Καρπουζένια …

… I did knock. Of course. Κι όχι μια και δυο φορές. Χτύπησα επανειλημμένως όλα τα καρπούζια που υπήρχαν στον πάγκο. Αν είχα μαλλιά ράστα, άνετα θα με πέρναγαν για απόγονο του Marley με κληρονομικό χάρισμα στα κρουστά. 
Κι όλη μέρα τακ-τακ-τακ, τουκ-τουκ –τουκ-τουκ το καρπουζάκι κάνει. Όχι ότι έβγαζα και κανένα συμπέρασμα απ’ τον ήχο. Πρέπει λέει να είναι κούφιος, ξερός και καμπανιστός. Φέξε μου και γλίστρησα. Πιο πιθανό είναι να μου απαντήσει το ίδιο το καρπούζι αυτοπροσώπως, παρά να διαλέξω καλό καρπούζι με μόνο οδηγό το τακ-τακ εσύ, τακ-τακ εγώ.
Με τούτα και μ’ εκείνα πήρα τελικά ένα καρπούζι κι ευτυχώς ήταν καλό. Γινωμένο και γλυκό, με το βαθυκόκκινο το χρωματάκι του, τα καλοωριμασμένα μαύρα, γυαλιστερά κουκουτσάκια του - φάγαμε το μισό μέχρι που πρηστήκαμε, έκανα τη φλούδα γλυκό και με το υπόλοιπο έκανα επιτέλους …

Καρπουζένια

 

υλικά:
καρπούζι (περίπου 2 βαθιά πιάτα)
1,5- 2 φλυτζανάκια του καφέ ζάχαρη
3/4 φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο
6-7 κουταλιές αλεύρι
μέλι, κανέλλα
σουσάμι

Κόβουμε το καρπούζι σε μικρούς κύβους, το βάζουμε σε σουρωτήρι με λεκάνη από κάτω, για να μαζέψουμε το χυμό και να τον πιούμε και το στύβουμε με τα χέρια, φροντίζοντας να μην το διαλύσουμε εντελώς.

 Το αφήνουμε να στραγγίξει για 2 ώρες.

Βάζουμε το στραγγισμένο καρπούζι σε μπωλ και ρίχνουμε λίγη-λίγη τη ζάχαρη, δοκιμάζοντας πόσο γλυκό είναι το μείγμα κι αν χρειάζεται όλη η ποσότητα.

 Προσθέτουμε το λάδι και όσο αλεύρι χρειαστεί, για να έχουμε έναν πηχτό χυλό. 

      

Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί, το πασπαλίζουμε με σουσάμι και αδειάζουμε προσεκτικά το μείγμα του καρπουζιού. 

Η πίτα πρέπει να έχει πάχος περίπου 2,5 εκ.

      

Ραντίζουμε την επιφάνεια με λίγο λάδι ακόμη και πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι.

      

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄- 45΄ ή μέχρι να πήξει και να δέσει. 

Ξεφουρνίζουμε, περιχύνουμε με 2-3 κουταλιές μέλι και πασπαλίζουμε με κανέλλα.

       

Κοτόπουλο φιλέτο με δυο γαρνιτούρες …

… Όπως στα καλά εστιατόρια. Ή όπως στα καλά καφέ. 
Έτσι δε μας έλεγαν κάποτε; Με την τάδε σάλτσα θα τρώτε όπως στα καλά ιταλικά εστιατόρια. Με το δείνα μείγμα θα φτιάχνετε τον καφέ σας όπως στα καλά καφέ. Και πάει λέγοντας και πατώντας στα μικροαστικά κομπλεξάκια και στις ανασφάλειες μας. 
Λίγο τό ’χεις με μια σάλτσα απ’ το σούπερ μάρκετ κι ένα φακελάκι καφέ να διακτινίζεσαι σε τραττορίες, ρεστοράν και καφέ που χαζεύεις στα περιοδικά;
Άσε που αποδεικνύεσαι πιο ξύπνιος απ’ τους άλλους, πιο μάγκας και καραμπουζουκλής. Χωρίς να είσαι σπεσιαλίστας της μαγειρικής, ανέξοδα κι άκοπα έχεις στα πόδια σου όλα εκείνα που τα κορόιδα τραβιούνται να βρουν, ν’ απολαύσουν και να χρυσοπληρώσουν. 
Ενώ το δικό σου είναι ίντιο, ίντιο, ίντιο – σαν το σαλονί καινουργιό. Περίπτωση καζάν-καζάν που λέει κι ο κουμπάρος.
Κι εγώ σήμερα θα σε ταΐσω όπως στα καλά εστιατόρια. Θα ζήσεις στο σπίτι σου στιγμές απόλαυσης και χλιδής που λίγοι και εκλεκτοί ζουν. Μόνο που δεν θα χρησιμοποιήσω δάνειες δυνάμεις. Εγώ θα τα φτιάξω όλα, απ’ την αρχή ως το τέλος. Υπό την υψηλή καθοδήγηση του Jamie …

Κοτόπουλο φιλέτο με δυο γαρνιτούρες
Golden chicken, braised greens and potato gratin

υλικά:
2 φιλέτα από στήθος κοτόπουλου
δεντρολίβανο ή ρίγανη
3 λωρίδες μπέικον

Για τη γαρνιτούρα λαχανικών:
1 πράσο (χωρίς τα φύλλα)
200 γρ. αρακάς
200 γρ. σπανάκι

Για το γκρατέν πατάτας: 
5-6 ισομεγέθεις πατάτες
3 μέτρια άσπρα κρεμμύδια
1 κύβος κότας
100 ml κρέμα γάλακτος
τριμμένη γραβιέρα ή παρμεζάνα
3-4 φύλλα φασκόμηλο

Κόβουμε τα κρεμμύδια σε ροδέλες και τα βάζουμε σε τηγάνι με 2-3 κουταλιές λάδι.

 Τα αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε το ζωμό και τα σωτάρουμε σε μέτρια φωτιά, ρίχνοντας ελάχιστο νερό όποτε χρειάζεται, μέχρι να γίνουν μαλακά και χρυσαφένια.

Καθαρίζουμε τις πατάτες, τις κόβουμε σε λεπτές ροδέλες, τις βράζουμε σε αλατισμένο νερό για 10΄  και τις στραγγίζουμε.

    

Ρίχνουμε τις πατάτες στο τηγάνι με τα κρεμμύδια και ανακατεύουμε. 

Τα αδειάζουμε σε λαδωμένο ταψάκι, περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος, πασπαλίζουμε με το τυρί και τρυπώνουμε εδώ κι εκεί το φασκόμηλο.

       

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, μέχρι να λυώσει το τυρί και να ροδίσει η επιφάνεια.

       

Κόβουμε το πράσο σε ροδέλες και το σωτάρουμε σε λίγο λάδι μέχρι να μαλακώσει. 

Προσθέτουμε τον αρακά, αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε λίγο νερό και τα μαγειρεύουμε μαζί μέχρι να μαλακώσουν. 

Όταν είναι σχεδόν έτοιμα, ρίχνουμε και το σπανάκι και ανακατεύουμε απαλά. 

Δοκιμάζουμε το αλατοπίπερο, αδειάζουμε σε μεγάλη πιατέλα και διατηρούμε τη γαρνιτούρα των λαχανικών ζεστή.

Αλατοπιπερώνουμε τα φιλέτα του κοτόπουλου και από τις δυο πλευρές και τα αρωματίζουμε με ρίγανη ή δεντρολίβανο.

Τα σκεπάζουμε με αντικολλητικό χαρτί και τα χτυπάμε με τον πλάστη της κουζίνας, για ν’ ανοίξουν αλλά και για να εισχωρήσουν τα καρυκεύματα στο κρέας. 

Βάζουμε λίγο λάδι στο τηγάνι και ψήνουμε τα φιλέτα για 5΄ περίπου.

       

Τα γυρίζουμε, ρίχνουμε το μπέικον κομμένο σε κομμάτια και ψήνουμε και την άλλη πλευρά για άλλα 5΄ περίπου.

        

Βάζουμε το κοτόπουλο πάνω στο στρώμα των λαχανικών και συνοδεύουμε με το γκρατέν πατάτας.

     

      

Μαρμελάδα βερύκοκκο με ολόκληρα κομμάτια …

… Είδες τι κορόιδα είμαστε; Πόσο εύκολα παρασυρόμαστε και πόσο λίγο σκεφτόμαστε;
Αρκεί ν’ ακούσουμε σε μια διαφήμιση ότι κάποιο προϊόν περιέχει ολόκληρα κομμάτια φρούτων κι αμέσως ανεβαίνει στην εκτίμησή μας και παίρνει σειρά προτεραιότητας στις επιλογές μας. Σωστό και λογικό, σχεδόν αυτονόητο.
Γιατί όμως; 
Δεν είναι προφανές και  υποχρεωτικό μια μαρμελάδα να περιέχει κομμάτια φρούτου και όχι μόνο χυμό, ζάχαρη και γλυκόζη; Ένα γιαούρτι να έχει ψήγματα έστω του φρούτου που φιγουράρει λαχταριστό στη συσκευασία κι όχι μόνο χρωστικές κι αρώματα; Κι οι χυμοί; Τι χαρά παίρνουμε όταν διακρίνουμε ίνες εσπεριδοειδών μέσα τους - μεγαλύτερη κι απ’ του Κολόμβου όταν είδε στεριά.
Κι είναι τόσο εύκολο να τ’ αγνοήσουμε όλα αυτά. 
Ν’ ανακατέψουμε ένα καλό γιαούρτι με φρέσκα φρούτα εποχής και μια κουταλιά μέλι, να στύψουμε 2-3 πορτοκάλια και να τα πιούμε στην υγειά μας, να φτιάξουμε τις δικές μας μαρμελάδες τώρα που τα φρούτα είναι στην καλύτερη εποχή τους γινωμένα, μυρωδάτα και οικονομικά.
Κοίτα λοιπόν πόσο εύκολα γίνεται μια …

Μαρμελάδα βερύκοκκο με ολόκληρα κομμάτια φρούτου

 

υλικά:
1200 γρ. βερύκοκκα
600-700 γρ. ζάχαρη
χυμός από 1 λεμόνι

προαιρετικά: 
1 λευκόσαρκο ροδάκινο, βανίλια, λικέρ

Πλένουμε τα βερύκοκκα, τα ανοίγουμε στα δύο και βγάζουμε το κουκούτσι. 

Βάζουμε μια στρώση βερύκοκκα σε πλατιά και βαθιά κατσαρόλα και ρίχνουμε από πάνω αρκετή από τη ζάχαρη.

       

Συνεχίζουμε στη λογική του ζάχαρη-πέτσα, ζάχαρη-πέτσα μέχρι να τελειώσουν τα βερύκοκκα και η ζάχαρη. 

Αφήνουμε τα φρούτα με τη ζάχαρη όλη τη νύχτα, να βγάλουν τα υγρά τους και να δημιουργηθεί ένα αρωματικό σιρόπι. 

Βάζουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά, ανακατεύουμε και αφήνουμε τη μαρμελάδα να βράσει για 20΄ περίπου, ξαφρίζοντάς την αν χρειαστεί. 

Καθώς τα βερύκοκκα μαλακώνουν κι ανακατεύουμε, πάντα με ξύλινη κουτάλα τη μαρμελάδα, διαλύονται και πολτοποιούνται ελαφρά και ανομοιόμορφα.

 Όταν δέσει η μαρμελάδα, ρίχνουμε το χυμό λεμονιού, αφήνουμε να πάρει 2-3 βράσεις και αποσύρουμε από τη φωτιά.

        

Για να αποστειρώσουμε τα βαζάκια που θα χρησιμοποιήσουμε, τα βάζουμε στο φούρνο, ανοιχτά μαζί με τα καπάκια τους, στους 120 βαθμούς κελσίου, για 10΄-15΄. 

Τα πιάνουμε με πετσέτα ή γάντι κουζίνας, τα γεμίζουμε με τη ζεστή μαρμελάδα, τα καπακώνουμε και τα γυρνάμε ανάποδα για 10΄.

          

Γυρίζουμε τα βάζα ξανά όρθια και τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς, στήνοντας αυτή για το χαρακτηριστικό ‘ποπ’ του καπακιού, που δηλώνει ότι οι κόποι μας δε θα πάνε χαμένοι κι η μαρμελάδα θα μας γλυκαίνει, μέχρι να ξαναβγούν τα βερύκοκκα.

      

Μπορούμε να αρωματίσουμε τη μαρμελάδα με διάφορους τρόπους. Η δική μας έχει ένα αρωματικό λευκόσαρκο ροδάκινο ανάμεσα στα βερύκοκκα και λίγο λικέρ αρμπαρόριζα.

Βελουτέ πράσινου κολοκυθιού …

Iago: O, beware, my lord, of jealousy;
It is the green-ey'd monster …

Δε θέλω να παραστήσω τον Οθέλλο, ιδίως τώρα στα γεροντάματα. Κι ούτε νομίζω ότι είμαι τύπος ζηλόφθων ή κι αν είμαι το κρύβω καλά.
Όχι πως δε μου κακοφαίνεται όταν το κεφάλι σου γυρνάει καμιά φορά σα ραντάρ προς τις βυζίκοβες και τις κωλάκοβες, αλλά τι να κάνεις κι εσύ; Θες ν’ αγιάσεις και δε σ’ αφήνουν οι διαόλες. Ας όψεται το καλοκαίρι που δίνει αφορμή κι άλλοθι στις περιφερόμενες Εύες να βάζουν αενάως σε πειρασμό τους χαλβάδες τους Αδάμ. Στο λαιμό τους έκατσε το μήλο κι ακόμη δεν έβαλαν μυαλό.
Τέλος πάντων, θα στηρίξω την κλονισμένη μου αυτοπεποίθηση στην παρήγορη ρήση “αξίζει μια γερόκοτα σαράντα πουλακίδες ” και θα στρέψω τα πράσινα ματάκια μου από το πρασινομάτικο τέρας στα πράσινα κολοκυθάκια μου …

Βελουτέ πράσινου κολοκυθιού



  



υλικά:
800 γρ. κολοκυθάκια
3 φρέσκα κρεμμυδάκια
100 ml κρέμα γάλακτος
1 τούφα βασιλικός ή 1 κουταλιά πέστο
ζωμός λαχανικών

Κόβουμε τα κρεμμυδάκια σε ροδέλες και τα ροδίζουμε σε μέτρια φωτιά και 4 κουταλιές λάδι. 

Ρίχνουμε τα κολοκυθάκια κομμένα σε ροδέλες, τα σωτάρουμε για 5΄ και αρωματίζουμε με το πέστο (ή το βασιλικό). 



      



Ρίχνουμε ζωμό λαχανικών, ίσα να σκεπάσει τα κολοκυθάκια, καπακώνουμε και σιγοβράζουμε, μέχρι να μαλακώσουν.



      



Λυώνουμε τα λαχανικά με το ραβδομπλέντερ, προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος, αφήνουμε τη σούπα να πάρει 1-2 βράσεις και αποσύρουμε από τη φωτιά.

Τρώγεται χλιαρή ή κρύα - ανάλογα με τα γούστα και τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.



        

 

Mini gugelhupf cakes …

Μίνι; Αμ, τίποτις δεν έχει μείνει. Τίποτις κρυφό. Ίντα θα δείξουν στο γαμπρό;

Μια καλή ιδέα είναι να του δείξουν τα μίνι γλυκάκια με το όνομα γλωσσοδέτη. 
Mini gugelhupf cakes με αυστριακή καταγωγή κι ούτε που θα προσπαθήσω να τα αποδώσω εις την ελληνικήν. Όσοι το φορούν ξέρουν και να το προφέρουν, αλλά εμείς ξέρουμε να τα τρώμε και χωρίς να τα προφέρουμε. 
Φτου σκουληκομυρμηγκότρυπα, ίδια ο Σπανοβαγγελοδημήτρης Νικόλας του Νικόλα.

Πες τα Γύλο, κύριε Πρόεδρε, να μη μπερδεύεσαι …

Mini gugelhupf cakes

υλικά:
200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
1/4 κουτ. γλυκού σόδα
1/4 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο
220 γρ. ζάχαρη άχνη
2 αυγά
60 ml γάλα
60 ml ηλιέλαιο
60 ml ρούμι ή κονιάκ
2 βανίλιες 


Για το στόλισμα: 
ζάχαρη άχνη
κανέλλα
μαρμελάδα φράουλα

Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε τις φόρμες για gugelhupf (μικρές φόρμες με τρύπα στη μέση, σαν αυτές που χρησιμοποιούμε για μπαμπαδάκια ή και απλές φόρμες για μάφιν).

Κοσκινίζουμε μαζί το αλεύρι, το μπέικιν, το μοσχοκάρυδο και τη σόδα και τα ανακατεύουμε με την άχνη. 

Σε άλλο μπωλ χτυπάμε με αυγοδάρτη τα αυγά, το ρούμι, το γάλα, το ηλιέλαιο και τις βανίλιες. 

Προσθέτουμε λίγο-λίγο το μείγμα των στερεών υλικών και δουλεύουμε μέχρι να αναμειχθούν καλά. 

Μοιράζουμε ομοιόμορφα στις φόρμες.

        

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 30΄-35΄ ή μέχρι τα κέικ να φουσκώσουν και να χρυσίσουν. 

Τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και τα ξεφορμάρουμε.

        

Ανακατεύουμε μαζί άχνη και κανέλλα σε ένα ρηχό πιάτο και βουτάμε τα κέικ όσο είναι ακόμη ζεστά. 

Τα περιχύνουμε ή τα γεμίζουμε με τη μαρμελάδα και σερβίρουμε.