... Σήμερα αντί να κοιτάω το τοπίο και τη λίμνη κοιτάω τις άκρες του δρόμου, όχι σαν τουρίστας ή περιπατητής αλλά σαν τροφοσυλλέκτης. Δέντρα και φυτά που δεν τα είχα προσέξει ποτέ, χόρτα και άγρια μυρωδικά, φρούτα ωριμασμένα στο δέντρο κι ας μην είναι οι περιζήτητες ποικιλίες που τόσα χρόνια μας έμαθαν να ζητάμε. Δε χρειάζεται όλα τα βερύκοκκα να είναι Μπεμπέκου ή τα κεράσια Βοδενών. Μπορούμε να βρούμε κόκκινα υπόξινα πετροκέρασα ή να δοκιμάσουμε τα πράσινα κορόμηλα που χρόνια ολόκληρα τα χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική αντί για τα δυσεύρετα λεμόνια.
Κι έτσι γύρισα από τη σημερινή μου περιπατητική βόλτα με μια σακούλα γεμάτη μούρα, τα γνωστά άσπρα μούρα μαύρα μούρα,
τρυφερό μυρωδάτο μάραθο για το μεσημεριανό ψάρι
κάμποσα κεράσια κόκκινα, τραγανά και υπόξινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου