Βασιλόπιτες …

…Βασίλισσα του μπουφέ της παραμονής είναι η βασιλόπιτα. Όλα τα υπόλοιπα, όσο εντυπωσιακά κι αν είναι, απλώς τη συνοδεύουν. Είναι η αυλή της, το support group μέχρι να χτυπήσουν μεσάνυχτα και να εμφανιστεί η φίρμα του μαγαζιού.
Λουσμένη στα φώτα, κάτω από φωνές και χειροκροτήματα, με όλους τους προβολείς στραμμένους επάνω της εμφανίζεται και ενσαρκώνει την ελπίδα καθενός.
Εκτός εμού του ιδίου, που αν είναι να μου πέσει κάτι θα είναι σίγουρα η πίεση, μετά το πορτοφόλι απ’ τα χέρια, κανένα τούβλο στο κεφάλι, τα κλειδιά απ’ την τσάντα, αλλά ποτέ το φλουρί.
Κάθε χρόνο πάντως τη φτιάχνω με πολλή όρεξη κι επειδή οι συνδαιτημόνες είμαστε λίγο πολύ οι ίδιοι προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι …

Βασιλόπιτες

 

Μπορεί το φλουρί να είναι το πιο απαραίτητο, αλλά σύμφωνα με την παράδοση πρέπει νά ’χουν κι ένα σωρό άλλα απαραίτητα συστατικά.
Να κυριαρχούν τ’ αρώματα, όπως των εσπεριδοειδών

ή του κάρδαμου,

 

 

 να έχουν ξηρούς καρπούς και φρούτα για καλοτυχία κι αφθονία, όπως στο αφράτο κέικ με μήλα, σταφίδες και κράνμπερυ που μπορεί να γίνει μια ωραιότατη βασιλόπιτα,

  

όπως και το κέικ με μέλι, καρύδια και δαμάσκηνα,

  

το κέικ με φουντούκι

ή το γεμιστό με φρούτα του δάσους.

  

 

 Μπορούν να έχουν ακόμη και σιρόπι για να γλυκάνουν την καινούρια χρονιά, όπως η αγαπημένη της κόρης μου επτανησιακή βασιλόπιτα,

  

  

ή το κέικ με ολόκληρα μανταρίνια και σιρόπι μανταρινιού.

  

Βασιλόπιτα τσουρέκι εμείς δεν πολυφτιάχνουμε, έχουμε συνδυάσει το τσουρέκι περισσότερο με το Πάσχα, δοκιμάσαμε όμως μια διαφορετική βασιλόπιτα αλά γαλλικά, που έχει μαγιά, λίγο ζύμωμα κι εντυπωσιακό σχήμα.

Και μια βασιλόπιτα με νιφάδες βρώμης, για εκείνους από μας που ακολουθούμε ειδική διατροφή.

 

Κι αν την παραμονή κόβουμε βασιλόπιτα-κέικ, καμμιά φορά και πουτίγκα,

ανήμερα κόβουμε πάντα την ηπειρώτικη κοτόπιτα

  

 

 

που γίνεται και με πάπια.

 

Οποιοδήποτε κέικ πάντως μπορεί να μετατραπεί σε βασιλόπιτα αρκεί να το ψήσουμε σε στρογγυλό ταψάκι (με διάμετρο 24-26 εκ. για μια μέτρια βασιλόπιτα) και να το διακοσμήσουμε με μπόλικη άχνη γράφοντας τη χρονιά με σταφίδες, κράνμπερυ, σταγόνες σοκολάτας ή τρούφα, με γλάσσο από άχνη και γάλα ή νερό ή ακόμη και μ’ ένα εύκολο γλάσσο τυριού.

  

Κι είναι πάντα προτιμότερο να φτιάξουμε κάτι πιο απλό που ξέρουμε ότι θα πετύχει παρά να διακινδυνεύσουμε παραμονή πρωτοχρονιάς.

Ό,τι κι αν φτιάξουμε θα έχει τη φροντίδα μας και τη σφραγίδα μας. 

Κι όλες μας τις ευχές.

  

Χριστουγεννιάτικο πατέ με μανιτάρια και κάστανα …

… Ποτέ-ποτέ πατέ.
Ή έστω πότε-πότε. Μόνο τις γιορτές και μόνο σε μικρές ποσότητες γιατί τα υλικά τους είναι επιβαρυντικά - και στην τσέπη και στην υγεία. Πόσο μάλλον που συνδυάζονται με τα υπόλοιπα πλούσια φαγητά των γιορτών, με τα πολλά κρεατικά, τα τυριά, τα ποτά και τα γλυκά.
Ευτυχώς όμως οι καιροί αλλάζουν κι αφήνοντας ήσυχες τις χήνες και το συκώτι τους, αγνοώντας πανσέτες, μπέικον κι άλλα επανωφόρια των πατέ, μπορούμε χωρίς τύψεις να πέσουμε με τα μούτρα σ’ ένα …

 

Χριστουγεννιάτικο πατέ με μανιτάρια και κάστανα

 

υλικά:
400 γρ. μανιτάρια
200 γρ. κάστανα βρασμένα
150 γρ. τυρί κρέμα με χαμηλά λιπαρά
1 τούφα μαϊντανός
1 μικρό άσπρο κρεμμύδι

Σκουπίζουμε τα μανιτάρια και τα κόβουμε σε φέτες. 

Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και τα ρίχνουμε μαζί σε αντικολλητικό τηγάνι με 1 κουταλιά λάδι και 1 κουταλιά βούτυρο ή 2 κουταλιές λάδι.

 

 

 

 

Τα σωτάρουμε για 10΄-15΄ σε δυνατή φωτιά, να βγάλουν τα υγρά τους, να μαγειρευτούν και να στεγνώσουν. 

Αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε το μαϊντανό και αφήνουμε να κρυώσουν ελαφρά.

 

 

Βάζουμε τα μανιτάρια στο multi ή στο blender και τα πολτοποιούμε.

 

 

Προσθέτουμε τα κάστανα κομμένα σε κομμάτια και πολτοποιούμε ξανά μέχρι να έχουμε ένα λείο μείγμα.

 

 

Μεταφέρουμε το μείγμα σε μπωλ, προσθέτουμε το τυρί κρέμα και ανακατεύουμε με σπάτουλα μέχρι να έχουμε ένα λείο πατέ.

Το βάζουμε σε μπωλ, ισιώνουμε την επιφάνεια με κουτάλι και το αφήνουμε στο ψυγείο για 1 ώρα τουλάχιστον.

 

 

Σερβίρουμε με κράκερς, κριτσίνια ή παξιμάδια.

 

Καλικαντζαράκια - χριστουγεννιάτικα ξωτικά …

… Καλοί-καντζαροι είναι οι δικοί μου. Σωστοί τσέτερμαν. Με τα γιλεκάκια τους τα πολύχρωμα, τις μποτούλες τους τις καθαρές και τα μυτερά σκουφάκια τους αναθρώσκοντα, λυγεροί και λεπτοκαμωμένοι, της καλής κοινωνίας και της ανωτέρας υποστάθμης.
Όχι σαν τους άλλους τους σιχαμένους, τον Καταχανά και τον Περίδρομο που δεν αφήνουν ψίχουλο κι όλο ρεύονται, τον Κωλοβελόνη που ούτε το κόσκινο τον σταματάει και τρυπώνει κι απ’ τις χαραμάδες ή το Μαγάρα που μαγαρίζει τα φαγητά πανάθεμά τονε.
Καμμιά σχέση μ’ αυτά τα Καρκαντζέλια, τα Παγανά και τους Καλιοντζήδες οι δικοί μου επίλεκτοι.
Κύριοι με τα όλα τους.
Απ’ όλη την παράδοση των Χριστουγέννων, οι καλικάντζαροι ήταν εκείνοι που με ενθουσίαζαν από μικρή. Τόσο, που είχα φτιάξει κι άλλους τέσσερις δικούς μου, τον Αφροκατσάβαλο, το Σανοκάντζαρο, τον Κρεμουλόκαφρο και το Νερομπάμπουλα.
Κι επειδή τα ίδια μυαλά κουβαλάω ακόμα, ξετρελλάθηκα μ’ αυτά τα καλικαντζαράκια-ξωτικά που γίνονται πανεύκολα με χρωματιστά σύρματα χειροτεχνίας (pipe cleaners).
Συνόδεψαν όλα τα δώρα στρογγυλοκαθισμένα σε πακέτα και σακούλες και κατέλαβαν το δέντρο μας, που φέτος είχε μόνο κουκουνάρια …

Καλικαντζαράκια - χριστουγεννιάτικα ξωτικά

υλικά:
χρωματιστά σύρματα χειροτεχνίας (pipe cleaners)

Το σώμα κάθε ξωτικού γίνεται από δύο σύρματα ίδιου χρώματος. 

Τα βάζουμε το ένα δίπλα στο άλλο και τα λυγίζουμε ακριβώς στη μέση ώστε να έχουμε 4 ίδια κομμάτια.

Στρίβουμε περίπου στο 1/3 του ύψους 2-3 φορές δημιουργώντας ένα κυκλάκι που είναι το κεφάλι.

Σηκώνουμε δύο από τα τέσσερα σύρματα και τα διπλώνουμε στη μέση σχηματίζοντας τα χέρια.

Κόβουμε ένα χρωματιστό σύρμα στα μέση και το ένα του κομμάτι ξανά στη μέση.

 Το στρίβουμε κυκλικά κάτω από τα χέρια σχηματίζοντας τον κορμό-γιλέκο. 

Στρίβουμε τα μικρότερα κομμάτια γύρω από τα πόδια, φτιάχνοντας τις μπότες.

Με ένα ολόκληρο σύρμα, του οποίου την άκρη στερεώνουμε στο κεφάλι, σχηματίζουμε το σκουφί.

Λυγίζουμε χέρια και πόδια ώστε το ξωτικό να στέκεται, να κάθεται ή να κρατάει κάτι.

Τα αφήνουμε ελεύθερα να κάνουν κατάληψη στο σπίτι μας.

Αναλυτικότερες οδηγίες και  η κατασκευή οπτικοποιημένη εδώ.