Κέικ λαδιού με σταφίδες …

Τον παλιό εκείνο τον καιρό, όταν θέλαμε να φτιάξουμε ένα κέικ ή κάποιο γλυκό, προετοιμαζόμασταν για επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Τα βιβλία μαγειρικής ή οι συνταγές που ζηλότυπα φυλάσσονταν και δύσκολα παραχωρούνταν  από νοικοκυρές, δεν άφηναν πολλά περιθώρια: “Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν –τουλάχιστον 15΄-20΄. Προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και συνεχίζουμε το χτύπημα … και συνεχίζουμε το χτύπημα…”.
Μελομακάρονα που απαιτούσαν 40΄ μόνο για το αρχικό χτύπημα του λαδιού με τη ζάχαρη, πασχαλινά κουλούρια που έπρεπε να τα ξεκινήσεις τη Μεγάλη Πέμπτη, για να προλάβεις να τα ετοιμάσεις μέχρι το Πάσχα και πάει λέγοντας.
Και ξαφνικά, τα μάγια λύθηκαν. Οι συνταγές απλουστεύτηκαν, τα μίξερ παραμερίστηκαν κι όλοι βάλθηκαν να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Για πολλά από τα γλυκά της νέας εποχής δε χρειάζεται χτύπημα, αρκεί ένα απλό ανακάτεμα. Ακόμα κι ο αυγοδάρτης είναι συχνά περιττός. Φτάνει μια κουτάλα, ή η πανταχού παρούσα πλέον μαρίζ.
Εμείς η μόνη μαρίζ που ξέραμε ήταν η Κωχ …

Κέικ λαδιού με σταφίδες



      

υλικά:
200 γρ. ελαιόλαδο
200 γρ. χυμός πορτοκαλιού
200 γρ. μαύρες σταφίδες
200 γρ. ζάχαρη άχνη
420 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
μπέικιν πάουντερ
κανέλλα, μοσχοκάρυδο
λίγο κονιάκ

Μουλιάζουμε τις σταφίδες στο κονιάκ τουλάχιστον για 30΄, τις στραγγίζουμε και τις αλευρώνουμε. 

Αναμειγνύουμε το λάδι με το χυμό και προσθέτουμε την άχνη.

 Ανακατεύουμε και, όταν διαλυθεί, ρίχνουμε την κανέλλα, μια πρέζα μοσχοκάρυδο και το αλεύρι με το μπέικιν.



  



Προσθέτουμε τις σταφίδες, κάνουμε ένα τελευταίο καλό ανακάτεμα και αδειάζουμε το μείγμα σε λαδωμένη και αλευρωμένη μακρόστενη φόρμα για κέικ.







Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου για 30΄ και στους 160 βαθμούς Κελσίου για άλλα 30΄.

Ξεφορμάρουμε το κέικ αφού κρυώσει. 

Λαχανιδοντολμάδες λαδεροί …

… Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια. 
Γνωστόν και σοφόν. Σαφές, όμως;
Ποια επιτέλους είναι αυτά τα περιβόητα παραπούλια;
Ο καθένας έχει κι άλλη απάντηση και μόνο η δική του είναι η σωστή. Ακόμη κι ο θείος Γκούγκλης, στον οποίο κατέφυγα τελικά, δεν κατάφερε να με διαφωτίσει.
Έτσι παρέμεινα στο σκότος της αμάθειας, μαζί με μια σακούλα γεμάτη με τις πολύ ενδιαφέρουσες πρασινάδες που είχα ψωνίσει. Έμοιαζαν με γιγάντια λαχανάκια Βρυξελλών. Ήταν άραγε αυτά τα περίφημα παραπούλια; Ή μήπως επρόκειτο για λαχανίδες, ίδιες μ’ εκείνες που έβραζαν τα 3 γουρουνάκια όταν προσγειώθηκε στο καζάνι τους ο δύσμοιρος λύκος;
Και πώς να τις φτιάξω; Μου φαινόταν πολύ άδοξο για το μυστήριο που τις περιέβαλλε, να τις βράσω απλώς και να τις φάω με μπόλικο λεμόνι.
Τότε θυμήθηκα το βασιλιά της Ντολμανδίας. Αυτό είναι. Θα φτιάξω ντολμαδάκια. Κι αν δεν είναι 88, δεν πειράζει. Αρκεί να τα τρώμε οχτώ-οχτώ, όπως συστήνει και ο Ευγένιος …

Λαχανιδοντολμάδες λαδεροί

  


υλικά:
200 γρ. ρύζι Καρολίνα
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
άνηθος, δυόσμος
κουκουνάρι, σταφίδες (προαιρετικά)
αλάτι, πιπέρι, λάδι, λεμόνι
λαχανίδες ή παραπούλια ή απλώς λάχανο

Ζεματάμε ολόκληρο το λάχανο που θα χρησιμοποιήσουμε μέχρι να μαλακώσει και ξεχωρίζουμε προσεκτικά τα φύλλα.

Αχνίζουμε με λίγο νερό τα κρεμμύδια να μαλακώσουν, προσθέτουμε λάδι και ρίχνουμε το κουκουνάρι και τις  σταφίδες. 

Μόλις ροδίσει το κουκουνάρι, ρίχνουμε το ρύζι πλυμένο και στραγγισμένο και καβουρντίζουμε 4΄-5΄. 

Προσθέτουμε μισό ποτήρι ζεστό νερό ή ζωμό, αλατοπιπερώνουμε και κλείνουμε τη φωτιά. 

Όταν απορροφηθεί το νερό, ρίχνουμε τον άνηθο και το δυόσμο, ανακατεύουμε και αφήνουμε τη γέμιση να κρυώσει.

  

 

Κρατάμε το λαχανόφυλλο από την ανάποδη πλευρά, βάζουμε λίγη γέμιση στο κέντρο, κλείνουμε πρώτα τις πλαϊνές πλευρές και τυλίγουμε. 

 

Καλύπτουμε τη βάση μιας πλατιάς κατσαρόλας με λαχανόφυλλα.

Από πάνω αραδιάζουμε σφιχτά την πρώτη στρώση ντολμαδάκια.

Αλατίζουμε ελαφρά και φτιάχνουμε από πάνω μια ίδια, δεύτερη στρώση.

Ρίχνουμε το χυμό από 1-2 λεμόνια, 2 ποτήρια ζεστό νερό, λάδι αν θέλουμε και καλύπτουμε τους ντολμάδες με 1 βαθύ πιάτο, για να μη χοροπηδάνε μέσα στην κατσαρόλα. 

Σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για 30΄. 

Όταν κρυώσουν, τους βγάζουμε σε πιατέλα και τους περιχύνουμε με λεμόνι.

Στην Κωνσταντινούπολη τρώγονται κρύοι και αποτελούν βασικό πιάτο κάθε γιορτινού τραπεζιού και απαραίτητο πιάτο  του πρωτοχρονιάτικου τραπεζιού, μιας και το ρύζι όπως και οι ξηροί καρποί συμβολίζουν την αφθονία και την καλή τύχη.

Ελιοπιτάκια …

 

… Έλαιος. Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας, μικρές και μεγάλες. Ο άντρας μου λοιπόν, έχει αδυναμία στις ελιές. Όχι μικρή. Μεγάλη. Μέχρι και λατρεία μπορείς να την πεις. Αγοράζουμε ελιές κάθε μεγέθους, προέλευσης και ποικιλίας. Από λαϊκές, σούπερ-μάρκετ, ντελικατέσσεν, μπακάλικα και παραγωγούς. Καλαμών, θρούμπες Θάσου, γιγαντοελιές, αλμάδες, πράσινες, μαύρες και καφέ –ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.
Και πού το μεμπτόν; Πουθενά. Μόνο που έχω κι εγώ  μια αδυναμία - στον περί ου ο λόγος κύριο. Και ψάχνω διαρκώς για καινούριες, νόστιμες και πρωτότυπες συνταγές με ελιές. Του έφτιαξα πλεξούδα με πάστα ελιάς και φέτα, εμπλούτισα το μακαρονάκι της προηγούμενης μέρας, τις πάντρεψα με αγκινάρες και μανιτάρια, τις έβαλα σε κέικ και μάφιν, σε βίδες, χυλοπιτάκι και κοχύλια, σε σαλάτες, έφτιαξα ιταλική πουτανέσκα, γαλλική πισαλαντιέρ και ισπανικό κοτόπουλο, αλμυρή Tarte Tatin, μέχρι και κυπριακό αέρα έφερα συνδυάζοντάς τες με χαλούμι.
Τι άλλο να του φτιάξω πια;    
Θα δοκιμάσω να κάνω ελιοπιτάκια, όσο γίνεται πιο κοντινά σ’ αυτά που αγοράζει ανελλιπώς από κεντρικό φούρνο της Καστοριάς, ρωτώντας πάντα με αγωνία την υπάλληλο: “Από αυτά με την ελιά έχει ή τελείωσαν; ”.
Έχει, καλέ μου, έχει. Τώρα και στην πόλη σας …

Ελιοπιτάκια



 

υλικά:
Για τη ζύμη:
120 γρ. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου
1/2 κούπα ελαιόλαδο
1/2 κούπα νερό
2 2/3 κούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ. γλ. μπέικιν πάουντερ
1/2 κ. γλ. αλάτι

Για τη γέμιση:
1/3 κούπας μαύρες ελιές σε κομματάκια
φέτα τριμμένη
2 κουταλιές ψιλοκομμένος άνηθος
ρίγανη

Για επάλειψη:
1 κρόκος αυγού

Φτιάχνουμε τη ζύμη ανακατεύοντας αρχικά και ζυμώνοντας στη συνέχεια όλα τα υλικά της.







Αναμειγνύουμε και τα υλικά της γέμισης. 

Παίρνουμε μια μικρή ποσότητα ζύμης, ίση με ένα δαμάσκηνο, και την ανοίγουμε ανάμεσα στις παλάμες μας. 

Βάζουμε λίγη γέμιση και κλείνουμε, δίνοντας σχήμα μισοφέγγαρου. 



 

Βάζουμε τα ελιοπιτάκια σε λαδωμένο αντικολλητικό ταψί και τα αλείφουμε με τον κρόκο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 30΄-35΄.

Παραλείποντας τη φέτα και την επάλειψη με το αυγό έχουμε μια νηστίσιμη εκδοχή, χωρίς ιδιαίτερες γευστικές απώλειες.

Τάρτα Tatin με μπανάνες …

Κλασσικό τρίποντο. Πρώτα έφτιαξα αυτή με τα μήλα. Ύστερα μια άλλη εκδοχή της με κυδώνια. Και τώρα το καλό τρίτωσε με μια λαχταριστή tarte tatin με μπανάνες.
 Είναι τόσο εύκολη, γρήγορη και αξεπέραστα νόστιμη, που θα έπρεπε να απαγορευτεί. Και η παρασκευή της να αποτελεί πράξη ποινικά κολάσιμη. Με την τραγανή σφολιάτα να σπάει στο δόντι και τις καραμελωμένες μπανάνες, ηδονικά γλυκές, να λυώνουν στο στόμα.
Η συνοδεία της δε με μπάλα παγωτού, θα έπρεπε να επισύρει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Σε γυμναστήριο …

Τάρτα Tatin με μπανάνες 

      
 

υλικά:
150 γρ.ζάχαρη
50 γρ. μαργαρίνη
4 μεγάλες μπανάνες
ξύσμα από ένα πορτοκάλι
κανέλλα

1 φύλλο σφολιάτας

Σε ορθογώνιο ταψί απλώνουμε τη ζάχαρη. 

Ρίχνουμε τη μαργαρίνη σε κομμάτια και το ξύσμα πορτοκαλιού και πασπαλίζουμε με κανέλλα.

Ανάβουμε το μεγάλο μάτι της κουζίνας σε μέτρια ένταση και βάζουμε επάνω το ταψί. 

Όταν η ζάχαρη αρχίσει να λυώνει, ανακατεύουμε με σπάτουλα. 

Μόλις η καραμέλα αρχίσει να κάνει φουσκάλες, είναι έτοιμη. 


  

Κόβουμε τις μπανάνες κατά μήκος και τις αραδιάζουμε εναλλάξ πάνω στην καραμέλα, φτιάχνοντας μια φαρδιά λωρίδα.



 

Ανοίγουμε τη σφολιάτα σε μέγεθος ίσο με το ταψί και καλύπτουμε τα φρούτα, γυρίζοντας τις άκρες της προσεκτικά -με σπάτουλα- κάτω από τις μπανάνες. 

Τρυπάμε τη σφολιάτα με πηρούνι σε όλη της την επιφάνεια.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180-190 βαθμούς κελσίου, για 30΄ περίπου.



 

Με τη βοήθεια ενός μεγαλύτερου ταψιού, γυρνάμε την τάρτα μόλις βγει από το φούρνο, για να μην προλάβει να στερεοποιηθεί και να κολλήσει η καραμέλα.

Τρώγεται ζεστή. 

Έτσι κι αλλιώς δεν προλαβαίνει να κρυώσει.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, αν η σφολιάτα δεν περιέχει βούτυρο, είναι και νηστίσιμη. Θου, Κύριε …

Φρικασέ με μανιτάρια…

… Υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν το συγκεκριμένο τρόπο μαγειρέματος σε όλες τις παραλλαγές του: με μαρούλια ή αντίδια, με -το πολύ της μόδας- σταμναγκάθι ή τα εξίσου δημοφιλή μυρώνια και καυκαλήθρες, με αρνί ή χοιρινό, με τόνο ή με μανιτάρια.

 

Υπάρχουν πάλι και πολλοί που δε θέλουν ούτε να το βλέπουν, όπως η κορούλα μου. 
Και είμαι σίγουρη ότι κι η στριμμένη Φρικαντέλα Ζαρζουέλα Σαλμονέλα Στρυφνίνη, αυτή που έτρωγε κακαμαράκια, έπινε πορτοκακάδα με κακαμάκι, χόρευε κακαματιανό και πήγαινε διακοπές στα Κακάβρυτα, δεν θα έχανε την ευκαιρία να το ονομάσει φρικακασέ.
Εγώ πάντως το λατρεύω, ιδίως όταν δεν περιέχει κρέας. Και κυρίως όταν γίνεται με ποικιλία μανιταριών …

Φρικασέ με μανιτάρια 

υλικά:
500 γρ. φρέσκα μανιτάρια
25 γρ. αποξηραμένα μανιτάρια
1 μεγάλο μαρούλι
1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια
άνηθος
νερό ή ζωμός

Μουλιάζουμε τα αποξηραμένα μανιτάρια σε ζεστό νερό για τουλάχιστον 1 ώρα. 

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και ρίχνουμε τα φρέσκα κρεμμυδάκια. 

Προσθέτουμε τα φρέσκα μανιτάρια σε μεγάλα κομμάτια και σωτάρουμε να μαραθούν. 

Ρίχνουμε και τα αποξηραμένα μανιτάρια, με 1-2 κουταλιές από το νερό στο οποίο μούλιασαν.

Προαιρετικά σβήνουμε με λίγο άσπρο κρασί, σκεπάζουμε την κατσαρόλα, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να μαγειρευτούν για 15΄-20΄. 

Ρίχνουμε το μαρούλι χοντροκομμένο και ζεστό νερό ή ζωμό, τόσο που να σκεπάζει το φαγητό. 

Αλατοπιπερώνουμε και σιγοβράζουμε με σκεπασμένη την κατσαρόλα, μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.

Ξεσκεπάζουμε την κατσαρόλα, προσθέτουμε τον άνηθο ψιλοκομμένο και βράζουμε για 5΄ σε δυνατή φωτιά, για να εξατμιστεί το παραπανίσιο νερό.

Η συνηθέστερη κατάληξη είναι να αυγοκόψουμε το φρικασέ. 

Σε περιόδους νηστείας μπορούμε να δέσουμε το φαγητό με το λεγόμενο “αλευρολέμονο”. Διαλύουμε 1-2 κουταλιές αλεύρι ή κορν φλάουρ σε χυμό από 1-2 λεμόνια. 

Προσθέτουμε λίγο ζουμί από το φαγητό, ανακατεύουμε καλά και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα. 

Μετά από 2-3 καλές βράσεις, το φαγητό είναι έτοιμο.

Raspberry muffins …

… The little shop around the corner.

 

… Εμφανίστηκαν δειλά-δειλά τα τελευταία χρόνια σε γειτονιές όπου μένουν μετανάστες. Τοσοδούλικα μαγαζάκια, μπακάλικα ως επί το πλείστον, που κουβαλούν μια γεύση από την πατρίδα που άφησαν πίσω τους. Ένας ομφάλιος λώρος που δε θέλει και δεν πρέπει να κοπεί, η συνέχεια της μνήμης για τους μεγαλύτερους, η γνωριμία κι η μύηση για νεώτερους και λοιπούς.
Συχνά τα προσπερνάμε χωρίς να τους ρίξουμε δεύτερη ματιά, διστάζουμε να διαβούμε το κατώφλι τους. Ίσως και να νιώθουμε αμήχανα, σα να μπαίνουμε απρόσκλητοι στο σπίτι κάποιου. Αν όμως ξεθαρρέψουμε και κάνουμε το πρώτο βήμα, ένας κόσμος αλλιώτικος, πολύχρωμος και μυρωδάτος θ’ ανοιχτεί μπροστά μας.
Ζεστό κι ευχάριστο το καλωσόρισμα, χαμογελαστοί και ομιλητικοί οι ιδιοκτήτες, έτοιμοι να σε ξεναγήσουν, να σου δείξουν ένα-ένα τα εμπορεύματα, να εξηγήσουν, ν’ απαντήσουν, να προτείνουν.
Δεκάδες βάζα και βαζάκια με τουρσιά και σάλτσες, κονσέρβες με ψάρια, κρέατα και μανιτάρια, τσάγια λογιών-λογιών, κάθε λογής ζυμαρικά σε τεράστιες σακούλες, παχιά τυριά, κρέμες και αλλαντικά -ό,τι πρέπει για το κρύο της χώρας αλλά μάλλον απαγορευτικά για μας- κι ένας μικρός καταψύκτης που κρύβει μικρούς θησαυρούς. Από βαρένικα, που μοιάζουν με ραβιόλια γεμισμένα με τυριά ή κρέας, μέχρι τα δυσεύρετα για μικρότερες πόλεις και πολυαγαπημένα μου φρούτα του δάσους -  βατόμουρα, blueberry, raspberry.
Κι όχι μόνο αυτό. Αγοράζοντας μια smetana, ό,τι πιο κοντινό στη sour cream των αμερικανικών συνταγών, θα μπορέσω επιτέλους να φτιάξω χωρίς παραλλαγές και αυτοσχεδιασμούς εκείνα τα μάφιν που τόσο καιρό έχω βάλει στο μάτι …

Μάφιν με ράσμπερυ
Raspberry muffins

    


υλικά:
2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 κούπας ζάχαρη
1 1/2 κούπα κατεψυγμένα raspberries
1 κούπα κρέμα smetana (μια συσκευασία)
1/2 κούπα σπορέλαιο
1 κ. γλ. baking powder
1/2 κ. γλ. σόδα
1/2 κ. γλ. αλάτι
2 βανίλιες
2 αυγά

Ανακατεύουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη, το baking, τη σόδα και το αλάτι. 

Σε άλλο μπωλ χτυπάμε τα αυγά με τη smetana, το σπορέλαιο και τις βανίλιες. 

Αναμειγνύουμε τα στερεά με τα υγρά υλικά, ανακατεύοντας απαλά μέχρι να ενωθούν. 

Προσθέτουμε τα raspberries, χωρίς να τα αποψύξουμε, και ανακατεύουμε ελαφρά. 

Λαδώνουμε και αλευρώνουμε 12 φόρμες για muffins, εκτός αν είναι από σιλικόνη ή χρησιμοποιήσουμε χαρτάκια ψησίματος για πιο όμορφο αποτέλεσμα. 

Τις γεμίζουμε κατά τα 3/4.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 20΄-25΄.

Μόλις κρυώσουν λίγο, τα ξεφορμάρουμε και τα αφήνουμε σε σχάρα μέχρι να κρυώσουν εντελώς.

Η δόση είναι για 12 μεγάλα, χορταστικά muffins.

Κανελόνια με μπρόκολο και κουνουπίδι …

Είναι η ιδέα της στέρησης που μας κάνει να νομίζουμε ότι δεν τρώμε αρκετά; Είναι τα νηστίσιμα πιο ελαφριά  και χωνεύονται γρήγορα; Όποια κι αν είναι η εξήγηση είναι γεγονός ότι τις ημέρες της νηστείας όλοι πεινάνε περισσότερο και συχνότερα.
Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό. Το αντίθετο μάλιστα.
Χαίρομαι που το μεσημέρι η κόρη μου ορμάει σαν σίφουνας γυρίζοντας από το σχολείο, και με πυροβολεί με το “τι φαΐ έχουμε σήμερα ”; Κι όποια κι αν είναι η απάντηση –φακή, λαδερό, φασολάδα, σούπα, ζυμαρικό- την υποδέχεται μ’ ένα: “τέλεια, πεινάω πολύ ”.

Κι εγώ για να την ανταμείψω, επιστράτευσα τα μεγάλα μέσα. Κάλεσα το βαρύ πυροβολικό –μια συνταγή του Jamie Oliver που έχω βάλει στο μάτι εδώ και καιρό.
Κανελόνια με τις κάνες τους γεμάτες μ’ ένα μείγμα από κουνουπίδι και μπρόκολο, όλο βιταμίνες και νοστιμιά. Χρειάστηκαν βέβαια μερικές αλχημείες για να γίνει νηστίσιμη –η κρέμα γάλακτος ήταν φυτική και απουσίαζαν η παρμεζάνα και η μοτσαρέλα, αν και μπορούν να αντικατασταθούν από μη γαλακτοκομικά προϊόντα. Κι έτσι όμως, δεν έχανε καθόλου σε νοστιμιά … 

Κανελόνια με μπρόκολο και κουνουπίδι 

    


υλικά:
500 γρ.μπρόκολο
500 γρ κουνουπίδι  
6 σκελίδες σκόρδο
2 καυτερές πιπερίτσες
2 κούπες τομάτα πασάτα
2 κούπες κρέμα γάλακτος

θυμάρι, βασιλικός, άσπρο κρασί, ξύδι
παρμεζάνα, μοτσαρέλα

20 –22 κανελόνια

Κόβουμε σε μπουκετάκια το μπρόκολο και το κουνουπίδι και τα βράζουμε σε αλατισμένο νερό για 6΄-7΄. Κρατάμε λίγο από το νερό στο οποίο έβρασαν και τα στραγγίζουμε.

Ζεσταίνουμε λάδι σε βαθύ τηγάνι και ρίχνουμε το σκόρδο. 

Σωτάρουμε για λίγο σε μέτρια φωτιά και προσθέτουμε το θυμάρι και τις καυτερές πιπερίτσες. 

Τελευταία ρίχνουμε το μπρόκολο και το κουνουπίδι, με λίγο από το νερό που κρατήσαμε από το βράσιμό τους. 

 

Σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για 15΄-20΄, μέχρι τα λαχανικά να αρχίσουν να λυώνουν.

Ξεσκεπάζουμε το τηγάνι, σβήνουμε με λίγο άσπρο κρασί, αλατοπιπερώνουμε και μαγειρεύουμε άλλα  5΄, για να εξατμιστούν τυχόν υγρά. 

Λυώνουμε όλα τα λαχανικά με πηρούνι και τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο.

Σε σκεύος που χωράει όλα τα κανελόνια σε μία στρώση, χωρίς κενά, ρίχνουμε τη ντομάτα. 

Την αλατίζουμε, προσθέτουμε 2 κουταλιές ξύδι και ανακατεύουμε. 

Γεμίζουμε τα κανελόνια χωρίς να τα βράσουμε –ο απλούστερος και πιο γρήγορος τρόπος είναι με το χέρι μας- και τα αραδιάζουμε μέσα στη ντομάτα.   

Ανακατεύουμε την κρέμα γάλακτος με όση παρμεζάνα θέλουμε, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε λίγο από το νερό που κρατήσαμε, για να γίνει λίγο πιο ρευστή. 

Απλώνουμε πάνω στα κανελόνια 2-3 φύλλα φρέσκο βασιλικό και περιχύνουμε με την κρέμα. 

Αν θέλουμε, πασπαλίζουμε την επιφάνεια με παρμεζάνα και σπάμε με το χέρι μας 2-3 μπαλάκια μοτσαρέλα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 30΄-35΄, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.    

Σερβίρουμε.