Ελιόπιτα στριφτή …

… Κόφ' την Ελένη την ελιά, γιατί μαραίνεις τα παιδιά.
Ευχαρίστως ναι, αλλά όχι. Πρώτον διότι δεν έχω ελιά, ούτε μεριλινική ούτε σιντικροφορντική. Και δεύτερον διότι ακόμη κι αν είχα, πάλι δε θα την έκοβα. Αφού σου λέει μαραίνει και ζουρλαίνει τα παιδιά – ζουρλή είμαι να την κόψω; Αν μάλιστα εκτός απ’ το να μαραίνονται σφάζονταν και στην ποδιά μου, εκεί να δεις μεγαλεία. Τι παραπάνω από μένα έχει η Μαρία εκτός από τα πέντε γιώτα;
Δυστυχώς όμως οι μόνες ελιές που διαθέτω και που προτίθεμαι να κόψω είναι Καλαμών. Κι αυτές αγοραστές. Ούτε μια ρίζα ελιά δε μας έλαχε κι ευτυχώς τελικά, γιατί πού να πληρώνεις τώρα για δέντρα κι αγροτεμάχια. Όλα μας τα πλούτη η αγάπη ετούτη, γι’ αυτό με τις ελιές που έκοψα θα σου κάνω μια ελιόπιτα που τόσο την αρέσεις …

Ελιόπιτα στριφτή

 

υλικά:
300 γρ. ελιές Καλαμών
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο (το μωβ είναι πιο γλυκό)
5 κλωναράκια μαϊντανό
δυόσμος (φρέσκος ή ξηρός)
τριμμένη φέτα
πιπέρι

2 φύλλα για πίτα
σουσάμι

Βγάζουμε τα κουκούτσια απ’ τις ελιές και τις κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια. 

Προσθέτουμε το κρεμμύδι, μαϊντανό και δυόσμο, όση φέτα θέλουμε και μαύρο πιπέρι. 

Ανακατεύουμε καλά τη γέμιση.

          



Απλώνουμε το ένα φύλλο και βάζουμε τη μισή γέμιση κατά μήκος της μακριάς πλευράς του. 

Τυλίγουμε ρολό και το βάζουμε σε λαδωμένο ταψί, σχηματίζοντας σαλίγκαρο.

      

Κάνουμε το ίδιο και με το δεύτερο φύλλο. 

Λαδώνουμε την πίτα από πάνω, τη ραντίζουμε με νερό και πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 35΄-40΄.

         

  

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ελιές και όσπρια πορεύονται μαζί από καταβολής κόσμου. Αν η ελιόπιτα είναι μια φορά νόστιμη σκέτη, όταν συνοδεύει μια χορταστική μερίδα γίγαντες φούρνου ή μια χυλωμένη φασολάδα κατακτά απάτητες κορυφές γεύσης και νοστιμιάς.

Τερλίκια με το βελονάκι …

… Φτάνει το ντερλίκωμα. Αρχίζει το τερλίκωμα. Ήρθ’ ο χειμώνας κι ο καλός μου τά ’χει χάσει. Παρότι ορεσίβιος και σκληραγωγημένος, μαθημένος στα βαριά κρύα και τις πολικές θερμοκρασίες της κοιλάδας του Νευροκοπίου, έχει ωστόσο την αχίλλειο πτέρνα του.
Ή για να ακριβολογώ τις αχίλλειες πατούσες του. Αντέχει το ψύχος σε όλο το σώμα, εκτός από τα πόδια. Κι αν κοτζάμ ημίθεος, που είχε μόνο ένα κομμάτι σώματος ολίγων εκατοστών να φροντίσει, απέτυχε παταγωδώς, πώς να τα καταφέρει ο δόλιος ο κοινός θνητός μου, που άδικα πασχίζει να ζεστάνει δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι νούμερο 43;
Αν ήταν πολύ μεγαλύτερος θα το απέδιδα στα κρυοπαγήματα απ’ το αλβανικό μέτωπο, αλλά είναι πιτσιρίκι το καλό μου. Εγώ πάντως, ως άλλη γυναίκα Ηπειρώτισσα, είπα να προσπεράσω τη φανέλα του στρατιώτου και να προχωρήσω εις την κάλτσαν αυτού. Για την ακρίβεια στα τερλίκια. Απλά, μάλλινα, πρωτόγονα τερλίκια.
Γιατί αν περιμένει κι αυτός κι εμείς να ζεσταθούμε φέτος απ’ τη θέρμανση, ατυχήσαμε οικογενειακώς. Έξω κάνει κρύο και μέσα κάνει περισσότερο …

Εύκολα τερλίκια
(πλεγμένα με το βελονάκι)

Αναλυτικά και βήμα-βήμα όλη η διαδικασία στο αναλυτικό βίντεο. 

Ακόμη κι αν κάποιος δεν έχει ξαναπλέξει ποτέ, χρειάζεται λίγη μόνο προσπάθεια και λίγο περισσότερη υπομονή.

         

     

Σουσαμένια κουλούρια ολικής άλεσης …

... Και στην Πόλη σιμιτζής.

Εντάξει, δεν έχω τόσο υψηλές βλέψεις, παρότι η ηπειρώτικη καταγωγή μου το επιτρέπει, ακόμη κι αν το κεφάλι μου αρνήθηκε να πάρει το πατροπαράδοτο σχήμα κατάλληλον δια την άρσιν και μεταφοράν του διαβόητου ταβλά με τα κουλούρια.
Ίσως να φταίει κι η μάνα μου, που όταν με γέννησε δε μου έδωσε την απαραίτητη κατακεφαλιά, συνοδευόμενη από την ανωτέρω ευχή, κι έχασα για πάντα τη μόνη ευκαιρία για σταδιοδρομία κι επιτυχημένη καριέρα στο εξωτερικό.
Τώρα είν’ αργά αγάπη μου γλυκιά. Άμε στην κουζίνα σου να πιάσεις τα προζύμια σου. Γιατί, όχι που να το παινευτώ, αλλά δύσκολα πετυχαίνεις στο σπίτι ΤΕΤΟΙΑ ΣΙΜΙΤΙΑ …

Σιμίτια (σουσαμένια κουλούρια) ολικής

υλικά:
1 φακελάκι (7 γρ.) ξηρή μαγιά
1/4 κούπας χλιαρό νερό
1 κουταλάκι ζάχαρη

1 1/2 κούπα αλεύρι ολικής
1 κούπα αλεύρι για ψωμί
1 κουταλιά ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι αλάτι
3/4 κούπας χλιαρό νερό

σουσάμι

Σ’ ένα μικρό μπωλ διαλύουμε τη μαγιά στο 1/4 κούπας χλιαρό νερό.

Προσθέτουμε τη ζάχαρη και αφήνουμε το μείγμα να σταθεί για 15΄, μέχρι να δημιουργηθούν φουσκάλες στην επιφάνειά του. 

Βάζουμε σε λεκάνη ή στον κάδο του μίξερ το αλεύρι και ανοίγουμε στο κέντρο του μια λακκούβα. 

Ρίχνουμε το λάδι, το αλάτι και το μείγμα της μαγιάς. 

Αρχίζουμε το ζύμωμα και ρίχνουμε σταδιακά και το υπόλοιπο νερό (ίσως χρειαστεί ελάχιστο νερό ακόμη). 

Ζυμώνουμε για 15΄, μέχρι να έχουμε μια λεία ζύμη. 

Κάνουμε τη ζύμη μια μπάλα, λαδώνουμε τον πυθμένα του σκεύους που χρησιμοποιούμε και βάζουμε μέσα τη ζύμη.

Σκεπάζουμε με μεμβράνη φαγητού.

       

Αφήνουμε τη ζύμη σε ζεστό μέρος μακριά από ρεύματα για 1 ώρα, στο τέλος της οποίας θα έχει διπλασιαστεί σε όγκο. 

Ζυμώνουμε ξανά ελαφρά για να φύγει ο αέρας και χωρίζουμε τη ζύμη σε ισομεγέθη κομμάτια, ανάλογα με το μέγεθος που θέλουμε να έχουν τα κουλούρια μας. 

Η ποσότητα ζύμης φτάνει για 6 μεγάλα ή 12 μικρά σιμίτια. 

Αν δεν καταφέρνουμε να υπολογίσουμε το μέγεθος με το μάτι, χρησιμοποιούμε για ασφάλεια μια ζυγαριά κουζίνας.

       



Σκεπάζουμε τα κομμάτια ζύμης με μεμβράνη και τα αφήνουμε να ανέβουν για 20΄. 

Πλάθουμε κορδόνια με τη ζύμη και σχηματίζουμε στρογγυλά σιμίτια. 

Εναλλακτικά μπορούμε να στρίψουμε τα κορδόνια και να φτιάξουμε πλεξίδα. 

Βάζουμε σ’ ένα βαθύ πιάτο νερό και σε άλλο μπόλικο σουσάμι. 

Περνάμε τα σιμίτια πρώτα απ’ το νερό και μετά απ’ το σουσάμι και τα αραδιάζουμε σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί.



       

Αφήνουμε τα σιμίτια να ανέβουν για 45΄. 

Εν τω μεταξύ προθερμαίνουμε το φούρνο για τουλάχιστον 20΄ πριν το ψήσιμο, στους 220 βαθμούς κελσίου. 

Ψεκάζουμε τα σιμίτια με κρύο νερό και τοποθετούμε το ταψί στη δεύτερη από κάτω θέση του φούρνου. 

Ψήνουμε στους 220 βαθμούς κελσίου για 7΄-8΄, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 200 βαθμούς κελσίου και ψήνουμε για 12΄-15΄ ακόμη. 

Οι χρόνοι ψησίματος είναι ενδεικτικοί και εξαρτώνται τόσο από την κάθε συσκευή όσο και από το μέγεθος των κουλουριών.

Μόλις ξεφουρνίσουμε το ταψί, το καλύπτουμε με πετσέτα κουζίνας. 

Έτσι τα σιμίτια παραμένουν τραγανά απ’ έξω και αφράτα μέσα.

      

Με την ίδια ζύμη μπορούμε να κάνουμε και σταφιδοκούλουρα, προσθέτοντας στη ζύμη 1-2 χούφτες σταφίδες και, προαιρετικά, λίγη ζάχαρη ακόμη. 

Είναι ιδανικά για πρωινό και κολατσιό και συνοδεύουν μοναδικά τον καφέ.

 

      

Τσιζκέικ με πορτοκάλι …

… Stupooore. Δηλαδή surpriiise … Δηλαδή έκπληξηηη!!!  
Έτσι το βάφτισε το cheesecake του ο Ιταλιάνος μαΐστωρ.  ‘Cheesecake stupore all’ arancia’. Εμείς πάλι ουδόλως εξεπλάγημεν. Έφτανε μια ματιά στη φωτογραφία που συνόδευε τη συνταγή. Παρότι επαγγελματική, προσεγμένη και σοφά στημένη, ήταν τίμια κι ειλικρινής, χωρίς ρετούς και photoshop απ’ αυτά που κάνουν τη Γεωργία Βασιλειάδου να μοιάζει με μικρή αδερφή της Μάρθας Καραγιάννη. Ήμασταν απολύτως βέβαιοι ότι επρόκειτο για αριστούργημα, ένα θαύμα της ζαχαροπλαστικής τέχνης, ένα εξέχον δείγμα τεχνικής άμα και καλαισθησίας.
Κι επειδή αν ήσουν εδώ μπορεί και να κάναμε αυτή τη μισητή αμερικανιά να κλείσουμε τα φώτα, να κρυφτούμε στο σαλόνι κι όταν μπεις να φωνάξουμε όσο πιο χαζά μπορούμε “σαρπράάάιζ” και να σε κυκλώσουμε, πάντα κρατώντας το τσιζκέικ, για χρόνια πολλά κι ευχές χιλιοειπωμένες που διατηρούν τη δύναμή τους, αγκαλιές και φιλιά σε δροσερά και μαραμένα μάγουλα …
γι’ αυτό μανούλα μου, μανίτσα μου, θα μπω στην κουζινίτσα μου,
θα μπω στην κουζινίτσα μου και θα μεγαλουργήσω …
Αλλά επειδή δεν είσαι εδώ μιας κι έγινες στα γεράματα εσωτερικός μετανάστης, ανέλαβε η εικόνα να γεφυρώσει την απόσταση, ο παγκόσμιος ιστός να μεταφέρει τα δέοντα, εσύ να κεραστείς το εικονικό κομμάτι κι εμείς να φάμε όλο το πραγματικό …

Τσιζκέικ με πορτοκάλι
Cheesecake stupore all’ arancia

  

υλικά: 
Για τη βάση: 
250 γρ. μπισκότα (Πτι μπερ ή Μιράντα)
130 γρ. μαργαρίνη (λυωμένη και χλιαρή) ή βούτυρο
10 γρ. κακάο σκόνη

Για τη γέμιση:  
3 κροκάδια*
120 γρ. ζάχαρη (70+50)
300 γρ. χυμός πορτοκαλιού
10 γρ. κορν φλάουρ
8 γρ. φύλλα ζελατίνης
250 γρ. ανθότυρο
150 γρ. μασκαρπόνε
130 γρ. ζάχαρη άχνη
150 γρ. σαντιγύ

Για τη διακόσμηση: 
2 πορτοκάλια
1 ακτινίδιο (προαιρετικά)
φυστίκι Αιγίνης

Τρίβουμε τα μπισκότα στο multi και τα ανακατεύουμε με τη μαργαρίνη και το κακάο. 

Βάζουμε ένα τσέρκι με διάμετρο 20 εκ. πάνω στην πιατέλα, στην οποία θα σερβίρουμε το γλυκό. 

Απλώνουμε ομοιόμορφα το μείγμα του μπισκότου μέσα στο τσέρκι, το πιέζουμε ελαφρά και το ισιώνουμε με κουτάλι.

Βράζουμε για 2΄ το χυμό πορτοκαλιού με τα 70 γρ. ζάχαρη και αποσύρουμε από τη φωτιά. 

Σε μέτριο μπωλ χτυπάμε τους κρόκους με τα άλλα 50 γρ. ζάχαρη και το κορν φλάουρ.

      

Ρίχνουμε λίγο-λίγο το χυμό στο μείγμα των αυγών, ανακατεύουμε καλά και μεταφέρουμε το μείγμα στο κατσαρολάκι που χρησιμοποιήσαμε προηγουμένως. 

Το βάζουμε σε μέτρια φωτιά και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει η κρέμα. 

Αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε τη ζελατίνη, μουλιασμένη σε κρύο νερό και στυμμένη καλά. 

Ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί, σκεπάζουμε την κρέμα με μεμβράνη φαγητού και την αφήνουμε να κρυώσει.

       

Χτυπάμε μαζί το ανθότυρο, το μασκαρπόνε και την άχνη μέχρι ν’ αφρατέψουν.

 Ρίχνουμε κουταλιά-κουταλιά την κρέμα πορτοκαλιού, ανακατεύουμε και προσθέτουμε τη σαντιγύ, διπλώνοντας απαλά το μείγμα.

       

Κρατάμε 150 γρ. από την κρέμα στην άκρη και αδειάζουμε την υπόλοιπη πάνω στη βάση. 

Βάζουμε την κρέμα που κρατήσαμε σε κορνέ με στρογγυλή μύτη και δουλεύοντας από το κέντρο προς την περιφέρεια φτιάχνουμε ομόκεντρους κύκλους με “μυτούλες” κρέμας.

      

Αφήνουμε το τσιζκέικ στο ψυγείο για 4 ώρες τουλάχιστον.

 Για να το στολίσουμε σαπουνίζουμε καλά 2 πορτοκάλια με ωραία φλούδα και τα κόβουμε σε λεπτές ροδέλες. 

Κόβουμε κάθε ροδέλα σε 2 ή 4 κομμάτια και “κολλάμε” τις φέτες γύρω από το τσιζκέικ. 

Σκορπίζουμε στην επιφάνεια του γλυκού λεπτές φέτες πορτοκαλιού και ακτινίδιου και τρίβουμε από πάνω ξύσμα πορτοκαλιού.

        

Τέλος πασπαλίζουμε γενναιόδωρα με χοντροτριμμένο φυστίκι Αιγίνης.

* Αν έχουμε αυξημένη χοληστερίνη, μπορούμε να φτιάξουμε την κρέμα με 1 αυγό και 1 κροκάδι.

Τηγανιά με πράσο …

... Πρασοκατάνυξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η λατρεία της κόρης μου για τα πράσα. Την ξέρεις την αδυναμία της, να μην τα ξαναλέμε. Μερικές φορές μάλιστα σχεδόν ανησυχώ, καθώς φοβάμαι ότι παρουσιάζει συμπτώματα εθισμού στην ομολογουμένως απίθανη γεύση και νοστιμιά τους.

Ξεμυαλίζομαι κι εγώ κάθε Σάββατο με τα τρυφερά δεμάτια στη λαϊκή και κουβαλάω ποσότητες για ένα λόχο. Για να δω τι θα τα κάνω σήμερα …

Τηγανιά με πράσο
Παραδοσιακή συνταγή της Καρδίτσας

 

υλικά:
500 γρ. χοιρινό
500 γρ. πράσα (κρατάμε μέχρι το σημείο που αρχίζουν τα φύλλα)
λίγο άσπρο κρασί
1 κούπα νερό ή ζωμός
φέτα
ρίγανη

Σε 3 κουταλιές λάδι και μέτρια προς δυνατή φωτιά σωτάρουμε το κρέας μέχρι ν’ αλλάξει χρώμα. 

Αλατοπιπερώνουμε και ρίχνουμε το κρασί. 

Σκεπάζουμε και μαγειρεύουμε το χοιρινό σε πάρα πολύ σιγανή φωτιά μέχρι να μαλακώσει.

Το κρέας συνήθως βγάζει αρκετά υγρά που αρκούν για να μαγειρευτεί. Παρόλα αυτά, έχουμε το νου μας για να προσθέσουμε αν χρειαστεί λίγο νερό.

        

Βγάζουμε το κρέας απ’ το τηγάνι, δυναμώνουμε τη φωτιά, προσθέτουμε λίγο λάδι ακόμη και ρίχνουμε τα πράσα. 

Τα σωτάρουμε μέχρι να μαραθούν, τα αλατοπιπερώνουμε και τους ρίχνουμε το νερό/ζωμό. 

Σκεπάζουμε και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 20΄ περίπου.

       

Όταν τα πράσα είναι σχεδόν έτοιμα ξαναρίχνουμε το κρέας στο τηγάνι, ανακατεύουμε απαλά και τα αφήνουμε να βράσουν μαζί για 10΄. 

Λίγο πριν το τέλος του μαγειρέματος τρίβουμε με το χέρι όση φέτα θέλουμε και λίγη ρίγανη και αφήνουμε να πάρουν 2-3 βράσεις ακόμη.

Σερβίρουμε.