Ανάποδο κέικ με καραμελωμένα κυδώνια …

… Πάντα πίστευα ότι το ασχημόπαπο ήμουν εγώ. Δε χωρούσε αμφιβολία περί τούτου στο παιδικό μου μυαλό. Το αταίριαστο παρτσακλό, το odd one out που περίμενε καρτερικά πότε θα κάνει ξαστεριά πότε θα γίνει κύκνος, ήμουν εγώ.
Πόθεν τούτο ετεκμαιρόμην και γιατί; Σκοτεινή η ψυχή της μικρής και πικρές οι βουλές του Αλλάχ.
Εξάλλου ήμουν ένα πανέμορφο αξιολάτρευτο κοριτσάκι, που εξελίχτηκε όπως ήταν φυσικό σε μια αιθέρια ύπαρξη εκπάγλου καλλονής και τεραστίας μορφώσεως.
Οπότε το ασχημόπαπο είναι, στα σίγουρα τώρα, το κυδώνι. Στυφό και παρεξηγημένο, χλωμό και χνουδωτό – ίσως γι’ αυτό αγαπούσε να το ζωγραφίζει ο άλλος παρεξηγημένος, που τον έλεγαν και Βικέντιο και Βαν Γκογκ. Και τι κρίμα που όταν ήμουν μωρό δεν υπήρχαν τέτοιες πιπίλες και σαλιάρες, να κάνω το κομμάτι μου στα άλλα βρέφη …

 

Το κυδώνι λοιπόν, μόλις τ’ αγαπήσεις και το φιλήσεις μεταμορφώνεται. Γλυκαίνει, ροδίζει, μοσχοβολάει και σε λιγώνει. Αυτό το χρώμα του το ρουμπινί, το σιρόπι του που στάζει ήλιο δεν τα χορταίνω ποτέ …

Κέικ ανάποδο με καραμελωμένα κυδώνια

  

υλικά:
Για τη ζύμη:
150 γρ. ζάχαρη
85 γρ. μαργαρίνη
175 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
50 γρ. καρύδια ψιλοτριμμένα
2 αυγά
2 κουτ. γλυκού γιαούρτι
1/2 κουτ. γλ. κανέλλα

Για τα καραμελωμένα κυδώνια:
2 κυδώνια
150 γρ. ζάχαρη
65 γρ. μαργαρίνη
χυμός και ξύσμα από 2 πορτοκάλια

Για το σερβίρισμα:
2 κουτ. γλυκού μέλι
λίγα καρύδια χοντροτριμμένα

Για τα καραμελωμένα κυδώνια βάζουμε σε τηγάνι τη μαργαρίνη μαζί με τη ζάχαρη και το ξύσμα. 

Καθαρίζουμε τα κυδώνια, τα κόβουμε σε φέτες και τα αραδιάζουμε στο τηγάνι. 

Περιχύνουμε με το χυμό πορτοκαλιού και σιγοβράζουμε σε μέτρια φωτιά για 10΄ περίπου, γυρίζοντας προσεκτικά τα κυδώνια 1-2 φορές.

 

Δυναμώνουμε τη φωτιά και βράζουμε για 10΄-15΄ακόμη, μέχρι να σκουρύνει και να καραμελώσει το σιρόπι.

Βουτυρώνουμε ένα ταψάκι ή μια φόρμα με διάμετρο 24 εκ. και στρώνουμε προσεκτικά τα κυδώνια, καλύπτοντας όμορφα και ομοιόμορφα όλο τον πάτο.

Τα περιχύνουμε με το σιρόπι της καραμέλας.

Για να φτιάξουμε τη ζύμη χτυπάμε τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη, μέχρι ν’ ασπρίσουν και ν’ αφρατέψουν.

 Ρίχνουμε το ένα αυγό κι όταν ενσωματωθεί στο μείγμα ρίχνουμε και το δεύτερο.

Προσθέτουμε το αλεύρι, την κανέλλα και τα τριμμένα καρύδια χτυπώντας με το μίξερ σε μέτρια ταχύτητα.

Τελευταίο ρίχνουμε το γιαούρτι και ανακατεύουμε καλά.

Αδειάζουμε τη ζύμη πάνω στα κυδώνια και στρώνουμε την επιφάνεια.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄.

Βάζουμε λοξά ένα μαχαίρι στο κέικ και αν δε βγει καθαρό ψήνουμε για λίγο ακόμη.

 Ξεφουρνίζουμε και αφήνουμε το κέικ να σταθεί για 4΄-5΄.

Το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα πριν προλάβει να κρυώσει και να πήξει η καραμέλα.

Περιχύνουμε με το μέλι και πασπαλίζουμε με τα καρύδια.

 

Μάνα blogger …

… Σε τι κόσμο έφερα το παιδί μου, Νίκο Τσιαμτσίκα; Σ’ έναν πλασματικό ανύπαρκτο κόσμο και το σφάλμα είναι όλο δικό μου. Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.



Γιατί μεγάλωσα το παιδί μου σαν την Αλίκη σε μια αλλόκοτη χώρα των θαυμάτων.
΄Όπου στο ράφι της ντουζιέρας φυτρώνουν μαγικά τα σαμπουάν και τ’ αφρόλουτρα, στα ψάθινα καλάθια τα φρούτα ανανεώνονται θαυμαστά κάθε Σάββατο, η κουζίνα ξεφουρνίζει καθημερινά φαγητά και γλυκά και το τραπεζάκι στρώσου  του παραμυθιού έχει θρονιαστεί στην τραπεζαρία μας.
Γιατί το παιδί μου βλέπει μόνο το τέλος, το αποτέλεσμα κι ούτε ξέρει ούτε θέλει να μάθει την αρχή και την πορεία. Τυριά κι αλλαντικά κατευθείαν σε φέτες στο ψυγείο, χωρίς πρώτα να έχει δει τα δεκάδες μπαστούνια στο ψυγείο του σούπερ μάρκετ, ούτε και τη μηχανή κοπής.
΄Όπως όταν ταξιδεύουμε. ΄Όσες φορές κι αν κάνουμε την ίδια διαδρομή ποτέ δε θυμάται τις πόλεις, τα ποτάμια, τα βουνά που περνάμε. Ξέρει απλώς το πού πάμε – όλα τα ενδιάμεσα είναι ασήμαντες έως κι ενοχλητικές λεπτομέρειες.
Πώς να τη μάθω τώρα απ’ την αρχή τα πάντα;
Να οργανώσω εκπαιδευτικές εκδρομές στα σούπερ μάρκετ με ειδική ξενάγηση σε διαδρόμους, ράφια και προϊόντα; Μονοήμερες κρουαζιέρες στη λαϊκή;
Πώς να της μάθω να διαλέγει φρούτα και λαχανικά, να ξεχωρίζει τα ψάρια απ’ τη μυρωδιά, να μην ξεγελιέται από καπάτσους πωλητές κι αλευρωμένες καρακάξες;
Δεν μπορώ. Μόνη της θα τα ψάξει, θα τα βρει, θα τα ξεχωρίσει. Και  στο κουρκούτι θα καεί και φύκια θ’ αγοράσει μέχρι να χτίσει γερά τον πραγματικό της κόσμο.
Κι εγώ θα μπορώ μόνο να της απαντάω όταν θέλει να ρωτήσει, να της δείχνω όταν ζητήσει βοήθεια και να της χαρίσω το blog μου. Γαλότσες για να περνάει τα λασπόνερα, βοηθητικές ρόδες για να μην πέφτει, ένα ραβδί να στηρίζεται στην ανηφόρα ...

Υ.Γ. Rising up that kids can be destroying,
can be exhausting, but a smile comes when they grow …
I want them real, I want them to live their life in peace.
I want you cool, I want you to live your life in colors.

Φθινοπωρινό μινεστρόνε με πέστο …

… Σουπάρα με το συμπάθιο. ΄Έτσι θα αποδιδόταν στα ελληνικά το minestrone. Αφού minestra η σούπα είναι  και το -one προστίθεται ως μεγεθυντικό, το όλον σουπάρα.
Και με το δίκιο της γιατί δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη ούτε για μια οποιαδήποτε σούπα. ΄Όχι, κύριε. Το μινεστρόνε είναι η σούπα που κυριαρχεί στην κουζίνα της γείτονος και όχι τυχαία.
Είναι η σούπα των τεσσάρων εποχών αφού υπάρχει μια εκδοχή της για κάθε εποχή του χρόνου, στην οποία παντρεύονται με μαεστρία τα εποχικά λαχανικά. Η βάση της όμως παραμένει σταθερή - ένας πηχτός ζωμός στον οποίον βράζουν λαχανικά και ζυμαρικό και απ’ τον οποίον δε λείπουν σε κάθε εποχή τα φασόλια borlotti.
Κι αφού βρισκόμαστε, έστω και για λίγο ακόμη στο φθινόπωρο, θα ετοιμάσω ένα minestrone autunnale …

Φθινοπωρινό μινεστρόνε με πέστο

υλικά:
200 γρ. φασολάκια
100 γρ. φασόλια borlotti
2 πατάτες
1 πράσο 
2 μεγάλα ντοματίνια ή 1 ντομάτα
3 κολοκυθάκια
1  κλωνάρι σέλινο
1 ζωμός κότας ή βοδινού ή λαχανικών
100 γρ. μακαρονάκι κοφτό μισό (ή σπαγγετίνι, πεπονάκι, αστράκι)
4 κουταλιές πέστο
2 κουταλιές τριμμένη γραβιέρα

Απαραίτητο συστατικό του ιταλικού μινεστρόνε είναι τα φασόλια borlotti, τα οποία μπορούν κάλλιστα να αντικατασταθούν από φασόλια χάντρες ή από κόκκινα φασόλια.

 

Καθαρίζουμε όλα τα λαχανικά και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια.

Γεμίζουμε μια κατσαρόλα με νερό μέχρι τη μέση.

Μόλις πάρει βράση ρίχνουμε το ζωμό και όλα τα λαχανικά, εκτός από τα κολοκυθάκια.

Καπακώνουμε και σιγοβράζουμε για 30΄ περίπου, ή μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.

Προσθέτουμε τα κολοκυθάκια, αλατοπιπερώνουμε και σιγοβράζουμε για 15΄ ακόμη. 

Τελευταίο ρίχνουμε το ζυμαρικό και βράζουμε σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία του.

Προσθέτουμε το πέστο, ανακατεύουμε καλά και ρίχνουμε τη γραβιέρα.

 

Αφήνουμε τη σούπα να πάρει 2-3 βράσεις ακόμη και αποσύρουμε από τη φωτιά.

Σερβίρουμε. 

 

  

Κοτόπιτα με σφολιάτα …

... Εμείς εδώ στην Ήπειρο κοτόπιτα λέμε αυτή, αλλά ευχαρίστως μαθαίνουμε και φτιάχνουμε κι άλλες ...

Κοτόπιτα με σφολιάτα



 

υλικά:
600 γρ. φιλέτο κοτόπουλο
1 κουταλιά μαργαρίνη και 1 κουταλιά λάδι
4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια
200 γρ. μανιτάρια σε λεπτά φετάκια
2 κουταλιές μουστάρδα
1 κουταλιά αλεύρι
300 ml νερό ή ζωμός
κρέμα γάλακτος ή κατίκι
θυμάρι, μοσχοκάρυδο
1 φύλλο σφολιάτας

Κόβουμε το κοτόπουλο σε λεπτές λωρίδες και το ροδίζουμε για 5΄ στο λάδι και τη μαργαρίνη. 

Προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια και τα μανιτάρια. 

΄Όταν μαραθούν και βγάλουν τα υγρά τους, ρίχνουμε το αλεύρι που θα δέσει το μείγμα, τη μουστάρδα και το ζωμό. 

Ανακατεύουμε καλά και νοστιμίζουμε με αλάτι, πιπέρι, θυμάρι και μοσχοκάρυδο.

Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσει το κοτόπουλο. 

Προσθέτουμε κρέμα γάλακτος ή 1-2 κουταλιές κατίκι για πιο ελαφριά και ελληνική γεύση και αφήνουμε τη σάλτσα να δέσει. 

Αδειάζουμε το κοτόπουλο σε πυρέξ.

Αλευρώνουμε τη σφολιάτα και την ανοίγουμε ελαφρά με τον πλάστη. 

Καλύπτουμε το κοτόπουλο, τσαλακώνοντας τη σφολιάτα και γυρίζοντας τις άκρες προς τα κάτω. 

Την τρυπάμε με πηρούνι ή τη χαράζουμε ελαφρά με μαχαίρι και αλείφουμε με αυγό ή γάλα.

Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, μέχρι να ροδίσει η σφολιάτα.

Αφήνουμε την πίτα να κρυώσει ελαφρά και σερβίρουμε.