Δήγμα δωρεάν …

Να σε μισήσω είν’ αργά, αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες κι εσύ που δε με θέλησες.

Τινάζω το βασιλικό, να σταματήσω το κακό
σ’ είχανε δέσει μάγισσες μα, πάλι, εσύ με ράγισες.

Νυχτώνει, βγαίνω να σε βρω, σα φεγγαράκι δυο μερώ,
κλειστά παραθυρόφυλλα, να μ’ αγαπάς πώς τό ’θελα.

Θυμάρι ρίχνω στις φωτιές,  με τυραννούν οι ομορφιές,
οι ομορφιές οι φόνισσες  – κι εσύ, που με λησμόνησες.

Αν κλάψω μη με φοβηθείς, την ένοιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο γιατί μ’ αρνιόσουν τ’ όνειρο.

Θα ρίχνω εκεί που περπατάς, τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες, κι εσύ που δε με θέλησες …

 
Περίαπτο με μέλισσες από τα Μάλια (περίπου 1.700 π.Χ.)
Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

“Μέλισσες” (Στίχοι-μουσική Γιώργου Καζαντζή, ερμηνεία Φωτεινής Βελεσιώτου)