Ο Ιανός …

… ήταν θεός των Ρωμαίων με δύο πρόσωπα -το ένα να κοιτά το παρελθόν και το άλλο το μέλλον. Ο θεός των ενάρξεων και των αλλαγών, που έδωσε το όνομά του στον πρώτο μήνα του χρόνου και ταυτίστηκε με το δικό μας Ερμή, θεό του εμπορίου και του κέρδους.
Κάπως σαν τα δυο πρόσωπα του Ιανού μου φάνηκαν οι περιπτώσεις που ακολουθούν:

Η Γοργόνα, ένα από τα κοντινότερα στην Ξάνθη Πομακοχώρια έδωσε το όνομά της στην όμορφη ταβέρνα της περιοχής, χτισμένη σ’ ένα μικρό λοφάκι με θέα το χωριό και τη γύρω περιοχή. Ο ιδιοκτήτης, ευγενέστατος και φιλόξενος, έρχεται ο ίδιος για την παραγγελία. Με μια καλή κουβέντα, με το ειλικρινές ενδιαφέρον του για πράγματα απλά και καθημερινά, σε κάνει αμέσως να αισθάνεσαι ευπρόσδεκτος και κάτι παραπάνω από πελάτης.

 

Κι ύστερα φτάνει η παραγγελία μας, αφού πρώτα έστειλε εκμαυλιστικές μυρωδιές να αναγγείλουν την άφιξή της. Μερίδες υπερβολικά γενναιόδωρες για τα σύγχρονα δεδομένα, πιάτα απλά αλλά εξαιρετικά καλομαγειρεμένα. Η ολόκληρη καπνιστή μελιτζάνα με ντομάτα και τυρί (όση πρόλαβε να ποζάρει στο φακό) …

 

… το λαχταριστό γιαουρτλού, ελαφρώς πικάντικο, σερβιρισμένο με κουσκουσάκι, αφράτη πίτα και φρεσκοτηγανισμένες πατάτες κομμένες στο χέρι …

 

…η ριγανάτη τηγανιά από φιλέτο κοτόπουλο με κομμάτια μανιταριού.

 

Όλα ήταν τόσο νόστιμα, που παραγγείλαμε δύο ακόμη μερίδες φαγητού, για να τις πάρουμε μαζί μας.
Και μετά το κερασμένο καρπούζι, ήρθε η ώρα του λογαριασμού.

Διπλοκοιτάξαμε το χαρτί, για να βεβαιωθούμε ότι δεν είχε γίνει κάποιο λάθος. Το σύνολο για το λουκούλλειο γεύμα και τις μερίδες σε πακέτο ήταν … μόλις 36 €.

Και, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, να διευκρινίσω ότι πήραμε και κανονική απόδειξη.

Το Λέχοβο είναι ένα να γραφικό μακεδονίτικο χωριό, λίγα χιλιόμετρα από το Νυμφαίο. Η ζέστη κι οι στροφές του ταξιδιού μας οδήγησαν στην αναζήτηση της πλατείας του πρώτου χωριού που βρέθηκε στο δρόμο μας ποντάροντας, επιτυχώς όπως αποδείχτηκε, στο τρίπτυχο πλατεία – πλάτανος – βρύση.
Μια ξύλινη πινακίδα έγραφε παραδοσιακές πίτες και για το σπίτι . Μια και δεν είναι εποχή για πολλά έξοδα, αποφασίσαμε να τη βγάλουμε στο πόδι με ένα κομμάτι πίτα.
Οι εκδοχές περιορισμένες: τυρόπιτα ή πρασόπιτα.
Διαλέξαμε τη δεύτερη χωρίς να ρωτήσουμε για την τιμή της, με την αφελή σκέψη πόσο νά 'χει πια ένα κομμάτι πίτα.
Μας είπαν ότι θα είναι έτοιμη σε λίγα λεπτά, μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων και, λίγο αφού ακούστηκε το χαρακτηριστικό κουδουνάκι του φούρνου μικροκυμάτων, προσγειώθηκε στα χέρια μας ένα κουτί και η απόδειξη: 4,65 €.

Η πείνα κι ή όρεξη μας κόπηκαν μαχαίρι. Όταν τελικά αποφασίσαμε ν' ανοίξουμε το κουτί, βρήκαμε το κάτωθι εικονιζόμενο κομμάτι πίτας, σίγουρα όχι στην πρώτη νιότη της …

 

  

Από κάπου ψηλά ο μπαγασάκος ο  Ερμής μου έβγαζε τη γλώσσα κοροϊδευτικά: Ας πρόσεχες! Δεν ήξερες, δε ρώταγες; 

 

Υστερόγραφον απαραίτητον και λυπηρόν. Η ταβέρνα στη Γοργόνα έκλεισε όχι πολύ καιρό αφότου άνοιξε. Επιβεβαιώνοντας ότι συχνά ο καλός καλό δε βλέπει …

.