Ευτυχές - και στο χέρι μας; - το νέον έτος …
…Ήρθε λοιπόν κι ο καινούριος χρόνος. Ένας ακόμη χρόνος στην πλάτη μας. Πώς να είναι άραγε;
Δύσκολος όπως ο προηγούμενος; Ή ακόμη δυσκολότερος, όπως με τρόπο ή κατάμουτρα μας λένε ειδικοί και μη;
Πρώτη φορά μου φάνηκαν τόσο διστακτικοί, σχεδόν δειλοί οι άνθρωποι. Κι οι ευχές δίνονταν μαγκωμένα, σαν να μην πίστευαν ούτε κι οι ίδιοι αυτά που εύχονταν. Πρόσωπα σφιγμένα, χαμόγελα βεβιασμένα, κέφι που ερχόταν δύσκολα κι έμοιαζε παράταιρο.
Πολλά τα αστόλιστα σπίτια, αρκετά όμως και τα παραφορτωμένα –σαν να ήθελαν να ξορκίσουν δυσκολίες και αναποδιές με λαμπιόνια και γιρλάντες. Πώς γίναμε έτσι μέσα σε έναν και μόνο χρόνο; Και πώς θα γίνουμε άραγε φέτος;
Ουφ, ψυχοπλακώθηκα. Έναν χαλβά πεθύμησα, να στυλωθώ κομμάτι. Και δεν έχω και Ταρνανά να με τον ψήσει.
Άντε κοκκόνα μου, σήκω να τόνε ψήσεις μόνη σου. Έτσι για το καλό του καινούριου χρόνου.
Και μη φοβάσαι, ό,τι κι αν λένε. Όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μας …
Xαλβάς πολίτικος
υλικά:
1 1/4 κούπας χοντρό σιμιγδάλι
125 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη ή λάδι
2 κούπες γάλα (ή νερό τη Σαρακοστή)
1/2 κούπα ζάχαρη
25 γρ. κουκουνάρια
Λυώνουμε το μισό βούτυρο και ροδίζουμε ελαφρά τα κουκουνάρια.
Προσθέτουμε και την υπόλοιπη ποσότητα και, μόλις λυώσει, ρίχνουμε το σιμιγδάλι.
Σε μέτρια φωτιά (στο 1,5 ή 2 σε μάτι από 0-3) ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινη κουτάλα για 15΄ περίπου.
Το σιμιγδάλι πρέπει να παραμείνει άσπρο γι’ αυτό, αν χρειαστεί, χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά.
Σε άλλο κατσαρολάκι έχουμε τη ζάχαρη λυωμένη σε καυτό γάλα.
Αποσύρουμε από τη φωτιά την κατσαρόλα με το σιμιγδάλι και ρίχνουμε το γάλα με μεγάλη προσοχή επειδή κοχλάζει έντονα.
Ξαναβάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και ανακατεύουμε συνεχώς, μέχρι το σιμιγδάλι να απορροφήσει όλο το γάλα.
Ο χαλβάς είναι έτοιμος όταν το σιμιγδάλι γίνει μια μπάλα που μαζεύεται γύρω από την κουτάλα.
Κατεβάζουμε την κατσαρόλα, τη σκεπάζουμε με πετσέτα και κλείνουμε με το καπάκι.
Αφήνουμε για 1 ώρα, μέχρι να τραβήξει ο χαλβάς όλη την υγρασία του.
Ξεσκεπάζουμε και αρχίζουμε να χτενίζουμε το χαλβά με ένα πηρούνι.
Θέλουμε να ξεκολλήσουν οι κόκκοι του σιμιγδαλιού και να γίνει αφράτος και σπυρωτός.
Σερβίρουμε σε μπωλάκι πασπαλίζοντας με κανέλλα.
Αν θέλουμε, γαρνίρουμε με φυστίκι Αιγίνης.
… Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει, γιατί ο χρόνος είσαι εσύ και οι άλλοι
και κανείς δε γνωρίζει η ζωή πού θα βγάλει
κι όλο αυτό είναι μια μεγάλη γιορτή …
Κι όποιος είπε “και του χρόνου” θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος
Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος
και πες το μου κι εσύ …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου