Ηπειρώτικα προϊόντα (φύλλο, τραχανάς, μέλι) ...

 ... Εγώ που είμαι της εποχής των σπηλαίων, όταν βλέπω να στήνουν περίπτερα στην πλατεία Μαβίλη πάντα περιμένω την Έκθεση βιβλίου κι ας έχει δεκαετίες να γίνει κι ας ξέρω ότι πιθανότατα δεν θα ξαναγίνει ποτέ - ούτε τόσοι βιβλιοφάγοι υπάρχουν πια ούτε τόσα βιβλιοπωλεία.

Τελικά ήταν μια έκθεση τοπικών, ηπειρώτικων δηλαδή, προϊόντων. Η γκάμα δεν ήταν τεράστια αλλά όλα ήταν χαρακτηριστικά και άκρως ενδιαφέροντα.

Κι επειδή ξέρω εκ πείρας ότι ακόμη κι αν παινέψω το σπίτι μου αυτό πέφτει και με πλακώνει, δεν έχω πρόθεση να παινέψω τίποτα. Θα μιλήσω μόνο για προϊόντα που ξέρω και επιλέγω για χρόνια και για άλλα που τώρα γνώρισα, δοκίμασα και μου άρεσαν.

Το φύλλο Χαβέλα είναι για τους περισσότερους Γιαννιώτες το καλύτερο που υπάρχει. Κι εγώ το ίδιο πιστεύω κι ας μην έχω δοκιμάσει τα απανταχού φύλλα και κατά την αμμουδιά και κατά τα πευκάκια. Την έχω όμως την εμπειρία μου κι από κοζανίτικα κι από θρακιώτικους γιουφκάδες κι από τα περισσότερα του εμπορίου. Αν δεν μπορούμε να ανοίξουμε φύλλο, το παραδοσιακό του Χαβέλα είναι by far το next best thing, που θά 'λεγαν ο Κίτσος κι η Τασούλα.

Και οι κατεψυγμένες πίτες του, η πιο κοντινή στις παραδοσιακές ηπειρώτικες έτοιμη εκδοχή. Ειδικά η λαχανόπιτα κι ας τη γράφει χορτόπιτα στη συσκευασία και με πικραίνει. 

Εξαιρετικός επίσης ο τραχανάς του, γλυκός, ξινός και ολικής, νοστιμότατες και οι χυλοπίτες και το μικρό χυλοπιτάκι. 

Αντίστοιχα καλά προϊόντα έχει και το εργαστήρι παραδοσιακών ζυμαρικών "Η Γιαννιώτισσα" στο τζαμί Καλούτσιανης. Μυρωδάτος τραχανάς και νόστιμες χυλοπίτες είναι το καλύτερο δώρο σε οικογένειες με πιτσιρίκια.

Και μέλι γλυκύτατον έχει η περιοχή, ίσως γι' αυτό και τελευταία μας επισκέπτονται όλο και συχνότερα αρκούδες, πάντως τα μελισσοκομεία μας έχουν πιστοποιημένο εξαιρετικό μέλι σε πολύ καλές τιμές. Δικό μου αγαπημένο το μέλι κουμαριάς, η δρυς και το ερείκι.

Κι επειδή τύχαμε στο κλείσιμο της έκθεσης, το γκραν φινάλε κράταγε για έκπληξη  τις χρυσοχέρες γυναίκες του Συλλόγου Μπάφρας Ιωαννίνων. 

Αεικίνητες και κεφάτες άνοιγαν στο φτερό μικρά κομμάτια φύλλο, τα γέμιζαν με φέτα ή μυζήθρα, 

τα τηγάνιζαν επιτόπου 

και κερνούσαν αυθεντικά ποντιακά πισία. Κι εμένα απελπισία για τη δυσανεξία.

Τα γλυκά, όπως είναι λογικό, τα κρατάω για επιδόρπιο ...

                                                                           (συνεχίζεται)