Μπακαλιάρος …

… Εκ Πορτογαλίας δεν κατάγομαι για να ξέρω τους 400 τρόπους μαγειρέματος του μπακαλιάρου. Είναι παραπάνω από μία παραλλαγή για κάθε μέρα του χρόνου, έτσι για να μην τρώνε όλο τα ίδια και τα ίδια οι άνθρωποι.
Ξέρω όμως ότι ο μπακαλιάρος Πορτογαλίας ξεχωρίζει ακόμη και ως προσφώνηση. Ποιος σε ρώτησε εσένα, ρε μπακαλιάρο Πορτογαλίας; χίμηξε ο τρελοπενηντάρης Κωνσταντάρας στον αδυνατούλη ζεν πρεμιέ που φλέρταρε τη γυναίκα του.

 

 

Και ξέρω και 2-3 τρόπους να τον μαγειρεύω, πέραν του αχτύπητου δίδυμου μπακαλιάρος-σκορδαλιά που το αποφεύγουμε όπως η Μάτζικα το σκόρδο.
 
Και στο φούρνο με ρύζι γίνεται εξαιρετικός …

 

 

… και πλακί που είναι και πιο παραδοσιακός …

 

 

… και με πράσα που προφταίνουμε ακόμη να χαρούμε τη γλύκα τους.

Κι αν θες κάτι πιο εξωτικό, γίνεται γλυκόξινος με γαρίδες.

 

Κι αν θες κάτι λουκούλλειο, αυτοκρατορικό και μεγαλοπρεπές, τον ντύνεις με μανδύα από προσιούτο.

 

 

Αν πάλι δε θες τίποτε απ’ όλα αυτά, και είσαι ακλόνητα πιστός στην παράδοση, έχε κατά νου ότι τα σκόρδα Βύσσας απ’ τον Έβρο είναι απ’ τα καλύτερα και το ξύλινο γουδί απ’ το Μέτσοβο επίσης.