This was Halloween …

… Ούτε τρικ, ούτε τρίτ’, ούτε Τετάρτ’ ούτε Πέμπτ’, ούτε ιτς ποτέ.
Πάνε πια, περάσανε τα όμορφα τα χρόνια, με τα γέλια, με τις χαρές, με τα Halloween party. Στο λύκειο ήταν το βλαστάρι μου όταν ξεκινήσαμε, στο μεταπτυχιακό σταματάμε. Άλλαξαν οι συνθήκες, οι παρέες, ο τρόπος διασκέδασης, ακόμα και τα γούστα. Αν και είμαι σίγουρη ότι όλο και θα τρυπώνουν στα πάρτυ που κάνουν διάφορα μαγαζιά, ακόμη και χωρίς τη δέουσα αμφίεση.
Κι εγώ θα χαζεύω παλιές φωτογραφίες και παλιές δημιουργίες. Τις νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου,

τα αγαπημένα μου τρομακτικά φαγητά, τις πιπεριές, το ψωμί, το σπαγγέτι, τα χέρια από κιμά,

κι άλλα, πιο απλά και χαριτωμένα, όπως τα μπισκότα με δόντια, ο τυρένιος Τζάκ, η πίτσα νεκροκεφαλή, η ζαμπονοτυρόπιτα μούμια.

Κι αν πεις και τα γλυκάάά μου … Τα δάχτυλα της μάγισσας, τα cupcakes με ιστούς αράχνης, τα αξιολάτρευτα μάφιν κουκουβάγιες, κι ύστερα οι τούρτες, το νεκρό κοράκι, η αράχνη στον ιστό της, η ποντικοφαγωμένη τούρτα, η τούρτα νεκροταφείο.

Ήταν τρομακτικά ωραία και ανατριχιαστικά δημιουργικά.
Ήταν.

Everyone hail to the Pumpkin King

This was Halloween, weeeeeeee …