Να τα πούμε;

… Υπάρχει και μια πικρή παραλλαγή, βγαλμένη από παλιότερες δύσκολες εποχές –εσύ είσαι μικρός και δεν θα τις θυμάσαι, φοβάμαι όμως ότι θα ζήσουμε όλοι παρόμοιες στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Μ’ ένα δίστιχο –ή δύστυχο;- σατιρικό λοιπόν διασκέδαζε ο κόσμος τις δυσκολίες του, γέλαγε λιγάκι κι έπαιρνε κουράγιο για να συνεχίσει:

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, 
το λάδι πάει εικοσιεννιά 
κι η ζά- κι η ζάχαρη δεκάξι, 
ο φτωχός –ο φτωχός θα τα τινάξει.

Και με τα τόσα βάσανα, πάλι η ζωή γλυκειά είναι. Χαμογελάμε λοιπόν, δεν το βάζουμε κάτω και πάντα περιμένουμε από τον καινούριο χρόνο αν όχι κάτι καλό, τουλάχιστον κάτι καλύτερο.

.

Ζαμπονοσαλάτα έλατο …

… Ω, έλατο  ω, έλατο, μ’ αρέσεις πώς μ’ αρέσεις …
Αν μάλιστα είσαι φτιαγμένο από ζαμπονοσαλάτα και στολίζεις το κέντρο του γιορτινού μας τραπεζιού, τότε μου αρέσεις ακόμη περισσότερο …

Ζαμπονοσαλάτα έλατο 

υλικά:

200 γρ. ζαμπόν σε φέτες
1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
2 βραστά αυγά κομμένα σε μικρά κυβάκια
1 φλυτζάνι τσαγιού μαγιονέζα
αγγουράκι τουρσί ψιλοκομμένο
μαϊντανός ψιλοκομμένος

για τη διακόσμηση:
πιπεριές Φλωρίνης από βαζάκι

Κόβουμε το ζαμπόν σε λωρίδες και μετά σε μικρά κομμάτια.

 

 Το αναμειγνύουμε με τα υπόλοιπα υλικά και προσθέτουμε τη μαγιονέζα. 

 

Ανακατεύουμε πολύ καλά.

Ζωγραφίζουμε το περίγραμμα ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου σε αντικολλητικό χαρτί.

 

Κόβουμε προσεκτικά, το κολλάμε σε μια πιατέλα και απλώνουμε πάνω τη σαλάτα. 

Κόβουμε τις πιπεριές Φλωρίνης σε λεπτές λωρίδες για να φτιάξουμε το περίγραμμα του δέντρου.

 

Και σε μικρούς κύκλους για τις μπάλες που στολίζουν το δέντρο.

Δεν ξεχνάμε το αστέρι στην κορυφή.

..

Τρουφάκια …

… Αχ, κύριε πρέσβη
μας κακομαθαίνετε,
με τα τσικουλατάκια
το στόμα μου ευφραίνεται,
παίρνω εγώ το πρώτο να σας κάνω και σεφτέ …

Πάντα αναρωτιόμουν πώς προέκυψε αυτή η σοκολατομανία των Χριστουγέννων. Πόθεν έσχες, Έλληνα, την ταύτιση των Χριστουγέννων με τα παντός είδους σοκολατάκια και σοκολατοειδή, γεμιστά με πραλίνες κάθε λογής, με λικέρ και ποτά γαλλικά και άλλα, σε ευφάνταστα σχήματα και ύποπτα χρώματα; Πότε στρογγυλοκάθισε η σοκολάτα πάνω σε μελομακάρονα και κουραμπιέδες και –κυρίως- τι θέλει εκεί;
Άνθρωποι, άνθρωποι, ξενομανείς και ξενοδιψείς! Ολόκληρα βουνά σχηματίζουν τα σοκολατάκια ακόμη και σε συνοικιακά μπακάλικα και όλοι σχεδόν υποβάλλουν σαν μαγνητισμένοι τα σέβη τους στον πρέσβη και τα χρυσοτυλιγμένα καλούδια του. Αν έτσι αποζητούν να πασπαλίσουν την καθημερινότητα τους με λίγη χρυσόσκονη παίρνοντας κάτι από την αίγλη των γαλλικών σαλονιών, χαλάλι τους.
Τα δικά μου Χριστούγεννα πάντως μυρίζουν κανέλλα και γαρύφαλλο, σιρόπι που σιγοβράζει και ζύμες κάθε λογής, χοντροτριμμένο καρύδι και καβουρντισμένο αμύγδαλο, σταφίδες μουλιασμένες στο κονιάκ και ροδοκοκκινισμένο κουκουνάρι. 
Δεν αρνούμαι πως, για το χατίρι των υπολοίπων, έφτιαξα την παλιά εκείνη συνταγή για σπιτικά τρουφάκια –εκείνη την κλασσική με τα μπισκότα και την κουβερτούρα, που έφτιαχναν οι παλιές νοικοκυρές και είχαν το κεφάλι τους ήσυχο. 
Γιατί ήταν εύκολη, νόστιμη, ευπαρουσίαστη, ιδανικό τρατάρισμα αλλά και χειροποίητο δώρο. Και πάνω απ’ όλα γιατί ήξεραν τι είχαν μέσα τα τρουφάκια που κατέβαζαν δυο-δυο τα βλαστάρια τους …

Τρουφάκια

 

   υλικά:
160 γρ. μπισκότα Πτι-Μπερ
150 γρ. κουβερτούρα
1/2 κούπα γάλα
3 κουταλιές γάλα εβαπορέ
3 κουταλιές κονιάκ
τριμμένο καρύδι ή άλλον ξηρό καρπό

Για την επικάλυψη:
κακάο σκόνη, τρούφα μαύρη και πολύχρωμη, κροκάν

Σπάμε με το χέρι τα μπισκότα σε μικρά ασύμμετρα κομμάτια. 

Λυώνουμε την κουβερτούρα σε μπαιν-μαρί ή στα μικροκύματα και τη ρίχνουμε στα μπισκότα. 

Ανακατεύοντας προσθέτουμε το φρέσκο γάλα και το εβαπορέ, το κονιάκ και το καρύδι. 

Αφήνουμε το μείγμα στο ψυγείο για να σφίξει.

 Βρέχουμε τα χέρια μας με νερό ή κονιάκ και πλάθουμε ισομεγέθη μπαλάκια. 

Τα κυλάμε στο κακάο, την τρούφα και το κροκάν.

      

Βάζουμε τα τρουφάκια σε χάρτινες θήκες και τα αραδιάζουμε εναλλάξ στην πιατέλα μας.

 

 

Θα πάρετε ένα τρουφάκι, κύριε πρέσβη;

 

Χριστούγεννα …

Χριστούγεννα …
δεν περιμένω όμως τίποτα πια,
τον Αη- Βασίλη απλώς τον λέγαν μπαμπά
κι είν’ ένας πρώην Έλλην αριστερός,
ένας θνητός,
με τ’ όνειρό του δίχως στέγη καμιά
και το ανοιξιάτικο κορίτσι – μαμά
πλακώνεται απ’ τη συνταγή την παλιά
      Οι μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ,
κάποια πληγή,
που απλώς δεν θέλουμε ν’ ανοίξει ξανά

Χριστούγεννα …
τα playmobil μου είν’ εξαιτίας μου κουτσά
σβησμένα στη σαμπάνια βεγγαλικά      
ίσως για κάποιους νά ’ναι ακόμα γιορτή
μα ποιοι είν’ αυτοί;
Ζουν σε θερμοκοιτίδες ή σε χωριά;

Χριστούγεννα …
ό,τι αρχίζω μου πηγαίνει στραβά
πάντα με πάει σ’ ενός σταυρού τα καρφιά
και πότε-πότε τα καρφώνω κι εγώ
σε άλλον αμνό      
έτσι ήταν πάντα κι έτσι θάναι ξανά

Χριστούγεννα …
κι εσύ τι θες απ’ τη ζωή μου ξανά;
Με τα λαμπιόνια σου τα θανατερά
και το φιλί σου πάντοτε αποδεκτό
πώς σε μισώ,
θες νά ’σαι η ίδια και ν’ αλλάζω εγώ
με θες προσωπικό σου δημιουργό.
Μη λες πως μοιάζω με τον Ντόναλντ εγώ
λάμπω εγώ
μα μ’ ένα σπότλαϊτ που δε μου είναι αρκετό

Χριστούγεννα …
Τι φταίω που αν λείπεις η ζωή μου διψά
το γαϊδουράκι της τραβάει αργά
να βρει ένα πανδοχείο νυχτερινό
νά ’ναι ανοιχτό
ή έστω μια φάτνη να χωράει το κενό

Χριστούγεννα …
Χωρίς αυτά ο χρόνος δεν ξεκινά
βοσκούς μαζεύω, μάγους από μακριά
γιορτάζω για ν’ αλλάξουμε οριστικά
Χρόνια πολλά
χωρίς να προσποιούμαι τίποτα πια …

.

Ροξάκια …

… Ροξ around the clock. 
One, two, three o’ clock, four o’clock ροξ
five, six, seven o’ clock, eight o’clock ροξ
nine, ten, eleven o’ clock, twelve o’clock ροξ
we’re gonna ροξ around the clock tonight …

Θα μπορούσε να το τραγουδάει ο καλός μου, μέγας λάτρης του ροξακίου. Δε χρειάστηκε όμως διότι, όπως οι Αφοι Λαμπρόπουλοι, φροντίζω πριν απ’ αυτόν γι’ αυτόν.
Κι έτσι, μια κι οι μέρες των γιορτών το ζητάνε το σιροπιαστό, έλαβε χωρίς καν να χρειαστεί να το ζητήσει, ευμεγέθη πιατέλα πλήρη ροξακίων.
Κι ας το ρίξει στο χορό για να τα κάψει …

Ροξάκια

 

  
υλικά:
1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα
1 φλυτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο
3 αυγά
μαγιά νωπή στο μέγεθος καρυδιού
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
μια πρέζα αλάτι
ξύσμα πορτοκαλιού ή λεμονιού
αλεύρι όσο χρειαστεί

Για την καφέ ζύμη:
2 κουταλιές σούπας κακάο σκόνη
τριμμένο καρύδι (προαιρετικά)

Για το σιρόπι:
3 ποτήρια ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
χυμός από μισό λεμόνι
1 κανελλόξυλο

Ανακατεύουμε το γάλα με το λάδι και διαλύουμε σ’ αυτά τη μαγιά. 

Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το κακάο και το καρύδι, αφήνοντας τελευταίο το αλεύρι, το οποίο ρίχνουμε λίγο-λίγο δουλεύοντας καλά το μείγμα με το χέρι. 

Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια απαλή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια και της δίνουμε το σχήμα μπάλας.

 

Χωρίζουμε τη ζύμη σε δύο μέρη, ένα μικρό και ένα μεγαλύτερο.

Προσθέτουμε το κακάο και το καρύδι (αν το χρησιμοποιήσουμε) στο μικρότερο κομμάτι ζύμης και ζυμώνουμε μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά και να πάρει η ζύμη ένα ομοιόμορφο καφέ χρώμα.

 

Σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε τη λευκή ζύμη σε ορθογώνιο. 

Πλάθουμε την καφέ ζύμη σε μπαστούνι κυλινδρικού σχήματος, το βάζουμε στην άκρη του ορθογωνίου και τυλίγουμε σφιχτά σε ρολό.

 

 

 

Κόβουμε το ρολό σε φετάκια ίδιου πάχους και τα τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 30΄.

 

 

Σιροπιάζουμε τα ροξάκια ζεστά με χλιαρό σιρόπι.

  

   

.

 

Μανιταρόπιτα με σαλάμι και τσένταρ ...

... Αλιά τον που περίμενε της γειτονιάς την πίτα.  
Αυτή την παροιμία μου θύμισε ο άντρας μου, έτσι καθώς περίμενε ανυπόμονα να ξεφουρνίσω την πίτα που του είχα υποσχεθεί.
Μέγας μανιταροφάγος και μανιταρολάτρης, που δε λέει όχι σε ιδιαίτερες και ελαφρώς πικάντικες γεύσεις, περίμενε πώς και τι την υλοποίηση της συνταγής, την οποία έκανα το λάθος να του δείξω κάνοντας παράλληλα και την αφελή ερώτηση Θα την έτρωγες αυτή την πιτούλα ; 
Μάλιστα. Θα την έτρωγε. Κατά προτίμησιν σήμερα.
Ή το αργότερο αύριο. Ευτυχώς για μένα, γίνεται με έτοιμη ζύμη κουρού …     
    
      

Μανιταρόπιτα με σαλάμι και τσένταρ

υλικά:
    240 γρ. άγρια μανιτάρια από βαζάκι
150 γρ. καλλιεργημένα μανιτάρια
150 γρ. τσένταρ χοντροτριμμένο
6-7 κουταλιές σάλτσα ντομάτας
σαλάμι Λευκάδος ή τύπου Μιλάνου σε φέτες
αλάτι, πιπέρι
λίγη ρίγανη

1 πακέτο ζύμη κουρού

Στραγγίζουμε τα άγρια μανιτάρια και κόβουμε σε φετάκια τα καλλιεργημένα. 

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε τα μανιτάρια μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά τους. Τα αλατοπιπερώνουμε. 

Σε ορθογώνιο ταψάκι ή πυρέξ που έχουμε λαδώσει, στρώνουμε το ένα φύλλο της ζύμης φροντίζοντας να καλύψουμε και τα πλαϊνά τοιχώματα. 

Τρυπάμε τη ζύμη με πηρούνι και απλώνουμε τη σάλτσα ντομάτας. 

Συνεχίζουμε με τα μανιτάρια, το σαλάμι και το τυρί. 

Αρωματίζουμε με λίγη ρίγανη.

Καλύπτουμε τη γέμιση με το άλλο φύλλο, πιέζοντας ελαφρά. 

Βρέχουμε τα δάχτυλά μας και γυρίζουμε τις άκρες προς τα μέσα ενώνοντάς τες, για να δημιουργηθεί ένας κόθρος.

Τρυπάμε τη ζύμη σε διάφορα σημεία με πηρούνι και αφήνουμε την πίτα στο ψυγείο για 30΄. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190-200 βαθμούς κελσίου, για 40΄-45΄. 

 

Η συνταγή ζητά άγρια μανιτάρια από βαζάκι σε συνδυασμό με καλλιεργημένα. Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια συσκευασία αποξηραμένα άγρια μανιτάρια (50 γρ.) τα οποία μουλιάζουμε σε ζεστό νερό για 1 ώρα.

.

Κορνεδάκια αλμυρά και γλυκά …

 

… ‘Ήτανε μια κατσίκα που τη λέγανε Αμάλθεια. Κόρη του Ήλιου και τρομερή να τη βλέπεις. Χειρότερη από κάτι κατσίκες που πάνε στα καλλιστεία να γίνουνε “μις”. Τόσο φριχτό ήτανε τούτο το ζώο, που μήτε οι Τιτάνες δεν μπορούσανε να το βλέπουνε. Πήγανε στη γη και την παρακαλέσανε: –Αμάν, κρύφ’τηνε, μας θυμίζει την πεθερά μας. Και η Γαία την έκρυψε μέσα σε μια σπηλιά, στην Κρήτη. Όμως το γάλα της ήτανε πρώτης τάξεως κι η κατσίκα, μ’ όλη της την ασκήμια, στοργική … Βύζαξε το Δία και τον μεγάλωσε.
Η Αμάλθεια είναι αληθινά ένα σύμβολο. Να μερικά από τα αγαθά της: Πρώτα το κέρας της. Το κέρατό της. Μια μέρα το ’σπασε απάνω σ’ ένα δέντρο και οι κόρες του Μελίσσου το πήρανε και το τυλίξανε σε φύλλα και το πήγανε στο παιδί. Ο Θεός τους το χάρισε και το ’κανε και μαγικό. Άμα έλεγες μια ευχή, ότι κάτι επιθυμείς, το κέρατο γέμιζε με κείνο που ζήταγες και σ’ το έδινε αμέσως. Ήτανε, να πούμε, ο μισθός που έδωσε ο Δίας στις γκουβερνάντες του. Το περίφημο “κέρας της Αμαλθείας” …”

 

Κορνεδάκια αλμυρά με τυρί και σαλάμι

 

   

υλικά:
200 γρ. τυρί κρέμα
3 κουταλιές σούπας σάλτσα χορσράντις
8 φέτες σαλάμι κομμένο σε μικρές λεπτές λωρίδες
1 κουταλιά ξύδι
αγγουράκια τουρσί ψιλοκομμένα

Χτυπάμε στο μπλέντερ το τυρί, τη σάλτσα χορσράντις και το ξύδι. 

Προσθέτουμε το σαλάμι και το τουρσάκι και ανακατεύουμε καλά.

Γεμίζουμε με το μείγμα τα κορνεδάκια και τα διακοσμούμε με μια λωρίδα σαλάμι.

 

Κορνεδάκια γλυκά

Περνάμε τα κορνεδάκια από σιρόπι, ίσα-ίσα να γλυκάνουν και να γυαλίσουν.

Τα γεμίζουμε με κρέμα ζαχαροπλαστικής, κλείνουμε με μια ροζέτα σαντιγύ και διακοσμούμε με μισό κερασάκι.

Τα γλυκά κορνεδάκια είναι ο ιδανικός τρόπος αξιοποίησης και ανακύκλωσης των περισσευμάτων από άλλα γλυκά. Το σιρόπι που ξέμεινε από τα μελομακάρονα, η κρέμα και η σαντιγύ που δε χώρεσαν σε μια τούρτα και έτοιμο το κέρας της νέας αφθονίας.

Η προεργασία για τα ανωτέρω αλμυρά και γλυκά κορνεδάκια είναι η εξής: 

Κόβουμε ένα φύλλο σφολιάτα στη μέση και μετά σε λωρίδες.

 

Αλείφουμε τις λωρίδες με αυγό και τις τυλίγουμε γύρω από τους ειδικούς μεταλλικούς κώνους.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου , για 15΄-20΄ μέχρι να ροδίσουν. 

Αφήνουμε να κρυώσουν λίγο πριν αφαιρέσουμε τους μεταλλικούς κώνους.

Επιμύθιον:
“… Αργότερα, που ήρθε στα πράματα ο Ζευς, ευγνωμοσύνης ένεκεν, τοποθέτησε την Αμάλθεια και το κέρας στον ουρανό και τα ’κανε αστερισμούς. Γιατί και τους Θεούς ακόμα όσοι τους δίνουνε και τρώνε, τους κολακεύουνε και μπαίνουνε εκ δεξιών και δεν τραβάνε των παθών τους τον τάραχο, ως ημείς οι γελοίοι, που γκρινιάζουμε έτσι και φάνε λιγάκι παραπάνω από τον ιδρώτα μας …”

Νίκου Τσιφόρου “Ελληνική Μυθολογία” (κεφάλαιο “Γαλατάκι στον μπέμπη”).

.

Μεταμοντέρνα Σταχτοπούτα …

- Εμπρός ...
Παρακαλώ, Παντοπωλείον ‘Η Αφθονία’ ;
Εσύ ’σαι κυρ-Στέφανε; Γεια σου, Κατερίνα εδώ.
Άκου, κυρ-Στέφανε, να στείλεις σπίτι έξι κουτιά γάλα και τρία μπουκάλια κρασί και έξι μπουκάλια μπύρα και ένα κιλό μακαρόνια από κείνα τα ωραία –θυμάσαι που τά ’χα πάρει τα Χριστούγεννα, που τά ’χα κάνει με κιμά. Πάλι με κιμά θα τα κάνω.
Λοιπόν, ένα κιλό μακαρόνια, δύο κιλά ζάχαρη, δύο κιλά αλεύρι, μισό κιλό καφέ –από  τον καλό, ε, κυρ-Στέφανε, δυο κουτιά μαρμελάδα  ροδάκινο …
- Μην παραγγείλεις κουτί, από Δευτέρα περικόπτεται ο μισθός σου ...
- Πόσο το κουτί, πόσο το κουτί; Όχι, κουτί είν’ ακριβό. Χύμα, δεν έχεις χύμα μαρμελάδα; Και, βάλε και μπόλικο ζαμπόν …
- Ο μισθός σου θα είναι 700 € το μήνα.
- Βάλε λιγουλάκι ζαμπόν, 200 γρ.–150 … Και, άκου κυρ-Στέφανε, βάλε και έξι σοκολάτες για τα παιδιά, από δύο για το καθένα –εκείνες του γάλακτος …
- Ο μισθός σου με την περικοπή των επιδομάτων μπορεί να φτάνει και τα 530 € …
- Άκου κυρ-Στέφανε, βάλε τρεις σοκολατίτσες για τα παιδιά, από κείνες τις φτηνές, ξέρεις … Τι; Ναι, καλά, ξέρω, 96,50 ε; Καλά, θα στα πληρώσω το Σάββατο … Ε, καλά τώρα κυρ-Στέφανε, παιδιά είμαστε; Ναι, ναι, κυρ-Στέφανε, κινδυνεύω να απολυθώ από τη θέση μου …
Θα κλάψουμε απόψε, κυρ-Στέφανε, θα κλάψουμε …

.

Ψευτομπουγάτσα σπιτική …

… Άλλοι προπονούνται χρόνια ολόκληρα για να κάνουν παγκόσμιο, ολυμπιακό ή ατομικό ρεκόρ.
Άλλοι σκαρφίζονται κάθε είδους απιθανότητα για να κάνουν το ρεκόρ που θα τους οδηγήσει στο βιβλίο Γκίνες.
Οι Σέρρες κερδίζουν χωρίς κόπο και ανταγωνισμό το ρεκόρ της καλύτερης μπουγάτσας στην Ελλάδα. Όσες φορές περάσαμε, δοκιμάσαμε και μια διαφορετική γεύση και εκδοχή από διαφορετικό εργαστήρι κάθε φορά. Παντού φάγαμε εξαιρετική μπουγάτσα.
Έχουμε όμως αδυναμία στη μπουγάτσα ‘Ρεκόρ’.  Πήραμε μπουγάτσα με κιμά, με τυρί, με κρέμα, με σπανάκι, με γλυκό κολοκύθι –είτε στο ξακουστό φύλλο αέρος ή σε ζύμη κουρού. Αγοράσαμε διπλή μπουγάτσα σε εξαιρετικά συμφέρουσα τιμή, αλλά και μερίδα μισή-μισή, που συνδυάζει δύο ξεχωριστές γεύσεις.

 

Θα ήταν αστείο να υποστηρίξουμε ότι φτιάχνουμε κι εμείς μπουγάτσα στο σπίτι. Φτιάξαμε όμως μια απλή συνταγή για να γλυκάνουμε ένα μουντό κυριακάτικο απόγευμα, φέρνοντας μια ανάμνηση από την κεντρική πλατεία των Σερρών στην κουζίνα μας …

Ψευτομπουγάτσα σπιτική

υλικά:
6 φύλλα κρούστας
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα και ίση ποσότητα φρέσκου γάλακτος
2 αυγά
2 βανίλιες

Αλείφουμε ένα μέτριο ταψάκι με λίγη λυωμένη μαργαρίνη.

Στρώνουμε το πρώτο φύλλο, το βουτυρώνουμε, και το πατσαβουριάζουμε έτσι ώστε να καλύπτει τη βάση και τα τοιχώματα του ταψιού χωρίς να προεξέχει. 

Κάνουμε το ίδιο και με τα υπόλοιπα φύλλα, δημιουργώντας μια βάση-φωλιά. 

Ψήνουμε τη βάση σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 10΄-15΄.

Χτυπάμε τα αυγά και τα ανακατεύουμε με το ζαχαρούχο και το φρέσκο γάλα. 

Ρίχνουμε και τις βανίλιες και αδειάζουμε την κρέμα στην ψημμένη βάση. 

Ψήνουμε για άλλα 20΄ περίπου, μέχρι η μπουγάτσα να ροδοκοκκινίσει.

   

Πασπαλίζουμε με κανέλλα και ζάχαρη άχνη.

.

Σπιτικές μπουκιές δημητριακών …

… Άσε κάτω τη μπάρα. 
Οι μπάρες δημητριακών έχουν γίνει τελευταία το must μιας ισορροπημένης διατροφής. Υπάρχουν σε κάθε διαιτολόγιο από αυτά που προτείνουν ολημερίς κι ολονυχτίς ειδικοί και μη σε κανάλια, εφημερίδες και περιοδικά. Από κοντά και οι διαφημίσεις, οι οποίες τις πλασάρουν ως το ιδανικό δεκατιανό που ικανοποιεί την πείνα και την ανάγκη μας για κάτι γλυκό, διώχνοντάς μας ταυτόχρονα της ενοχές της αταξίας, μιας και περιέχουν δημητριακά και έχουν μόόόνο τόσες θερμίδες.

Και πού είναι το μεμπτόν; θα ρωτήσεις τώρα εσύ –γνωστός αντιρρησίας. Πουθενά, θα σου απαντήσω διαλλακτικά εγώ.
Την επόμενη φορά που θα πας στο σούπερ μάρκετ όμως, μην κοιτάξεις μόνο την μπροστινή μεριά της συσκευασίας, αυτή με τα χρωματιστά φρούτα που περιέχονται, τα λαχταριστά κομμάτια σοκολάτας –υποχρεωτικά μαύρης, σαν τα μέτρα του ΔΝΤ- και το θυρεό που ανεμίζει υπερήφανα διψήφιο αριθμό θερμίδων.

Γύρνα το νόμισμα από την άλλη του όψη και διάβασε προσεκτικά τα συστατικά. Εκτός από τα αναμενόμενα και προφανή, θα δεις κι ένα σωρό άλλα, τα οποία θα ήθελα να εξηγήσεις και σ’ εμένα τι κάνουν εκεί. Αν θέλεις, μέτρα και τα Ε -όχι του Λιακόπουλου, τα άλλα. Μήπως προβληματίστηκες; Ψιλοαγχώθηκες ίσως;

Άσε κάτω τη μπάρα, λοιπόν. Λίγο παραπέρα, στα κάτω ράφια, θα βρεις τις συσκευασίες με τις νιφάδες βρώμης. Μην πας κατ’ ανάγκην στη γνωστή και προφανή μάρκα. Υπάρχουν πολλές εκδοχές –έχει και βιολογικές, που δεν είναι πολύ ακριβότερες. Κι όταν γυρίσεις σπίτι, μέσα σε ελάχιστο χρόνο και χωρίς καθόλου κόπο, φτιάξε τις δικές σου …

Σπιτικές μπουκιές δημητριακών

υλικά:
2,5 κούπες νιφάδες βρώμης
1/2 κούπα καστανή ζάχαρη
125 γρ. μαργαρίνη
2 κουταλιές μέλι
2 κουταλιές μαύρες σταφίδες
2 κουταλιές αποξηραμένα βερύκοκκα ή δαμάσκηνα
2 κουταλιές ανάλατη ψίχα ηλιόσπορου
λίγη κανέλλα

Σε ένα κατσαρολάκι και σε χαμηλή φωτιά αναμιγνύουμε τη ζάχαρη, τη μαργαρίνη και το μέλι, ανακατεύοντας μέχρι να λυώσουν χωρίς να βράσουν.

Αδειάζουμε το μείγμα σε μπωλ, το ανακατεύουμε 2΄-3΄ να κρυώσει λίγο και προσθέτουμε τη βρώμη, τις σταφίδες, τα αποξηραμένα φρούτα ψιλοκομμένα, τον ηλιόσπορο και την κανέλλα. 

Ανακατεύουμε καλά με κουτάλι, για να υγρανθούν όλα τα υλικά.

Στρώνουμε ένα τετράγωνο ταψί με λαδόκολλα και απλώνουμε το μείγμα, ισιώνοντάς το με μια σπάτουλα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160 βαθμούς κελσίου, για 25΄-30΄. 

Πριν κρυώσει χαράζουμε σε λωρίδες και όταν κρυώσει κόβουμε ή σπάμε μπουκιές στο μέγεθος που θέλουμε.

..