Πιλάφι φούρνου με κολοκύθα …

This is Halloween …

 

… Τι παράξενη γιορτή κι αυτή. Αν και πολλοί τη θεωρούν αντίστοιχη με τις δικές μας απόκριες, το μόνο κοινό που έχουν είναι η μεταμφίεση. Κατά τα άλλα, ο χαρακτήρας της γιορτής είναι μυστικιστικός και συνδέεται με το υπερφυσικό, τον κόσμο των πνευμάτων και των νεκρών.

Πάντα μου φαινόταν παράξενη η τόση εξοικείωση των παιδιών με το τρομακτικό. Συγκαταλέγομαι μάλλον στους φοβητσιάρηδες, γι’ αυτό προτιμώ να χαζεύω τις εντυπωσιακά σκαλισμένες κολοκύθες και να παρακολουθώ ανελλιπώς κάθε χρόνο το Nightmare before Christmas.

Και μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, φτιάχνω και μια συνταγή με κολοκύθα – έτσι, για το καλό. Ή, μήπως … το κακό;

 

 
Πιλάφι φούρνου με κολοκύθα

 

 



υλικά:
300 γρ. κολοκύθα τριμμένη στο χοντρό τρίφτη
250 γρ. καρολίνα
1 λίτρο ζωμός κότας ή λαχανικών ή νερό
1 κρεμμύδι χοντροκομμένο
1 ποτηράκι άσπρο κρασί

Σε λίγο λάδι σωτάρουμε το κρεμμύδι σε μέτρια φωτιά. 

Μόλις μαλακώσει, ρίχνουμε το ρύζι και ανακατεύουμε μέχρι να γυαλίσει. 

Σβήνουμε με το κρασί και, μόλις εξατμιστεί, προσθέτουμε την κολοκύθα.

Ρίχνουμε το ζωμό ή το νερό, αλατοπιπερώνουμε αν χρειάζεται και αδειάζουμε το μείγμα σε ταψί.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄.

 

 

Η ιδιαίτερη και διακριτική γεύση που έχει αυτό το πιλάφι το κάνει ιδανικό συνοδευτικό για κρέατα, ιδίως τα μαγειρευτά με πλούσια  σάλτσα, όπως το μοσχάρι με μπύρα.

Μηλόπιτα κραμπλ …

… Δεν ξέρω τι με πιάνει, αγόρι μου. Μόλις εμφανιστούν στις λαϊκές τα πρώτα φρέσκα μήλα, γυρίζει το μάτι μου. Ξυπνάει μέσα μου η Εύα, η Χιονάτη, η τριάδα Ήρα-Αθηνά-Αφροδίτη, η Έριδα, ο Νεύτωνας, ο Γουλιέλμος Τέλλος και άλλοι μηλολάτρες. Τι ένα μήλο την ημέρα και κουραφέξαλα. Ένα μήλο δεν είναι ποτέ αρκετό.

Παίρνω σβάρνα τους πάγκους και αρχίζω να γεμίζω σακούλες: ξινόμηλα, στάρκιν, φυρίκια, κόκκινα, χρυσαφιά, πράσινα, ροζέ, Πηλίου, Αγιάς, Γρεβενών ή Καστοριάς – ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.

Κάπως έτσι εγκαταστάθηκε ένα πανέρι γεμάτο μήλα στη βεράντα μου, ένα πανέρι που δεν καταφέρνω να το αδειάσω με τους ρυθμούς που υπολόγιζα. Φταίνε και οι υπόλοιποι που αρνούνται να ακολουθήσουν την άκρατη μηλοφαγία μου κι έτσι η στάθμη παραμένει υψηλή.
Αν είχα ταλέντο στη ζωγραφική, θα μπορούσα τουλάχιστον να το αξιοποιήσω φτιάχνοντας μια πολύχρωμη και ολοζώντανη “νεκρή φύση”. Φευ, μόλις και μετά βίας μπορώ να φτιάξω ακόμη και το γνωστό σπιτάκι μονοκοντυλιά.

Γι’ αυτό, αντί για το ατελιέ μπαίνω στην κουζίνα. Θα ξεκινήσω με φυρίκι γλυκό, θα συνεχίσω ακάθεκτη με μια tarte tatin, θα φτιάξω μερικές μηλόπιτες για να τις καταψύξω, την αγαπημένη μου ασκητική μηλόπιτα, την οποία –διόλου ασκητικά- θα φάω όλη μόνη μου και, για το πρωινό της οικογένειας, θα φτιάξω μια μηλόπιτα. Σκεπαστή μεν, στη λογική του κραμπλ δε …

     
     

Σκεπαστή μηλόπιτα (κραμπλ)



       
     


υλικά:
4-5 μεγάλα μήλα (προτιμάμε πράσινα ή ξινόμηλα)
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη
κανέλλα
σταφίδες, τριμμένη φρυγανιά (προαιρετικά)

Για τη ζύμη:
125 γρ. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου
350 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 κούπας ζάχαρη άχνη
1/2 κούπα ηλιέλαιο
1/2 κεσεδάκι γιαούρτι
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ








Αναμειγνύουμε όλα τα υλικά για τη ζύμη σε ένα μπωλ και ζυμώνουμε μέχρι να είναι λεία και εύπλαστη.

Τη χωρίζουμε σε 2 ίσα μέρη, την τυλίγουμε με μεμβράνη και βάζουμε τη μισή στην κατάψυξη για 2-3 ώρες. 

Την άλλη μισή είτε τη διατηρούμε στο ψυγείο, είτε την απλώνουμε απευθείας στο ταψάκι μας, φροντίζοντας να καλύψει και τα πλαϊνά τοιχώματα.

Όταν παγώσει η άλλη μισή ζύμη, τρίβουμε τα μήλα στο χοντρό τρίφτη, προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και στρώνουμε τη γέμιση στο ταψί. 

Με γρήγορες κινήσεις, γιατί ζεσταίνεται και μαλακώνει γρήγορα, τρίβουμε με το χοντρό τρίφτη την παγωμένη ζύμη πάνω στη γέμιση.

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40'-45'. 

Μόλις κρυώσει λίγο, ξεφορμάρουμε και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

 

Μίλα μου για μήλα
(Σταύρος Παπασταύρος – Ευγένιος Τριβιζάς)

Μίλα μου για μήλα, μη μου μιλάς για κοτσάνια ούτε για φύλλα
δε θέλω ούτε μπιμπερό ούτε πιπίλα, θέλω μόνο
να μου μιλάς για μήλα.

Μίλα μου για μήλα, μη μου μιλάς για πρασινάδα ή για μαυρίλα
δε θέλω άλογο ούτε καμήλα, θέλω μόνο
να μου μιλάς για μήλα.
Μίλα μου για μήλα, μη μου μιλάς για τον Κομφούκιο ή τον Αττίλα
δε θέλω ούτε βόλους ούτε βίλα, θέλω μόνο
να μου μιλάς για μήλα.
Μίλα μου για μήλα μόνο, μια μέρα, ένα μήνα κι ένα χρόνο.     
     



   

Βουλγάρικο καρνάτσε …

Γλυκό σα Μέλνικ.
Ένα τόσο δα χωριουδάκι είναι το Μέλνικ στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, μόλις 30΄ από τον Προμαχώνα και 20΄ από το Σαντάνσκι των αλλοτινών γκρουπ που, σε ημερήσιες εκδρομές-επιδρομές, κυνηγούσαν  από αθλητικά παπούτσια και “σινιέ” ρούχα μέχρι μασέλες και μασάζ.

Ένα χωριουδάκι γραφικό, που θυμίζει αυστριακή εξοχή – έτσι τουλάχιστον λένε  οι τυχεροί, που είδαν και τα δυο και μπορούν να τα συγκρίνουν. Μελένικο ήταν το παλιό ελληνικό του όνομα κι έχει διατηρήσει τη μακεδονίτικη αρχιτεκτονική σε σπίτια και ξενοδοχεία.

 

Με αμπελώνες να θεριεύουν σε όλη την περιοχή και να δίνουν ένα κρασί που θεωρείται από τα καλύτερα. Κάθε σπίτι και πατητήρι, κάθε νοικοκύρης και οινοποιός, κάθε κελάρι γεμάτο μπουκάλια, κάθε αυλή και πωλητήριο.  Εικόνα ίδια κι απαράλλαχτη με τους Αρβέρνιους που πουλούσανε κρασί και κάρβουνα …

Στον κεντρικό δρόμο του χωριού υπάρχουν στη σειρά οι τοπικές ταβέρνες – mehana στη γλώσσα τους. Διάλεξα ενστικτωδώς μία για να φάμε, καθίσαμε κάτω από έναν μεγάλο πλάτανο και παραγγείλαμε χαρακτηριστικά πιάτα από τον πλούσιο κατάλογο.
Εξυπηρετικότατη η σερβιτόρα, μας απάντησε σε χαριτωμένα σπαστά αγγλικά σε όλες τις περί των πιάτων ερωτήσεις μας και σε λίγο άρχισαν να καταφθάνουν μία-μία οι ευμεγέθεις μερίδες.

Έχουμε και λέμε: μια σαλάτα του βοσκού (κάτι σαν χωριάτικη ενισχυμένη με πρασινάδες, ζαμπόν και τυρί), ένα σαγανάκι ντόπιων τυριών, μια μερίδα κεφτεδάκια τα οποία -ειρήσθω εν παρόδω- παραγγέλνεις με το κομμάτι, μια μερίδα συκωτάκια από κοτόπουλο, μια μερίδα παραδοσιακό μαγειρευτό κοτόπουλο (το οποίο πήραμε τελικά σε πακέτο γιατί είχαμε ήδη σκάσει στο φαΐ), ένα τοπικό λουκάνικο σε σπειροειδή μορφή – το ονομαζόμενο “καρνάτσε”, μια μεγάλη πιατέλα με λαχταριστά ψητά λαχανικά για την οποία πληρώσαμε 0,90 €, μια ντόπια μπύρα, μια πορτοκαλάδα και, για επιδόρπιο, ένα κομμάτι βουλγάρικος μπακλαβάς κι ένα βουβαλίσιο γιαούρτι με μαρμελάδα blueberry.

Για όλα τα ανωτέρω πληρώσαμε το αστρονομικό ποσό των 23 € και, μετά τη χορτάτη κοιλιά μας, τρίβαμε και τα μάτια μας.
Το θεωρώ εντελώς μάταιο ακόμη και να προσπαθήσω να υπολογίσω πόσα θα πληρώναμε σε μια οποιαδήποτε ελληνική ταβέρνα, το ζεστό μήνα Αύγουστο …     

Βουλγάρικο καρνάτσε

 

  

   

υλικά:
1 φρέσκο μαλακό λουκάνικο (από κρεοπωλείο)
φρέσκο δεντρολίβανο και λίγο θρούμπι
πιπέρι, λάδι   

Απλώνουμε το λουκάνικο και το πιέζουμε σε όλο το μήκος του, ώστε να έχει παντού το ίδιο πάχος. 

Το αλείφουμε με το λάδι και πασπαλίζουμε με τα μυρωδικά, πιέζοντας ελαφρά και κάνοντάς του ένα είδος μασάζ.   

Αφήνουμε να μαριναριστεί για τουλάχιστον 30΄, πιπερώνουμε και τυλίγουμε το λουκάνικο σπειροειδώς.

Το στερεώνουμε περνώντας 1 ή (χιαστί) 2 καλαμάκια από σουβλάκι και το ψήνουμε σε αντικολλητικό τηγάνι-γκριλιέρα, ακόμη και χωρίς λιπαρή ουσία.

 

Η διαδικασία είναι απλούστατη. Παρόλα αυτά, για να πετύχει, είναι απαραίτητο ένα καλής ποιότητας και ει δυνατόν φρεσκοφτιαγμένο λουκάνικο – κάτι που απαιτεί καλή σχέση με τον κρεοπώλη της γειτονιάς, είτε της δικιάς σας είτε άλλης.
Εμείς χρησιμοποιήσαμε salsiccia, το φημισμένο ντόπιο λουκάνικο που φέραμε από την ίδια τη Λουκανία αυτοπροσώπως, που έδωσε και το όνομά της σε όλα τα λουκάνικα.

Σπαγγέτι με αυγοτάραχο ρέγγας …

Των παθών μας τον τάραχο. Αυτόν τραβάμε όλοι μας τους τελευταίους μήνες. Απολύσεις, εφεδρείες, έκτακτες συμφορές – εισφορές ήθελα να πω- φόροι κεφαλικοί από ανεγκέφαλους, αυξήσεις σε όλα εκτός από τους μισθούς, ανασφάλεια, γκρίνια, άγχος, μιζέρια και δε συμμαζεύεται. Των παθών μας τον τάραχο. Είναι εποχές αυτές να δοκιμάσει κανείς αυγοτάραχο; Αναθεματισμένη ομοιοκαταληξία, άτιμοι συνειρμοί. Κοίτα τώρα τι μου κόλλησε. Να φτιάξω στον αθεράπευτα μακαρονά μου ένα σπαγγέτι με αυγοτάραχο, που μου τράβηξε την προσοχή.

Μέρες τώρα το κλωθογυρίζω και ψάχνω να βρω τον τρόπο να το φτιάξω. Για original αυγοτάραχο ούτε λόγος – κρίμα το test drive που διάβασα σε γνωστό περιοδικό μαγειρικής, με εντελώς άκαιρο timing. Ήθελα νά ’ξερα σε ποιον απευθύνονται. Υποθέτω ότι αυτός που μπορεί να το αγοράσει, μάλλον θα ξέρει ή θα έχει κάποιον να του το μαγειρέψει. Δύσκολο να τον φανταστώ, με τις κυριακάτικες παραμάσχαλα, να ψάχνει συνταγές στα περιοδικά. Όπως έλεγε κι η αξέχαστη διαφήμιση των Favre- Leuba “όσοι το φορούν, ξέρουν και να το προφέρουν”.

Όσο για μένα, ήξερα να το προφέρω ωραιότατα, αλλά έπρεπε να βρω τρόπο να το φορέσω. Σε μια βόλτα στο ΙΚΕΑ λοιπόν, βρήκα στο μαγαζάκι με τα τρόφιμα ένα βαζάκι με αυγοτάραχο ρέγγας. Ολοστρόγγυλες και καλοσχηματισμένες πορτοκαλί χάντρες περίμεναν υπομονετικά στο ράφι τον προξενητή που θα τις πάντρευε με τα ψιλόλιγνα σπαγγέτι. Προξενειό που κατέληξε σε ευτυχισμένο γάμο …

Σπαγγέτι με αυγοτάραχο ρέγγας

 

   
υλικά:
250 γρ. σπαγγέτι Νο 10
2-3 σκελίδες σκόρδο σε φετάκια
1-2 καυτερές πιπερίτσες
αυγοτάραχο ρέγγας
ξύσμα και χυμός από μισό λεμόνι (προαιρετικά)

Βράζουμε τα σπαγγέτι σε άφθονο αλατισμένο νερό, σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου.

Παράλληλα ζεσταίνουμε λίγο λάδι σε τηγάνι και ροδίζουμε, σε μέτρια φωτιά, το σκόρδο και τις καυτερές πιπεριές.

Σβήνουμε με το χυμό του λεμονιού, ρίχνουμε λίγο μακαρονόζουμο και προσθέτουμε με πηρούνα τα σπαγγέτι. 

Ανακατεύουμε καλά, αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το αυγοτάραχο και το ξύσμα λεμονιού.

Μετά από ένα τελευταίο καλό ανακάτεμα σερβίρουμε, ρίχνοντας σε κάθε πιάτο λίγο έξτρα αυγοτάραχο.

  

Σαν μιλφέιγ, με άρωμα λεμόνι …

- Να τα χιλιάσεις.
- Το ξέρεις ότι είναι φύσει αδύνατον. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ πολύ, να προχωρήσεις σε γενναίο κούρεμα της ευχής σου.
-  Να τα εκατοστήσεις.
- Ξέρεις πολύ καλά ότι ούτε αυτό γίνεται. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ πολύ, να προχωρήσεις σε περαιτέρω κούρεμα της ευχής σου, προκειμένου να καταστεί βιώσιμη.
- Και του χρόνου νά ’σαι καλά.
- Τώρα μιλάς σωστά. Τι να σε κεράσω;

Μιλφέιγ ξεκίνησα να φτιάξω. Αυτό που, ψευδεπίγραφα, έχει χίλια φύλλα – όσα και τα χρόνια που μου ευχήθηκες. Μόνο που αυτό το ζάχαρη–πέτσα, ζάχαρη–πέτσα του μιλφέιγ, δηλαδή οι απανωτές στρώσεις σφολιάτας, κρέμας ζαχαροπλαστικής και σαντιγύ δεν ενδείκνυνται, καλέ μου, ούτε για τη χοληστερίνη, ούτε για τα κιλάκια σου. Γι’ αυτό κι αποφάσισα να αυτοσχεδιάσω κι έφτιαξα …

Σαν μιλφέιγ, με άρωμα λεμόνι (για λιχούδηδες)



 


υλικά:
1 φύλλο σφολιάτα
1 φάκελος έτοιμη κρέμα για μιλφέιγ
600 ml άπαχο γάλα 
ξύσμα και χυμός από μισό λεμόνι ή 1 μοσχολέμονο

Ανοίγουμε το φύλλο της σφολιάτας, το κόβουμε σε 3 λωρίδες, το αλείφουμε με λίγο γάλα εβαπορέ και το τρυπάμε παντού με πηρούνι.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 20΄-30΄ ή μέχρι να ροδίσει. 

Αν φουσκώσει πολύ, το τρυπάμε ξανά κατά τη διάρκεια του ψησίματος. 

Αφήνουμε τη σφολιάτα να κρυώσει.
  
Φτιάχνουμε την κρέμα σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία. 

Προσθέτουμε το ξύσμα και το χυμό λεμονιού και ανακατεύουμε καλά. 



 

Κόβουμε τη σφολιάτα σε μικρά ομοιόμορφα κομμάτια. 

Βάζουμε την κρέμα σε κορνέ και την απλώνουμε στα κομμάτια της σφολιάτας, δημιουργώντας τα σχέδια που μας αρέσουν. 

Εναλλακτικά - και για να παρηγορήσουμε το λιχούδη - σχίζουμε ένα κομμάτι στη μέση και το γεμίζουμε με κρέμα.

 

Εννοείται ότι μπορούμε να φτιάξουμε και το κλασσικό μιλφέιγ. Κόβουμε σε τρία ίσα κομμάτια τη σφολιάτα, την αλείφουμε με αυγό, την πασπαλίζουμε με ζάχαρη και την ψήνουμε. Φτιάχνουμε κρέμα ζαχαροπλαστικής και συναρμολογούμε το γλυκό σε στρώσεις λίγο πριν το φάμε, για να μη μαλακώσει η σφολιάτα.     
     





     

Πέστροφες με μανιτάρια …

… Κι αν μαλώσαμε πάλι χθες βράδυ, ξέρω τι να κάνω για να επανορθώσω. Είναι άλλωστε και το μόνο που ξέρω να κάνω καλά. Σ’ ένα πιάτο θα σερβίρω συγγνώμη και ειλικρινή μεταμέλεια, μ’ ένα φαγητό σου αγαπημένο θα δώσω προκαταβολή για συγγνώμες μελλοντικές.
Θα κλειστώ στην κουζίνα μου και θα βάλω τα δυνατά μου ελπίζοντας, για μια ακόμη φορά, σ’ αυτή τη μεγαλοκαρδία που τόσο συχνά καταχρώμαι.
Πρωί-πρωί σηκώθηκα και κατέβηκα στη λαϊκή χωρίς να ξέρω τι θα φτιάξω, βλέποντας και κάνοντας. Βρήκα ολόφρεσκια ποταμίσια πέστροφα, σκουρόχρωμη και πιτσιλωτή σαν τις άγριες. Πήρα και μανιτάρια κι ένα ματσάκι δροσερό μαϊντανό. Δύσκολα θ’ αντισταθείς στο αγαπημένο σου πιάτο …

Πέστροφες με μανιτάρια

    


υλικά:
2 μεγάλες πέστροφες
400 γρ. φρέσκα μανιτάρια
μαϊντανός
χυμός από 1 λεμόνι

Αλατοπιπερώνουμε τις πέστροφες και τις αλευρώνουμε. 

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι και τις τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά, γυρίζοντάς τες προσεκτικά 2-3 φορές, ώστε να ροδοκοκκινίσουν και από τις δύο πλευρές.

 Βγάζουμε τις πέστροφες σε απορροφητικό χαρτί και τις διατηρούμε ζεστές.

Στο ίδιο λάδι, αλλά σε πιο δυνατή φωτιά, ρίχνουμε τα μανιτάρια. 

Τα αλατοπιπερώνουμε και τα ανακατεύουμε κουνώντας το τηγάνι. 

Μόλις ροδίσουν, τα σβήνουμε με το λεμόνι και αφήνουμε να μαγειρευτούν 2΄-3΄ακόμη. 

Σβήνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε μπόλικο μαϊντανό.

Βάζουμε τις πέστροφες σε πιατέλα και τις σκεπάζουμε με τα μανιτάρια.

 

Absolvis me ?

Λαϊκό βαλσάκι     
(Βαγγέλης Γεωργίου – Αρλέτα)      





     

Μαλακά μπισκότα με φουντούκια και μπανάνα ...

Εσείς φάγατε φουντούκια, για; …

… Ωραίες ταινίες με αξέχαστες ατάκες – όσες φορές και να τις δω δεν τις βαριέμαι. Κι όσο κακόκεφη και νά ’μαι, πάντα θα με κάνουν να χαμογελάσω, έστω αμυδρά.
Κι εμένα μ’ έδωκε η μάνα μου φουντούκια, αλλά τώρα ούτε φουντούκια θέλω να φάω, ούτε τίποτα. Και δε με λένε και Γιάκωβο Ιορδανίδη, να ρωτήσω τη θειά μου και το θειό μου το Νικόλα, να με πουν τι να κάνω.
Κι έτσι τα αξιοποίησα φτιάχνοντας μαλακά μπισκότα, αυτά που στα χωριά μας τα λέμε cookies. Και είναι ό,τι πρέπει για κολατσιό στο διάλειμμα - είτε του σχολείου, είτε του γραφείου.
Εσένα σ’ έδωκε η μάνα σου φουντούκια, για; …

Μαλακά μπισκότα με φουντούκια και μπανάνα

 

υλικά:
125 γρ. κόκκινη φαρίνα
100 γρ. φουντούκια
100 γρ. ζάχαρη άχνη
70 γρ. μαργαρίνη
1 αυγό
1 μεγάλη μπανάνα
1 βανίλια
1/2 κουτ. γλ. μπέικιν πάουντερ

Αλέθουμε τα φουντούκια στο μπλέντερ και μαλακώνουμε τη μαργαρίνη στο φούρνο μικροκυμάτων.

Πατάμε τη μπανάνα με το πηρούνι και την ανακατεύουμε με τη μαργαρίνη και την άχνη. 

Δουλεύοντας το μείγμα με τον αυγοδάρτη προσθέτουμε το αυγό, τα φουντούκια, τη φαρίνα, το μπέικιν και τη βανίλια.

Βάζουμε μικρές κουταλιές από το μείγμα σε ταψί  με λαδόκολλα. Φροντίζουμε να αφήσουμε κενό ανάμεσα στα κομμάτια της ζύμης, γιατί τα μπισκότα απλώνουν με το ψήσιμο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς Κελσίου, για 15΄ περίπου. 

Αφήνουμε τα μπισκότα να κρυώσουν πάνω σε σχάρα και τα φυλάμε σε μεταλλικό κουτί.