... Στις αρχές του γάμου μου είχα πάρει δυο ποτήρια σαμπάνιας. Σουλήνις, που λέει κι ο Ζήκος. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ο νεανικός μου εαυτός που ούτε αλκοόλ έπινε, ούτε μεγαλοπιανόταν, ούτε ζούσε σε ρομαντικά ροζ συννεφάκια τσουγκρίζοντας ποτήρια γεμάτα φυσαλίδες και αλληλοταϊζόμενος φράουλες.
Μια μόνο φορά τα χρησιμοποιήσαμε, για να βάλουμε λίγο ούζο και πολύ-πολύ πάγο. Κι ύστερα έμειναν να μαζεύουν σκόνη με τα χρόνια, κάτι που συχνά συμβαίνει και με τους γάμους.
Με τα ξεκαθαρίσματα του καλοκαιριού και αποσυμφορώντας ντουλάπες και ντουλάπια τα ξαναβρήκα μπροστά μου. Συνειρμικά θυμήθηκα μια φωτογραφία που είχα δει προϊστορικά, με ρώγες σταφυλιού να αιωρούνται σε ζελέ μέσα σε ποτήρια σαμπάνιας. Σκέφτηκα ότι το ζελέ ανανά έχει το κατάλληλο χρώμα και προχώρησα στην προσομοίωση. Το ζελέ μπαίνει στα ποτήρια σταδιακά και σε στρώματα και κατά τη διαδικασία το ένα ποτήρι έσπασε, κάτι που συμβαίνει συχνά και με τους γάμους.
Η συνταγή πάντως πέτυχε, κάτι που συμβαίνει συχνά και με τους γάμους. Ήταν δροσερή, ελαφριά και απολαυστική, κάτι που δε συμβαίνει συχνά με τους γάμους ...
1 συσκευασία ζελέ ανανά (εδώ χωρίς ζάχαρη)
300 ml καυτό νερό
300 ml παγωμένο νερό
ρώγες σταφυλιού (σταφίδας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου