Προσγείωση …

… Καλώς όρισες  στον κόσμο των Μαγκλ, μαγισσούλα μου. Αυτή τη φορά δε χρησιμοποίησες την πλατφόρμα 9 3/4 αλλά την άλλη, με τις ουρές, το άγχος του ρολογιού, τις αχανείς αίθουσες και τους πολύπλοκους διαδρόμους. Ο δρόμος για το θαυμαστό εργαστήριο δεν περνούσε μέσα από το τζάκι της κυρίας Γουέσλι. Ήθελε ξύπνημα αχάραγα, αναμονή και κούραση, αεροπλάνα και τραίνα, βαλίτσες ασήκωτες που έσυρες σε δρόμους, πεζοδρόμια και σκάλες, που στρίμωξες σε λεωφορεία που δεν ήταν των Ιπποτών, κι ας βρέθηκαν 2-3 ιππότες να σε βοηθήσουν.

Κι όταν έφτασες κατάλαβες κι εσύ οι Ιθάκες τι σημαίνουν. Κι έκανες, μικρέ μου επιστήμονα, μια μεγάλη ανακάλυψη. Ανακάλυψες το χαμένο κρίκο της εξέλιξης. Αυτόν που συνδέει τη λαϊκή με τη φρουτολεκάνη του ψυγείου, το σούπερ μάρκετ με τα ντουλάπια της κουζίνας, το καλάθι με τα άπλυτα με τα συρτάρια που μυρίζουν λεβάντα. Τα παπουτσάκια που οδηγούν στη Σμαραγδένια Πολιτεία.

Στο ψυγείο δε φυτρώνουν φρούτα και λαχανικά, στις κατσαρόλες δεν ευδοκιμούν μακαρονάδες, το σίδερο μπορεί να έχει ατμό αλλά χρειάζεται και οδηγό.

Πριν μάθεις ρώτησες κι έψαξες, πριν τα καταφέρεις προσπάθησες κι απέτυχες, πριν φας μαγείρεψες και πριν μαγειρέψεις ψώνισες, πριν ντυθείς έπλυνες, στέγνωσες και σιδέρωσες, περπάτησες πολύ, κρύωσες και ζεστάθηκες, βράχηκες και στέγνωσες, τρόμαξες και ξεθάρρεψες.

Και τα κατάφερες. Σε όλα. Και κυρίως, ξέρεις πια ότι μπορείς να τα καταφέρεις.

 

 

 

 

.