… παλληκάρια, είμαστε αλάνια, δε μας τρομάζουν τα νέα μέτρα και άλλα επαναστατικά. Λάθος τραγούδια διάλεξες, φίλε. Γιατί το σωστό είναι “αντάρτες της πορδής” και συγγνώμη για τα θάρρητα.
Ανεύθυνοι είμαστε, ανόητοι, άνοες και επικίνδυνοι.
Ξεύρεις τὴν γῆ ποὐ ἀνθεῖ
φαιδρὰ πορτοκαλέα
καὶ κοκκινίζει ἡ σταφυλὴ
καὶ θάλλει ἡ ἐλαία;
Μη ρωτήσεις στο περίπτερο, εδώ είσαι, ξύπνα φτάσαμε,
εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.
Δεν είναι μόνο η κοιτίδα του πολιτισμού, το λίκνο της φιλοσοφίας και της δημοκρατίας, όπως αρεσκόμαστε να λέμε και να πιστεύουμε. Είμαστε και η χώρα του χαβαλέ, το μέγα έθνος της πλάκας, ένας λαός που υστερεί σε παιδεία, ορθοκρισία και κοινή λογική.
Βαρέθηκα ν’ ακούω ότι η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα. Ωραία. Ούτε η λέξη μ*****ς υπάρχει σε άλλη γλώσσα. Έχουμε το κοπυράιτ και την αποκλειστική χρήση και εκμετάλλευση.
Ποιο σημείο του ΟΧΙ ακριβώς δεν καταλαβαίνεις; που λέει και το μαγνητάκι στο ψυγείο μου.
Κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια για να σε προστατέψουν κι εσύ στριμώχνεσαι ολημερίς στις καφετέριες. Σου λένε να αποφεύγεις το συνωστισμό και κλείνεις τραπέζι στα μπουζούκια και μπαρότσαρκα after.
Σου λένε να κόψεις τις χαιρετούρες και τα φιλιά κι εσύ, όχι μόνο δεν το μαζεύεις το ξερό σου, αλλά περιφέρεσαι σαν το βουλευτή Καλοχαιρέτα μοιράζοντας χειραψίες κι αγκαλιές.
Ό,τι ακούς στη γειτονιά σου, πάντεχέ το στη γωνιά σου, λέμε στην Ήπειρο. Και λέμε ακόμη “κάτσε στ’ αυγά σου”. Λοιπόν, τώρα είναι η ώρα να κάτσεις στ’ αυγά σου.
Θα ξανακάνεις αργότερα το κοκκόρι, κάνε λίγο την κότα τώρα, δε σου πέφτει το λειρί. Να κατακάτσει ο κορωνοϊός, να μετρηθεί τ’ ασκέρι κι ύστερα ξανατραβάς προς τη δόξα.
Τους βλέπεις τους Ιταλούς που τραγουδάνε στα μπαλκόνια να πάρουν θάρρος; Κι αυτωνών τους περίσσευε το θάρρος στην αρχή, τζάμπα μάγκες κι εκείνοι έκαναν του κεφαλιού τους. Αυτού του κεφαλιού που τώρα βαράνε στα κάγκελα του μπαλκονιού. Τώρα είν’ αργά, αγάπη μου γλυκειά. Ή μήπως …
Ανεύθυνοι είμαστε, ανόητοι, άνοες και επικίνδυνοι.
Ξεύρεις τὴν γῆ ποὐ ἀνθεῖ
φαιδρὰ πορτοκαλέα
καὶ κοκκινίζει ἡ σταφυλὴ
καὶ θάλλει ἡ ἐλαία;
Μη ρωτήσεις στο περίπτερο, εδώ είσαι, ξύπνα φτάσαμε,
εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.
Δεν είναι μόνο η κοιτίδα του πολιτισμού, το λίκνο της φιλοσοφίας και της δημοκρατίας, όπως αρεσκόμαστε να λέμε και να πιστεύουμε. Είμαστε και η χώρα του χαβαλέ, το μέγα έθνος της πλάκας, ένας λαός που υστερεί σε παιδεία, ορθοκρισία και κοινή λογική.
Βαρέθηκα ν’ ακούω ότι η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα. Ωραία. Ούτε η λέξη μ*****ς υπάρχει σε άλλη γλώσσα. Έχουμε το κοπυράιτ και την αποκλειστική χρήση και εκμετάλλευση.
Ποιο σημείο του ΟΧΙ ακριβώς δεν καταλαβαίνεις; που λέει και το μαγνητάκι στο ψυγείο μου.
Κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια για να σε προστατέψουν κι εσύ στριμώχνεσαι ολημερίς στις καφετέριες. Σου λένε να αποφεύγεις το συνωστισμό και κλείνεις τραπέζι στα μπουζούκια και μπαρότσαρκα after.
Σου λένε να κόψεις τις χαιρετούρες και τα φιλιά κι εσύ, όχι μόνο δεν το μαζεύεις το ξερό σου, αλλά περιφέρεσαι σαν το βουλευτή Καλοχαιρέτα μοιράζοντας χειραψίες κι αγκαλιές.
Ό,τι ακούς στη γειτονιά σου, πάντεχέ το στη γωνιά σου, λέμε στην Ήπειρο. Και λέμε ακόμη “κάτσε στ’ αυγά σου”. Λοιπόν, τώρα είναι η ώρα να κάτσεις στ’ αυγά σου.
Θα ξανακάνεις αργότερα το κοκκόρι, κάνε λίγο την κότα τώρα, δε σου πέφτει το λειρί. Να κατακάτσει ο κορωνοϊός, να μετρηθεί τ’ ασκέρι κι ύστερα ξανατραβάς προς τη δόξα.
Τους βλέπεις τους Ιταλούς που τραγουδάνε στα μπαλκόνια να πάρουν θάρρος; Κι αυτωνών τους περίσσευε το θάρρος στην αρχή, τζάμπα μάγκες κι εκείνοι έκαναν του κεφαλιού τους. Αυτού του κεφαλιού που τώρα βαράνε στα κάγκελα του μπαλκονιού. Τώρα είν’ αργά, αγάπη μου γλυκειά. Ή μήπως …
Για την ώρα, είμαστε On the beach. Ας ελπίσουμε ότι, όταν τελειώσει αυτή η σύγχρονη παγκόσμια τραγωδία, όλοι μαζί θα πάμε στην ακρογιαλιά …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου