Λαζαράκια …

… Ήρθ’ ο Λάζαρος και μας βρήκε όλους πανέτοιμους. Γιατί στη μικρή μας πόλη ακόμα λέμε τα κάλαντα του Λαζάρου. Μεγάλοι με παραδοσιακές στολές κρατούν καλάθια με φύλλα δάφνης και τα χαρακτηριστικά ασήκωτα κουδούνια, καρφωμένα σ’ ένα ξύλο που στηρίζεται σε ένα πόδι, που τα κουνάνε ρυθμικά μπρος-πίσω συνοδεύοντας το τραγούδι τους, παιδιά από συλλόγους περνάνε στους δρόμους της πόλης τραγουδώντας το Λάζαρο,

 

 

 

κι άλλα που περνάνε από τα σπίτια, με τα καλαθάκια τους στολισμένα με λουλούδια και διάθεση λίγο πιο χαρούμενη απ’ όσο ταιριάζει στην περίσταση, κι ανταμείβονται με χρήματα, γλυκά, ακόμη και αυγά από τους πιο παραδοσιακούς.
Κι είναι ωραίο να βλέπεις έθιμα όχι να αναβιώνουν - γιατί τότε σημαίνει ότι πέθαναν, αλλά να διατηρούνται και να συνεχίζονται φυσικά κι ανεπιτήδευτα περνώντας από γενιά σε γενιά. Ν’ ακούω τα κάλαντα από παλιούς Γιαννιώτες κι από την τρίχρονη ανηψιά μου με το στόμα χελιδονιού.
Εγώ λοιπόν τα κρατάω τα έθιμα. Τα κρατάω, δεν τα κρατάω δηλαδή όλα πάνω μου γιατί κουράζομαι. Σήμερα έβαλε το χεράκι της η αδερφή μου για τα …

 

Λαζαράκια

 

 

υλικά:
440 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 φακελάκι ξηρή μαγιά
225 γρ. ζάχαρη
110 γρ. ελαιόλαδο
120 γρ. κανελλόζουμο (βρασμένο νερό με 1 ξύλο κανέλλας)
3 κουτ. σούπας σταφίδες ξανθές
3 κουτ. σούπας καρύδι ψιλοτριμμένο
2 κουτ. σούπας κανέλλα
1/2 κουτ. γλυκού αλάτι
1/2 σφηνάκι κονιάκ

γαρύφαλλα (μοσχοκάρφια)

 

 

 

Για να φτιάξουμε το κανελλόζουμο, βράζουμε 120 γρ. νερό με 1 ξυλάκι κανέλλας, να πάρει χρώμα και άρωμα. Το αφήνουμε να γίνει χλιαρό και διαλύουμε σ’ αυτό τη μαγιά. 

Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε λεκανάκι, προσθέτουμε το αλάτι, ανοίγουμε μια λακκουβίτσα στο κέντρο και ρίχνουμε τα υπόλοιπα υλικά.

 

 

 

 

 

Ζυμώνουμε μέχρι να αναμειχθούν καλά όλα τα υλικά και να έχουμε μια μαλακή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια μας.

 

 

 

 

Σκεπάζουμε τη ζύμη, την τυλίγουμε καλά και την αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 2 ώρες, ν’ ανέβει και να φουσκώσει. 

Παίρνουμε κομμάτια από τη ζύμη και πλάθουμε σχήματα που να θυμίζουν ένα φασκιωμένο ανθρωπάκι. 

Φτιάχνουμε ένα μάλλον πρωτόγονο σχήμα - εμένα που θύμιζε πήλινα ειδώλια - χωρίς ανατομικές λεπτομέρειες. Θέλουμε να ξεχωρίζει το κεφάλι από το σώμα, δε φτιάχνουμε πόδια και μ’ ένα ξεχωριστό κορδονάκι ζύμης φτιάχνουμε τα χέρια που τυλίγονται γύρω από το σώμα και δένονται σφιχτά γύρω από την κοιλιά. 

Μ’ ένα άλλο κορδονάκι μπορούμε να φτιάξουμε γύρω από το κεφάλι έναν κεφαλόδεσμο, που θυμίζει λίγο σαρίκι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χρησιμοποιούμε γαρύφαλλα για τα μάτια και το στόμα, σκεπάζουμε προσεκτικά τα λαζαράκια και τα αφήνουμε να ξανανεβούν για 1 ώρα ακόμη, σε ζεστό μέρος (μπορούμε να τα βάλουμε στο φούρνο στους 30 βαθμούς Κελσίου).

 

 

 

  

 

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 20΄ περίπου. Δεν τα παραψήνουμε γιατί κρυώνοντας θα σφίξουν και θα σκληρύνουν.

 

 

 

 

 

Αφήνουμε τα λαζαράκια να κρυώσουν πάνω σε σχάρα και τα μοιραζόμαστε.

 

 

  

  

  

  

 

 

.