… Ξαναγίναμε τροφοσυλλέκτες οι άνθρωποι κι ελπίζω να παραμένουμε sapiens, αν και η συμπεριφορά μας παγκοσμίως άλλα δείχνει.
Μια-δυο φορές την εβδομάδα ένας από την οικογένεια, συνήθως ο άντρας – διότι όπως ξέρουμε από αρχαιοτάτων χρόνων ο άντρας είναι ο ανήρ - βγαίνει με χίλιες προφυλάξεις από τη σπηλιά μας.
Οπλισμένος με αντισηπτικά, γάντια, καθαρές τσάντες και κρατώντας την ανάσα του, κυλάει το βράχο που κλείνει την είσοδο της σπηλιάς. Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά και βγαίνει προς αναζήτησιν τροφής, με την άδεια εξόδου ανά χείρας.
Τα λεπτά κυλούν αργά και βασανιστικά, γίνονται ώρες μέχρι να επιστρέψει κατάκοπος και με ό,τι κατάφερε να βρει. Τα λάφυρα μένουν έξω από το σπίτι, ο ανήρ εκδύεται τα ιμάτια αυτού και ορμάει στο θάλαμο απολύμανσης, οι σφυγμοί επιστρέφουν σιγά σε κανονικό ρυθμό.
Και τότε εμφανίζομαι εγώ. Η σταρ της βραδιάς.
Η καλή μάγισσα, ή μάλλον νεράιδα. Ως άλλη Έλσα θα μεταμορφώσω τα φρέσκα σε κατεψυγμένα, τα υλικά σε φαγητά και γλυκά, σοφά μελετημένα και μοιρασμένα μέσα στην εβδομάδα. Να υπάρχει και το λαδερό, το κρέας, το όσπριο, το ψάρι, να μη λείψουν τα σαλατικά, να τρώμε φρούτα και γιαούρτι καθημερινά. Και να μη λείπει ποτέ μια ανάσα, μια νότα αισιοδοξίας, ένα γλυκό, ένα χρώμα, μια ελπίδα …
Μια-δυο φορές την εβδομάδα ένας από την οικογένεια, συνήθως ο άντρας – διότι όπως ξέρουμε από αρχαιοτάτων χρόνων ο άντρας είναι ο ανήρ - βγαίνει με χίλιες προφυλάξεις από τη σπηλιά μας.
Οπλισμένος με αντισηπτικά, γάντια, καθαρές τσάντες και κρατώντας την ανάσα του, κυλάει το βράχο που κλείνει την είσοδο της σπηλιάς. Τηράει δεξιά, τηράει ζερβά και βγαίνει προς αναζήτησιν τροφής, με την άδεια εξόδου ανά χείρας.
Τα λεπτά κυλούν αργά και βασανιστικά, γίνονται ώρες μέχρι να επιστρέψει κατάκοπος και με ό,τι κατάφερε να βρει. Τα λάφυρα μένουν έξω από το σπίτι, ο ανήρ εκδύεται τα ιμάτια αυτού και ορμάει στο θάλαμο απολύμανσης, οι σφυγμοί επιστρέφουν σιγά σε κανονικό ρυθμό.
Και τότε εμφανίζομαι εγώ. Η σταρ της βραδιάς.
Η καλή μάγισσα, ή μάλλον νεράιδα. Ως άλλη Έλσα θα μεταμορφώσω τα φρέσκα σε κατεψυγμένα, τα υλικά σε φαγητά και γλυκά, σοφά μελετημένα και μοιρασμένα μέσα στην εβδομάδα. Να υπάρχει και το λαδερό, το κρέας, το όσπριο, το ψάρι, να μη λείψουν τα σαλατικά, να τρώμε φρούτα και γιαούρτι καθημερινά. Και να μη λείπει ποτέ μια ανάσα, μια νότα αισιοδοξίας, ένα γλυκό, ένα χρώμα, μια ελπίδα …
Γλυκό με φράουλες και μασκαρπόνε
υλικά:
14-16 μπισκότα σαβαγιάρ
χυμός πορτοκαλιού
1 κουπάκι (250 γρ.) τυρί μασκαρπόνε
1 σφηνάκι λικέρ (κουαντρώ, κουμ κουάτ)
50 ml γάλα
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη άχνη
μισό λεμόνι (ξύσμα και χυμός)
1 βανίλια
φράουλες
σοκολάτα κουβερτούρα
Δουλεύουμε με τον αυγοδάρτη το μασκαρπόνε και το γάλα και προσθέτουμε την άχνη, τη βανίλια, το χυμό και το ξύσμα λεμονιού. Συνεχίζουμε το χτύπημα για 4΄-5΄, μέχρι να έχουμε μια λεία κρέμα.
Στρώνουμε τα σαβαγιάρ σε ταψάκι, γεμίζοντας αν θέλουμε και τα κενά που δημιουργούνται.
Αναμειγνύουμε το χυμό πορτοκαλιού με το λικέρ και ρίχνουμε από μια κουταλιά σε κάθε σαβαγιάρ.
Αδειάζουμε την κρέμα πάνω από τα σαβαγιάρ και τη στρώνουμε με την ανάποδη ενός κουταλιού.
Βάζουμε το γλυκό στο ψυγείο μέχρι να το σερβίρουμε.
Βάζουμε το γλυκό στο ψυγείο μέχρι να το σερβίρουμε.
Πλένουμε καλά τις φράουλες, τις στεγνώνουμε και τις κόβουμε σε φέτες.
Αν θέλουμε, ρίχνουμε πάνω στην κρέμα σταγόνες μαρμελάδας (εδώ ράσμπερυ).
Αραδιάζουμε ομοιόμορφα τις φράουλες πάνω στην κρέμα.
Τρίβουμε την κουβερτούρα ή βγάζουμε φλοίδες με μεγάλο μαχαίρι. Πασπαλίζουμε τις φράουλες με τη σοκολάτα.
Σερβίρουμε.
Σήμερα αλλάζει η ώρα και πηγαίνει μπροστά. Το αυτό επιθυμώ και διά την χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου