... Κι όλο κλαίνε.
Και πώς να μην κλαίνε τα δόλια, αφού μοίρα σκληρή και τύχη κακή τα έστειλε ολοταχώς στην κατσαρόλα μας. Να εμβαπτισθούν – προς Θεού, όχι ζωντανά – σε καυτό νερό ΜΟΝΟ για 3΄ και να εξέλθουν καρδινάλιοι κοκκινοντυμένοι –φευ! τραγικά καθυστερημένοι για το κονκλάβιο.
Το ένα το φάγαμε το μεσημέρι της Καθαράς Δευτέρας σκέτο, να χαρούμε τη γεύση και τη θαλασσινή αρμύρα του και με τ’ άλλα δυο θα αυτοσχεδιάσω μια καβουρομακαρονάδα, να χορτάσει το πεινασμένο πόπολο μια και, ως γνωστόν, ο αετός δε χορταίνει με μύγες.
Και φτάνουμε μοιραία στο καθάρισμα, για το οποίο έκανα εντατικά μαθήματα αποβραδίς στο youtube, μ’ έναν πιτσιρικά χαβανέζο που έπαιζε κυριολεκτικά τα καβούρια στα δάχτυλα κι έναν γιαπωνέζο σαμουράι χωρίς σπαθί αλλά με μαχαίρι.
Κι επειδή όλο και θα ξαναχρειαστώ τις οδηγίες χρήσης, ιδού εγχειρίδιο λεπτομερές και αναλυτικό περί του καθαρίσματος των καβουριών:
Αρχικά αφαιρούμε, τραβώντας προσεκτικά (και ρουφώντας το ζουμάκι που βγαίνει, θα χάσουμε αν δεν το κάνουμε) τα πόδια και τις δαγκάνες του καβουριού.
Γυρίζουμε ανάποδα το καβούρι και σηκώνουμε με τη μύτη ενός μαχαιριού το τμήμα που έχει σχήμα Τ.
Ουσιαστικά, ξεκλειδώνουμε την πανοπλία του κάβουρα αφαιρώντας το κεντρικό της εξάρτημα.
Ανασηκώνουμε με μαχαίρι και αφαιρούμε το επάνω όστρακο, το οποίο στη συνέχεια καθαρίζουμε με κουτάλι, κρατώντας ό,τι θελήσουμε να φάμε.
Οι απόψεις διίστανται περί του τι τρώγεται και τι όχι από το περιεχόμενο, οπότε ο καθείς ενεργεί κατά την κρίση του.
Αναποδογυρίζουμε ξανά το καβούρι, αφαιρούμε τα μαλακά τριχοειδή πλαϊνά και σπάμε το κομμάτι από κάτω.
Το ξεψαχνίζουμε προσεκτικά, γιατί εκεί κρύβεται άσπρο και πεντανόστιμο κρεατάκι.
Κάνουμε το ίδιο και με την άλλη πλευρά.
Κατά το ευαγγελικό ‘κατέαξαν αυτών τα σκέλη σπάμε στις αρθρώσεις τα πόδια του καβουριού και βγάζουμε το λιγοστό συνήθως κρέας που περιέχουν.
Και φτάνουμε επιτέλους στο ψαχνό. Τις καβουροδαγκάνες.
Πρώτα τραβάμε με το χέρι και ξεχωρίζουμε τα δυο κομμάτια της δαγκάνας.
Σπάμε και τραβάμε το κάτω κομμάτι.
Χρησιμοποιώντας καρυοθραύστη σπάμε το κέλυφος της πάνω δαγκάνας και βγάζουμε το ψαχνό.
Η καβουρόψιχα είναι αρκετά αλμυρή από μόνη της, οπότε την τρώμε σκέτη ή την περιχύνουμε με λαδολέμονο.
Ποτέ δεν πετάμε το νερό στο οποίο βράσαμε τα καβούρια κι έχει πάρει άρωμα και νοστιμιά θαλασσινή.
Το σουρώνουμε και το χρησιμοποιούμε για σούπα ή μακαρονάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου