Μωσαϊκό του 21ου αιώνα …

Γηαλίζωντε μοσαηκά …

Το μωσαϊκό, στολίδι και καύχημα αλλοτινών σπιτιών κι εποχών, έχει εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον τις τελευταίες δεκαετίες. Όσοι μπορούσαν το κάλυψαν με ξύλινα πατώματα ή ιταλικά πλακάκια της μόδας. Άλλοι προσπάθησαν να το κρύψουν κάτω από κάθε λογής στρωσίδια ρισκάροντας ανά πάσα στιγμή μεγαλειώδεις πτώσεις ή κάνοντας πιρουέτες που θα ζήλευαν κι οι Ρώσοι παγοδρόμοι, αν τους έβλεπαν να πατινάρουν μαζί με τα στρωσίδια στη λεία επιφάνεια του μωσαϊκού. Τέλος υπήρχαν  και αρκετοί που το κάλυπταν μ’ εκείνο το απαίσιο χοντρό πλαστικό που παρίστανε το ξύλινο πάτωμα – όμοια αλευρωμένη καρακάξα, που παρίστανε το περιστέρι.
Κάπως έτσι έγινε και με το ομώνυμο γλυκό. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια το λατρεύαμε, αργότερα ξεμυαλιστήκαμε με φρου-φρου κι αρώματα και το παραμερίσαμε, αλλά πάντα το θυμόμαστε με νοσταλγία. Και τα τελευταία χρόνια γνωρίζει νέες δόξες – μήπως επειδή, μαμάδες πια, το φτιάχνουμε για τα παιδιά μας, ξαναζώντας για λίγο τα μικράτα μας;
Όπως κι αν είναι, είτε στην κλασσική πολίτικη εκδοχή με τα αυγά και την πλούσια κρέμα, είτε στην πιο λιτή τούρκικη, γίνεται ανάρπαστο όταν εμφανιστεί.    
Και πού να δεις τι γίνεται με τη νέα έκδοση, επηυξημένη και βελτιωμένη με όλα τα φι χι ψι κι ωμέγα. Ιδού λοιπόν λαμπερό και καλογυαλισμένο το …

Μωσαϊκό του 21ου αιώνα


  


υλικά:
200 γρ. μπισκότα (πτι-μπερ / digestive / μιράντα)
110 γρ. φυστίκια Αιγίνης
110 γρ. καρύδια χοντροκομμένα
10 κερασάκια γλασέ
200 γρ. κουβερτούρα
150 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη
1 κουταλιά μέλι

Σπάμε τα μπισκότα σε μικρά κομμάτια και τα ανακατεύουμε με τα φυστίκια, τα καρύδια και τα κερασάκια. 

Λυώνουμε σε μπαιν μαρί τη σοκολάτα με το βούτυρο και το μέλι και περιχύνουμε τα μπισκότα.

 



Στρώνουμε διαφανή μεμβράνη σε μια ορθογώνια φόρμα 30x20 εκ., αφήνοντας αρκετή μεμβράνη για να καλύψουμε το γλυκό και από πάνω. 

Αδειάζουμε το μείγμα, το στρώνουμε καλά με σπάτουλα, πιέζουμε για να δέσουν τα υλικά μεταξύ τους και καλύπτουμε με τη μεμβράνη.

 Αφήνουμε στο ψυγείο αρκετές ώρες, για να σφίξει.

 

Επειδή κάποιος στην οικογένεια –όνομα και μη χωριό-δε συμπαθεί τα καρύδια, στο μωσαϊκό της φωτογραφίας έχουν αντικατασταθεί από ακόμη περισσότερα φυστίκια Αιγίνης και αποξηραμένα κράνα.

   

Τάρτα με αγκινάρες, λιαστές ντομάτες και ανθότυρο …

… We can always play by ear and that’s the deal, my dear.
Τάδε έφη Shakira.
Βουνό το δίκιο σου μανταμίτσα μου χρυσή. Τόδε έφην εγώ. Μεγάλο πράγμα η ευελιξία κι ο αυτοσχεδιασμός. Καλές κι άγιες οι συνταγές και σωτήριες τις περισσότερες φορές, αλλά καμμιά φορά το μόνο που χρειάζεται είναι θάρρος και φαντασία για να αξιοποιήσουμε τα μικρά και ετερόκλιτα που ξεμένουν σε ψυγείο και ντουλάπια.
Ένα βαζάκι με αγκινάρες στο λάδι, που κλαψουράει μισοξεχασμένο στο ντουλάπι, το ανθότυρο που περίσσεψε απ’ τη μανιταρόπιτα, ένα χαλκέντερο πράσο που απέμεινε Κύριος οίδε από πότε να θυμίζει τον ατέλειωτο φετινό χειμώνα και μια ακόμη ζύμη κουρού, που εμποδίζει τον καταψύκτη να κλείσει.
Όχι που να το παινευτώ αλλά έγιναν μια εξαιρετική τάρτα που, σαν εφήμερη λιβελούλη, έζησε μόνο 24 ώρες …

Τάρτα με αγκινάρες, λιαστές ντομάτες και ανθότυρο


  


υλικά:
400 γρ. αγκινάρες (από βαζάκι)
6 λιαστές ντομάτες σε κομμάτια
1 μεγάλο κρεμμύδι χοντροκομμένο
2 φρ. κρεμμυδάκια ή/και μισό πράσο (χωρίς τα φύλλα)
200 γρ. ανθότυρο
λίγο άσπρο κρασί

1 φύλλο ζύμη κουρού (ή και 2 φύλλα)

Σε λίγο λάδι σωτάρουμε το κρεμμύδι,τα κρεμμυδάκια και το πράσο, αλατοπιπερώνουμε και σβήνουμε με λίγο κρασί. 

Ρίχνουμε τις λιαστές ντομάτες, προσθέτουμε ελάχιστο νερό και τις αγκινάρες και αφήνουμε τα λαχανικά να μαλακώσουν και να εξατμιστεί το νερό. 

Αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε το ανθότυρο και ανακατεύουμε καλά.

 

Λαδώνουμε μια μεσαία ταρτιέρα και στρώνουμε το φύλλο κουρού. Αν θέλουμε πιο χοντρή ζύμη, στρώνουμε και τα δύο φύλλα, το ένα πάνω από το άλλο. 

Το τρυπάμε παντού με πηρούνι και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 10΄. 

Βγάζουμε την προψημμένη βάση από το φούρνο και προσθέτουμε τη γέμιση.


 

Ψήνουμε για 30΄-35΄  ακόμη, ή μέχρι να ροδίσει η τάρτα.

Σερβίρουμε. 

Σαν προφιτερόλ με τσουρέκι …

... Καταχρηστικά φέρει την ονομασία προφιτερόλ, έστω και ως παρομοίωση. Αφού απουσιάζουν τα σου και η λαχταριστή κρέμα που περιέχουν, ουδόλως νομιμοποιείται να φέρει τοιούτον όνομα, ένδοξον τε και λαμπρόν.
Είναι όμως φτιαγμένο πάνω στην ίδια λογική, έχει μια εξίσου λαχταριστή σοκολατένια κρέμα και μας δίνει μια ακόμη ευκαιρία να αξιοποιήσουμε το τσουρέκι που περίσσεψε. Οπότε χαλάλι του το όνομα – δε θα κολλήσουμε στο copyright …

Σαν προφιτερόλ με τσουρέκι


         


υλικά:
500 ml γάλα
1/2 κούπα ζάχαρη
2 κουταλιές σούπας κορν φλάουρ διαλυμένο σε λίγο γάλα
1,5 κουταλιά σούπας κακάο σκόνη
200 γρ. κουβερτούρα (ή 100 γρ. κουβερτούρα και 100 γρ. γάλακτος)

τσουρέκι κομμένο σε μέτριους κύβους

σιρόπι (1 μέρος ζάχαρη/1 μέρος νερό)

Ετοιμάζουμε την κρέμα βράζοντας σε μέτρια φωτιά το γάλα με τη ζάχαρη και το κακάο. 

Προσθέτουμε το κορν φλάουρ και βράζουμε ανακατεύοντας μέχρι να δέσει η κρέμα.

 Αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε τη σοκολάτα και ανακατεύουμε μέχρι να λυώσει και να ομογενοποιηθεί το μίγμα.

Σε μεγάλο μπωλ ή ατομικά μπωλάκια βάζουμε μερικούς κύβους τσουρέκι και τους ραντίζουμε με το σιρόπι. 

Περιχύνουμε με 2-3 κουταλιές από τη σοκολατένια κρέμα και συνεχίζουμε φτιάχνοντας στρώσεις.

 

Αν θέλουμε διακοσμούμε με μυτούλες από σαντιγύ.

Για μας πάντως και μια τριμμένη μαρέγκα έκανε εξαιρετική δουλειά.

 

Οι ποσότητες είναι ενδεικτικές και εξαρτώνται από το τι μας έχει περισσέψει και θέλουμε να αξιοποιήσουμε. Αντί να φτιάξουμε σιρόπι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σιρόπι από κάποιο γλυκό κουταλιού που μας περίσσεψε, ζεσταίνοντας και αραιώνοντάς το με λίγο νερό.

Μανιταρόπιτα ...

    Βροχή και σήμερα …

Τι είναι κι αυτό το φετινό με την ασταμάτητη βροχή; Λες και ζούμε τη μέρα της μαρμότας, ένα διαρκή Νοέμβριο, σαν την κατάρα του πεύκου ένα πράγμα: Να το χινόπωρο, να οι μπόρες… Πότε ξεκίνησε; Είναι μήνες... για δυο, για τρεις... 
Να μην πάμε κόντρα στη φύση, ευχαρίστως να ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, αλλά εδώ ρίχνουν όλοι οι μήνες μαζί, με τα τουλούμια και σταματημό δεν έχουν. Η χώρα των χιλίων λιμνών έχουμε γίνει, κάθε λιβάδι κι ένα φιορδ κι οι δρόμοι μας κανάλια.
Όση θετική διάθεση κι αν έχεις, όσο και να το παίξεις Gene Kelly, όσο και να πλατσουρίσεις τραγουδώντας στα βροχόνερα, κάποια στιγμή η υπομονή τελειώνει, τα νεύρα σπάνε και μετατρέπεσαι σε μουρτζούφλη Λονδρέζο κι ας ζεις στη χώρα του ήλιου -του νοητού πλέον.
Τουλάχιστον με τη βροχή θα βγουν σαλιγκάρια, αν έχουν προλάβει να μάθουν κολύμπι. Και μανιτάρια, που θα ξεφυτρώνουν παντού σα μανιτάρια …

Μανιταρόπιτα

    
   

υλικά:
1 κιλό μανιτάρια (λευκά ή ανάμεικτα)
2 μεγάλα κρεμμύδια χοντροκομμένα
4-5 πιπεριές κέρατο σε ροδέλες
2-3 πιπεριές Φλωρίνης σε ροδέλες
250 γρ. φέτα ή ανθότυρο
150 γρ. μπέικον (προαιρετικά)
λίγο άσπρο κρασί
μισή χούφτα τραχανά

6 χωριάτικα φύλλα για πίτα

Αχνίζουμε το κρεμμύδι σε λίγο λάδι, μέχρι να μαλακώσει. 

Προσθέτουμε λάδι και ρίχνουμε το μπέικον. 

Όταν ροδίσει, προσθέτουμε τις πιπεριές και τα μανιτάρια, σωτάρουμε για λίγο σε μέτρια φωτιά και σβήνουμε με το κρασί. 

Μόλις εξατμιστεί αλατοπιπερώνουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε με κλειστό καπάκι μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.

   

Αποσύρουμε τη γέμιση από τη φωτιά, την αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και προσθέτουμε το τυρί και τον τραχανά.

Λαδώνουμε το ταψί και στρώνουμε δύο φύλλα, λαδωμένα ανάμεσα. 

Χωρίζουμε τη γέμιση στα 3 και απλώνουμε το 1/3. 

Καλύπτουμε με το τρίτο φύλλο, λαδωμένο και σουρωμένο, ώστε να μην προεξέχει στα πλάγια.

 

Συνεχίζουμε με άλλο 1/3 της γέμισης.

 Βάζουμε το τέταρτο φύλλο λαδωμένο και σουρωμένο, ώστε να μη βγαίνει έξω από το ταψί και απλώνουμε την υπόλοιπη γέμιση.

 

Καλύπτουμε με τα δύο τελευταία φύλλα, λαδωμένα ανάμεσα. 

Γυρίζουμε τις άκρες που περισσεύουν φτιάχνοντας κρόθο.

Αν θέλουμε βάζουμε τυρί μέσα στον κρόθο πριν τον τυλίξουμε.

Λαδώνουμε καλά την επιφάνεια της πίτας και τη ραντίζουμε με λίγο νερό.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα περίπου.

 

Eton mess …

Κατά το μάλλον ή Eton …

 

… Σ’ ένα τέτοιο μέρος με παράδοση αιώνων, τάξη, οργάνωση και μεθοδικότητα, πώς τρύπωσε ένας τσαπατσούλης; Κάποιος τεμπέλης ή ανεπρόκοπος; Ποιος ευθύνεται για το αποδομημένο γλυκό το διάσημο Eton mess – παναπεί χάος/αταξία/ακαταστασία του Ήτον ;
Φτιαγμένο με τα υλικά της πάβλοβα, δηλαδή με φράουλες, μαρέγκες και σαντιγύ, δείχνει λες κι η αέρινη μπαλαρίνα γλίστρησε και σωριάστηκε στο πάτωμα. Σπασμένες οι μαρέγκες, πολτοποιημένες οι φράουλες κι η σαντιγύ ριγμένη ανάκατα εδώ κι εκεί.  Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. 
Σύμφωνα με την παράδοση για όλα ευθύνεται ένας σκύλος, που στρογγυλοκάθισε πάνω σ’ ένα καλάθι του πικνίκ διαλύοντας τα γλυκά που περιείχε.
Όποιος κι αν είναι ο αίτιος, το γλυκό  που δε λείπει από κανένα βρετανικό πικνίκ είναι νοστιμότατο, ελαφρύ και δροσερό. Ό,τι πρέπει για να χαρούμε τις ανοιξιάτικες φράουλες …

     

Eton mess

        
  


     υλικά:
400 γρ. φράουλες
1 γεμάτη κουταλιά ζάχαρη άχνη
ελάχιστο μπαλσάμικο ξύδι
μισό καπάκι λικέρ
χυμός από μισό πορτοκάλι
8 έτοιμες μαρέγκες
5-6 φράουλες σε φετάκια
250 γρ. γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά

 

Βάζουμε τις φράουλες σε μπωλ, τις πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και τις λυώνουμε με τα χέρια. 

Προσθέτουμε το μπαλσάμικο, το χυμό πορτοκαλιού και το λικέρ και ανακατεύουμε. 

Σπάμε με τα χέρια μας από πάνω 2-3 μαρέγκες και ρίχνουμε 1-2 κουταλιές γιαούρτι από ψηλά. 

Με ένα κουτάλι φτιάχνουμε “νερά ” με το γιαούρτι στις φράουλες.

       

Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο σπάζοντας μαρέγκες, ρίχνοντας κουταλιές γιαούρτι και τις υπόλοιπες φράουλες, που κόψαμε σε φετάκια.

Τρώμε αμέσως, πριν προλάβουν να μαλακώσουν οι μαρέγκες – όχι ότι θα πρόφταιναν να μαλακώσουν, αλλά λέμε τώρα …

 

  

Σουρωτή πίτα με τυριά, πέστο και ντομάτα …

... Εσούρωσα κι αργήσαμε. Δηλαδή δεν αργήσαμε και πολύ. Μπορεί να φαίνεται λίγο μπελαλίδικη ή πολύπλοκη, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια απλούστατη πίτα. Πρωτότυπη, νόστιμη και κυρίως διαφορετική. Να ξεφύγουμε λίγο από το δίπολο τυρόπιτα-σπανακόπιτα…


Σουρωτή πίτα με τυριά, πέστο και ντομάτα 


  


υλικά: 
100 γρ. ψιλοτριμμένη ξηρή μυζήθρα
100 γρ. ψιλοτριμμένη γραβιέρα (ή ρεγκάτο)
2 ντομάτες κομμένες σε κυβάκια
3 κουταλιές σάλτσα πέστο     
12 φύλλα κρούστας





Ανοίγουμε το πρώτο φύλλο κρούστας, το λαδώνουμε και πασπαλίζουμε όλη την επιφάνειά του με μυζήθρα και γραβιέρα. 

Καλύπτουμε με ένα δεύτερο φύλλο και ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με τα 5 πρώτα φύλλα.


 


Το έκτο φύλλο δεν το λαδώνουμε, αλλά απλώνουμε επάνω του τη σάλτσα πέστο. 

Σκορπίζουμε επάνω του  τα κυβάκια της ντομάτας.


   


Καλύπτουμε με ένα φύλλο κρούστας, το λαδώνουμε και πασπαλίζουμε ξανά με τα τυριά. 

Συνεχίζουμε, χρησιμοποιώντας τα τυριά και τα υπόλοιπα φύλλα, με τη διαφορά ότι δεν πασπαλίζουμε με τυριά το τελευταίο φύλλο αλλά μόνο το λαδώνουμε.


 


Κόβουμε την πίτα αρχικά σε τρεις οριζόντιες λωρίδες και μετά σε 8 ή 10 κάθετες, ανάλογα με το πόσο μεγάλα θέλουμε τα κομμάτια.

     



Λαδώνουμε ένα ορθογώνιο ταψάκι ή πυρέξ και βάζουμε όρθια τα κομμάτια που κόψαμε, το ένα δίπλα στο άλλο.


 

Ραντίζουμε με ελαιόλαδο την επιφάνεια της πίτας και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄-45΄.