… Με ονομασία που οφείλεται στο διπρόσωπο θεό των Ρωμαίων Ιανό, θεό κάθε αρχής και προστάτη της πόρτας κάθε σπιτιού, με το ένα του πρόσωπο να κοιτά στο παρελθόν και το άλλο στο μέλλον.
Με το μήνα Ποσειδεώνα, αντίστοιχό του στην αρχαία Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του οποίου γιορτάζονταν τα Αλώα και τα κατ’ αγρούς Διονύσια.
Με τους υπάτους του Βυζαντίου να ξεκινούν τη θητεία τους σκορπώντας στους δρόμους μικρά νομίσματα.
Με γλαφυρές και ευφάνταστες λαϊκές ονομασίες του, όπως Γεννολοητής και Γατόμηνας, Κρυαρίτης και Κλαδευτής.
Με δεκάδες παροιμίες –απόσταγμα πείρας και γνώσης:
Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην κοιτάζεις
Ως του Αη-Γιαννιού, τρυγόνα, είν’ η φούρια του χειμώνα
Κότα πίτα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη
Χιόνισ’ έβρεξε ο Γενάρης, όλοι οι μύλοι μας θ’ αλέθουν
Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμένη.
Με γιορτές μεγάλες που συνοδεύονται από λογιών-λογιών έθιμα και παραδόσεις, με φλουριά και βασιλόπιτες, αγιασμούς και Καλικάντζαρους, με τους Μωμόγερους, τους Αράπηδες και τα Ραγκουτσάρια, με τη μέρα της Μπάμπως –ό,τι απόμεινε από τις αλλοτινές πανάρχαιες δόξες της γυναικοκρατίας.
Αυτό είναι συνοπτικά το curriculum vitae του πρώτου μήνα του χρόνου.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου