… Η Χιονούλα ήταν, μαζί με τη Ροδούλα, η ηρωίδα σ’ ένα παραμύθι των παιδικών μου χρόνων. Ούτε την υπόθεση θυμάμαι πια, ούτε την πλοκή, μόνο το εξώφυλλο. Παλιομοδίτικο και χαρτονένιο, με τα κυματιστά καλλιγραφικά του γράμματα, τις ηρωίδες με τα ζωηρόχρωμα φουστάνια και στο βάθος κήπος ο απαραίτητος κακός - πότε νάνος, πότε λύκος.
Ας είναι καλά το ίντερνετ, κάπου το ξετρύπωσα και το χάζεψα …
Η χιονούλα, χωρίς κεφαλαίο Χ, είναι η ηρωίδα της κουζίνας μας κάθε φορά που θέλουμε ένα σιροπιαστό γλυκάκι χωρίς να μπλέξουμε με φύλλα, καρύδια, φυστίκια και βούτυρα, σε περιόδους νηστείας ή όταν χρειαζόμαστε ένα κέρασμα για το σχολείο, το γραφείο και άλλα πολυπληθή σχήματα.
΄Ένα γλυκό τόσο απλό, εύκολο και νόστιμο που καταντά σκανδαλώδες. Του είχα αφιερώσει μια ανάρτηση παλιά, στις αρχές του μπλογκ, και ίσως να το αδίκησα λίγο με την κάπως πρωτόγoνη παρουσίαση.
Κυκλοφορεί σήμερα σε επανέκδοση, βελτιωμένη και ιλουστρασιόν …
Χιονούλες με ινδοκάρυδο
υλικά:
1 ποτήρι αραβοσιτέλαιο (ή ηλιέλαιο)
1 ποτήρι πορτοκαλάδα με ανθρακικό
500 γρ. (1 πακέτο) κόκκινη φαρίνα (που φουσκώνει μόνη της)
150 γρ. ινδοκάρυδο
Για το σιρόπι:
2 ποτήρια ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
χυμός μισού λεμονιού και 1 λωρίδα από τη φλούδα του
ένα κανελλόξυλο
Ανακατεύουμε με το χέρι το λάδι με την πορτοκαλάδα και προσθέτουμε το ινδοκάρυδο.
Ρίχνουμε και τη φαρίνα ανακατεύοντας στην αρχή και ζυμώνοντας απαλά στη συνέχεια.
Παίρνουμε ισομεγέθη κομμάτια ζύμης και πλάθουμε στρογγυλά μπαλάκια, τα οποία θα είναι λίγο τραχειά λόγω του ινδοκάρυδου.
Αραδιάζουμε τα γλυκάκια σε αντικολλητικό ταψί.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 25'-35' στα οποία θα πρέπει να έχουν πάρει χρώμα.
10΄ πριν ψηθούν φτιάχνουμε το σιρόπι βράζοντας τα υλικά του για 3'-4'.
Το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά.
Σιροπιάζουμε τις χιονούλες ζεστές με το χλιαρό σιρόπι.
Μόλις κρυώσουν λίγο και σφίξουν, τις κυλάμε σε ινδοκάρυδο.
Τρατάρουμε, γλυκαίνουμε και γλυκαινόμαστε.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου