Σπαγγέτι με πιπεριές και μπέικον …

… Είναι μακαρονάς τι να τον κάνω;
Για τον καλό μου ο λόγος, my significant other, το νοικοκύρη του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει. Δεν προφταίνω να πω τι να φτιάξω γι’ αύριο; κι έρχεται αστραπιαία το μια μακαρονάδα.
Και ταυτόχρονα ξεχειλίζει το κυτίο παραπόνων: Πόσο καιρό έχεις να μας κάνεις μακαρονάδα, επειδή δε σου αρέσουν εσένα πρέπει να μην τα τρώμε κι εμείς, κάθεσαι και παιδεύεσαι με τις ώρες και δε μας φτιάχνεις μια μακαρονάδα να τρώμε τρεις μέρες και άλλα παρόμοια και γλαφυρά.
Ένα δίκιο το έχει οφείλω να το αναγνωρίσω, όχι όμως στο να τρώμε τρεις μέρες γιατί τα μακαρόνια πρέπει να τρώγονται πάντα και μόνο φρέσκα. 
Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και του έφτιαξα μια μακαρονάδα με τα όλα της. Πικάντικη, με μπόλικες πιπεριές που του αρέσουν και κομματάκι μπέικον για έξτρα νοστιμιά.
Κι έτρωγε μακαρονάδα το θηρίο τρεις μέρες συνεχόμενα …

Σπαγγέτι με πιπεριές και μπέικον

 

   

υλικά:
1 κόκκινη και μία κίτρινη πιπεριά
1/2 καυτερή πιπερίτσα
100 γρ. μπέικον σε κομματάκια
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
χυμός ντομάτας ή ντοματάκια κονκασέ
2 κουταλιές μαϊντανός ψιλοκομμένος
4 φύλλα βασιλικού κομμένα στη μέση
2 κουταλιές κάππαρη ξεπλυμένη
1/2 κουταλάκι ρίγανη
5-6 ελιές χοντροκομμένες

500 γρ. σπαγγέτι

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι σε βαθύ τηγάνι ή σωτέζα και ροδίζουμε το μπέικον. 

Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο, τις πιπεριές που έχουμε κόψει σε λωρίδες, το μαϊντανό και το βασιλικό και μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσουν οι πιπεριές και το κρεμμύδι.

Ρίχνουμε τη ντομάτα, την καυτερή πιπερίτσα, ρίγανη και αλάτι και βράζουμε σε σιγανή φωτιά για 15΄ περίπου. 

Στο μεταξύ βράζουμε και τα ζυμαρικά σε άφθονο αλατισμένο νερό, σύμφωνα με τις οδηγίες στη συσκευασία. 

Ρίχνουμε στη σάλτσα την κάππαρη και τις ελιές.

Βγάζουμε με πηρούνα τα μακαρόνια και τα ρίχνουμε στη σάλτσα, ανακατεύοντας πολύ καλά σε δυνατή φωτιά για 1΄.

Πασπαλίζουμε με μπόλικο τυράκι και κάνουμε έναν άνθρωπο ευτυχισμένο κι έναν άλλον ησυχάσει κεφαλάρε του …

.

 

Γλυκιά κολοκυθόπιτα …

… Με την πρώτη σταγόνα της βροχής
ξεψύχησε το καλοκαίρι … 
Δε θα παραστήσω ότι λυπάμαι. Αντίθετα χαίρομαι που αυτό το μακρύ, ζεστό κι αφόρητο καλοκαίρι αποφάσισε επιτέλους να μας αφήσει ήσυχους. Το αγαπημένο φθινόπωρο μου χτυπάει την πόρτα – από ευγένεια περισσότερο, γιατί ξέρει ότι είναι πάντα ανοιχτή για εκείνο και περιμένω.
Την πρωινή δροσερή ανάσα που τρυπώνει από τα μισάνοιχτα για λίγο ακόμη παράθυρά μου, τον ήλιο που με χαϊδεύει τρυφερά αντί να με ψήνει ανελέητα, τη βραδινή ψύχρα που με κάνει να ψάχνω για μπουφάν κι αγκαλιά.
Να το καλωσορίσω θέλω, να το υποδεχτώ γλυκά …

Γλυκιά κολοκυθόπιτα

 

   

υλικά:
1 κίτρινη κολοκύθα (~ 1 κιλό καθαρό βάρος)
ζάχαρη ή μέλι
κανέλλα, γαρύφαλλο
2-3 κουταλιές σιμιγδάλι ψιλό
σταφίδες ξανθές ή μαύρες
καρύδι χοντροκομμένο  

500 γρ. φύλλο χωριάτικο (ή κρούστας)

Τα υλικά που θα έχει η γλυκειά κολοκυθόπιτα καθώς και η δοσολογία τους εξαρτώνται από τις προτιμήσεις του καθενός, οπότε μπορούμε να αυτοσχεδιάσουμε ελεύθερα.



Τρίβουμε την κολοκύθα στο χοντρό τρίφτη και την αφήνουμε σε σουρωτήρι να βγάλει τα υγρά της. 

Τη στύβουμε καλά ανάμεσα στις παλάμες μας και τη βάζουμε σε κατσαρολάκι με λίγο λάδι. 

Την αφήνουμε σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας πού και πού, μέχρι να εξατμιστούν τα περισσότερα υγρά. 

Δοκιμάζουμε την κολοκύθα και προσθέτουμε ζάχαρη ή/και μέλι, ανάλογα με το πόσο γλυκιά μας αρέσει.

Ρίχνουμε τις σταφίδες, το καρύδι, τα μπαχαρικά και λίγο σιμιγδάλι, που θα τραβήξει τα παραπανίσια υγρά. 

Λαδώνουμε το ταψί και στρώνουμε 3 χωριάτικα φύλλα λαδώνοντάς τα ανάμεσα.

Απλώνουμε τη μισή γέμιση και καλύπτουμε με 1 ακόμη λαδωμένο φύλλο, το οποίο σουρώνουμε ώστε να μη βγαίνει έξω από το ταψί.

Στρώνουμε την υπόλοιπη γέμιση και καλύπτουμε με τα 2 τελευταία φύλλα, πάντα λαδωμένα. 

Κόβουμε τα φύλλα που περισσεύουν γύρω από το ταψί και γυρίζουμε τις άκρες τους προς τα μέσα. 

Ραντίζουμε την επιφάνεια της πίτας με λίγο νερό.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα περίπου.

Αφήνουμε την πίτα να κρυώσει και πασπαλίζουμε με άχνη και κανέλλα.

Σερβίρουμε.


.

Λουκάνικα με χαλούμι στη λαδόκολλα …

… Καθόμουνα στου Λέντζου  και δεν έπινα καφέ επειδή πίνω μόνο τσάι.
Κι ούτε καθόμουνα στου Λέντζου. Όμως περνούσα απ’ του Γαλέντζου στη Δράμα και δεν μπόρεσα να μην πάρω μπόλικο παστουρμά του και κάμποσα λουκάνικα.

 

 
Από κάποιους γευσιγνώστες, ο παστουρμάς Γαλέντζου θεωρείται ο κορυφαίος στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Είναι βοδινός ή χοιρινός, ανάλογα με την εποχή, έχει ισορροπημένη γεύση και μοσχοβολάει από το τσιμένι. Έτσι που τον είδα να κρέμεται, σε λαχταριστά φρεσκοφτιαγμένα μπαστούνια κρεμασμένα για να στεγνώσουν, παρασύρθηκα και πήρα ένα ολόκληρο μπαστούνι.

Μου το συσκεύασαν σε κενό αέρος και μου είπαν ότι διατηρείται στην κατάψυξη ακόμη και για ένα χρόνο χωρίς να παγώνει, λόγω του αλατιού του. Όχι ότι χρειάστηκε. Μόλις οι γύρω μυρίστηκαν τον παστουρμά, οι παραγγελίες για παστουρμαδόπιτα άρχισαν να πέφτουν βροχή και το μπαστουνάκι  αδυνάτισε επικίνδυνα. Το άφησα να ξεκουραστεί λιγάκι και στράφηκα στα εξίσου νόστιμα λουκάνικα που παράγει ο Γαλέντζος …

Λουκάνικα με χαλούμι στη λαδόκολλα

   

υλικά:
2 χωριάτικα λουκάνικα
100 – 150 γρ. χαλούμι
1 μέτριο κρεμμύδι σε φετάκια
1 φλούδα από λεμόνι
2-3 λιαστές ντομάτες
πιπέρι, δυόσμος

Κόβουμε τα λουκάνικα σε ροδέλες και το χαλούμι σε κυβάκια. 

Τα ανακατεύουμε με το κρεμμύδι τη λεμονόφλουδα και τις ντομάτες και προσθέτουμε πιπέρι και 1 κουταλάκι ξερό δυόσμο. Αλάτι δεν θα χρειαστεί γιατί το χαλούμι είναι αλμυρό τυρί και τα λουκάνικα ήδη αλατισμένα.

Βάζουμε 2 κομμάτια αντικολλητικό χαρτί το ένα επάνω στο άλλο.

Αδειάζουμε τα λουκάνικα και τη συντροφιά τους και κλείνουμε με συρραπτικό φτιάχνοντας ένα πουγκί.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 25΄-30΄.

. 

.

 

Σταφύλι γλυκό του κουταλιού …

… Σε μια ρώγα από σταφύλι …

 

   … Κι αφού τέλειωσε το φαγοπότι των πετεινών του ουρανού, ενέσκηψα εγώ στα σταφύλια. Να προλάβω να φτιάξω και φέτος μπόλικο γλυκό του κουταλιού. Γιατί είναι πανεύκολο και δεν έχω βρει ακόμη κάποιον που να μην του αρέσει.
Κλασσική συνοδεία για τον καφέ, ελαφρύ επιδόρπιο μαζί μ’ ένα άπαχο γιαούρτι και ολοκληρωμένη αμαρτία αν στρογγυλοκαθίσει πάνω σε μια χορταστική μερίδα ολόπαχο παγωτό καϊμάκι, λούζοντάς το με το χρυσαφένιο σιρόπι του …

Γλυκό του κουταλιού σταφύλι

 

   

υλικά:
1 κιλό σταφίδα
600 γρ. ζάχαρη
1 κλωναράκι αρμπαρόριζα
χυμός από μισό λεμόνι

Βάζουμε τη ζάχαρη να βράσει με 3 ποτήρια νερό και την αρμπαρόριζα.

Όταν αρχίσει να δένει το σιρόπι, ρίχνουμε τα σταφύλια που έχουμε πλύνει καλά.

Βράζουμε το γλυκό μέχρι να μαλακώσουν τα σταφύλια, να γίνουν χρυσαφιά και να δέσει το σιρόπι.

Ρίχνουμε το χυμό λεμονιού, αφήνουμε να πάρει 2-3 βράσεις ακόμη και βάζουμε το γλυκό σε αποστειρωμένα βάζα.

Όταν πιάσουν για τα καλά τα κρύα, ξεσφραγίζουμε το πρώτο βάζο και φέρνουμε λίγο καλοκαίρι στην καρδιά του χειμώνα.
Contraria contrariis curantur …

.

Κοχυλάκια με πέστο μαϊντανού και φέτας …

… Πάρε ένα κοχύλι απ’ το Αιγαίο …

     Ούτε απ’ το Αιγαίο, ούτε απ’ το Ιόνιο πήρα κοχύλια φέτος. Δύσκολο το καλοκαίρι, παράξενο, τη θάλασσα δεν την πλησίασα κι ας λαχταρούσα όπως πάντα την αγκαλιά της.
Τα μόνα κοχύλια που πήρα ήταν ένα πακέτο από το σούπερ μάρκετ …

Κοχυλάκια με πέστο μαϊντανού και φέτας

υλικά:
200 γρ. φέτα
1 φλυτζάνι τσαγιού φυλλαράκια μαϊντανού
1 σκελίδα σκόρδο
2 κουταλιές σούπας κουκουνάρι
3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1 κουταλάκι γλυκού ρίγανη ξερή

500 γρ. ζυμαρικό της αρεσκείας μας

Βράζουμε τα ζυμαρικά σε αλατισμένο νερό, φροντίζοντας να κρατάνε λίγο στο δόντι - al dente το λέμε στο χωριό μας. 

Κρατάμε λίγο από το νερό στο οποίο έβρασαν, τα στραγγίζουμε και τα περιχύνουμε με λίγο λάδι. 

Χτυπάμε στο μπλέντερ όλα τα υλικά για το πέστο. Αν είναι σφιχτό, αραιώνουμε με λίγο από το νερό που κρατήσαμε. 

Ανακατεύουμε καλά τα ζυμαρικά με το πέστο και σερβίρουμε.

.

Μάφινς με κολοκυθάκι και ανθότυρο...

… Για ποιον χτυπά η κουδούνα; …

 

     
Για τον Απόστολο Λαμπιρίκο, θα απαντούσε χωρίς δυσκολία ένας λάτρης του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Για τους μαθητές μιας και σήμερα ανοίγουν τα σχολεία, θα απαντούσε ένας λάτρης της κοινής λογικής.
Για μας τους γονείς, απαντώ εγώ.  Δεν είναι ίσως η πιο λογική ή η πιο προφανής απάντηση. Πιστεύω ακράδαντα όμως ότι στην πραγματικότητα χτυπά για μας.
Για μας που συνειδητοποιούμε απότομα το χρόνο που βαραίνει στους ώμους μας …

… για μας, που ξαναρχίζουμε τα δρομολόγια σπίτι-σχολείο-αγγλικά-δραστηριότητες-σπίτι, για μας που περνάμε με αστραπιαία ταχύτητα από τις αναλήψεις στην τράπεζα στις καταθέσεις για εγγραφή – δίδακτρα – βιβλία – τετράδια –ρούχα - παπούτσια.
Και τα παιδιά; 

Αυτά που ξεκινούν με δισταγμό ή φόβο, με όρεξη ή ενθουσιασμό, με βαριεστημάρα ή αδιαφορία το καθημερινό τους μαγγανοπήδαγο;
Που ξυπνούν αξημέρωτα για να γυρίσουν ψόφια το μεσημέρι και να ξαναφύγουν για να γυρίσουν ακόμη πιο ψόφια το βράδυ;
Γι’ αυτά ευτυχώς χτυπάει ακόμη μόνο το κουδούνι.
Εξάλλου το κουδούνι δε χτυπάει μόνο για
μάθημα, αλλά και για διάλειμμα …

Μάφινς με κολοκυθάκι και ανθότυρο

      

υλικά:
1 μεγάλο κολοκυθάκι ή 2 μικρά (περίπου 180-200 γρ)
120 γρ. ανθότυρο
250 γρ. αλεύρι
120 ml ελαιόλαδο
2 αυγά
1 κουταλιά μπέικιν πάουντερ
αλάτι, πιπέρι

Τρίβουμε το κολοκυθάκι στο χοντρό τρίφτη, το αλατίζουμε ελαφρά, το αφήνουμε για λίγο να στραγγίξει και το στύβουμε. 

Χτυπάμε με τον αυγοδάρτη τα αυγά με το λάδι, προσθέτουμε το κολοκύθι και το ανθότυρο και ανακατεύουμε καλά. 

Ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι με το μπέικιν ανακατεύοντας με σπάτουλα. 

Προσθέτουμε πιπέρι ή και αλάτι. Αν το μείγμα προκύψει πολύ σφιχτό, το βοηθάμε με λίγο γάλα.

Αδειάζουμε το μείγμα σε 12 φόρμες για μάφινς, χωρίς να τις γεμίσουμε μέχρι επάνω.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 30΄-35΄. 

Μόλις κρυώσουν λίγο, ξεφορμάρουμε τα μάφινς και τα αφήνουμε να κρυώσουν πάνω σε σχάρα.

Είναι χορταστικό κολατσιό και για μεγαλύτερα παιδιά που πεινάνε στο γραφείο …

.

Τσιζ κέικ με μαρμελάδα δαμάσκηνο …

… Αφρίζεις, ξαφρίζεις εγώ θα σε φάω, είπε ο χωριάτης που αγόρασε μια πλάκα σαπούνι νομίζοντας ότι είναι τυρί.
Κάπως έτσι την έπαθα κι εγώ, αν και τελικά μου βγήκε σε καλό. Σε μια από τις συνήθεις περιπλανήσεις μου σε παντοπωλεία και σούπερ μάρκετ, ψάχνοντας για καινούρια προϊόντα ή άλλα που έχουν διαφύγει της προσοχής μου, είδα στα ψυγεία του Carrefour κοντά στα γιαούρτια ένα γαλλικό προϊόν με ετικέτα fromage frais’  Είχε καλά συστατικά, λίγα λιπαρά και συμφέρουσα τιμή. Το βούτηξα λοιπόν πιστεύοντας ότι είχα βρει κάτι αντίστοιχο με την ιταλική ρικότα και μέχρι να φτάσω στο σπίτι το είχα ήδη χρησιμοποιήσει με το μυαλό μου σε ένα σωρό συνταγές.

Ανοίγοντάς το πήρα την πρώτη κρυάδα καθώς ήταν πιο πολύ σαν γιαούρτι, παρά σαν τυρί. Η μικρή ελληνική ετικέτα το έγραφε καθαρά: επιδόρπιο γιαουρτιού αλλά εγώ η γαλλομαθής πού να την προσέξω. Μετά θυμήθηκα το βλάχο της ιστορίας κι αποφάσισα να πράξω αναλόγως.
Με μια μικρή ποσότητα έφτιαξα ντιπ με πιπεριές Φλωρίνης εμπλουτίζοντάς το με λίγο μανούρι που είχε μείνει στο ψυγείο και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό.
Αναθάρρησα λοιπόν κι αποφάσισα να το δοκιμάσω και σ’ ένα …

Τσιζ κέικ με μαρμελάδα δαμάσκηνο

 

     
υλικά:

1 πακέτο μπισκότα πτι-μπερ
110 γρ. μαργαρίνη
600 γρ. από το εν λόγω τυρί
60 γρ. ζάχαρη άχνη
2-3 ατομικές μερίδες γάλα εβαπορέ (αυτές που βάζουμε στον καφέ)
μαρμελάδα της αρεσκείας μας

Λυώνουμε τη μαργαρίνη σε κατσαρολάκι ή στα μικροκύματα, αλέθουμε τα μπισκότα στο μπλέντερ και τα ανακατεύουμε με τη μαργαρίνη, φροντίζοντας να υγρανθεί να υγρανθεί όλη η ποσότητα. 

Βάζουμε το μείγμα σε φόρμα με στεφάνη και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς κελσίου, για 10΄ περίπου.

Χτυπάμε με το σύρμα των αυγών το τυρί με την άχνη και το εβαπορέ. 

 

Δοκιμάζουμε και προσθέτουμε αν θέλουμε κι άλλη ζάχαρη.

Μόλις κρυώσει λίγο η βάση, τη γεμίζουμε με την κρέμα και αφήνουμε το τσιζκέικ στο ψυγείο αρκετές ώρες να σφίξει. 

Απλώνουμε τη μαρμελάδα και σερβίρουμε.

Ένας από το χωριό εκατέβηκε στη Χώρα, να ψωνίση τυρί. Είδε σαπούνι κι ερώτησε: –Πόσο το τυρί; Ο μπακάλης τού ‘πε: –Πέντε γρόσια. Το είδε φτηνό και του λέει: –Βάλε μου μια οκά!
Στο δρόμο έβγαλε ένα κομμάτι να φάη. Το σαπούνι άφριζε στο στόμα του, μα εκείνος αφ’ την τσιγκουνιά του το ‘τρωγε κι έλεγε: –Τι αφρίζεις και ξαφρίζεις; Τον παρά μου έδωκα, θα σε φάω …

Διήγηση από τη Χίο. Στυλ.Γ. Βίος “Λαογραφία”. Γνωστή και παροιμιακά. Βλ. Ν.Γ. Πολίτου: Παροιμίαι, τόμ.Β΄ (1900) σελ.685, όπου και αρχαίος παρόμοιος μύθος. Το περίπαιγμα είναι διεθνές.

.

 

Γαύρος μπουργέτο …

    … Ψάρωσα με την πρώτη ματιά.  Κοίταξα δεύτερη και τρίτη φορά για να βεβαιωθώ ότι δε με γελούν τα μάτια μου. Το καρτελάκι παρέμενε ίδιο κι απαράλλαχτο, όσες φορές κι αν το κοίταζα: Γαύρος 9,80 €. 
Πάει, χάλασε ο κόσμος. Φωτιά και γαύρα οι τιμές. Ποιο γαύριο περιμένει τα παιδιά μας; Τα ψάρια της φτωχολογιάς - η σαρδέλα, ο γαύρος, η γόπα κι η μαρίδα- ψάρια που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ούτε καν καταδέχονταν να κοιτάξει ο νεοέλληνας, έφτασαν να κοντράρονται με τις τσιπούρες και τα λαβράκια.

Με τέτοια τιμή είναι ιεροσυλία να τον μαγειρέψεις. Καλύτερα να φτιάξεις μια πανάκριβη και υπέρκομψη ζώνη- ένα βραχιόλι έστω, να φοριέται και στο δεξί, σαν κόσμημα …

Μπουργέτο θα τον φτιάξω τον άτιμο. Θα τον φιλετάρω μετά μεγίστης προσοχής και με τα ψαροκόκκαλα θα φτιάξω σκουλαρίκια και κολιέ ή θα στολίσω τα παπούτσια μου. Αμαρτία να πάνε χαμένα …

        

Γαύρος μπουργέτο

 

   
υλικά:
500 γρ. γαύρος
4 ντομάτες περασμένες στον τρίφτη ή ντοματοχυμός
4 σκελίδες σκόρδο σε φετάκια
αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, δαφνόφυλλο

Πλένουμε, καθαρίζουμε και φιλετάρουμε το γαύρο. 

 

Τον αλατίζουμε με χοντρό αλάτι.

 

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και ρίχνουμε το σκόρδο.

Ανακατεύουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να βγάλει το άρωμά του, χωρίς να καεί. 

Προσθέτουμε τις ντομάτες, τη ρίγανη και το δαφνόφυλλο, αλατοπιπερώνουμε και βράζουμε   10΄ μέχρι να αρχίσει να δένει η σάλτσα.

 

Βάζουμε το γαύρο μέσα στη σάλτσα και μαγειρεύουμε 7΄-10΄ χωρίς να ανακατεύουμε, για να μη μας διαλυθεί.

Σερβίρουμε με ψωμί για βούτες.

.

 

Κέικ μαρμπρέ …

… Κλασσική αρχαιότητα …

 

…  δεν είναι μόνο ο Παρθενώνας ή ο Ερμής του Πραξιτέλους που μας έρχονται αυτόματα στο μυαλό, με τη χαρακτηριστική λευκότητα και την αξεπέραστη στιλπνότητα του παριανού μάρμαρου.
Μια κλασσική αρχαιότητα είναι με τον τρόπο του και το κέικ μαρμπρέ, που πήρε το όνομά του από τις χαρακτηριστικές σοκολατένιες γραμμές του, που μιμούνται τα νερά του μάρμαρου.
Αρχαιότητα, γιατί είναι από τις πιο παλιές συνταγές που όλοι οι σχετικά νεώτεροι έχουμε συνδέσει με την παιδική μας ηλικία.
Και κλασσική γιατί, όσες μόδες κι αν έρθουν, όσοι νεωτεριστές τηλεμάγειροι κι αν μας θαμπώσουν περιστασιακά, όσο κι αν υποκύψουμε σε ξενόφερτες γεύσεις και υλικά, πάντα θα λαχταράμε ένα αφράτο και κλασσικό …

Κέικ μαρμπρέ 

 

υλικά:
3 φλυτζάνια τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 κοφτά κουταλάκια μπέικιν πάουντερ
1 3/4 φλυτζανιού τσαγιού ζάχαρη
1 1/4 φλυτζανιού τσαγιού γάλα
150 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου
2 αυγά
2 βανίλιες

50 γρ. κουβερτούρα
4 κουταλιές σούπας νερό
1/2 κοφτό κουταλάκι τσαγιού σόδα

Χτυπάμε το βούτυρο ή τη μαργαρίνη στο μίξερ μέχρι να αφρατέψει και προσθέτουμε λίγη-λίγη τη ζάχαρη. 

Όταν το μείγμα ασπρίσει και γίνει κρεμώδες, ρίχνουμε ένα-ένα τα αυγά, συνεχίζοντας το χτύπημα. 

Προσθέτουμε τη βανίλια και στη συνέχεια, με το μίξερ στη χαμηλή ταχύτητα ή ανακατεύοντας με σπάτουλα, το γάλα εναλλάξ με το αλεύρι, στο οποίο έχουμε ανακατέψει και το μπέικιν πάουντερ.

Βάζουμε την κουβερτούρα μαζί με το νερό να λυώσει σε σιγανή φωτιά ή στα μικροκύματα.  

Όταν λυώσει, προσθέτουμε τη σόδα και ανακατεύουμε καλά. 

Αναμειγνύουμε το 1/3 από τη ζύμη του κέικ με το μείγμα της λυωμένης σοκολάτας. 

Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μία μεγάλη φόρμα για κέικ και ρίχνουμε κουταλιές από την άσπρη και τη σοκολατένια ζύμη.

Μόλις αδειάσουμε όλο το μείγμα βυθίζουμε στη ζύμη, στρίβουμε και ξαναβγάζουμε ένα μαχαίρι ή κουτάλι της σούπας, για να δημιουργήσουμε τα χαρακτηριστικά νερά του μαρμάρου.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα.

Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει, το ξεφορμάρουμε και το πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.

Κλασσικό το κέικ, κλασσική κι η συνταγή της Χρύσας Παραδείση. Παράδεισος …

.