… Αποκλεισμένος στη Σαλονίκη ο Ζερβουδάκης, αποκλεισμένη στα Γιάννενα εγώ. Κατά τα άλλα έχουμε κοινά το ‘έξω το χιόνι, έρημοι δρόμοι’ και ευτυχώς διαφέρουμε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, στο ‘κι έχω 40 πυρετό’.
Εδώ και τρεις μέρες λοιπόν είμαστε μέσα να κοιτάμε όξω, που λέει κι ο Τσιφόρος, πολύ το χιόνι, μικροδιακοπές ρεύματος και νερού, μια ασφυκτική αίσθηση αποκλεισμού να μας πλακώνει, ωραίο το χιόνι, εντυπωσιακό αλλά να μας έλειπε, ο δρόμος που τραβάμε καθημερινά είναι αδιάβατος, μόνη λύση το χαϊ-χο, χαϊ-χο των εφτά νάνων με φτυάρια και τσάπες στον ώμο ν’ ανοίξουμε το δρόμο, εμείς οι Τζόνι Γουώκερ της ανάγκης.
Ηρωική έξοδος στον κατήφορο-rollercoaster του τρόμου, με αλυσίδες στα λάστιχα και την ψυχή στα δόντια, για γάλα, νερό και ξηρά τροφή, ίδια η Ζορμπαλά στα Κόκκινα πατίνια
‘Δείτε με πώς ισορροπώ, δείτε πώς πατινάρω,
στον πάγο απάνω πώς μπορώ να τρέχω,
να φρενάρω’.
Κι επειδή ετούτος ο κατήφορος ανήφορο θα φέρει, δύσκολη κι η επιστροφή στη σπηλιά μας με τις ρόδες να σπινιάρουν στον πάγο.
Τώρα που γυρίσαμε όμως θα κάνω την ανάγκη φιλοτιμία και θα πω ότι κάνω διακοπές στα χιόνια οικογενειακώς.
Θα κλείσω το στόμα που γκρινιάζει και θ’ ανοίξω τα μάτια στην ομορφιά του χιονιού …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου