Kalinifta …

Εδώ και καιρό είναι σα να νύχτωσε απότομα στη χώρα, σα να λιγόστεψε το φως. Για άλλους βαθύτερο, για άλλους λιγότερο πυκνό, το σκοτάδι απλώθηκε απότομα. Σαν σε απροειδοποίητη διακοπή ρεύματος – εκεί που είχαμε συνηθίσει με όλα τα φώτα και τις συσκευές αναμμένα, κόβεται ξαφνικά το ρεύμα και πασχίζουμε να συνεχίσουμε ό,τι κάναμε υπό το λιγοστό φως των κεριών.
Φως αγαπημένο πεθύμησα, ήλιον αλλιώτικο, να διώξει λίγο το σκοτάδι. Και ξαναβρέθηκα στη Ματέρα – την τόσο ιδιαίτερη πολιτεία του ιταλικού νότου.

 


Παράξενο να νιώθω τόση οικειότητα και ασφάλεια σε μια πόλη ξένη – ούτε τη γλώσσα της δεν ξέρω. Ξέρω όμως ν’ ακολουθήσω τις μυρωδιές της, να τριγυρίσω στα στενά της χωρίς να χαθώ.

Ξυπνάω στις 7 και πάω γραμμή για το φούρνο. Να πάρω ψωμί παλιοτικό, που μυρίζει προζύμι και ξύλα, φοκάτσια σκέτη μόνο με λάδι και δεντρολίβανο, φρεσκοζυμωμένα παντσερότι με μοτσαρέλα και ντομάτα, κρουασάν που δε θυμίζουν τους παραφουσκωμένους διπλούς αερόσακους της Πάμελα Άντερσον και κουλουράκια κάθε λογής.
Κι από κει στη μικρή λαϊκή για ζουμερά ντοματίνια, ολόγλυκα σταφύλια, ντόπια πεπόνια, αχλάδια και φραγκόσυκα.

Τέσσερις μέρες ξέκλεψα – κι έκλεψα τις τελευταίες ζέστες του καλοκαιρινού ήλιου, τις πρώτες αμυδρές φθινοπωρινές μυρωδιές, γεύσεις, ακούσματα κι εικόνες. Κι έφτιαξα αναμνήσεις φωτεινές, να με συντροφεύουν το χειμώνα που προμηνύεται δριμύς.
Και κοίτα κάτι συμπτώσεις – το τελευταίο βράδυ πριν φύγω μια παρέα μουσικών έστησε μια αυτοσχέδια παράσταση σε μια πλατεΐτσα της πόλης. Με ταραντέλες ζωηρές και μελωδικές καντάτες, διανθισμένες με αφηγήσεις που ελάχιστα κατάλαβα. Κρίμα που τους πέτυχα στο τέλος της παράστασης.

 

Κι εκεί που μάζευαν τα όργανά τους, τα ξανάστησαν για ένα τελευταίο τραγούδι. Και μας ζήτησαν να κάνουμε κύκλο και να το χορέψουμε μαζί τους το κατωιταλιώτικο Kalinifta.
Τραγούδησα, χόρεψα κι έκλαψα μαζί. Μπορεί η απάντηση να είναι τόσο απλή;
Όχι πια “Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ”.
Αλλά “Καληνύφτα σε ’φήνω τσαι φέω,
μα που πάω που σύρνω που στέω,
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ” …

Αύριο είναι μια άλλη μέρα, που έλεγε κι η Σκάρλετ …

Kalinifta

Matinata(Serenata-Καντάδα) in griko/γραικάνικα
Composer/Lyricist:Vito Domenico Palumbo(1856-1918)
from town Calimera-Grecìa Salentina-South Italy

Tien glicea tusi nifta ti en òria (Τί γλυκιά τούτη η νύχτα,τί ωραία)
Cì evò 'en plonno pensèonta 'ss'esena (κι εγώ δεν κοιμάμαι, σκέφτομαι εσένα)
C'ettù mpì 's ti ffenèstra ssu agàpi mu (και εδώ κάτω απ' το παραθύρι σου, αγάπη μου)
Tis kardia mmu su nifto ti ppena mu (της καρδιάς μου σ' ανοίγω τον πόνο μου)

Evò panta ss'esena penseo (Εγώ πάντα εσένα σκέφτομαι)
Jati 'sena, fsichi mmu 'gapò (γιατί σένα ψυχή μου αγαπώ)
Ce pu pao, pu sirno, pu steo (κι όπου πάω, όπου σύρω, όπου μείνω)
Sti kkardia panta sena vastò (στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ)

C'isu mai de m'agapise, oria mou (μα σύ δε μ' αγάπησες ποτέ, ομορφιά μου)
non hai mai sofferto da me (δεν έχεις ποτέ πονέσει για μένα)
Mai citt'orria chili su en onitse (δεν έχεις ανοίξει ποτέ κείνα τα ωραία σου χείλη)
Na mu pi loja agapi vloimena (να μου πούν λόγια αγάπης βλογημένα)

Kalì nifta! Se finno ce fèo (Καληνύχτα σε αφήνω και πάω)
Plaja 'su ti 'vò pirta prikò (κοιμήσου εσύ καθώς φεύγω με πίκρα)
Ma pu pào, pu sirno, pu steo (μα όπου πάω, όπου σύρω, όπου μείνω)
Sti'kardìa panta sena vastò (στην καρδιά μου πάντα εσένα θα κρατώ)