Μαντλέν με σπανάκι …

… Είδα τη Madeleine κάποτε. Κι ήταν γλυκειά κι όμορφη, σαν κι εκείνη που περίμενε καθημερινά –φευ, εις μάτην- ο Brel.
Για χατήρι της αγόρασα το ειδικό σκεύος με τις γραμμές και την έφτιαξα προ αμνημονεύτων. Προσφάτως έμαθα ότι υπάρχει και αλμυρή τοιαύτη, βλέποντας τη συνταγή για μια Madeleine με σπανάκι και τυριά.
Ωραιοτάτη φαίνεται, θα τη φτιάξω και θα επιχειρήσω να τη φάει η σπανακομάχος κόρη μου. Κι αν αποτύχω –που είναι και το πιθανότερο- μόνη μου θα τη φάω τη Μαγδάλω, με το στόμα μου το μεγάλο …

 

Μαντλέν με σπανάκι

 

  

 

υλικά:
1 κιλό σπανάκι (φρέσκο ή κατεψυγμένο)
1 κουταλιά λάδι
1 κυβάκι βούτυρο (αρωματικό ή σκέτο)
80 γρ. μαργαρίνη (ή βούτυρο)
4 κοφτές κουταλιές αλεύρι
1 κρεμμύδι
1 τρυφερό πράσο
250 γρ. μασκαρπόνε ή τυρί κρέμα (εδώ με χαμηλά λιπαρά)
1 κουτ. γλυκού πάπρικα γλυκειά
τριμμένη γραβιέρα ή ρεγκάτο

 

 

 

Ζεσταίνουμε μαζί το λάδι και το κυβάκι βούτυρο και σωτάρουμε το σπανάκι για 4΄-5΄, αν είναι κατεψυγμένο να ξεπαγώσει κι αν είναι φρέσκο, να μαραθεί και να πέσει σε όγκο. 

Το βάζουμε σε ψιλό σουρωτήρι με σουπιέρα από κάτω του για να μαζεύουμε το ζουμί που βγάζει, και το αφήνουμε για 10΄.

 

 

 

 

 

Λυώνουμε τη μαργαρίνη σε σωτέζα, ρίχνουμε το αλεύρι και το καβουρντίζουμε για 2΄-3΄.

 

 

 

 

 

Προσθέτουμε το κρεμμύδι ψιλοκομμένο και το πράσο, κομμένο σε ροδέλες, και τα σωτάρουμε για 5΄.

 

 

 

 

 

Ρίχνουμε το ζουμί από το σπανάκι και το τυρί κρέμα και ανακατεύουμε καλά μέχρι να έχουμε μια παχύρρευστη κρέμα.

 

 

 

 

 

 

Προσθέτουμε το σπανάκι, τη γραβιέρα, την πάπρικα και αλατοπίπερο και ανακατεύουμε απαλά αλλά πολύ καλά.

 

 

 

 

 

Αδειάζουμε το μείγμα σε βουτυρωμένο πυρέξ ή κεραμικό σκεύος. 
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 40΄ περίπου.

 

 

 

 

 

 

Αν θέλουμε χρησιμοποιούμε το γκριλ για πιο τραγανή επιφάνεια, αφού πασπαλίσουμε με τριμμένη γραβιέρα.

 

 

 

 

 

 

Σερβίρουμε τη μαντλέν σε θερμοκρασία δωματίου.

 

 

  

 

 

  

 

 

 

.

 

Καλαμαράκια γιαχνί με πατάτες …

… Δεν ήταν νησί, ούτε θεριό που κείτουνταν στη θά-λασσα, ούτε η Γοργόνα η αδερφή του Μεγαλεξαντρού.
Δηλαδή νησί ήταν, άσχετα αν – τυπικά και μόνο- τη Λευκάδα την ενώνει δρόμος με την απέναντι στεριά. Σαν εκείνα τα ζευγάρια, τα από χρόνια κουρασμένα και παραιτημένα, που τα δένει το στεφανοχάρτι κι ο τίτλος ‘σύζυγοι’.
Νησί λοιπόν η Λευκάδα. Και ιδανική λύση κοντινής εκδρομής για μας τους ορεινούς, να δούμε λίγη θάλασσα, να πάρει αρμύρα το πετσί μας, να μη σκοντάφτει το μάτι για λίγο στα βουνά.
Και να σκοντάφτει τελικά πού; Στα δεκάδες εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, ταβέρνες και  μαγαζιά που εναγκαλίζονται ασφυκτικά όπου κι αν γυρίσεις στην πόλη της Λευκάδας. Πεζόδρομοι, σημαιάκια, ταμπέλες, μενού, κίνηση, αυτοκίνητα, μουσικές παράταιρες και ταιριαστές, τσίκνες από γύρο και ψητά ψάρια, σουβενίρ συμπαθητικά και κακόγουστα κι η παράδοση να εξαντλείται στα παστέλια, τις λαδόπιτες και τα μαντολάτα.
Υπάρχει ασφαλώς και η άλλη Λευκάδα. Πόσο όμως πρέπει να σκάψεις για να τη βρεις; Και ποιος έχει το χρόνο ή τη διάθεση να το κάνει; Πόσες Τροίες να προσπεράσει μέχρι να βρει εκείνη του Ομήρου, την αυθεντική;
Άσε κατά μέρος τις γκρίνιες και τις αμπελοφιλοσοφίες. Πάρε ένα ταψάκι λαδόπιτα και μερικά λαδοπαξίμαδα. Μαντολάτα και παστέλια για όλους, σαλάμι για το Σαλαμίξ της οικογενείας, κι ένα μπουκάλι ροζολί για το χειμώνα.
Και για τα φαρμάκια …

  

Καλαμαράκια γιαχνί με πατάτες

 

υλικά:
1 κιλό καλαμαράκια
700 γρ. πατάτες
1 μεγάλο κρεμμύδι
1-2 σκελίδες σκόρδο
ντομάτα κονκασέ ή ντοματοχυμός
1 κουτ. γλ. τοματοπελτές
λίγο κόκκινο κρασί
αλάτι, πιπέρι, καπνιστή πάπρικα (γλυκειά)

 

 

 

 

Καθαρίζουμε τα καλαμαράκια, αφαιρούμε, εντόσθια και κόκκαλο, τα πλένουμε καλά και τα κόβουμε σε μέτρια κομμάτια.

Αχνίζουμε το κρεμμύδι με λίγο νερό να μαλακώσει, ρίχνουμε 2-3 κουταλιές λάδι και τα καλαμαράκια και τα σωτάρουμε σε μέτρια φωτιά για 5΄-10΄. Τα καλαμαράκια θα αλλάξουν χρώμα, θα βγάλουν αρκετό υγρό και θα αρχίσουν να ‘κατσαρώνουν’ ελαφρά.

 

 

 

 

 

Ρίχνουμε το σκόρδο σε φετάκια και σβήνουμε με το κρασί. Καθαρίζουμε τις πατάτες, τις κόβουμε σε μέτρια κομμάτια και τις ρίχνουμε στα καλαμαράκια. Ανακατεύουμε καλά ν’ αναμειχθούν, αλατοπιπερώνουμε και νοστιμίζουμε με την πάπρικα. Προσθέτουμε τη ντομάτα και τον πελτέ.

 

 

 

 

 

Ρίχνουμε ζεστό νερό μέχρι να σκεπαστούν σχεδόν οι πατάτες, καπακώνουμε και συνεχίζουμε το μαγείρεμα σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να μαλακώσουν οι πατάτες και να δέσει η σάλτσα (περίπου 30΄-40΄). 

Αν το φαγητό έχει παραπανίσιο ζουμί, βγάζουμε το καπάκι και βράζουμε σε πιο δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί.

 

 

 

 

 

 

Αφήνουμε το φαγητό να ηρεμήσει για λίγο σε θερμοκρασία δωματίου και σερβίρουμε.

 

 

  

 

 

Παραδοσιακό πιάτο της Λευκάδας οι σουπιές γιαχνί με πατάτες. Συνταγή δεν κατάφερα να βρω, αυτοσχεδίασα με καλαμαράκια.

 

 

.

 

Αλμυρό κέικ με μανιτάρια, καπνιστό και φυστίκι Αιγίνης …

… Εν Ελλάδι δεν τα συνηθίζουμε τα αλμυρά κέικ. Κακώς.
Αυτό είναι που λέμε κακή συνήθεια.
Γιατί είναι εύκολα, νόστιμα, θρεπτικά και πολυμορφικά. Και στο διάλειμμα τρώγονται και δίνουν ενέργεια, και στο γραφείο είναι διακριτικό κολατσιό που σε κρατάει, και στη σχολή σε γλυτώνουν από κυλικεία και ουρές.
Κι άλλα καλά έχουν. Διατηρούνται και μεταφέρονται εύκολα, δε θέλουν ούτε ζέσταμα ούτε ψυγείο, δεν τρέχουν, δε στάζουν και δε λερώνουν τσάντες και τσαντάκια. Και κυρίως, είναι σπιτικά και ελεγμένα.
Εάν ακόμη δεν πείστηκες, τι να πω.  I rest my cake …

 

 

Αλμυρό κέικ με μανιτάρια, καπνιστό και φυστίκι Αιγίνης

 

 

 

 

 

υλικά:
150 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
150 γρ. καπνιστό ζαμπόν/μπριζόλα/ γαλοπούλα
(σε ένα κομμάτι)
150 γρ. μανιτάρια (εδώ από κονσέρβα)
80 γρ. φυστίκια Αιγίνης
2 αυγά
1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
5 κουταλιές γάλα
3 κουταλιές τριμμένο σκληρό τυρί
8 κουταλιές ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο

 

 

 

 

Καθαρίζουμε τα μανιτάρια, τα κόβουμε σε φετάκια και τα σωτάρουμε μαζί με το σκόρδο και 3 κουταλιές από το λάδι. Αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε -αν χρειάζεται- ελάχιστο νερό, καπακώνουμε και τα αφήνουμε να μαγειρευτούν μέχρι να μαλακώσουν (10΄-15΄). 

Αν τα μανιτάρια είναι από κονσέρβα, τα ξεπλένουμε και τα στραγγίζουμε καλά.

Κόβουμε σε κυβάκια το ζαμπόν, το ρίχνουμε στα μανιτάρια και τα σωτάρουμε μαζί για 5΄.

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέικιν, κάνουμε μια λακουβίτσα στο κέντρο και ρίχνουμε τα αυγά. Δουλεύουμε με τον αυγοδάρτη και ρίχνουμε το γάλα και το υπόλοιπο λάδι. Ανακατεύουμε με σπάτουλα και προσθέτουμε το καπνιστό και τα μανιτάρια.

 

 

 

 

  

 

 

 

 

Ρίχνουμε το φυστίκι Αιγίνης χοντροτριμμένο και το τριμμένο τυρί. Αν το μείγμα μας φαίνεται σφιχτό, το αραιώνουμε με λίγο γάλα ακόμη.

 

 

 

 

  

 

 

 

 

Αδειάζουμε τη ζύμη σε μικρή φόρμα για κέικ με αντικολλητικό χαρτί.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, για 40΄περίπου. 

Ξεφουρνίζουμε, βγάζουμε το κέικ μαζί με τη λαδόκολλα και το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά πάνω σε σχάρα.

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 
Τρώγεται χλιαρό αλλά και σε θερμοκρασία δωματίου.

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

.

Κράφιν με αμύγδαλα και καστανή ζάχαρη …

… Οι Κένταυροι δεν ήταν ούτε άνθρωποι ούτε άλογα.
Ο Σαββόπουλος δεν ήταν ούτε Πασόκα ούτε ΚΚΕ -ούτε δεκαοχτάρης ήταν, αλλά το παραβλέπω.
Η γοργόνα δεν ήταν ούτε άνθρωπος ούτε ψάρι.
Και τα κράφιν δεν είναι ούτε κρουασάν ούτε μάφιν.
Είναι η νέα μόδα στην Αμερική, την οποία αγνοούσα παντελώς, όπως και τις περισσότερες μόδες εξάλλου.
Τώρα όμως που την έχω υπό την υποψία μου, είπα να ερευνήσω περί τίνος πρόκειται. Έμαθα λοιπόν ότι ακολούθησε τη μόδα των κρόνατς, τα οποία είναι κράμα κρουασάν και ντόνατς. Και ότι τα κράφιν φτιάχνονται με ζύμη για κρουασάν, με μαγιά γι’ αυτό και φουσκώνουν, ή με σφολιάτα, ότι τυλίγονται σε σχήμα μάφιν και ψήνονται ωσαύτως, γενόμενα ωραίγια και φωσκουτά.
Τα δικά μου έγιναν πολύ ωραίγια, αλλά όχι φωσκουτά, ίσως γιατί επέλεξα να τα κόψω στη μέση παρότι γεμιστά.
Θα επανέλθω οσοσνούπω φτιάχνοντάς τα με ζύμη για κρουασάν, για να φουσκώσω μαζί τους από υπερηφάνεια. Προς το παρόν …

 

Κράφιν με αμύγδαλα και καστανή ζάχαρη

 

υλικά:
50 γρ. αμύγδαλα
50 γρ. καστανή ζάχαρη
50 γρ. μαλακή μαργαρίνη
1 κρόκος αυγού
1 κουταλιά αλεύρι

1 φύλλο σφολιάτας

 

 

 

Περνάμε τα αμύγδαλα από τα μικροκύματα, να καβουρντιστούν ελαφρά και να βγάλουν το άρωμά τους. Τα αλέθουμε στο multi.

Ρίχνουμε στα αμύγδαλα τη ζάχαρη, τον κρόκο, το αλεύρι και τη μαργαρίνη και δουλεύουμε το μείγμα με πηρούνι. Ανοίγουμε το φύλλο της σφολιάτας και το κόβουμε κατά μήκος σε 6 λωρίδες.

 

 

 

 

 

Μοιράζουμε τη γέμιση στις λωρίδες, αφού τις ανοίξουμε ελαφρά με το χέρι, και τις τυλίγουμε ρολό. Μπορούμε να κόψουμε κάθε λωρίδα στη μέση για να βγουν οι στρώσεις της, ή να την αφήσουμε ολόκληρη.

 

 

 

 

 

 

Τυλίγουμε κάθε λωρίδα κυκλικά, σαν σαλίγκαρο, είτε με τη γέμιση προς τα μέσα είτε προς τα έξω. Βάζουμε κάθε κράφιν σε βουτυρωμένη φόρμα για μάφιν.

 

 

 

 

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρμο, στους 190 βαθμούς Κελσίου, για 20΄ περίπου.
Αφήνουμε τα κράφιν να κρυώσουν ελαφρά, τα ξεφορμάρουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν πάνω σε σχάρα.

 

 

 

 

 

 

Μπορούμε να τα γεμίσουμε με μαρμελάδα χρησιμοποιώντας κορνέ, ή να τα πασπαλίσουμε απλώς με ζάχαρη άχνη.

 

 

  

  

  

 

 

  

 

 

 

.