… Ο παππούς μου ο Νικόλας, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, είχε ένα δικό του τρόπο να λέει λέξεις και φράσεις που δεν καταλάβαινε. Τρόπο που έκανε εμάς τα πιτσιρίκια να σκάμε στα γέλια και να περιμένουμε ανυπόμονα να τις ξαναπεί.
Κορυφαίο ήταν το βιβλικό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, η πίστη σου σώσεκέ σε και το τέλος πάντως. Γρήγορα όμως ήρθαν δυο καινούριες φράσεις να διεκδικήσουν τα πρωτεία: το φαστ-φουστ και το κριτς-κρατς.
Αυτό το τελευταίο μας προέκυψε όταν κάποιος φιγουρατζής συμπολίτης αποφάσισε να ρίξει στη λίμνη ένα κρις-κραφτ και να βολοδέρνει ολημερίς αλωνίζοντας τα νερά και τρομοκρατώντας κυπρίνους και γλύνια. Έτσι πρωτοείδε κι έμαθε ο παππούς το κριτς-κρατς.
Όσο για το φαστ-φουστ ήρθε στη ζωή μας μαζί με τα Goody’s, το πρώτο και θαυμαστό στα μάτια μας φαστφουντάδικο που μας έκανε να στεκόμαστε αδιαμαρτύρητα στην ουρά για συσσίτιο.
Αυτές τις ουρές έβλεπε κι ο παππούς όταν έκανε βόλτα στην πλατεία και μας έλεγε “φάτε καμμιά φασολάδα ή κανά πιλιάφι, τι πάτε και τρώτε σ’ αυτά τα φαστ-φουστ σαν τους μπρούκληδες”;
Τρέχα-γύρευε γιατί τα θυμήθηκα σήμερα όλα αυτά. Μάλλον κάποιος παράξενος συνειρμός αποφάσισε να συνδέσει το σημερινό πιλάφι που είναι γρήγορο κι εύκολο, αληθινό φαστ-φουντ, με το φαστ-φουστ του παππού μου …
Κορυφαίο ήταν το βιβλικό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, η πίστη σου σώσεκέ σε και το τέλος πάντως. Γρήγορα όμως ήρθαν δυο καινούριες φράσεις να διεκδικήσουν τα πρωτεία: το φαστ-φουστ και το κριτς-κρατς.
Αυτό το τελευταίο μας προέκυψε όταν κάποιος φιγουρατζής συμπολίτης αποφάσισε να ρίξει στη λίμνη ένα κρις-κραφτ και να βολοδέρνει ολημερίς αλωνίζοντας τα νερά και τρομοκρατώντας κυπρίνους και γλύνια. Έτσι πρωτοείδε κι έμαθε ο παππούς το κριτς-κρατς.
Όσο για το φαστ-φουστ ήρθε στη ζωή μας μαζί με τα Goody’s, το πρώτο και θαυμαστό στα μάτια μας φαστφουντάδικο που μας έκανε να στεκόμαστε αδιαμαρτύρητα στην ουρά για συσσίτιο.
Αυτές τις ουρές έβλεπε κι ο παππούς όταν έκανε βόλτα στην πλατεία και μας έλεγε “φάτε καμμιά φασολάδα ή κανά πιλιάφι, τι πάτε και τρώτε σ’ αυτά τα φαστ-φουστ σαν τους μπρούκληδες”;
Τρέχα-γύρευε γιατί τα θυμήθηκα σήμερα όλα αυτά. Μάλλον κάποιος παράξενος συνειρμός αποφάσισε να συνδέσει το σημερινό πιλάφι που είναι γρήγορο κι εύκολο, αληθινό φαστ-φουντ, με το φαστ-φουστ του παππού μου …
Πιλάφι με σύγκλινο και ρεβύθια
υλικά:
100 γρ. σύγκλινο
1-1,5 κούπα ρύζι για πιλάφι (εδώ parboiled)
1 κονσέρβα ρεβύθια (βρασμένα)
2,5-3 κούπες ζωμός ή ζεστό νερό
πάπρικα καπνιστή (εδώ γλυκειά)
Κόβουμε σε κυβάκια το σύγκλινο.
Το βάζουμε σε σωτέζα ή γουώκ χωρίς άλλη λιπαρή ουσία και το σωτάρουμε να ζεσταθεί, να βγάλει το λίπος του και μέσα σ’ αυτό να τηγανιστεί σε μέτρια φωτιά.
Ρίχνουμε το ρύζι στη δοσολογία που προτιμάμε (ανάλογα με το αν θέλουμε να υπερισχύει στο φαγητό το ρύζι ή να μοιράζεται τη σκηνή με τα υπόλοιπα υλικά) και τα σωτάρουμε μαζί για 3΄-4΄.
Προσθέτουμε τα ρεβύθια, αφού τα στραγγίξουμε και τα ξεπλύνουμε καλά, και συνεχίζουμε για άλλα 3΄-4΄ το σωτάρισμα.
Νοστιμίζουμε με πιπέρι και μπόλικη καπνιστή πάπρικα.
Αν θέλουμε αλατίζουμε ελαφρά, εμείς θα αρκεστούμε στο αλάτι του σύγκλινου και του ζωμού.
Ρίχνουμε ζωμό ανάλογα με την ποσότητα του ρυζιού (2,5 κούπες ζωμό για 1 κούπα ρύζι ή 3 κούπες ζωμό για 1,5 κούπα ρύζι), καπακώνουμε και σιγομαγειρεύουμε για 15΄.
Δοκιμάζουμε το ρύζι και, αν το θέλουμε πιο μαλακό, συνεχίζουμε το μαγείρεμα.
Προτιμάμε να υπάρχει μια μικρή ποσότητα ζωμού στο φαγητό με το τέλος του μαγειρέματος γιατί καθώς το ρύζι θα κρυώνει θα απορροφά το ζωμό και το φαγητό δε θα γίνει στεγνό.
Σερβίρουμε.
