Συνταγές για κουνουπίδι …

... Το άνθος του κάκτου.

   

   

Παλιά και πονεμένη ιστορία. Νά ’χεις μπροστά στα μάτια σου ολόκληρη Ίνγκριντ Μπέργκμαν και να κυνηγάς το παρτσακλό, τη Γκόλντι Χόουν; Πάλι καλά που ο Γουώλτερ, κάλλιο αργά παρά ποτέ ξεστραβώνεται και βλέπει το φως και το άνθος το αληθινό.

Έτσι και με το κουνουπίδι. Ανίερος o παραλληλισμός αλλά ακριβής. Υπάρχει παντού δίπλα μας σε λαϊκές, σούπερ-μάρκετ και μανάβικα, σε εξαιρετική τιμή πια λόγω εποχής, άσπρο-άσπρο και τραγανό αν είναι φρεσκοκομμένο και ντόπιο.
Κι όμως πολλοί το προσπερνάνε χωρίς δεύτερη σκέψη. Κυριότερο επιχείρημα η μυρωδιά του όταν μαγειρεύεται, που ενοχλεί την ανασηκωμένη μυτούλα της Σουσούς.

Εγώ πάλι αγοράζω κάθε βδομάδα. Αν είναι μικρό και ολόφρεσκο, το τρώω ωμό. Διαφορετικά το μαγειρεύω με δεκάδες τρόπους. Όχι ότι δεν το κάνω σαλάτα, βρασμένο στον ατμό και περιχυμένο με μπόλικο λαδολέμονο. Απλώς εκεί που οι περισσότεροι σταματούν, εγώ συνεχίζω. Έτσι σε μια σαλατούλα θα μείνουμε;
Αστείον ποσόν.

Και με καβουρμά το φτιάχνω, και με μακαρονάκι και τραγανή κρούστα κατά Jamie Oliver, και κουνουπιδόρυζο, και σούπα ιδιαίτερη γίνεται, και αλάδωτο με σάλτσα ταχινιού, και σε αλμυρό στρούντελ τρύπωσε παρέα με σαλάμι, και σε κανελόνια συντρόφεψε το μπρόκολο.

Και καπαμά το φτιάχνω συχνά, συνταγή τόσο απλή που δε στην έδωσα ποτέ, αλλά θα το κάνω τώρα. Κόβεις το κουνουπίδι μπουκετάκια (γίνεται και με ωμό και με βρασμένο), το περνάς απ’ το τηγάνι να ροδίσει και ρίχνεις 1 μεγάλη κουταλιά πελτέ διαλυμένον σε λίγο νερό. 



     



Αλατοπιπερώνεις, ρίχνεις πάπρικα γλυκιά (και μπαχάρι σηκώνει και κανελλόξυλο κι ό,τι σου αρέσει) και το σιγομαγειρεύεις σκεπασμένο μέχρι να μαλακώσει. 



      



Αν είσαι τύπος λαίμαργος και ατάσθαλος το παντρεύεις και με λουκάνικο. 

Τηγανίζεις πρώτα το λουκάνικο σε ροδέλες, το βγάζεις και στο ίδιο λάδι ροδίζεις το κουνουπίδι. 

Ξαναρίχνεις το λουκάνικο, σβήνεις με λίγο κόκκινο κρασί και συνεχίζεις με τον πελτέ και λίγο νερό. 

 




Και πού ’σαι, παιδί; Το καλύτερο δε στό ’χω πει ακόμα …

                                                                         συνεχίζεται …

Πραλίνα φουντουκιού …

… και χάσαμε το νου, 
η γεύση μας ανέβασε
στην άκρη τ’ ουρανού …

έλεγε μια παλιά διαφήμιση προσπαθώντας να μας δελεάσει για να δοκιμάσουμε το άγνωστο  μέχρι τότε για τους περισσότερους από εμάς προϊόν.
Εμείς πάλι χάσαμε το νου όταν φτιάξαμε για πρώτη φορά σπιτική πραλίνα φουντουκιού. Δεν ξέρω γιατί μέχρι τώρα δίσταζα να το επιχειρήσω, παρότι αρέσει πολύ στην κόρη μου, ιδίως μέσα σε κρέπες. Ίσως το θεωρούσα κάτι πολύπλοκο που δύσκολα μπορείς να πετύχεις στο σπίτι.
Κι όμως, είναι ‘απλούστατον’ που έλεγε κι η Βουγιουκλάκη στη Σωφερίνα …

Πραλίνα φουντουκιού

 


υλικά:
2 κούπες φουντούκια
1 κούπα άχνη
1/4 κούπας κακάο σκόνη
2-3 κουταλιές σούπας σπορέλαιο
2 βανίλιες

Βάζουμε στο multi σε 3 δόσεις τα φουντούκια, μαζί με 1 κουταλιά λάδι κάθε φορά.

Τα πολτοποιούμε πιέζοντας το διακόπτη και σταματώντας κάθε φορά για λίγο, για να μην καεί το μοτέρ. 

Στην αρχή τα φουντούκια θα γίνουν σκόνη, με το συνεχές άλεσμα όμως θα βγάλουν σιγά-σιγά το λάδι τους και θα γίνουν ένας υγρός πολτός. 

Αν το μείγμα είναι πολύ σφιχτό και δε δουλεύεται εύκολα το αραιώνουμε με ελάχιστο λάδι ή νερό. 

Προσθέτουμε την άχνη, το κακάο και τις βανίλιες και συνεχίζουμε, πάντα δουλεύοντας το μείγμα στο multi, μέχρι να έχουμε μια λεία και ομοιογενή κρέμα.

      

Αλείφουμε φέτες ψωμιού ή τσουρέκι, γεμίζουμε κρέπες ή φτιάχνουμε γλυκά τοστ με πραλίνα και μαρμελάδα μανταρίνι.

Φυλάμε όση πραλίνα περισσέψει σε αποστειρωμένο βαζάκι.

 

Τοστ με λιαστές ντομάτες, ελιές και γραβιέρα - Τοστ με πέστο, μοτσαρέλα και κουκουνάρι ... …

… Ένας αητόστ καθότανε, παντού εκτός από την κουζίνα μου. Ποτέ δεν άνοιξε τις φτερούγες του να με προστατέψει τις μέρες που, σαν άνθρωπος κι εγώ, δεν πρόλαβα να μαγειρέψω. Τη γιορτή του Αη-τοστ, του προστάτη της ξεθεωμένης νοικοκυράς, δεν τη γιορτάσαμε ποτέ στο σπίτι μας . 

Φάε ένα τοστάκι, καλό μου, με λίγο γιαούρτι, με μια ντοματούλα, να βγούμε απ’ τη σειρά. Ανένδοτο το βλαστάρι μου, σαν τον Πέπε που κράταγε την ανάσα του για να μη φάει τη γουρουνιά …

Και να φανταστείς ότι εμείς όταν ήμασταν πιτσιρίκια χιλιοπαρακαλούσαμε για να μας πάρουν ένα τοστ. Γιατί στη μακρινή εκείνη εποχή των παγετώνων, τοστιέρες είχαν μόνο οι επαγγελματίες - κι εκείνοι μετρημένοι στα δάχτυλα τον πρώτο καιρό. 

Ουρές κάναμε η πιτσιρικαρία έξω απ’ τα μαγαζάκια που είχαν στο τζάμι αυτοκόλλητα τα γράμματα “ΤΟΣΤ-ΣΑΝΤΟΥΪΤΣ”. Η μυρωδιά του τυριού που έλυωνε και του φρυγανισμένου βουτυρωμένου ψωμιού μας έσερνε απ’ τη μύτη στο κατώφλι τους κι η πρώτη δαγκωνιά, αυτή που χώριζε βίαια το ψωμί κι έκανε τις κλωστές του τυριού να σέρνονται πίσω του, μας έστελνε στη νιρβάνα. 

Και μας αποζημίωνε για τον εξάψαλμο που μας περίμενε οίκοι άμα τη επιστροφή: “που πάτε και τρώτε ό,τι νά ’ναι, που σας βάζουν τα παλιοτυριά και τα παλιοσαλάμια, που έχουμε μια χαρά φαΐ στο σπίτι κι εσείς παίρνετε απ’ έξω ” … 

Αυτές οι μνήμες, οι γεύσεις κι οι αναθεματισμένοι συνειρμοί ξαναζωντάνεψαν μόλις είδα κάποιες φωτογραφίες από τοστ σ’ ένα περιοδικό. Μόνο που εκείνα ήταν κυριλέ, καμμιά σχέση με τα αλλοτινά δικά μας τυρί-ζαμπόν …

Τοστ με λιαστές ντομάτες, ελιές και γραβιέρα 


 

υλικά:
8 φέτες ψωμί για τοστ (λευκό ή ολικής)
150 γρ. λιαστές ντομάτες
50 γρ. μαύρες ελιές σε φετάκια
60 γρ. γραβιέρα ή παρμεζάνα σε φλοίδες
λίγα φυλλαράκια βασιλικού (προαιρετικά)

Στραγγίζουμε τις λιαστές ντομάτες και τις κόβουμε σε κομμάτια. 

Τις ανακατεύουμε με τις ελιές και το βασιλικό. 

Κόβουμε διαγώνια τις φέτες του ψωμιού έτσι, ώστε να έχουμε 16 τριγωνάκια. 

Βάζουμε το ψωμί σε ταψάκι με λαδόκολλα και το ψήνουμε στο γκριλ μέχρι να ροδίσει. 

Απλώνουμε στις μισές φέτες του ψωμιού το μείγμα ελιάς-ντομάτας και βάζουμε από πάνω τις φλοίδες του τυριού. 

Σκεπάζουμε με τις υπόλοιπες φέτες και βάζουμε ξανά τα τοστ στο φούρνο για 5΄ ακόμη, ή μέχρι ν’ αρχίσει να λυώνει το τυρί. 

Σερβίρουμε αμέσως. 


   

Τοστ με πέστο, μοτσαρέλα και κουκουνάρι


 


υλικά:
8 φέτες ψωμί του τοστ
3 κουταλιές σάλτσα πέστο
250 γρ. μοτσαρέλα (μπάλα)
1 κουταλιά κουκουνάρι

Καβουρντίζουμε το κουκουνάρι σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς λιπαρή ουσία, μέχρι να ροδίσει. 

Βάζουμε το ψωμί σε ταψάκι με λαδόκολλα και το ψήνουμε στο γκριλ μέχρι να ροδίσει. 

Αλείφουμε τις μισές φέτες με πέστο, βάζουμε από πάνω τη μοτσαρέλα σε φέτες, σκορπίζουμε και το κουκουνάρι και καλύπτουμε με τις υπόλοιπες φέτες ψωμί. 

Ψήνουμε τα τοστ για 10΄ και σερβίρουμε αμέσως.

  

Επειδή δεν είναι εποχή για σπατάλες, αν δεν έχουμε ήδη ζεστό το φούρνο από κάποιο άλλο φαγητό που φτιάξαμε, εννοείται ότι δεν θα τον ανάψουμε για τα τοστ, παρεκτός αν θέλουμε να αναγνωριστούμε από τη ΔΕΗ ως μεγάλοι χορηγοί και ευεργέτες της. 

Ζεσταίνουμε αρχικά τις φέτες του ψωμιού στη φρυγανιέρα και ολοκληρώνουμε το ψήσιμο των τοστ στην τοστιέρα, αρκεί να μην κλείσουμε πιέζοντας το καπάκι για να παραμείνουν αφράτα και να τα γυρίσουμε μια φορά για να ψηθούν ομοιόμορφα.

    

Shepherd’s pie …

… Τσοπανά, πρ, χέι, χέι, τσοπανάκος ήμουνα, 

τσοπανάκος ήμουνα, προβατάκια φύλαγα. 

Μα δε φύλαγα πολλά, καμμιά πεντακοσαριά.
Γι’ αυτό έβρισκα χρόνο να φτιάχνω την πίτα του βοσκού, αγγλιστί shepherd’s pie. Από τις πιο διάσημες αγγλικές συνταγές, γίνεται με αρνίσιο κιμά ή με πολύ ψιλοκομμένο αρνίσιο κρέας.
Εμείς όμως επειδή είμαστε αρνιτές, τουτέστιν αρνητές του αρνιού, τη φτιάξαμε με μοσχαρίσιο κιμά και με το εσωτερικό από ξανθιώτικο πέταλο και σουτζούκι, για ν’ ανέβουμε επίπεδο νοστιμιάς.
Πώς να την πω τώρα; Του τσοπάνη, του βοσκού; Δε βαριέσαι. Τσοπαναραίοι όλων των χωρών, ενωθείτε. Σερβίραμε …

Πίτα του βοσκού
Shepherd’s pie

 

υλικά:
500 γρ. κιμάς (αρνίσιος, μοσχαρίσιος ή ανάμεικτος)
το εσωτερικό από 1 χωριάτικο λουκάνικο (προαιρετικά)
1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο στον ψιλό τρίφτη
1-2 καρότα τριμμένα στο χοντρό τρίφτη
2 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες
1 ποτηράκι κόκκινο κρασί
2 κουταλιές Worcestershire sauce
1 κουταλιά τοματοπελτές
θυμάρι, δεντρολίβανο
ζεστό νερό ή ζωμός

πουρές (σπιτικός ή έτοιμος)
τριμμένη γραβιέρα ή ρεγκάτο

Σχίζουμε την εξωτερική μεμβράνη του λουκάνικου και ψιλοκόβουμε το εσωτερικό του. 

Σε 2-3 κουταλιές λάδι και σε δυνατή φωτιά ροδίζουμε τον κιμά ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να βγάλει τα υγρά του και να γίνει σπυρωτός. 

Προσθέτουμε τη γέμιση του λουκάνικου, το κρεμμύδι, το καρότο και το σκόρδο και συνεχίζουμε το ανακάτεμα για 2΄-3΄.

    

Ρίχνουμε τη Worcestershire sauce, τον πελτέ και το κρασί και χαμηλώνουμε τη φωτιά σε μέτρια ένταση.

Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε τα μυρωδικά και λίγο ζεστό νερό ή ζωμό, καπακώνουμε και σιγοβράζουμε μέχρι να μαγειρευτεί ο κιμάς και να δέσει η σάλτσα.

    



Βάζουμε τον κιμά σε λαδωμένο πυρέξ ή στρογγυλή κεραμική φόρμα και απλώνουμε από πάνω τον πουρέ. 

Ισιώνουμε την επιφάνεια με κουτάλι και πασπαλίζουμε γενναιόδωρα με τριμμένο τυρί.

     



Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, μέχρι να λυώσει το τυρί και να ροδίσει η επιφάνεια (περίπου 25΄-30΄).

Εννοείται ότι αντί να φτιάξουμε από την αρχή τον κιμά, μπορούμε να ανακυκλώσουμε ή να εμπλουτίσουμε ήδη μαγειρεμένο κιμά που περίσσεψε από μακαρόνια.

Ρολό ζύμης γεμιστό με αμύγδαλα …

… Οι μυγδαλιές  θ’ ανθίσουν και φέτος; Κι αν ναι τι περιμένουν; Στον ανυπόφορο κι ατέλειωτο φετινό χειμώνα με τις –δείγμα δωρεάν- αλκυονίδες του που μέχρι να έρθουν έφυγαν, από τις αμυγδαλιές περιμένουμε ένα σημάδι, μια ανάσα, ένα προσεχώς της επερχόμενης (;) άνοιξης. 

Από το παράθυρό μου πέρασε το καλοκαίρι πέρασε κι η συννεφιά, κοιτάζω κάθε μέρα την αντικρινή αμυγδαλιά, ζορίζω τα μάτια μου να διακρίνουν αδιόρατα έστω ίχνη μπουμπουκιών, ακόμη και ερμητικά κλειστών – πού θα πάει, κάποτε θ’ ανοίξουν.
Αλλά αυτή μουγκή-μουγκή-μουγκή, σαν τη Σιμιγδαλένια του παραμυθιού. Θα φτιάξω ένα ιταλικό γλυκό με αμύγδαλα, μπας και την καλοπιάσω. Κι αν επιμείνει στην άρνησή της τουλάχιστον θα μας μείνει η γλύκα από το …

Ρολό ζύμης γεμιστό με αμύγδαλα
Bensone alle mandorle 

υλικά: 
Για τη ζύμη: 
420 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
120 γρ.ζάχαρη
130 γρ. μαλακό βούτυρο ή μαργαρίνη
2 αυγά
1 φακελάκι (8 γρ.) μπέικιν πάουντερ
2 πρέζες αλάτι

Για τη γέμιση: 
100 γρ. αμύγδαλα (όχι ξεφλουδισμένα)
250 γρ. ζάχαρη
70 γρ. καρύδια
40 γρ. ξηρά μύρτιλλα
60 γρ. αυγά (1 μεγάλο αυγό)
15 γρ. κακάο
4 κουταλιές λικέρ πικραμύγδαλο (ή άλλο λικέρ)
2-3 κουταλιές γάλα (αν χρειαστεί)

Για την επικάλυψη: 

3 κουταλιές από τη γέμιση
μερικά ολόκληρα αμύγδαλα

Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη ν’ αφρατέψουν. 

Ρίχνουμε ένα-ένα τ’ αυγά και, μόλις ενσωματωθούν στο μείγμα, προσθέτουμε το αλεύρι, κοσκινισμένο μαζί με το μπέικιν και το αλάτι. 

Φτιάχνουμε μπάλα με τη ζύμη και την αφήνουμε στο ψυγείο μέχρι να ετοιμάσουμε τη γέμιση. 



    

      

Βάζουμε στο multi μαζί τα αμύγδαλα, τα καρύδια και τη ζάχαρη και τα αλέθουμε. 

Αδειάζουμε σε μπωλ και προσθέτουμε το κακάο, το αυγό, τα μύρτιλλα και το λικέρ. 

Εάν η γέμιση είναι πολύ σφιχτή, την αραιώνουμε με 2-3 κουταλιές γάλα.

         



Απλώνουμε αντικολλητικό χαρτί ή επιφάνεια σιλικόνης και ανοίγουμε τη ζύμη σε παραλληλόγραμμο  διαστάσεων 35x25 εκ. 

Απλώνουμε πάνω στη ζύμη τη γέμιση, αφού κρατήσουμε 3 κουταλιές για τη διακόσμηση. 

Τυλίγουμε προσεκτικά τη ζύμη σε ρολό, χωρίς να τη σφίξουμε πολύ.

         

Κλείνουμε καλά τις άκρες, πιέζοντάς τες και αλείφουμε το ρολό με τη γέμιση που κρατήσαμε. 

Σκορπάμε στην επιφάνεια τα ολόκληρα αμύγδαλα. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 35΄-40΄. 

Ξεφουρνίζουμε και αφήνουμε τον κορμό να κρυώσει και να σφίξει για μισή περίπου ώρα, πριν τον μετακινήσουμε σε σχάρα για να κρυώσει εντελώς.

Αν θέλουμε πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

 

  

Η συνταγή ζητάει – και με το δίκιο της – λικέρ πικραμύγδαλο. Για να τιμήσουμε τα πάτρια το αντικαταστήσαμε με το εξαιρετικό λικέρ από Blueberry.

Δήγμα δωρεάν …

Να σε μισήσω είν’ αργά, αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες.

Τινάζω το βασιλικό, να σταματήσω το κακό
σ’ είχανε δέσει μάγισσες μα, πάλι, εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει, βγαίνω να σε βρω, σα φεγγαράκι δυο μερώ,
κλειστά παραθυρόφυλλα, να μ’ αγαπάς πώς τό ’θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές,  με τυραννούν οι ομορφιές,
οι ομορφιές οι φόνισσες  – κι εσύ, που με λησμόνησες.

Αν κλάψω μη με φοβηθείς, την ένοιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο γιατί μ’ αρνιόσουν τ’ όνειρο.

Θα ρίχνω εκεί που περπατάς, τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες, κι εσύ που δε με θέλησες …

 
Περίαπτο με μέλισσες από τα Μάλια (περίπου 1.700 π.Χ.)
Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

“Μέλισσες” (Στίχοι-μουσική Γιώργου Καζαντζή, ερμηνεία Φωτεινής Βελεσιώτου)

Μπρουσκέτες με κρεμμύδια και τυρί …

… Σκέτες όσο και να το κάνεις δεν τρώγονται. Εκείνες οι γεροντοκόρες φέτες του ψωμιού, αυτές που ξεκίνησαν σαν αφράτα και τραγανά καρβελάκια όλο λαχταριστές καμπύλες και νόστιμες γωνίες που προκαλούν τσιμπιές και δαγκώματα, για να χάσουν σιγά-σιγά τη φρεσκάδα τους, ν’ αρχίσουν να μένουν ανησυχητικά πολύ στο ράφι του ψυγείου και να θέλουν περισσότερα φτιασίδια κι από τη Δεσποινί ετών 39 μπας και τις λιγουρευτεί κάποιος κι απλώσει. 
Σκέτες λοιπόν δε λένε και πολλά. Μπρουσκέτες όμως ναι. Μεταμορφώνονται θαυματουργά σε ακαταμάχητους πειρασμούς και σφάζονται τα παλληκάρια για χάρη τους …

Μπρουσκέτες με κρεμμύδια και τυρί 

υλικά:

4 φέτες χωριάτικο ψωμί 
2 μεγάλα κόκκινα κρεμμύδια
λίγο κόκκινο κρασί ή ξύδι μπαλσάμικο (προαιρετικά)
200 γρ.τυρί που λυώνει (κασέρι, μετσοβόνε, προβολόνε)
1 κουταλιά μέλι (ανθόμελο ή ακακίας)

Κόβουμε τα κρεμμύδια στη μέση και μετά σε φέτες. 

Τα ροδίζουμε σε 3 κουταλιές λάδι ανακατεύοντάς τα σε μέτρια φωτιά για 4΄-5΄. 

Προσθέτουμε μια κουτάλα νερό και τα σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσουν τα κρεμμύδια και να εξατμιστεί το νερό.

Αν θέλουμε λίγο πριν γίνουν τα κρεμμύδια ρίχνουμε λίγο κόκκινο κρασί ή ξύδι μπαλσάμικο, που γλυκαίνουν τα κρεμμύδια και δυναμώνουμε τη φωτιά για να εξατμιστεί το περισσότερο υγρό.

Ζεσταίνουμε ελαφρά τις φέτες του ψωμιού στη φρυγανιέρα και τις αλείφουμε με το μέλι. 

Απλώνουμε τις φέτες του τυριού και βάζουμε από πάνω τα κρεμμύδια.

   

 
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, μέχρι να λυώσει το τυρί.

 

Είναι το καλύτερο συνοδευτικό για φασολάδα, φακές ή αρακά, ιδίως για τις μέρες εκείνες που το φαγητό που περίσσεψε είναι πολύ για έναν, αλλά λίγο για δύο.