... Νά ’χα νεράντζι νά ’ριχνα σ’ εκείνον που πούλαγε τα ολοστρόγγυλα καταπράσινα νεραντζάκια στη λαϊκή. Και στα μούτρα μου, που ξεμυαλίστηκα αμέσως και τ’ αγόρασα.
Τα εσπεριδοειδή και για ν’ ακριβολογώ τα κιτροειδή είναι η αδυναμία μου. Όχι τόσο τα πορτοκάλια και καθόλου τα γλυκανάλατα μανταρίνια, τρελλαίνομαι για τα πιο σκληροπυρηνικά. Λεμόνια, περγαμόντα, κίτρα και κιτρολέμονα, νεράντζια. Το γλυκό λεμόνι δε λείπει απ’ το ψυγείο μου, ούτε το περγαμόντο, που έχει την καλοσύνη να μας προμηθεύει ταυτόχρονα και το ξύσμα όλης της χρονιάς.
Ήταν επομένως αναμενόμενο να ορμήξω στον πάγκο με τα καταπράσινα νεραντζάκια. Δεν είχα ξανακάνει πράσινο νεραντζάκι γλυκό, δεν είχα καταφέρει μέχρι τώρα να βρω. Αυτό, όπως και το μελιτζανάκι, είναι τ’ απωθημένα μου. Πήρα μπόλικα λοιπόν και μπήκα θριαμβεύτρια στην κουζίνα αναζητώντας την ιδανική συνταγή. Ήξερα ότι είναι δύσκολο και μπελαλίδικο αλλά, αφού είχα καταφέρει με την πρώτη το καρυδάκι, θεωρούσα η άφρων ότι όλα τα υπόλοιπα θα είναι παιχνιδάκι.
Έχεις φάει λαγό στιφάδο; Έτσι την πάτησα κι εγώ. Είπαμε να φάμε ένα λαγό και μας έφαγ’ ο λαγός. Αυτό δεν ήταν γλυκό, ήταν το γεφύρι της Άρτας. Ολημερίς ξεπίκριζε, το βράδυ ήταν φαρμάκι. Με τα πολλά τα κατάφερα, το έφτιαξα και ήταν αρκούντως πικρόγλυκο και τρυφερό. Μη με ρωτάς όμως αν θα το ξαναφτιάξω. Μάλλον όχι, εκτός … αν ξανακυλήσω …
Νεραντζάκι γλυκό του κουταλιού
υλικά:
1 κιλό τρυφερά πράσινα νεραντζάκια
1.000 –1.200 γρ. ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
χυμός από μισό λεμόνι
Διαλέγουμε μικρά και τρυφερά νεραντζάκια στα οποία δεν έχει ακόμη αρχίσει να σκληραίνει το εσωτερικό, για να αποφύγουμε το μπελά του να αφαιρέσουμε τον πυρήνα.
Διαφορετικά αδειάζουμε προσεκτικά το κέντρο τους χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο καρφί το οποίο στριφογυρνάμε πολλές φορές.
Τρυπάμε τα νεραντζάκια με καλαμάκι για σουβλάκι ή με λεπτή βελόνα πλεξίματος και τα βράζουμε για 10΄.
Τα στραγγίζουμε, τα ξεπλένουμε και τα βράζουμε άλλες δύο φορές από 5΄.
Τα ξεπλένουμε και τα βάζουμε σε λεκάνη με κρύο νερό, το οποίο αλλάζουμε κάθε 3-4 ώρες, μέχρι να ξεπικρίσει *.
Για να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ξεπίκρισε και να μην πάνε χαράμι όλοι οι κόποι μας, είναι προτιμότερο να κόψουμε ένα νεραντζάκι και να το δοκιμάσουμε.
Ξαναβράζουμε άλλη μία φορά τα νεραντζάκια για 5΄, τα στραγγίζουμε και τα ξεπλένουμε καλά.
Βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό να βράσουν και ρίχνουμε τα νεραντζάκια.
Βράζουμε μέχρι να δέσει τo σιρόπι, προσθέτοντας 5΄ πριν από το τέλος το χυμό λεμονιού.
Αφήνουμε το γλυκό ένα βράδυ και την επομένη, αν έχει βγάλει υγρά, το βράζουμε για να ξαναδέσει.
* Το νεραντζάκι που αγόρασα ήταν πιο πικρό κι απ’ το μνημόνιο αφού χρειάστηκε για να ξεπικρίσει 1 ολόκληρη εβδομάδα κατά τη διάρκεια της οποίας φιλοξενήθηκε στο ψυγείο, για να μη χαλάσει από τη ζέστη και την υγρασία.
Να 'χα νεράτζι να 'ριχνα
(παραδοσιακό)
Να 'χα νεράτζι να 'ριχνα στο πέρα παραθύρι,
να τσάκιζα το μαστραπά, που 'χει το μόσχο μέσα,
το μόσχο το τριαντάφυλλο, και το μακεδονίσι,
και μέσα κόρη κάθεται, κεντάει χρυσό μαντήλι,
το μαντηλάκι που κεντάς, σε μένα να το στείλεις,
να μην το στείλεις μοναχό, παρά με την αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου