Μπανανόψωμο χωρίς γλουτένη …

… Free, free gluten free.
Day-o, day-o …
Πήγα στη λαϊκή, πήρα 3 μπανάάάνες,
μόλις βρήκα αυτή τη συ-ντα-γή.
Κάτι μου λέει πως θα πετύχει, θα δέσουν τα υλικά, θα φουσκώσει και θα προσθέσει μια ακόμη νόστιμη εκδοχή στο περιορισμένο συμπανάκι μου …

Μπανανόψωμο χωρίς γλουτένη 
Natural Banana Bread

υλικά:
3 μπανάνες
1 μέτριο καρότο
2 αυγά ή υποκατάστατό τους*
1/3 κούπας καστανή ζάχαρη
1/2 κούπα αλεύρι χωρίς γλουτένη (ή φαγόπυρου)
1/2 κούπα ρυζάλευρο
1 κουτ. γλ. μπέικιν πάουντερ
1/2 κουτ. γλ. μαγειρική σόδα
1/2 κουτ. γλ. αλάτι
1 κουτ. γλ. κανέλλα
2 βανίλιες
1/4 κούπας καρύδια ψιλοτριμμένα

* Για να φτιάξουμε το υποκατάστατο αυγού, χρησιμοποιούμε 1 κουταλιά λιναρόσπορο και 3 κουταλιές ζεστό νερό, για κάθε αυγό της συνταγής. Εδώ θα βάλουμε 2 κουταλιές λιναρόσπορο να μουλιάσουν σε 6 κουταλιές ζεστό νερό για 10΄-15΄ και ύστερα, όπως είναι, θα περάσουμε το μείγμα από το μπλέντερ.

Τρίβουμε το καρότο στον τρίφτη. Ανακατεύουμε σε μεγάλο μπωλ τα αυγά, ή το υποκατάστατό τους, με τη ζάχαρη και προσθέτουμε το καρότο. Πατάμε τις μπανάνες με πηρούνι και τις προσθέτουμε κι αυτές.

Ρίχνουμε το αλεύρι, το ρυζάλευρο, το μπέικιν πάουντερ, τη σόδα, το αλάτι, την κανέλλα και τις βανίλιες και ανακατεύουμε καλά με τον αυγοδάρτη. Τελευταία προσθέτουμε τα καρύδια.

 

Αδειάζουμε τη ζύμη σε βουτυρωμένη φόρμα για κέικ και στρώνουμε τηνεπιφάνεια. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου και στη μεσαία σχάρα, για 45΄.

Αφήνουμε το μπανανόψωμο να σταθεί για 10΄ και το ξεφορμάρουμε. Σερβίρουμε.

Σημείωση 1η: Ενώ οι συνταγές που περιέχουν αλεύρι δεν γίνονται αυτόματα επιτυχημένες συνταγές χωρίς γλουτένη με το να αντικαταστήσουμε απλά το αλεύρι τους, οι συνταγές χωρίς γλουτένη ‘δουλεύουν’ ωραιότατα αντίστροφα. Χρησιμοποιώντας ένα απλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις, έχετε ένα αφράτο και γευστικότατο μπανανόψωμο.

Σημείωση 2η: Ενώ η κατάψυξη συχνά φέρεται σκληρά στα μαγειρεμένα φαγητά, στα γλυκά χωρίς γλουτένη κάνει θαύματα. Βάζουμε το μισό μπανανόψωμο ή άλλο κέικ μας στην κατάψυξη, το αποψύχουμε στη συντήρηση και αποδεικνύεται πως είναι πιο αφράτο και μαλακό απ’ όταν το πρωτοφτιάξαμε.

Πουγκιά με μελιτζάνα, φέτα και καρύδι …

… Φίλος έδωσε σε φίλο τριαντάφυλλο με φύλλο. Και στην περίπτωσή μας μαμά φίλου - η χρυσοχέρα κυρία Φανή, έδωσε σε μαμά φίλης - το πρόσωπο που βρίσκεται ενώπιόν σας, ένα μικρό στρογγυλό βαζάκι.
Που περιείχε ένα μικρό θησαυρό: σπιτικό πολτό καπνιστής μελιτζάνας, μαζί με αυθεντικές πιπεριές Φλωρίνης και ντόπια μυρωδικά.
Ένα μικρό αριστούργημα σπάνιο για την εποχή μας – ποιος να κάτσει τώρα να καπνίσει μελιτζάνες και πιπεριές, να τις ξεφλουδίσει, να της πατήσει απαλά με το πηρούνι, να τις ανακατέψει στοργικά με τα κατάλληλα μυρωδικά και, στο τέλος, να τις χαρίσει;
Γι’ αυτό πρέπει να το τιμήσω όπως του πρέπει. Και για να υπογραμμίσω την αξία της φιλίας, θα το βάλω σε φύλλο …

Πουγκιά με μελιτζάνα, πιπεριά, φέτα και καρύδι

  

Υλικά:
250 γρ. πουρές μελιτζάνας*
100 γρ. φέτα
50 γρ. ανθότυρο
μισή κούπα καρύδια κοπανισμένα
δυόσμος φρέσκος ή ξερός
μπούκοβο γλυκό
σουσάμι
παπαρουνόσπορος

5 φύλλα κρούστας

*Έτοιμος πουρές μελιτζάνας υπάρχει στα περισσότερα σούπερ μάρκετ, συχνά μάλιστα αναμεμειγμένος με πιπεριά. Αν δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμο μείγμα, μπορούμε να ψήσουμε μια μεγάλη μελιτζάνα στο φούρνο (ή στο γκαζάκι), να την ξεφλουδίσουμε και να την ψιλοκόψουμε.

Ανακατεύουμε τον πουρέ μελιτζάνας με τη φέτα και το ανθότυρο, χοντροτριμμένα, τα καρύδια, το δυόσμο και το μπούκοβο.

Λαδώνουμε ένα φύλλο κρούστας και απλώνουμε από πάνω του τα υπόλοιπα 4 φύλλα, όλα λαδωμένα ανάμεσα. Κόβουμε τα φύλλα σε έξι ίσα κομμάτια. Λαδώνουμε έξι ατομικά πυρίμαχα φορμάκια και τα ντύνουμε με το φύλλο.

Βάζουμε δύο κουταλιές γέμιση σε κάθε φορμάκι.

Γυρίζουμε προς τα μέσα το φύλλο που περισσεύει και καλύπτουμε τη γέμιση. Ραντίζουμε με λάδι και πασπαλίζουμε με σουσάμι και παπαρουνόσπορο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 30΄ περίπου. Ξεφουρνίζουμε και, μόλις κρυώσουν λίγο, τα ξεφορμάρουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν πάνω σε σχάρα.

Τρώγονται ζεστά ή χλιαρά και συνοδεύουν καταπληκτικά ένα καλοκαιρινό ούζο ή ένα δυνατό δικό μας τσίπουρο.

 

Λινγκουίνι με κανιόκες …

… Παρατσούκλια - συχνά άδικα, περιφρονητικά, πολλές φορές ακόμη και προσβλητικά. Παρανόμια τα λέμε στην Ήπειρο κι ήταν τόσο διαδεδομένα και ισχυρά που αντικατέστησαν πολλές φορές το επίθετο ολόκληρων οικογενειών ξαναβαφτίζοντάς τες. 
Κι ακόμη στις ταμπέλες, στα κουδούνια, συχνά και στον τηλεφωνικό κατάλογο, έγραφαν δίπλα στο επίθετο -και εντός παρενθέσεως- το παρατσούκλι, για να μη μπερδεύονται οι χωριανοί.
Και καλά να είναι δηλωτικό επαγγέλματος – δε χάλασε κι ο κόσμος να σε λένε Μελά, Βαρελά, Λαδά (εξαιρείται ο γερο-Λαδάς). Αλλά να σε λένε Κρομμύδα και να μην είσαι ήρωας της Φρουτοπίας …
Κι αφήνω τους ανθρώπους. Τα ζωντανά τι φταίνε και τους κρεμάμε κουδούνια; Γιατί το δόλιο το θαλασσινό, που έτσι τό ’φτιαξε η φύση, να το λέμε ψείρα; Και ζαβογαρίδα; Και κατσαρίδα;
Συμπόνα το, συμπάθα το λιγάκι,
δε φταίει που γεννήθηκε φτωχό.
Και μαγείρεψέ το. Δε θα το μετανιώσεις …

Λινγκουίνι με κανιόκες

υλικά:
500 γρ. κανιόκες*
1 μεγάλο κρεμμύδι χοντροκομμένο
ντομάτα κονκασέ (περίπου μισό κουτί)
1 κουταλιά πελτές ντομάτας
λίγο κόκκινο κρασί

250 γρ. λινγκουίνι
μαϊντανός ψιλοκομμένος

Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βρει κανείς κανιόκες μακριά από ιχθυαγορές. Εγώ τις ξετρύπωσα στον ΑΒ, μαζί με διάφορα βραστόψαρα για σούπα και τις ξεχώρισα για να τις μαγειρέψω μόνες τους.

Σωτάρουμε σε 2 κουταλιές λάδι το κρεμμύδι και βάζουμε μέσα και τα θαλασσινά. Τα αφήνουμε να μαγειρευτούν μαζί με το κρεμμύδι και ελάχιστο νερό για 15΄-20΄, για να βγάλουν το ζωμό και τη νοστιμιά από τα κελύφη τους.

Σβήνουμε με λίγο κρασί και προσθέτουμε τη ντομάτα και τον πελτέ. Αφαιρούμε τις κανιόκες και προσθέτουμε αρκετό ζεστό νερό στη σάλτσα. Αλατοπιπερώνουμε και σιγοβράζουμε για 15΄. 

Ρίχνουμε και τα λινγκουίνι και βράζουμε σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία συμπληρώνοντας, αν χρειαστεί, λίγο ζεστό νερό και αλατοπίπερο.

Καθαρίζουμε τις περισσότερες κανιόκες και ρίχνουμε τη σάρκα τους -την ομολογουμένως λιγοστή, αλλά νόστιμη- στο φαγητό.

Ανακατεύουμε και σερβίρουμε βάζοντας και μια ολόκληρη κανιόκα σε κάθε πιάτο και πασπαλίζοντας με το μαϊντανό.

* Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω για τη συνταγή την ιταλική ονομασία του θαλασσινού – τουτέστιν cannocchia- που είναι πιο εύηχη και τραγουδιστή. Οι Άγγλοι τη λένε mantis shrimp, που είναι μια χαρά. Όσο για την επιστημονική ονομασία της, είναι η χειρότερη απ’ όλες: λέγεται Squilla mantis και δεν παλεύεται με τίποτε.

 

Βίδες με ντοματίνια, σπαράγγια και κουκουνάρι …

… Τώρα και στην πόλη μας τα πολύχρωμα ντοματίνια που τόσο καιρό ζηλεύω στις συνταγές των άλλων. Τα βρήκα επιτέλους, αν και με τσιμπημένη τιμή, κι ενθουσιάστηκα. Σ’ ένα μικρό σκαφάκι ήταν όλα τους συγκεντρωμένα. Και κίτρινα είχε, και πορτοκαλί, και τα κλασσικά κόκκινα και, φυσικά, σε μια καμέο εμφάνιση το κλου της βραδιάς, το πετράδι του Στέμματος, το ακριβοθώρητο μαύρο ντοματίνι -black as coal, black as night, σαν την Τουλίπα του Δουμά.
Σίγουρα θα τα βάλω ωμά σε μπόλικες σαλάτες, αλλά θα κρατήσω μερικά και για μια ιταλική συνταγή, τις …

Βίδες με πολύχρωμα ντοματίνια, ελιές, σπαράγγια και κουκουνάρι

  

υλικά:
1 σκαφάκι πολύχρωμα ντοματίνια
8-10 ελιές Καλαμών
5-6 σπαράγγια (βρασμένα ή από βαζάκι)
2 κουταλιές κουκουνάρι
200 γρ. βίδες ή πενάκι
φλοίδες παρμεζάνας ή γραβιέρας

Σε αντικολλητικό τηγάνι με 1 κουταλιά λάδι σωτάρουμε το κουκουνάρι και τα ντοματίνια, κομμένα στη μέση. Παράλληλα βράζουμε τις βίδες, σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία. Προσθέτουμε στα ντοματίνια τα σπαράγγια και τις ελιές, κομμένες κατά μήκος.

 

Βγάζουμε τις βίδες με τρυπητή κουτάλα και τις περνάμε στο τηγάνι με τα λαχανικά. Ανακατεύουμε καλά.

 

Σερβίρουμε το φαγητό σκέτο, για μια νηστίσιμη εκδοχή του, ή με μπόλικες φλοίδες τυριού και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.