... Ήταν η νεράιδα και το παλληκάρι. Δυο ολόλευκοι, πανέμορφοι κύκνοι που κολυμπούσαν στη λίμνη της Καστοριάς κι έβγαιναν στη στεριά να χορέψουν ζευγαρωτά. Μέχρι που αδέσποτα σκυλιά επιτέθηκαν στο θηλυκό. Το ταίρι του προσπάθησε μάταια να το προστατέψει ανοίγοντας τα φτερά και κάνοντας κύκλους για να διώξει τα σκυλιά. Κι όταν έφτασαν διασώστες και πήραν το βαριά πληγωμένο θηλυκό, τους ακολούθησε μέχρι το κέντρο περίθαλψης και παρέμεινε εκεί κρώζοντας όλες τις μέρες που εκείνη βρισκόταν στο αναρρωτήριο.
"Βρίσκοντας έναν κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του". Ο θηλυκός κύκνος δεν τα κατάφερε. Όσο κι αν προσπάθησαν οι άνθρωποι του σταθμού περίθαλψης να απομακρύνουν τον αρσενικό δεν τα κατάφεραν. Τελικά τον έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και τον μετέφεραν ξανά στη λίμνη. Μέχρι να επιστρέψουν στο σταθμό, ο κύκνος είχε διασχίσει τη λίμνη και ήταν ήδη εκεί.
Μόνη λύση η αλλαγή περιβάλλοντος κι έτσι ο κύκνος έφτασε στη δική μας λίμνη. Δεν ξέρω αν η λίμνη των στεναγμών είναι το κατάλληλο περιβάλλον τώρα που το παλληκάρι έχει καημό κι εγώ στα μάτια το κοιτώ καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Ελπίζω και εύχομαι να προσαρμοστεί και να επιβιώσει. Όλοι αυτό προσπαθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου