Μυζήθρα αντί για φέτα ...

 ... Τη λένε φέτα γιατί κόβεται. Με το μαχαίρι. Όχι μόνο στο βαρέλι, για να την αγοράζουμε μετά σε ωραία τετραγωνισμένα κομμάτια με θυρεούς και λογότυπα. Κόβεται μαχαίρι και από μας, που δεν μπορούμε ή δε θέλουμε πια να τη χρυσοπληρώνουμε, φτηνότερα την αγοράζει η κόρη μου στη Γαλλία παρά εγώ που βλέπω τη ΔΩΔΩΝΗ απ' τη βεράντα μου.
΄Αντε και την κόψαμε, θα μου πεις. Τι θα βάλουμε στη θέση της ουδής αναντικατάστατης; Το ανθότυρο πλασάρεται για ανάλατο αλλά από τιμή λύσσα, από 3,90 που το αγοράζαμε, μας γνέφει από τα 7-8 ευρώ αλλά εμείς κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε, τάχα  μου κάτι ψάχνουμε στο κινητό.
Στράφηκα λοιπόν προς τη μυζήθρα, νωπή και χύμα. Με τιμή αποδεδειγμένα μούρλια, 3,90 € το κιλό, προς το παρόν τουλάχιστον. 

Την έβαλα σε τραχανά, όπου ήμουν σίγουρη ότι θα ταιριάξει, με λίγο βούτυρο και μπόλικη πάπρικα.

 Σε παντζαροσαλάτα στην κορφή χωρίς κανέλλα αλλά με μπούκοβο.

Στην ανοιχτή τάρτα με αρακά, αλλά τη σκέπασα γιατί έβαλε πάλι ψύχρα.

 

 

 

Σε πίτσα, την άλειψα πάνω από τον πελτέ που άλειψα πάνω στη ζύμη.

 

   Είμαι σίγουρη ότι θα συμπεριφερθεί κόσμια και σε τυρόπιτες, μακαρονόπιτες, τυροκουλούρια και λοιπά συναφή προϊόντα

 οπότε, μέχρι νεωτέρας, η φέτα κόβεται μαχαίρι. Το λέει και το όνομά της, το ζητάει ο οργανισμός της.