Αστακός γιουβέτσι …

… Ο αστακός καθότανε στον πάγο και βαριότανε. Μέχρι που ήρθε εκείνη, εκείνη, εκείνη. Τον αγόρασε με χαρά, τον απόψυξε στοργικά, του έκανε ένα καυτό μπάνιο και τον ενθρόνισε θριαμβευτικά σ’ ένα ταψί γιουβέτσι …

Αστακός γιουβέτσι

υλικά:
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 δαφνόφυλλο
1 σκελίδα σκόρδο
1 μικρό καρότο
1 κλαράκι σέλινο (προαιρετικά)
50 ml λευκό κρασί
100 γρ. ντοματοχυμός*
250 γρ. κριθαράκι

1 αστακός και το νερό στο οποίο έβρασε

Αφήνουμε τον αστακό να ξεπαγώσει σε θερμοκρασία δωματίου ή αποβραδίς στη συντήρηση του ψυγείου.

Τον βάζουμε να βράσει για 4΄-5΄ μαζί με το δαφνόφυλλο, το καρότο και το σέλινο. Τον βγάζουμε και, μόλις κρυώσει λίγο, τον κόβουμε στη μέση κατά μήκος και αφαιρούμε το μαύρο εντεράκι.

 


Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε το κρεμμύδι για 5΄. Ρίχνουμε το σκόρδο, τα φέρνουμε 2-3 γύρες και προσθέτουμε το κριθαράκι. Καβουρντίζουμε μέχρι να λαδωθεί καλά και να ανακατευτεί με το κρεμμύδι και σβήνουμε με το κρασί. 

 

Ρίχνουμε τη ντομάτα, αλατοπίπερο και αρκετό από το νερό στο οποίο βράσαμε τον αστακό. Αδειάζουμε το κριθαράκι με τη σάλτσα σε ταψί και καθίζουμε στο κέντρο του τα δυο κομμάτια του αστακού.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄-25΄, ανακατεύοντας 1-2 φορές και συμπληρώνοντας, αν και όποτε χρειάζεται, από το νερό του αστακού.

Ξεφουρνίζουμε, αφήνουμε το γιουβέτσι να τραβήξει για 5΄ και σερβίρουμε, προαιρετικά με φλοίδες γραβιέρας.

 

 

 

 

 

 

   

 

*Αν θέλουμε το γιουβέτσι πιο κόκκινο και με πλούσια σάλτσα που να θυμίζει αστακομακαρονάδα, βάζουμε περισσότερη ντομάτα – κατά προτίμηση κονκασέ.

 

Λινγκουίνι με ψητό κοτόπουλο και ντοματίνια …

… Ψητόπουλο κοτό. Αυτό το αυθόρμητο σαρδάμ ενός οικογενειακού μας φίλου, που παρήγγειλε στον έκπληκτο σερβιτόρο μια μερίδα ψητόπουλο κοτό, είναι ένα από τα κλασσικά οικογενειακά μας αστεία, απ’ αυτά που μόνο εμείς ξέρουμε, καταλαβαίνουμε και γελάμε σα χαζοί κάθε φορά που τ’ αναφέρουμε.
Κι από το πες-πες, συνηθίσαμε πια να το λέμε έτσι και τον υπόλοιπο καιρό, κάνοντας τους άλλους να μας κοιτάνε περίεργα. Όχι ότι τρώμε και πολύ συχνά ψητόπουλο κοτό, συνήθως το προτιμάμε μαγειρευτό κι αγοράζουμε ψητό όταν πιάσουν το λιχούδη μας απ’ τη μύτη οι μυρωδιές από ψησταριές και σούβλες.
Κι όσο τσακώνονται ποιος θα πρωτοτσιμπήσει όταν είναι φρεσκοψημμένο και ζουμερό, τόσο δεν το ζυγώνουν την επόμενη μέρα, αν περισσέψει – που συνήθως θα περισσέψει.
Και τότε χρειάζεται αναβάπτιση και μεταμόρφωση για να ξανατσακωθούν ποιος θα το πρωτοφάει …

 Λινγκουίνι με ψητό κοτόπουλο και ντοματίνια

υλικά:
350 γρ. ψητό κοτόπουλο
1 κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
1 σκαφάκι πολύχρωμα ντοματίνια
200 ml κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά
μαϊντανός
τριμμένο τυρί
250 γρ. λινγκουίνι

Ξεψαχνίζουμε το κοτόπουλο αφαιρώντας την πέτσα του. Βράζουμε τα λινγκουίνι σε άφθονο αλατισμένο νερό για 1΄ λιγότερο από το χρόνο βρασμού που αναγράφεται στη συσκευασία τους.       

Ζεσταίνουμε σε σωτέζα 2 κουταλιές λάδι και σωτάρουμε, σε μέτρια φωτιά, το κρεμμύδι ψιλοκομμένο για 3΄-4΄. Προσθέτουμε το σκόρδο και τα ντοματίνια κομμένα στη μέση, το κοτόπουλο και 1 κουτάλα από το νερό των ζυμαρικών, αλατοπιπερώνουμε και σιγοβράζουμε μέχρι να γίνουν τα λινγκουίνι. 

Ρίχνουμε στη σωτέζα την κρέμα γάλακτος και αφήνουμε να πάρει μια βράση.

 

Περνάμε με πηρούνα τα λινγκουίνι από την κατσαρόλα στη σωτέζα και ανακατεύουμε καλά. 

 

Σερβίρουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό και τριμμένο τυρί. 

Τηγανίτα από κολοκύθα και κρεμμύδια …

… Από κακή κολοκυθιά μήτε κολοκυθόσπορος, λέει η παροιμία. Τι να σας πω, κι εγώ καινούρια είμαι στη γειτονιά, καλύτερα ρωτήστε στο περίπτερο που τους γνωρίζει αναντάμ παπαντάμ εξαποανέκαθεν.
Ούτε διάλογο άνοιξα με την κολοκύθα ούτε της ζήτησα το γενεαλογικό της δέντρο. Κι ακόμη κι αν κράτησα τα σπόρια της για να φτιάξω τον πασατέμπο μου για να περνάει η ώρα, στην πραγματικότητα την πορτοκαλί της σάρκα χρειαζόμουνα. 
Για μια … τηγανίτα να την πω; Φριτάτα να την πω; Και Βαγγελίτσα να την πω, μήπως θα διαφωνήσει;

Τηγανίτα από κολοκύθα και κρεμμύδια

υλικά:
μια μακρόστενη κίτρινη κολοκύθα
1 μεγάλο κρεμμύδι
2-3 κουταλιές αλεύρι
θυμάρι ή φασκόμηλο ή δεντρολίβανο

Καθαρίζουμε την κολοκύθα, αφαιρούμε τους σπόρους και τα ‘νήματα’ που τους περιβάλλουν και την κόβουμε σε μικρά, ομοιόμορφα μπαστουνάκια. Αλατοπιπερώνουμε και αρωματίζουμε με το μυρωδικό.
Καθαρίζουμε το κρεμμύδι, το κόβουμε σε στρογγυλές ροδέλες και τις ξεχωρίζουμε μία-μία.

Ανακατεύουμε την κολοκύθα με τις ροδέλες του κρεμμυδιού, αλατοπιπερώνουμε ξανά ελαφρά, ρίχνουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε με κουτάλι.

Ρίχνουμε 2 κουταλιές λάδι σε μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, αδειάζουμε όλο το μείγμα μέσα, το ισιώνουμε με κουτάλι και το πιέζουμε παντού με την ανάποδη του κουταλιού.

Αφήνουμε να τηγανιστεί σε μέτρια φωτιά μέχρι να πάρουν χρώμα οι άκρες και το αναποδογυρίζουμε σε μεγάλο πιάτο ή ταψάκι της πίτσας. Ζεσταίνουμε άλλες δύο κουταλιές λάδι στο τηγάνι και μαγειρεύουμε την τηγανίτα και από την άλλη πλευρά. Αν χρειαστεί, επαναλαμβάνουμε άλλη μία φορά την ίδια διαδικασία, ώστε η τηγανίτα να ξεροψηθεί και να πάρει χρώμα και από τις δύο πλευρές.

 

Σερβίρουμε την κολοκυθοτηγανίτα σκέτη ή με πράσινη σαλάτα.

Γίγαντες με χοιρινό στον ταβά …

… Αριά - αριά κι από μακριά τη βλέπω πια την Καστοριά. Περιορίστηκαν τα ταξιδάκια, λιγόστεψαν οι εκδρομές, κόπηκαν οι 48ωρες μετά δημοσίων θεαμάτων, πάνε κι οι 24ωρες μετά διανυκτερεύσεως.
Δέκα μέρες αυστηρά, που έλεγε κι ο παππούς μου και περάστε μέσα να κοιτάτε όξω, που έλεγε κι ο Τσιφόρος.
Μου λείπει το περπάτημα γύρω από τη λίμνη, οι φλύαρες πάπιες που καταπλέουν πλησίστιες μόλις πλησιάσεις κρατώντας σακούλα κι οι λαίμαργες χήνες που σου δαγκώνουν το ψωμί μαζί με το χέρι.

Μου λείπουν οι σπανακόπιτες απ’ την Ίριδα κι ας τις χάλασε λίγο, τα σουσαμένια κουλούρια ολικής απ’ την Ευρώπη, οι παντόφλες του φετεινού χειμώνα απ’ το μαγαζάκι στο στενό, ο αέρινος αρλεκίνος της πλατείας, τα φασόλια κι οι γίγαντες της καινούριας σοδειάς …

Γίγαντες με χοιρινό στον ταβά

υλικά:
450-500 γρ. χοιρινό χωρίς κόκκαλο (μπούτι ή σπάλα)
300 γρ. γίγαντες
2 μεγάλα κρεμμύδια
1 σκελίδα σκόρδο
2 καρότα
250 γρ. ντομάτα κονκασέ
1 κουταλιά πελτές
2 δαφνόφυλλα
1 κουταλιά πάπρικα γλυκειά
1 κουτ. γλυκού μπούκοβο γλυκό

Μουλιάζουμε τους γίγαντες αποβραδίς ή και για μια ολόκληρη μέρα, ανάλογα με το πόσο παλιοί είναι. Αν είναι καλοί και βραστεροί, θα φουσκώσουν τόσο που θα μοιάζουν με ελέφαντες.

 

Τους βάζουμε να βράσουν σε κατσαρόλα με μπόλικο κρύο νερό, μέχρι να μαλακώσουν τόσο που να τρυπιούνται με το πηρούνι. Ανάλογα με την ποιότητα και την ηλικία τους χρειάζονται 30΄-45΄. 

Τους στραγγίζουμε, κρατώντας όμως το νερό στο οποίο έβρασαν, τους βάζουμε σε μεγάλο ταψί και τους αλατοπιπερώνουμε.

 


Ζεσταίνουμε λίγο λάδι σε φαρδειά κατσαρόλα και ροδίζουμε το χοιρινό απ’ όλες τις πλευρές. Αν αρπάξει και λίγο, ακόμη καλύτερα για τη συνέχεια γιατί, ρίχνοντας το κρεμμύδι – αφού αφαιρέσουμε το κρέας- ξύνουμε τον πάτο της κατσαρόλας και ξεκολλάμε αυτά τα ‘τσιγαρίδια’ κάνοντας το φαγητό ακόμη πιο νόστιμο. Μπορούμε να βοηθήσουμε τη διαδικασία με ελάχιστο άσπρο κρασί.

Αφού σωτάρουμε το κρεμμύδι, προσθέτουμε το σκόρδο, τα καρότα κομμένα σε ροδέλες, τη ντομάτα και τον πελτέ, τα δαφνόφυλλα και τα μπαχαρικά. Ρίχνουμε και 750 ml από το νερό που κρατήσαμε, ή απλώς ζεστό νερό αν δε φτάνει, και βράζουμε τη σάλτσα για 10΄. 

Το μαγείρεμα του κρέατος θα γίνει στο ταψί, αν όμως είμαστε ανασφαλείς και θέλουμε να σιγουρευτούμε ότι θα μαλακώσει, μπορούμε να βάλουμε και το κρέας στη σάλτσα για να βράσει και λίγο μαζί της.



 

Αδειάζουμε τη σάλτσα στους γίγαντες και βάζουμε το κρέας ανάμεσά τους.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα τουλάχιστον, ή μέχρι να μαλακώσει το κρέας και να λιγοστέψει η σάλτσα. Το φαγητό χρειάζεται τακτική παρακολούθηση και προσθήκη ζεστού νερού αν λιγοστέψει.

 

Σερβίρουμε.