… Μεγάλη Παρασκευή ο Χριστός στο καρφί.
Μη μου πεις ότι δε λέγατε το πιο διάσημο στιχοπλόκι της Μ. Εβδομάδας όταν ήσασταν πιτσιρίκια. Να σου το θυμίσω;
Μεγάλη Δευτέρα – μεγάλη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη – ο Χριστός εκρύβη
Μεγάλη Τετάρτη – ο Χριστός εχάθη (ή επιάστη)
Μεγάλη Πέμπτη – ο Χριστός ευρέθη (ή παιδεύτη)
Μεγάλη Παρασκευή – ο Χριστός στο καρφί
Μεγάλο Σαββάτο – ο Χριστός στον τάφο
Πάσχα Κυριακή – στη σούβλα το αρνί.
Μη μου πεις ότι δε λέγατε το πιο διάσημο στιχοπλόκι της Μ. Εβδομάδας όταν ήσασταν πιτσιρίκια. Να σου το θυμίσω;
Μεγάλη Δευτέρα – μεγάλη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη – ο Χριστός εκρύβη
Μεγάλη Τετάρτη – ο Χριστός εχάθη (ή επιάστη)
Μεγάλη Πέμπτη – ο Χριστός ευρέθη (ή παιδεύτη)
Μεγάλη Παρασκευή – ο Χριστός στο καρφί
Μεγάλο Σαββάτο – ο Χριστός στον τάφο
Πάσχα Κυριακή – στη σούβλα το αρνί.
Νηστεία σήμερα, και μάλιστα η αυστηρότερη του χρόνου. Ξηροφαγία είναι κανονικά, τρώμε αλάδωτες τροφές χωρίς να μαγειρεύουμε.
Στα περισσότερα μέρη δεν έμπαινε κατσαρόλα στη φωτιά τέτοια μέρα. Απ’ την προηγούμενη έβραζαν πατάτες ή φασόλια αλάδωτα και τα έτρωγαν τη Μ. Παρασκευή μαζί με ελιές, φρέσκα κρεμμυδάκια, σκόρδα και μπόλικο ψωμί. Άλλοι έτρωγαν χαλβά κι άλλοι όχι, η γλυκιά του γεύση δεν ταιριάζει στον πένθιμο χαρακτήρα της πιο πικρής μέρας.
Ούτε στο σπίτι μας μαγειρεύαμε. Πατάτες νερόβραστες είχαμε, κρύες κι άνοστες, βρασμένες αποβραδίς, που οι μεγάλοι βουτούσαν σ’ ένα πιατάκι με αλάτι για να τις νοστιμίσουν λίγο. Ψωμί ξερό, γιατί ο φούρνος του χωριού δεν έβγαζε ψωμί εκείνη τη μέρα, και μπόλικα φρέσκα σκορδοκρέμμυδα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επιτρεπόταν οι ελιές σε μια αλάδωτη νηστεία, αλλά δε με πολυένοιαζε κιόλας γιατί ποτέ δε μου άρεσαν.
Σ’ εμάς τα παιδιά, μετά από γκρίνιες και παρακάλια, επέτρεπαν να τρώμε ψωμί με μέλι και μαρμελάδα και να πίνουμε μπόλικο χυμό ή τσάι για να χορτάσουμε.
Κι οι δουλειές απαγορευόταν ρητώς τη Μ. Παρασκευή – η μάνα μου ήταν απόλυτη σ’ αυτό. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια κι η ζωή τραβάει την ανηφόρα, όλα έγιναν πιο ελαστικά. Ο χρόνος δεν παγώνει, η δουλειά δε σταματάει, χρειαζόμαστε δύναμη κι ενέργεια, έστω και μόνο για την περιφορά του Επιταφίου.
Γι’ αυτό πριν τα πασχαλινά κουλούρια φτιάξαμε ταχινένια, τη μηλόπιτα του αρχιμανδρίτη Δοσιθέου και το αλάδωτο σάμαλι που μοσχοβολάει μαστίχα.
Και για φαγητό μαζί με τα απαραίτητα τουρσιά, το χαλβά και τις ελιές, είχαμε μια παραλλαγή της συνταγής του Δοσίθεου για πατάτες βραστές με ταχίνι. Για ευκολία και οικονομία χρόνου, χρησιμοποίησα νιόκι …
Πατάτες βραστές ή νιόκι με ταχίνι
3 κουταλιές σούπας ταχίνι
1-2 κουταλιές σούπας χυμός λεμονιού
ψιλοκομμένο κρεμμύδι (προαιρετικά)
μαϊντανός ψιλοκομμένος
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά, ρίγανη
1-2 κουταλιές σούπας χυμός λεμονιού
ψιλοκομμένο κρεμμύδι (προαιρετικά)
μαϊντανός ψιλοκομμένος
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά, ρίγανη
Βράζουμε τις πατάτες με τη φλούδα, τις καθαρίζουμε και τις κόβουμε σε μέτρια κομμάτια.
Αν προτιμήσουμε νιόκι, τα βράζουμε σε άφθονο αλατισμένο νερό μέχρι να ανέβουν στην επιφάνεια (3΄-4΄) και τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα σε πιάτο, χωρίς να πετάξουμε το νερό στο οποίο έβρασαν.
Βάζουμε σε τηγάνι το ταχίνι, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και λίγο από το νερό που κρατήσαμε, αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε τη σάλτσα να πάρει 2-3 βράσεις.
Ρίχνουμε τα νιόκι στη σάλτσα και δίνουμε στη σάλτσα την πυκνότητα που θέλουμε, προσθέτοντας από το νερό που κρατήσαμε.
Τέλος ρίχνουμε το μαϊντανό και λίγη ρίγανη, ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου