… Σ' ευχαριστώ, ω εταιρεία, που μου δίνεις χορηγία. Δύσκολοι καιροί – όχι μόνο για πρίγκηπες αλλά και για αρχόντισσες της κουζίνας. Τα κανάλια δε βάζουν πια το χέρι στην τσέπη κι όποιος θέλει να κάνει εκπομπή αναζητά τον κατάλληλο χορηγό και χρηματοδότη. Ουδέν μεμπτόν μέχρι εδώ και μπράβο του αν τα καταφέρει να βρει, καθόσον μάγκας και καραμπουζουκλής. Εξάλλου ο θεσμός της χορηγίας είναι γνωστός, θεμιτός κι επαινετός ήδη από την αρχαιότητα.
Μόνο που … όλα θέλουν τον τρόπο τους. Χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις οπότε και τα προϊόντα του χορηγού θα παινέψεις, και θα τα δείξεις από πάνω μέχρι κάτω, και θα τα χρησιμοποιήσεις κατά κόρον κι ολόκληρες εκπομπές θα στήσεις πάνω σ’ αυτά.
Όμως … ‘Σ’ αγαπώ, κυρά μ’, να κλ…… αλλά μην το παρακάνεις’, λένε στο χωριό μου. Το να χώνεις με το ζόρι μαγιονέζα ή κρέμα γάλακτος παντού, ακόμη και σε συνταγές που παρουσιάζεις ως παραδοσιακές, το να χρησιμοποιείς κατά κόρον έτοιμες σούπες στο φακελάκι, ζωμούς και κύβους κάθε λογής, το να εφευρίσκεις ολόκληρες συνταγές μόνο και μόνο για να τρυπώσουν τα εκάστοτε προωθούμενα ‘καλούδια’, έχει αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα.
Και τι ευελιξία διαθέτουν όλοι οι τηλεμάγειρες, πόση φαντασία αλλά και αμνησία ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Όταν πουλάνε κατεψυγμένα ψάρια και θαλασσινά, τα βρίσκουν καλύτερα κι απ’ τα φρέσκα. Αν όμως την επόμενη μέρα μαγειρεύει ο μετρ της ψαρομαγειρικής, τίποτα δε συγκρίνεται με το φρέσκο και τα κατεψυγμένα βυθίζονται στην άβυσσο της περιφρόνησης.
Αν ο μπάρμπας έχει βάλει το χέρι στην τσέπη, τα λαχανικά του είναι ιδανικά γιατί πάνε απ’ το μποστάνι στον καταψύκτη μας. Τον υπόλοιπο καιρό όμως μας κουνάνε το δάχτυλο: ‘μην τυχόν και μου βάλετε κάνα κατεψυγμένο σπανάκι στη συνταγή. Φρέσκο θα πάτε ν’ αγοράσετε απ’ τη λαϊκή, πουρνό-πουρνό’. Εκτός αν πρέπει να μας κατευθύνουν στο σούπερ μάρκετ όπου, δίπλα στου πουλιού το γάλα, υπάρχει έτοιμο φρεσκοπλυμένο σπανάκι, για να μη χαλάμε και τα νυχάκια μας.
Κάπως έτσι γεμίσαμε τα ψυγεία και τη διατροφή μας με τυριά που αλείφονται ολημερίς κι ολονυχτίς στις αρτηρίες μας, κάπως έτσι η σοκολάτα έπνιξε ακόμη και γαλακτομπούρεκα και μπακλαβάδες, κάπως έτσι βιαζόμαστε να γίνουμε παχύσαρκα αμερικανάκια μασουλώντας κάθε λοής σκατολοΐδια που μας πλασάρουν, έτσι μαϊμουδίζουμε χωρίς να σταματήσουμε λιγάκι για ν’ αναρωτηθούμε τι ακριβώς κάνουμε. Μήπως ήρθε η ώρα;
Γιατί μάλλον τά ’χουμε κάνει σαλάτα …
Μόνο που … όλα θέλουν τον τρόπο τους. Χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις οπότε και τα προϊόντα του χορηγού θα παινέψεις, και θα τα δείξεις από πάνω μέχρι κάτω, και θα τα χρησιμοποιήσεις κατά κόρον κι ολόκληρες εκπομπές θα στήσεις πάνω σ’ αυτά.
Όμως … ‘Σ’ αγαπώ, κυρά μ’, να κλ…… αλλά μην το παρακάνεις’, λένε στο χωριό μου. Το να χώνεις με το ζόρι μαγιονέζα ή κρέμα γάλακτος παντού, ακόμη και σε συνταγές που παρουσιάζεις ως παραδοσιακές, το να χρησιμοποιείς κατά κόρον έτοιμες σούπες στο φακελάκι, ζωμούς και κύβους κάθε λογής, το να εφευρίσκεις ολόκληρες συνταγές μόνο και μόνο για να τρυπώσουν τα εκάστοτε προωθούμενα ‘καλούδια’, έχει αρχίσει να μου δίνει στα νεύρα.
Και τι ευελιξία διαθέτουν όλοι οι τηλεμάγειρες, πόση φαντασία αλλά και αμνησία ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Όταν πουλάνε κατεψυγμένα ψάρια και θαλασσινά, τα βρίσκουν καλύτερα κι απ’ τα φρέσκα. Αν όμως την επόμενη μέρα μαγειρεύει ο μετρ της ψαρομαγειρικής, τίποτα δε συγκρίνεται με το φρέσκο και τα κατεψυγμένα βυθίζονται στην άβυσσο της περιφρόνησης.
Αν ο μπάρμπας έχει βάλει το χέρι στην τσέπη, τα λαχανικά του είναι ιδανικά γιατί πάνε απ’ το μποστάνι στον καταψύκτη μας. Τον υπόλοιπο καιρό όμως μας κουνάνε το δάχτυλο: ‘μην τυχόν και μου βάλετε κάνα κατεψυγμένο σπανάκι στη συνταγή. Φρέσκο θα πάτε ν’ αγοράσετε απ’ τη λαϊκή, πουρνό-πουρνό’. Εκτός αν πρέπει να μας κατευθύνουν στο σούπερ μάρκετ όπου, δίπλα στου πουλιού το γάλα, υπάρχει έτοιμο φρεσκοπλυμένο σπανάκι, για να μη χαλάμε και τα νυχάκια μας.
Κάπως έτσι γεμίσαμε τα ψυγεία και τη διατροφή μας με τυριά που αλείφονται ολημερίς κι ολονυχτίς στις αρτηρίες μας, κάπως έτσι η σοκολάτα έπνιξε ακόμη και γαλακτομπούρεκα και μπακλαβάδες, κάπως έτσι βιαζόμαστε να γίνουμε παχύσαρκα αμερικανάκια μασουλώντας κάθε λοής σκατολοΐδια που μας πλασάρουν, έτσι μαϊμουδίζουμε χωρίς να σταματήσουμε λιγάκι για ν’ αναρωτηθούμε τι ακριβώς κάνουμε. Μήπως ήρθε η ώρα;
Γιατί μάλλον τά ’χουμε κάνει σαλάτα …
Σαλάτα με κους κους, σύκα και χαλούμι
υλικά:
500 γρ. κους κους
400 ml ζεστός ζωμός (κότας ή λαχανικών) ή ζεστό νερό
1 κουταλιά λάδι
250 γρ. καπνιστή μελιτζάνα (από βαζάκι)
2 σύκα
250 γρ. χαλούμι
ψιλοκομμένος μαϊντανός
ψιλοκομμένος δυόσμος
Βάζουμε το κους κους σε ευρύχωρο μπωλ και το περιχύνουμε με το ζωμό και το λάδι.
Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε στην άκρη να απορροφήσει τα υγρά και να φουσκώσει.
Χοντροκόβουμε τις μελιτζάνες σε λωρίδες (μπορούμε να βάλουμε και πολτό μελιτζάνας χωρίς γευστικές απώλειες, μόνο οπτικές).
Χοντροκόβουμε τις μελιτζάνες σε λωρίδες (μπορούμε να βάλουμε και πολτό μελιτζάνας χωρίς γευστικές απώλειες, μόνο οπτικές).
Κόβουμε το χαλούμι σε φέτες και τα σύκα στα τέσσερα.
Αφρατεύουμε το κους κους σε πηρούνι και προσθέτουμε τα μυρωδικά, τις μελιτζάνες και τα σύκα.
Αφρατεύουμε το κους κους σε πηρούνι και προσθέτουμε τα μυρωδικά, τις μελιτζάνες και τα σύκα.
Αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε απαλά.
Περνάμε το χαλούμι από αντικολλητικό τηγάνι, να χρυσίσει κι απ’ τις δυο πλευρές, το βάζουμε πάνω στη σαλάτα και σερβίρουμε αμέσως.
Η συνταγή ερχόταν πακέτο με τη διατροφική της ανάλυση, οπότε ας το κάνω το καλό ολοκληρωμένο:
Μερίδες: 4
Ανά μερίδα:
Θερμίδες: 371
Λιπαρά: 19 γρ.
Κορεσμένα λιπαρά: 11 γρ.
Υδατάνθρακες: 37 γρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου