… Των φρονίμων τα παιδιά ψάχνουν ακόμη να βρουν πώς να αξιοποιήσουν όσα κεράσια δεν κατάφεραν να καταναλώσουν ωμά, όσα δεν μετουσιώθηκαν σε γλυκό κουταλιού κι όσα δεν μεταμορφώθηκαν σε μαρμελάδα.
Η αλήθεια είναι ότι το κεράσι είναι το αγαπημένο μου φρούτο. Χαίρομαι που αναγκάζομαι να το περιμένω με ανυπομονησία κάθε χρόνο μέχρι να βγει, χαίρομαι διπλά που οι νέες μέθοδοι παραγωγής και καλλιέργειας, που γεμίζουν τα μανάβικα χειμωνιάτικα με φράουλες και καρπούζια, δεν καταφέρνουν να το εκβιάσουν να φτάσει στην αγορά μια ώρα αρχύτερα. Μπορώ να καταναλώνω καθημερινά σεβαστές ποσότητες, χωρίς να κινδυνεύω να τα σιχαθώ σαν τον Αλέξη Ζορμπά. Είναι ίσως το μόνο πάθος από το οποίο δε θέλω να απαλλαγώ.
Όσα και να φάω φέτος όμως, η στάθμη στο καλάθι …
… δεν πέφτει αισθητά. Κι έτσι, αφού εξάντλησα τις διάφορες εκδοχές, αποφάσισα να φτιάξω κερασόπιτες. Πολλές κερασόπιτες τις οποίες θα φυλάξω στον καταψύκτη, για να μας φέρνουν τη γεύση της άνοιξης στην καρδιά του χειμώνα.
Ετοίμασα λοιπόν πολλές δόσεις από την αγαπημένη μου ζύμη και έφτιαξα τη γέμιση πασπαλίζοντας τα κεράσια με 2-3 κουταλιές ζάχαρη και 1-2 κουταλάκια κορν φλάουρ, που θα απορροφήσουν τα υγρά του φρούτου και θα δέσουν τη γέμιση.
Για περισσότερη γεύση άπλωσα πάνω από τη ζύμη μαρμελάδα κεράσι και έστρωσα προσεκτικά τα κεράσια της γέμισης.
Σκέπασα τη γέμιση και ανασηκώνοντας μ’ ένα πηρούνι έκλεισα τις άκρες της κερασόπιτας.
Τρύπησα την επιφάνεια με το πηρούνι, τύλιξα την κερασόπιτα με μεμβράνη φαγητού και την έβαλα σε σακούλα που κλείνει αεροστεγώς.
Και τώρα θα κάάάθεται –που έλεγε κι ο Φωτόπουλος- σε χειμερία νάρκη, μέχρι να την ξαναζωντανέψει η ζεστή ανάσα του φούρνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου