Σφολιατάκια με πέστο, λιαστές ντομάτες και τυριά …

… Νενικήκαμεν. Και μάλιστα χωρίς να πέσουμε ξεροί στο τέρμα. Για την ακρίβεια νενίκηκε. Η μοναχοκόρη μου, the apple of my eye, το φως των ομμαθιών μου, το ιρλανδέζικο ξωτικό μου, το στολίδι του σπιτιού μου πέρασε θριαμβευτικά στη σχολή της επιλογής της.
Θα μπορούσε –φτου, φτου- να είναι και σ’ αυτά τα απωθητικά ρεπορτάζ με τους αριστούχους, που με ύφος σαράντα καρδιναλίων εξηγούν το μυστικό της επιτυχίας τους και το δρόμο το σωστό που τους πήγε τσιφ στην Ιθάκη.
Αλλά ευτυχώς δεν είμαστε τέτοιοι τύποι. Συμβουλάς δεν δίδωμεν. Ούτε καμιά συνταγή επιτυχίας –πλην των μαγειρικών.
΄Ίσως μία μόνο. Ψυχραιμία και ηρεμία. Και τις βόλτες της δε στερήθηκε και τις εκδρομές της έκανε και το πιάνο της δε διέκοψε όπως έκαναν οι περισσότεροι. Ούτε είχαμε εγκατασταθεί νυχθημερόν πάνω απ’ το κεφάλι της να βλέπουμε τι κάνει.
΄Ήθελε βοήθεια; Τη ζητούσε και την είχε. Δεν ήθελε; Τόσο το καλύτερο για όλους μας. Χωρίς ακρότητες και υστερίες φτάσαμε στον τερματισμό.
Δε γκρέμισα τα τείχη για να περάσει. Ούτε κότινο της ετοίμασα – τις απεχθάνεται τις ελιές. Φρόντισα μόνο να φτιάξω κάτι που να συνδυάζει τρεις μεγάλες της αγάπες - πέστο, λιαστές ντομάτες και σφολιάτα. Στην υγειά της …

Σφολιατάκια γεμιστά με πέστο, λιαστές ντομάτες και τυριά

υλικά:
5 λωρίδες καπνιστό μπέικον
150 γρ. ανθότυρο
80 γρ. ρεγκάτο ή γραβιέρα
6 λιαστές ντομάτες*
έτοιμη σάλτσα πέστο

1 φύλλο σφολιάτα

Για την επάλειψη:
γάλα ή αυγό
σουσάμι

Ψιλοκόβουμε το μπέικον και το ροδίζουμε σε λίγο λάδι. 

Πατάμε το ανθότυρο με πηρούνι, τρίβουμε το ρεγκάτο στον τρίφτη του τυριού και τα ανακατεύουμε με το μπέικον και τις λιαστές ντομάτες, κομμένες κι αυτές σε μικρά κομμάτια.

Κόβουμε το φύλλο της σφολιάτας κατά μήκος στη μέση και κάθε κομμάτι σε 6 φαρδιές λωρίδες. 

Αλείφουμε κάθε λωρίδα με λίγο πέστο και βάζουμε μια κουταλιά γέμιση αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο στην πάνω στενή πλευρά της λωρίδας.

Βρέχουμε με νερό ή γάλα την άκρη και τυλίγουμε κάθε λωρίδα ρολό πιέζοντας ελαφρά την άκρη για να κολλήσει. 

Λαδώνουμε ή βουτυρώνουμε μια θήκη για μάφιν με 12 θέσεις και βάζουμε σε καθεμιά ένα ρολάκι όρθιο.

Τα αλείφουμε με γάλα ή αυγό και τα πασπαλίζουμε με σουσάμι.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 35΄-40΄.

Μόλις κρυώσουν λίγο, τα ξεφορμάρουμε προσεκτικά και σερβίρουμε.

 

Με αυτή τη δοσολογία γίνονται 12 σφολιατάκια και μια χορταστική γεμιστή ομελέτα ...

... για την οποία χτυπάμε 2 αυγά με λίγο γάλα. Τα αλατοπιπερώνουμε και τα ρίχνουμε σε ζεστό αντικολλητικό τηγάνι, με 1-2 κουταλιές λάδι. ΄Όταν η ομελέτα φουσκώσει και ψηθεί από κάτω, τη γυρνάμε με τη βοήθεια μιας σπάτουλας και απλώνουμε στην επιφάνειά της τη γέμιση που περίσσεψε. ΄Όταν ψηθεί και η άλλη πλευρά, διπλώνουμε την ομελέτα στη μέση και σερβίρουμε.

Λιαστές ντομάτες (συντήρηση σε λάδι) ...

… Εργατικοί ή Συντηρητικοί; Και εργατικοί και συντηρητικοί. Γιατί για σκέψου μετά από τόσο κόπο και ήλιο που φάγαμε κατακούτελα να μη συντηρήσουμε σωστά τις λιαστές ντομάτες μας και να πάει στράφι η όλη προσπάθεια.
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ …

Λιαστές ντομάτες (συντήρηση σε λάδι)

 

υλικά:
ελαιόλαδο (και/ή σπορέλαιο)
βασιλικός, ρίγανη, σκόρδο, δαφνόφυλλο, κόκκοι πιπεριού 
μπαλσάμικο ξύδι, πετιμέζι

Πριν την αποθήκευση με τον τρόπο που προτιμά ο καθένας
 μεσολαβεί και ένα ακόμη στάδιο, το οποίο έχει σκοπό να απομακρύνει τυχόν βακτήρια από τις ντομάτες. Σε κάποια μέρη της Ελλάδας τις έπλεναν με θαλασσινό νερό και τις άφηναν να στεγνώσουν ξανά εντελώς, στην Ιταλία τις βράζουν σε μείγμα νερού με ξύδι και μετά τις στεγνώνουν ξανά. 

Η πιο απλή λύση είναι να βάλουμε τις λιασμένες ντομάτες στο φούρνο, αναμμένον στους 70-80 βαθμούς κελσίου, για 10΄ περίπου.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να σκεφτούμε πού και πώς θα φυλάξουμε τις λιαστές ντομάτες μας.

Μπορούμε να τις αποθηκεύσουμε σε πάνινα σακουλάκια και σε μέρος σκοτεινό και χωρίς υγρασία. 

Εμείς προτιμάμε τη λύση της διατήρησης στο λάδι γιατί παραμένουν τρυφερές και το αρωματικό λάδι τους δίνει ασύγκριτη νοστιμιά στα μαγειρευτά. 

Αποστειρώνουμε στο φούρνο τα βαζάκια που θα χρησιμοποιήσουμε και ρίχνουμε στον πάτο τους λίγο ελαιόλαδο. 

Βάζουμε μια στρώση ντομάτες σφιχτά-σφιχτά και ξανά λίγο λάδι.

Εμπλουτίζουμε με μυρωδικά της επιλογής μας - εδώ ξερή ρίγανη, φρέσκος βασιλικός και ολόκληροι κόκκοι μαυροπίπερο.

Συνεχίζουμε τις στρώσεις μέχρι να γεμίσει το βάζο, φροντίζοντας το λάδι να καλύπτει όλες τις ντομάτες μέχρι επάνω.

 Για περισσότερη γεύση και προστασία μπορούμε να προσθέσουμε στο βάζο και λίγο μπαλσάμικο ξύδι ή πετιμέζι.

Κλείνουμε τα βάζα και τα διατηρούμε σε δροσερό μέρος, μακριά από το άμεσο φως του ήλιου.

Σπιτικές λιαστές ντομάτες …

… Σαν τον Κωσταντάκη  την έπαθα. Τον ξέρεις τον Κωσταντάκη, αυτόν που τρεις χρόνους επερπάτησε να βρει καλή γυναίκα;  Κι εγώ τρεις μέρες επερπάτησα να βρω καλή ντομάτα. Κι αν αυτός έψαχνε να βρει ψηλή, να βρει λιγνή, να βρει καγκελοφρύδα, εγώ έψαχνα να βρω μικρή, να βρω σφιχτή, νά ’χει ψιλή τη φλούδα.
Γιατί επιτέλους αποφάσισα να  προσπαθήσω να φτιάξω παραδοσιακές σπιτικές λιαστές ντομάτες. Επειδή μας αρέσουν τρελλά, επειδή είναι ακριβούτσικες και διότι μ’ αρέσει να πειραματίζομαι.
Σαν το Βέγγο λοιπόν ρώτησα, έψαξα, έμαθα και ξεκίνησα …

Σπιτικές λιαστές ντομάτες 

 



υλικά:
ντομάτες
χοντρό αλάτι

Για τη συντήρηση:
ελαιόλαδο
βασιλικός, ρίγανη, σκόρδο, δαφνόφυλλο, κόκκοι πιπεριού
βαλσαμικό ξύδι, πετιμέζι

Διαλέγουμε ντομάτες γινωμένες αλλά σφιχτές και μετρίου μεγέθους. 

Τις πλένουμε καλά, τις στεγνώνουμε, πετάμε το κοτσάνι και τις κόβουμε σε 4 ή 6 κομμάτια.

 Αν θέλουμε βγάζουμε και τα περισσότερα σπόρια, εγώ δε θέλω.

 

Βάζουμε τις ντομάτες σε ανοξείδωτα ταψιά και τις πασπαλίζουμε με χοντρό αλάτι.

 Αν θέλουμε τις πασπαλίζουμε και με λίγη ζάχαρη, εγώ δε θέλω.

 

Βάζουμε τα ταψιά σε μέρος που να τα χτυπάει ο ήλιος και τα σκεπάζουμε με τούλι, τεντώνοντάς το για να μην ακουμπάει στις ντομάτες. 

Κι όταν ο ήλιος φεύγει τον κυνηγάμε με τα ταψιά-ηλιοτρόπια. 

Μόλις δύσει ο ήλιος παίρνουμε τα ταψιά μέσα στο σπίτι και βγάζουμε με κουτάλι από το ταψί τα υγρά που τυχόν έβγαλαν οι ντομάτες. 

 

Στο τέλος της πρώτης μέρας ανελέητης ηλιοθεραπείας οι ντομάτες έγιναν έτσι ...

Με τον ίδιο τρόπο λιάζουμε τις ντομάτες καθημερινά, γυρίζοντάς τες όταν χρειαστεί, μέχρι να αφυδατωθούν χωρίς όμως να ξεραθούν εντελώς. 

Ημέρα δεύτερη, κατά την οποία ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός με συνέπεια στο τέλος της μέρας οι πιο λεπτές ντομάτες να είναι σχεδόν έτοιμες ...

Ξεχώρισα τις αποξηραμένες από όσες παρέμεναν ακόμη σαρκώδεις και ετοίμασα ένα ακόμη ταψί με φρέσκες. 

Στη φωτογραφία φαίνονται και τα 3 διαφορετικά στάδια ...

Ημέρα τρίτη κατά τας Γραφάς και με την ευγενική χορηγία του θεού Απόλλωνα και του προφήτη Ηλία οι ντομάτες είναι έτοιμες, παρότι όπως διαβάζω συνήθως χρειάζονται από 3 έως 5 ημέρες για να στεγνώσουν εντελώς ...

Τέλος και τω Θεώ δόξα!  

΄Όσο για την αποθήκευση και τη συντήρησή τους …

Σημείωση του μεταφραστή …

… Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, που έλεγε και ξανάλεγε κι ο Ζήσης στο Οι Γερμανοί ξανάρχονται και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, δηλώνω υπεύθυνα και εν γνώσει των συνεπειών του Νόμου ότι είμαι μια απλή, καθημερινή νοικοκυρά που τρελλαίνεται να μαγειρεύει.

Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, δεν είμαι σεφ, αλχημιστής ή -Θεός φυλάξοι- μάγος της κουζίνας. Πιο πολύ σαν την Αρχόντισσα της κουζίνας με βλέπω και νιώθω πιο κοντά στη μερακλού Στυλιανοπούλου παρά στις εστεμμένες τηλεμαγείρισσες. Δεν έχω ειδικές γνώσεις, δεν έχω παρακολουθήσει σεμινάρια, δεν έχω ιδιαίτερες δεξιότητες.
Και δεν περιέχω τοποθέτηση προϊόντος.
Απλά μ’ αρέσει να μαγειρεύω, να μαθαίνω και να δοκιμάζω. Οπαδός του Rick Blaine, πιστεύω κι εγώ ότι if they can do it, I can do it.

Με πολύ ψάξιμο σε βιβλία μαγειρικής, σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και στο ίντερνετ, με  διαφωτιστικά βιντεάκια, με τις εκπομπές του Jamie Oliver μόνιμα στο σκληρό δίσκο. ΄Έτσι πορεύομαι κι έχω πότε εντυπωσιακή επιτυχία και πότε, σπανιότερα ευτυχώς, και καμιά αποτυχία. Αλλά σαν το Τζόνι που συνεχίζει να πορβατάει, συνεχίζω κι εγώ να μαγειρεύω.

Γιατί έτσι μου αρέσει …

Σούπα βελουτέ με φασόλια και πράσα …

… Παράξενο φαγητό για επέτειο θα πει κανείς. Αν το καλοσκεφτείς όμως δεν είναι και τόσο παράξενο.
Πρώτον διότι στα 21 χρόνια έγγαμου βίου έχω κάνει τραπέζια περισσότερα κι απ’ του ΙΚΕΑ κι έχω μαγειρέψει σχεδόν τα πάντα. ΄Έπειτα αφού ο άνθρωπος λατρεύει τα φασόλια, γιατί εγώ να του χαλάσω την καρδιά; Και τέλος γιατί να χάσω την ευκαιρία να  δοκιμάσω μία ακόμη συνταγή του Jamie Oliver;
Εξάλλου δεν είναι παρά το πρώτο πιάτο του γεύματος …

Σούπα βελουτέ με φασόλια και πράσα

υλικά:
2 τρυφερά πράσα*
θυμάρι φρέσκο ή ξερό
1-2 σκελίδες σκόρδο (ολόκληρες)
1 κονσέρβα άσπρα φασόλια (400 γρ.)
500 ml ζωμός κότας ή ζεστό νερό
ξύσμα λεμονιού

Για το σερβίρισμα:
3 φέτες μπέικον
στραγγιστό γιαούρτι
φύλλα από πράσινο κρεμμυδάκι

*Παρότι βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, στις λαϊκές μπορεί κανείς και τώρα να βρει μικρά και τρυφερά πράσα. Εγώ έχω πάντα στην κατάψυξη άφθονα χειμωνιάτικα πράσα κομμένα σε ροδέλες, τα οποία βάζω κατευθείαν στην κατσαρόλα χωρίς να τα ξεπαγώσω.



Καθαρίζουμε τα πράσα και τα κόβουμε σε ροδέλες. 

Τα αχνίζουμε σε λίγο νερό να μαλακώσουν κι ύστερα τα αλατίζουμε ελαφρά, ρίχνουμε 2 κουταλιές λάδι, το σκόρδο και το θυμάρι. 

Τα σωτάρουμε ελαφρά, ρίχνουμε μια κουτάλα ζωμό και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν σκεπασμένα για 15΄.

Στραγγίζουμε τα φασόλια, τα ξεπλένουμε και τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα. 

Αρωματίζουμε με το ξύσμα και προσθέτουμε το ζωμό. 

Σκεπάζουμε και αφήνουμε να σιγοβράσουν για άλλα 10΄-15΄.

Πολτοποιούμε τη σούπα με το ραβδομπλέντερ, αραιώνοντάς την αν χρειαστεί με λίγο ακόμη νερό ή ζωμό.

Σερβίρουμε τη σούπα σκέτη, γαρνιρισμένη με κομμάτια ψημμένου μπέικον ή/και με μια κουταλιά γιαούρτι και φύλλα από φρέσκο κρεμμυδάκι, ραντισμένη με λίγο ελαιόλαδο.

… Αλλά η καθημερινή τους συνεννόηση βασιζόταν και στη μουρμούρα, την είχαν συνηθίσει, τη χρειάζονταν, δεν κόστιζε, γιατί ξέρανε καλά πως η έγνοια και η φροντίδα εκφράζονται με πολλούς τρόπους και καμιά φορά η αθώα γκρίνια φτιάχνει ένα γνώριμο τέμπο και γίνεται το ισχυρότερο πιστοποιητικό μακροβιότητας μιας σχέσης.

                                                   Ιωάννα Καρυστιάνη - Σουέλ