Πουτίγκα ψωμιού με λευκή σοκολάτα και λωτούς …

… Θέλω να ξεχάσω ή μήπως προτιμώ να θυμάμαι; Να ζηλέψω τη λήθη του Μαβίλη ή να κουβαλάω τη νεοαποκτηθείσα εμπειρία, όπως το σημαδεμένο μοσχάρι τη σφραγίδα;
Το δε θέλω να θυμάμαι δε θέλω να ξεχνάω του Πορτοκάλογλου ή το Αλησμονώ και χαίρομαι θυμούμαι και λυπούμαι του πάτριου μοιρολογιού; Το Βάλε μου λάδι στις πληγές του Σταυριανού ή το Ρίξε λάδι στη φωτιά του Μαχαιρίτσα;
Ο λαός έχει και μνήμη και κρίση, λένε οι πολιτικοί. Αλλά εγώ, που έχω μνήμη, είμαι σε κρίση. Θα αλλάξω γραμμήν πλεύσεως. Θα χορηγήσω γενική αμνησία. Θα φτιάξω πουτίγκα με λωτούς …

Πουτίγκα ψωμιού με λευκή σοκολάτα και λωτούς

 

υλικά: 
4 γινωμένοι λωτοί
1 κούπα ζάχαρη 
8 χοντρές φέτες χωριάτικο ψωμί, μπαγιάτικο (περίπου 600 γρ.) 
ξύσμα και χυμός από μισό λεμόνι
1 κουτ. τσαγιού κανέλλα
μια πρέζα μοσχοκάρυδο
170 γρ. λευκή σοκολάτα
2 κούπες γάλα
3 αυγά

επιπλέον ζάχαρη για το πασπάλισμα

Καθαρίζουμε τους λωτούς, αφαιρούμε τα κουκούτσια και τους λυώνουμε με πηρούνι ή με το πρες πουρέ. Τους βάζουμε σε  κατσαρολάκι μαζί με το ξύσμα, το χυμό λεμονιού και τη μισή ζάχαρη (1/2 κούπα). Σιγοβράζουμε ανακατεύοντας μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη και αποσύρουμε από τη φωτιά.

Ζεσταίνουμε σε κατσαρολάκι το γάλα μαζί με την υπόλοιπη ζάχαρη (1/2 κούπα) και τη λευκή σοκολάτα. Ανακατεύουμε σε σιγανή φωτιά μέχρι να λυώσει η σοκολάτα και να διαλυθεί η ζάχαρη και αποσύρουμε από τη φωτιά. 

Βουτυρώνουμε ένα πυρίμαχο σκεύος και το πασπαλίζουμε με ζάχαρη. Κόβουμε το ψωμί σε μεγάλους κύβους και το απλώνουμε στο σκεύος. Το αρωματίζουμε με την κανέλλα και το μοσχοκάρυδο.

Χτυπάμε τα αυγά και ρίχνουμε προσεκτικά και λίγο-λίγο το μείγμα του γάλακτος, αφού κρυώσει ελαφρά για να μην ψήσει τα αυγά. Προσθέτουμε και τους βρασμένους λωτούς και ανακατεύουμε καλά. Περιχύνουμε το ψωμί φροντίζοντας να καλυφθεί παντού από το μείγμα.

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 35΄ περίπου.

Σερβίρουμε την πουτίγκα σκέτη, με κρέμα, γιαούρτι, παγωτό ή σαντιγύ.

 

 

Είναι μια συνταγή που μπορεί να γίνει και με βερύκοκκα στην εποχή τους και, τώρα που το καλοσκέφτομαι, θα την έχω στα υπόψιν για να αξιοποιήσω το τσουρέκι που σίγουρα θα περισσέψει το Πάσχα. Μακροπρόθεσμο σχέδιο βλέπω. Ακούω κάποιον να γελάει;