… Αρκετά με τους χαρακτηρισμούς και τις ονοματοδοσίες συνταγών. Οφείλουν κι αυτές να ανανεωθούν και να εκσυγχρονιστούν. ΄Όχι για να γίνουν πολιτικά ορθές αλλά για να περιγράφουν δίκαια και με ακρίβεια την πραγματικότητα.
Για γενιές ολόκληρες και σ’ ένα ποσοστό και στις μέρες μας, η αξιοσύνη της γυναίκας κρινόταν κατά κύριο λόγο από την κουζίνα. ΄Όσο δυσκολότερα, πολύπλοκα και χρονοβόρα τα φαγητά και τα γλυκά της, τόσο πιο φανερή η ικανότητα κι η νοικοκυροσύνη της.
Ορθώς. Αλλά last years.
Μπορεί δεκαετίες πριν οι τεμπέλες να μην άνοιγαν φύλλο και να έφτιαχναν γυμνόπιτες, ζαρκόπιτες ή τεμπελόπιτες, όμως είναι άδικο να μας παίρνει όλες η μπάλα μέχρι και την σήμερον ημέρα. Πόσο μάλλον όταν όλοι ξέρουμε ότι οι ακαμάτρες κι οι λωλές έχουν τις τύχες τις καλές - άσχετο πλην αληθές.
Στην εποχή μας την τρελλή και τη βασανισμένη λοιπόν που λέει κι ο Ζαμπέτας, λέγε με παλιόπαιδο λέγε με αλήτη, που λέει κι ο Στράτος, μα μη με λες τεμπέλα κι ανεπρόκοπη, λέω εγώ -last but not least.
Μπορείς να με πεις κουρασμένη, εξαντλημένη, εξουθενωμένη, μπαϊλντισμένη, πιεσμένη, τρελλαμένη να τα προλάβω όλα τρέχοντας απ’ τα εφτά ξημερώματα μέχρι τα μαύρα τα μεσάνυχτα, μπορεί να μοιάζω στον Τιραμόλα, σε ζογκλέρ, φακίρη, ισορροπιστή, χταπόδι παραγουλιασμένο. ΄Όλα τα δέχομαι, κι αυτά κι εκείνα.
Αλλά δε θα με πεις και τεμπέλα επειδή πότε-πότε αναζητώ λίγη βοήθεια, ακόμη και ευκολία και χρησιμοποιώ έτοιμο φύλλο, μια έτοιμη σάλτσα ή ένα μείγμα ψωμιού.
Απορώ μάλιστα που τόσες μαγείρισσες, τηλέ και όχι, αναπαράγουν ακόμη το ίδιο στερεότυπο βαφτίζοντας τις δημιουργίες τους.
΄Όχι, μαντάμ, τεμπέλα είσαι και φαίνεσαι. Εγώ είμαι μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά. Ψόφια.
Και θέλω να είμαι ζωντανή …
Για γενιές ολόκληρες και σ’ ένα ποσοστό και στις μέρες μας, η αξιοσύνη της γυναίκας κρινόταν κατά κύριο λόγο από την κουζίνα. ΄Όσο δυσκολότερα, πολύπλοκα και χρονοβόρα τα φαγητά και τα γλυκά της, τόσο πιο φανερή η ικανότητα κι η νοικοκυροσύνη της.
Ορθώς. Αλλά last years.
Μπορεί δεκαετίες πριν οι τεμπέλες να μην άνοιγαν φύλλο και να έφτιαχναν γυμνόπιτες, ζαρκόπιτες ή τεμπελόπιτες, όμως είναι άδικο να μας παίρνει όλες η μπάλα μέχρι και την σήμερον ημέρα. Πόσο μάλλον όταν όλοι ξέρουμε ότι οι ακαμάτρες κι οι λωλές έχουν τις τύχες τις καλές - άσχετο πλην αληθές.
Στην εποχή μας την τρελλή και τη βασανισμένη λοιπόν που λέει κι ο Ζαμπέτας, λέγε με παλιόπαιδο λέγε με αλήτη, που λέει κι ο Στράτος, μα μη με λες τεμπέλα κι ανεπρόκοπη, λέω εγώ -last but not least.
Μπορείς να με πεις κουρασμένη, εξαντλημένη, εξουθενωμένη, μπαϊλντισμένη, πιεσμένη, τρελλαμένη να τα προλάβω όλα τρέχοντας απ’ τα εφτά ξημερώματα μέχρι τα μαύρα τα μεσάνυχτα, μπορεί να μοιάζω στον Τιραμόλα, σε ζογκλέρ, φακίρη, ισορροπιστή, χταπόδι παραγουλιασμένο. ΄Όλα τα δέχομαι, κι αυτά κι εκείνα.
Αλλά δε θα με πεις και τεμπέλα επειδή πότε-πότε αναζητώ λίγη βοήθεια, ακόμη και ευκολία και χρησιμοποιώ έτοιμο φύλλο, μια έτοιμη σάλτσα ή ένα μείγμα ψωμιού.
Απορώ μάλιστα που τόσες μαγείρισσες, τηλέ και όχι, αναπαράγουν ακόμη το ίδιο στερεότυπο βαφτίζοντας τις δημιουργίες τους.
΄Όχι, μαντάμ, τεμπέλα είσαι και φαίνεσαι. Εγώ είμαι μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά. Ψόφια.
Και θέλω να είμαι ζωντανή …
Μηλόπιτα με έτοιμα φύλλα
υλικά:
3-4 μήλα
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη
2 κουταλιές τριμμένη φρυγανιά ή μπισκότο
1 κουταλιά λιωμένη μαργαρίνη
σταφίδες (εδώ και κράνμπερυ)
τριμμένα καρύδια
κανέλλα
2 πολλαπλά φύλλα
προαιρετικά: μαρμελάδα (εδώ φυρίκι)
Καθαρίζουμε τα μήλα και τα κόβουμε σε κυβάκια.
Τα βάζουμε σε μπωλ και προσθέτουμε τη ζάχαρη, τη φρυγανιά, τη μαργαρίνη και τους ξηρούς καρπούς.
Αρωματίζουμε με κανέλλα και ανακατεύουμε καλά.
Αν θέλουμε, αλείφουμε το πρώτο φύλλο με μαρμελάδα.
Αδειάζουμε τη γέμιση και τη στρώνουμε προσεκτικά.
Καλύπτουμε με το δεύτερο πολλαπλό φύλλο.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου για 35΄-40΄.
Ξεφουρνίζουμε και αφήνουμε την πίτα να κρυώσει ελαφρά.
Πασπαλίζουμε με άχνη και κανέλλα.
Κόβουμε σε χορταστικά κομμάτια και σερβίρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου