμπονάρα ή λεμονάδα.
Μέχρι και δίπλα στην ιχθυόσκαλα της Γκαλίπολης, που έφταναν τα καΐκια μ’ όλα τα αγαθά του Θεού και της Μεσογείου ολόφρεσκα και προσιτά, που κρέμονταν τσαμπιά τα μύδια, δαγκώναν τον αέρα αστακοί και καβούρια κι άστραφταν στον ήλιο οι σαρδέλες, ακόμη κι εκεί η ταλιμπάν δεν απαρνήθηκε το γνώριμο ρεφραίν.