Βασιλόπιτα – κέικ με ξύσμα εσπεριδοειδών …

… Τελευταία μέρα του χρόνου. Η χαρά κι ο πανικός της νοικοκυράς. Όλα πρέπει να γίνουν μέσα σε λίγες ώρες: η βασιλόπιτα που θα κόψουμε με την αλλαγή του χρόνου αλλά κι η άλλη, η επίσημη, που θα κόψουμε ανήμερα πρωτοχρονιά, καμιά σαλατίτσα για δροσιά, καμιά κροκέτα ν’ αρμυρίσουμε λιγάκι, οι μεζέδες για το βράδυ να μη τσουγκρίσουμε ξεροσφύρι   για το “καλή χρονιά”,-  και φυσικά κανα φυστικάκι, κανα μυγδαλάκι, κανα φουντουκάκι, κανα κρακεράκι με λίγο βουτυράκι, σαλαμάκι, ζαμπονάκι, ξες  καμιά ελίτσα, καμιά σαρδελίτσα, βράσε και καμιά ντουζίνα αυγά, σφιχτά κάντα, έτσι; με μία μαγιονέζα... Και μερικούς τσίρους, κάνε. Α, πού ’σαι, Νάντα; Φτιάξε εκεί πέρα και μια μακαρονάδα με κιμά, καλού-κακού. ΄Ετσι, να τσιμπήσουμε κάτι εντελώς του προχείρου.

Ανήμερα πρωτοχρονιά δε χωράνε πρωτοτυπίες. Θα τηρήσουμε όπως κάθε χρόνο ευλαβικά και κατά γράμμα τοπικά έθιμα και παραδόσεις και θα κόψουμε μια ηπειρώτικη κοτόπιτα – απ’ το πρωί σιγοβράζω τον κόκκορα να γίνει τρυφερός.
Για τη γλυκιά βασιλόπιτα της παραμονής όμως, κάναμε ένα μίνι οικογενειακό συμβούλιο. Είδαμε ένα σωρό συνταγές, κάποιες ολόκληρες υπερπαραγωγές, άλλες με δεκάδες υλικά, με ξηρούς καρπούς, κάντιτα, την πανταχού παρούσα σοκολάτα, με γλάσσο, χωρίς γλάσσο, βασιλόπιτες πολίτικες, σμυρναίικες, βιεννέζικες, με ζύμη που θυμίζει κρουασάν, τσουρέκια, σιροπιαστές, ακόμη κι εναλλακτικές με νιφάδες βρώμης και μελάσσα. 
Καταλήξαμε ότι φέτος θέλουμε μια όσο το δυνατόν απλούστερη βασιλόπιτα, νόστιμη όμως κι αφράτη …

Βασιλόπιτα – κέικ με ξύσμα εσπεριδοειδών

    

υλικά:
125 γρ. μαργαρίνη
250 γρ. ζάχαρη
250 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 αυγά
1/2 κούπα γάλα
1/2 κούπα τριμμένο αμύγδαλο (ή ακόμη 1/2 κούπα αλεύρι)
2 βανίλιες
ξύσμα λεμονιού και πορτοκαλιού

Για τη διακόσμηση:
ζάχαρη άχνη, σταφίδες, αποξηραμένα κράνα, χρωματιστή τρούφα

Χτυπάμε τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη να αφρατέψουν.

 Προσθέτουμε το αυγά και συνεχίζουμε το χτύπημα, μέχρι το μείγμα να γίνει μια λεία και αφράτη κρέμα.

Ρίχνουμε τις βανίλιες, το ξύσμα, το αμύγδαλο (αν το χρησιμοποιήσουμε) και τελευταίο το αλεύρι, εναλλάξ με το γάλα.

Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα ταψάκι με διάμετρο 26 εκ. και αδειάζουμε προσεκτικά το μείγμα. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 175 βαθμούς κελσίου, για 50΄ περίπου.

Όταν κρυώσει λίγο ξεφορμάρουμε τη βασιλόπιτα, την πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη και τη διακοσμούμε.

 

Κυδώνια γεμιστά με κιμά …

                                …  συνέχεια εκ του προηγουμένου

… Λένε ότι τα περισσότερα ‘sequel ’ δεν είναι ποτέ το ίδιο επιτυχημένα με την αρχική ταινία. Το σενάριο ξεχειλώνει, οι ήρωες επαναλαμβάνονται, οι ηθοποιοί χάνουν τον αρχικό τους ενθουσιασμό, οι θεατές δε μένουν ευχαριστημένοι και άλλα παρόμοια. Οι ταινίες του Χάρρυ Πότερ όμως που σάρωσαν στα ταμεία, καθώς και η επιτυχημένη συνέχεια του ιδιωτικού μου σήριαλ “Τι να κάνω με τα απομεινάρια της γαλοπούλας”, άλλα δείχνουν.
Το κρέας που περίσσεψε μεταμορφώθηκε σε χειμωνιάτικο φαγητό ή πίτα. Για τη γέμιση που περίσσεψε όμως, είχα καταλήξει από νωρίς στις εκδοχές: θα μπορούσε να πάρει τη θέση του καβουρμά στη μακεδονίτικη πρασόπιτα ή να γίνει γέμιση είτε σε κρεμμύδια –όπως στα παραδοσιακά σουγάνια- είτε σε κυδώνια. Προτίμησα τα δεύτερα, για να αξιοποιήσω και τα τελευταία που μου είχαν περισσέψει απ’ όταν έφτιαξα το φετινό γλυκό του κουταλιού …

Κυδώνια γεμιστά με κιμά

υλικά:
4 κυδώνια
250 γρ. γέμιση από τη γαλοπούλα

(ή 250 γρ. κιμάς,
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
κουκουνάρι,
κανέλλα, γαρύφαλλο,
λίγο άσπρο κρασί)

Πλένουμε καλά τα κυδώνια χωρίς να τα ξεφλουδίσουμε. 

Τα βάζουμε σε νερό που βράζει για 5΄- 10΄, τα στραγγίζουμε και κόβουμε μια λεπτή φέτα από το πάνω μέρος, την οποία θα χρησιμοποιήσουμε για καπάκι.

Με κουτάλι ή με το εργαλείο που αδειάζουμε τα μήλα βγάζουμε τα κουκούτσια και την περισσότερη από τη σάρκα του κυδωνιού. 

Γεμίζουμε με τον κιμά, σκεπάζουμε κάθε κυδώνι με το καπάκι του και ραντίζουμε με λίγο λάδι ή βάζουμε επάνω ένα κομματάκι μαργαρίνη.

Βάζουμε τα κυδώνια σε ταψάκι ή ατομικά πήλινα και ρίχνουμε λίγο ζεστό νερό ή κρασί.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄  περίπου.

 

Για να φτιάξουμε από την αρχή τη γέμιση, καβουρντίζουμε τον κιμά σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και, μόλις αλλάξει χρώμα, προσθέτουμε το κρεμμύδι.
Όταν μαραθεί σβήνουμε με το κρασί, αλατοπιπερώνουμε, προαιρετικά αρωματίζουμε με κανέλλα και γαρύφαλλο και ρίχνουμε το κουκουνάρι.
Αν θέλουμε, προσθέτουμε και λίγη από τη σάρκα των κυδωνιών.

Πράσα με τα απομεινάρια της χριστουγεννιάτικης γαλοπούλας …

... Τα ρέστα μου.
 Τα βλέπω.
Κι όσο τα βλέπω, τόσο σπάω το κεφάλι μου τι να κάνω με τ’ απομεινάρια μιας μέρας. Ωραίο το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ακόμη και σε εποχή κρίσης είχε το κατιτίς παραπάνω του. Ωραία κι η γαλοπούλα, μεγαλοπρεπής και καλοψημμένη, με τη γέμισή της να ασφυκτιά προσπαθώντας να σκίσει την τραγανή πέτσα για να ξεχυθεί ελεύθερη. Αφού γεμίσαμε  και ξαναγεμίσαμε τα πιάτα μας όμως, αφού τσιμπήσαμε και το βράδυ λίγο κρύο κρεατάκι για μεζέ στο τσίπουρο, η υπόλοιπη γαλοπούλα εγκαταστάθηκε στο ψυγείο περιμένοντας –ίδια δεσποινίς ετών 39- τον ήρωα που θα την αποκαταστήσει.
Ιδού εγώ λοιπόν σηκώνω τα μανίκια, σαν τον όνομα και μη χωριό, κι ετοιμάζομαι να την αποκαταστήσω, να την ανανεώσω και να την ξανασερβίρω, φρέσκια και λαχταριστή …

Πράσα με τα απομεινάρια της χριστουγεννιάτικης γαλοπούλας

 
    

     
υλικά:
1 κιλό πράσα κομμένα λοξά σε ροδέλες
500 γρ. ψαχνό γαλοπούλας σε λωρίδες
3-4 λωρίδες μπέικον
1 κουταλιά λάδι και 1 κουταλιά βούτυρο ή μαργαρίνη
500 ml ζωμός κότας ή λαχανικών
2 κουταλιές σούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50 ml κρέμα γάλακτος
λίγο άσπρο κρασί
θυμάρι 
τριμμένο τσένταρ ή άλλο τυρί (προαιρετικά)

Για την πίτα:
ένα φύλλο σφολιάτας
1 χτυπημένο αυγό ή λίγο γάλα

Κόβουμε σε μεσαία κομμάτια το μπέικον και το ροδίζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι, σε μέτρια φωτιά και χωρίς λιπαρή ουσία. 

Προσθέτουμε λίγο θυμάρι, 1 κουταλιά λάδι και 1 κουταλιά βούτυρο ή μαργαρίνη. 

Ρίχνουμε τα πράσα και ανακατεύουμε μέχρι να αλειφθούν όλα καλά. 

Σβήνουμε με το κρασί και μόλις εξατμιστεί αλατοπιπερώνουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά, σκεπάζουμε και μαγειρεύουμε μέχρι να μισομαλακώσουν τα πράσα (20΄-25΄), ανακατεύοντας πού και πού για να μην κολλήσουν.

Ρίχνουμε τις λωρίδες της γαλοπούλας και το αλεύρι. 

Καβουρντίζουμε για λίγο, προσθέτουμε το ζωμό, σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε μέχρι τα πράσα να λυώνουν και η γαλοπούλα να ξαναγίνει τρυφερή και ζουμερή.

5΄ πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος και το τσένταρ, αφήνουμε το φαγητό να πάρει 1-2 βράσεις και το κατεβάζουμε από τη φωτιά.

 

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα πράσα με τη γαλοπούλα σαν γέμιση σε πίτα, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία με την κοτόπιτα με μανιτάρια:
Αδειάζουμε τη γέμιση σε ορθογώνιο ταψί (περίπου 20χ30 εκ) ή σε πυρέξ.
Αλευρώνουμε ελαφρά τη σφολιάτα και την ανοίγουμε ώστε να είναι μεγαλύτερη από το ταψί. Τη χαράζουμε διαγώνια με μαχαίρι και την απλώνουμε πάνω από τη γέμιση, γυρίζοντας τις άκρες από κάτω.
Αλείφουμε την επιφάνεια με γάλα ή αυγό και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 35΄-40, μέχρι η σφολιάτα να φουσκώσει και να ροδοκοκκινίσει.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                συνεχίζεται …

Γαλοπούλα γεμιστή …

Τιμή και δόξα στο Χριστόφορο Κολόμβο που ανακάλυψε την Αμερική και ήρθαμε σε επαφή με έναν ολόκληρο άγνωστο κόσμο; Ή μήπως κατάρα στο Χριστόφορο Κολόμβο που ανακάλυψε την Αμερική και θαμπωθήκαμε σαν άλλοι ιθαγενείς από χάντρες και καθρεφτάκια;
Τίποτε απ’ τα δύο. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις - εκτός από το μουσαντένιο κέρμα που ήταν ίδιο και από τις δυο πλευρές και κέρδιζε πάντα στο “κορώνα-γράμματα”.
Γι’ αυτό και βαριέμαι να κάνουμε και φέτος την ίδια επετειακή συζήτηση για την ξενόφερτη γαλοπούλα και το πώς προσγειώθηκε στο ελληνικό μας χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Εγώ, νά ’μαι καλά, θα τη φτιάξω και φέτος.
Κι αν δε σου αρέσει, μην τη φας. Εξάλλου, αν δεν έχουμε κανένα έκτακτο βενιζελικό ρεσάλτο, δεν θα λείπει απ’ το τραπέζι μας ούτε το παραδοσιακό χοιρινό με σέλινο, ούτε οι λαχανοντολμάδες. Θα υπάρχει όμως στην τιμητική θέση και η γεμιστή γαλοπούλα – ξενόφερτη ή μη.
Και καλά θα κάνεις να φας φέτος που υπάρχει, γιατί για του χρόνου Δ(ε)ΝΤ(ο βλέπω) …

Γαλοπούλα γεμιστή

    
 
υλικά:
1 γαλοπούλα 4-5 κιλών
1/2 κιλό κιμάς
1/2 κιλό κάστανα βρασμένα
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1/2 φλ. άσπρο κρασί
2 φλ. μπαγιάτικο ψωμί σε μεγάλους κύβους
κουκουνάρι

 

 

Ακόμη πιο αναλυτικά η όλη διαδικασία εδώ.

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και λίγη μαργαρίνη και σωτάρουμε το κρεμμύδι να γυαλίσει.

 Προσθέτουμε τον κιμά και τα εντόσθια της γαλοπούλας ψιλοκομμένα και, μόλις ροδίσουν, αλατοπιπερώνουμε και σβήνουμε με το κρασί. 

Μόλις εξατμιστεί, προσθέτουμε τα κάστανα, το κουκουνάρι και λίγο νερό και μαγειρεύουμε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά.

 Σε άλλο τηγάνι ζεσταίνουμε λίγη μαργαρίνη, ροδίζουμε τα κομμάτια του ψωμιού και τα προσθέτουμε στη γέμιση.

Αλατοπιπερώνουμε καλά τη γαλοπούλα, εσωτερικά και εξωτερικά.

 Γεμίζουμε πρώτα την κοιλιά της και μετά την “τσέπη” που δημιουργείται στο λαιμό της.

 

Με χοντρή κλωστή και σακοράφα ράβουμε και τα δύο σημεία που γεμίσαμε. 

Δένουμε τα πόδια της γαλοπούλας και τις φτερούγες, την αλείφουμε με μαργαρίνη ή φυτίνη και την τοποθετούμε σε γάστρα, επάνω σε σχάρα.

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160 βαθμούς κελσίου, για 4,5-5 ώρες. 

Οι κατεψυγμένες γαλοπούλες έχουν ενσωματωμένο θερμόμετρο και οδηγίες ψησίματος. 

Ούτως ή άλλως, όταν το κρέας σκάει και φαίνεται το κόκκαλο, είναι έτοιμη. 

 

 

Συνοδεύεται εξαιρετικά από ένα γιορτινό μπασμάτι, φτιαγμένο με το ζωμό που μένει στη γάστρα, κάστανα και κουκουνάρια ή από ολόκληρες πατατούλες φούρνου με μυρωδάτη σάλτσα.
    

    

Ρύζι με κάστανα, σταφίδες και κουκουνάρια …

Δε θέλει ρύζι με νερό, θέλει νερό με ρύζι ...
... Από τις αγαπημένες μου παροιμίες αυτή, περιγράφει συνοπτικά και με απόλυτη ακρίβεια τον άνθρωπο το δύστροπο, το στριμμένο, που δεν ευχαριστιέται με τίποτα.
 Εγώ πάντως ευχαριστιέμαι και με το παραπάνω το γιορτινό ρύζι που φτιάχνω κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Συνοδεύει ιδανικά τα ψητά κρεατικά των γιορτών αλλά τρώγεται ωραιότατα και σκέτο, αφού περιέχει όλα όσα μυρίζουν Χριστούγενννα. Kάστανα, κουκουνάρι και ζωμό γαλοπούλας …

Γιορτινό ρύζι με κάστανα, σταφίδες και κουκουνάρια

 

υλικά:
1 κούπα μπασμάτι
3 κούπες ζωμός κότας ή γαλοπούλας
ένα πακετάκι προβρασμένα κάστανα
κουκουνάρι, μαύρες σταφίδες 
2 κουταλιές βούτυρο, λάδι ή μαργαρίνη

Ετοιμάζουμε ένα απλό πιλάφι γυαλίζοντας το ρύζι σε 1 κουταλιά μαργαρίνη, βούτυρο ή λάδι. Προσθέτουμε το ζωμό και σιγοβράζουμε μέχρι να απορροφηθεί.  

Τρυπάμε σε 2-3 σημεία τη συσκευασία των κάστανων και τα ζεσταίνουμε 2΄-3΄ στο φούρνο μικροκυμάτων, στη μέγιστη ισχύ. 

Τα ανοίγουμε με προσοχή και, αν είναι μεγάλα, τα κόβουμε στη μέση.

Σε βαθύ τηγάνι λυώνουμε την άλλη κουταλιά βούτυρο, λάδι ή μαργαρίνη και ροδίζουμε ελαφρά το κουκουνάρι. 

Προσθέτουμε τα κάστανα, τις σταφίδες και το ρύζι και σωτάρουμε ελαφρά ανακατεύοντας απαλά.

 



Είναι το πιο κατάλληλο συνοδευτικό της γεμιστής γαλοπούλας. Για πιο εντυπωσιακή εμφάνιση, μπορούμε να το βάλουμε σε φόρμα.

Χριστουγεννιάτικος κορμός …

Μαθήματα κορμού.
… Τριτοδεσμίτισσα ήμουν και μάλιστα φανατική. Ίσως όχι τόσο σκληροπυρηνική όσο του Δεληβοριά, τα ρητά του Μοντεσκιέ δεν τα έβαζα στο στόμα μου και τα της Καρχηδόνας τα άφηνα στο γερο-Κάτωνα, πάντως περίμενα πώς και πώς τις ώρες των μαθημάτων δέσμης. Με τις αναλύσεις και τις λεπτομέρειές τους, με τις εξαιρέσεις των κανόνων και τις συντακτικές τους ιδιοτροπίες, με τη μετάφραση που δεν ήταν ποτέ αρκετά καλή –“αν είναι ωραία δεν είναι πιστή κι αν είναι πιστή δεν είναι ωραία”.
Τα μαθήματα κορμού δεν τα πολυχώνεψα ποτέ. Μου έτρωγαν χρόνο από εκείνα με τα οποία ήθελα πραγματικά να ασχοληθώ.
Και τώρα που αποφάσισα να φτιάξω ένα χριστουγεννιάτικο  κορμό, αναζήτησα σε βιβλία μαγειρικής, περιοδικά, εκπομπές και διαδίκτυο τα σχετικά μαθήματα. Τα περισσότερα ήταν πανομοιότυπα – κρέμα γάλακτος, κουβερτούρα, σαντιγύ και φτου κι απ’ την αρχή.
Ούτε αυτά τα μαθήματα κορμού ήταν του γούστου μου.  Απόψε αυτοσχεδιάζουμε … 

    

Χριστουγεννιάτικος κορμός

   
υλικά:
125 γρ. ζάχαρη
125 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (κοσκινισμένο)
3 αυγά
1 κουταλιά σούπας χλιαρό νερό

Για τη γέμιση:
ένα βαζάκι κρέμα κάστανο
ή πραλίνα φουντουκιού
ή μαρμελάδα
ή μασκαρπόνε με 2 κουταλιές πραλίνα φουντουκιού

Για την επικάλυψη:
1 φάκελος σαντιγύ σοκολάτα
ή πραλίνα φουντουκιού






Ετοιμάζουμε το παντεσπάνι χτυπώντας στο μίξερ τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν και να αφρατέψουν πολύ (10΄-15’).

Ρίχνουμε το μισό αλεύρι ανακατεύοντας απαλά με σπάτουλα. 

Μόλις το αλεύρι ενσωματωθεί στο μείγμα, ρίχνουμε και το υπόλοιπο. 

Προσθέτουμε το νερό και ανακατεύουμε πολύ ελαφρά, για να μη φύγει ο αέρας από τη ζύμη.

Στρώνουμε ένα ταψάκι διαστάσεων 33x23 εκ. με λαδόχαρτο, το λαδώνουμε και πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι και ζάχαρη. 

Απλώνουμε το μείγμα και το στρώνουμε προσεκτικά με μια σπάτουλα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς κελσίου για 10’-12’, προσέχοντας να παραμείνει το παντεσπάνι αφράτο και μαλακό.

Ανοίγουμε μια λαδόκολλα, την πασπαλίζουμε με ζάχαρη, ξεκολλάμε με μαχαίρι τις άκρες από το παντεσπάνι και το αναποδογυρίζουμε επάνω στη λαδόκολλα.

 Απλώνουμε τη γέμιση που προτιμάμε αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο στις άκρες.

Τυλίγουμε προσεκτικά σε ρολό χρησιμοποιώντας για βοήθεια τη λαδόκολλα.

  

Καλύπτουμε το ρολό με τη σοκολάτα χρησιμοποιώντας μια σπάτουλα. 

Αν θέλουμε, κόβουμε δύο κομμάτια από το ρολό και δημιουργούμε δύο πλαϊνά κλαδιά. 

Με πηρούνι ή σπάτουλα σχηματίζουμε γραμμές στην επιφάνεια του κορμού.

Χιονίζουμε τον κορμό, πασπαλίζοντάς τον με ζάχαρη άχνη.

Ή τον αφήνουμε σκέτο, στο φυσικό του χρώμα.

 

Χειροποίητα …

Κροκοδείλια …

… Και ξαφνικά όλοι φέτος ανακάλυψαν τις μικροχαρές της ζωής.
Τα περιοδικά, που μέχρι πέρυσι δεν καταδεχόταν να μας προτείνουν από τις ιλουστρασιόν ψηλομύτικες σελίδες τους δώρα κάτω από 100 ευρώ, είδαν το φως το αληθινό και συνειδητοποίησαν ότι σημασία δεν έχει το δώρο αλλά η χειρονομία.
Οι γκουρμεδιάρηδες που έστηναν πριν από μας για μας τραπέζια για το ρεβεγιόν, που θα έκαναν τη σαλοτραπεζαρία μας ίσα κι όμοια μ’ εκείνη του Μπάκιγχαμ, εκείνοι που πάθαιναν πολλαπλά εγκεφαλικά στην ιδέα και μόνο να πιούμε το ίδιο κρασί και με τα τρία πιάτα του μενού, ανέκρουσαν πρύμναν και θυμήθηκαν ότι τα ζώα δεν έχουν μόνο ψαρονέφρι αλλά και σπάλα κι ότι αρκεί να μαγειρευτεί με αγάπη και το πιο απλό πιάτο, για να μεταμορφωθεί σε έδεσμα βασιλικό.

Κι οι ξενοδόχοι των χειμερινών προορισμών, αυτοί που εξομοίωσαν -σε τιμές μόνο- κάθε ελληνικό βουνό με τις Άλπεις αλλά και τα καταλύματά τους με κοσμοπολίτικα σαλέ, αφού πρώτα εξολόθρευσαν όσες μύγες είχαν επιβιώσει από το καλοκαίρι, τώρα μας περιμένουν με το κρασί κερασμένο να πανηγυρίζει την άφιξή μας, με μία δωρεάν διανυκτέρευση ή καθυστερημένο check-out και, άκουσον-άκουσον, χωρίς να χρεώνουν πια έξτρα τα ξύλα για το τζάκι που χρυσοπληρώναμε χωρίς καν να το ανάβουμε.

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του λοιπόν, τώρα που ο καθένας απλώνει τα πόδια κατά το πάπλωμά του και τα μεταξωτά βρακιά επιστρέφουν εκεί που ανήκουν. Τώρα που πάψαμε να μαϊμουδίζουμε ξένες συμπεριφορές και να παριστάνουμε κάτι που δεν είμαστε κι ούτε ήμασταν ποτέ. Τώρα που μια κατσαρόλα με λιγότερο χοιρινό και περισσότερα πράσα θα ζεστάνει και θα χορτάσει χριστουγεννιάτικα οικογένειες ολόκληρες. Που οι εορτάζοντες θα πάψουν επιτέλους να κάνουν άσκοπη επίδειξη νεοπλουτισμού σε ορδές μουσαφιραίων, προσφέροντας μόνο σε λίγους και καλούς ένα κρασάκι με μεζέ για το καλό. Τώρα που τα παντελώς άχρηστα δώρα, που όλοι μαζεύαμε γεμίζοντας αποθήκες, θα δώσουν επιτέλους τη θέση τους σε κάτι πιο προσωπικό, ίσως και χειροποίητο, και γι’ αυτό πιο πολύτιμο.   
 
Μια χριστουγεννιάτικη πιατέλα με 2,5 ευρώ από το πολυκατάστημα που κάνει προσφορές στα χριστουγεννιάτικα, μια χρωματιστή ζελατίνα των 50 λεπτών από τα είδη συσκευασίας, λίγα μελομακάρονα και μερικοί κουραμπιέδες από τα χεράκια μας, ένας χρυσός φιόγκος κι έτοιμη η γιορτινή πιατέλα – μακράν καλύτερη από τις προκάτ αντίστοιχες των ζαχαροπλαστείων.

Μικρά βάζα με σπιτικό γλυκό του κουταλιού, γλυκές δωρο-μινιατούρες σε κατακόκκινα τσαντάκια που τελειώνουν γρήγορα και μας αφήνουν με τη γλύκα και το παράπονο, για να μην είμαστε και πλεονέκτες …

 

Ρολό κιμά με σπανάκι και ανθότυρο …

… Όσκαρ πρώτου ρόλου ή ρολού;
  Ήταν μια εποχή που το ρολό κιμά κρατούσε αναμφισβήτητα τον πρώτο ρόλο. Κάθε σπίτι που σεβόταν τον εαυτό του και κάθε νοικοκυρά που ήθελε να μην υστερεί, όφειλε να έχει ένα ρολό κιμά σε κάθε γιορτινό τραπέζι. Στο κέντρο κάθε κυριακάτικου ή γιορτινού γεύματος και σε περίοπτη θέση στους μπουφέδες, το στρουμπουλό ρολό κομμένο σε χοντρές χορταστικές φέτες με τα απαραίτητα βραστά αυγά στο κέντρο τους, τυλιγμένα κατά χοληστερινούχα προτίμηση σε φέτες μπέικον και τυριού, γινόταν ανάρπαστο.
Κι ύστερα πέρασε η μόδα του. Θεωρήθηκε ντεμοντέ, ξεπερασμένο και ολίγον χωριάτικο. Κάπως έτσι εξάλλου έχασαν και τα ομόαιμα κεφτεδάκια την προτίμηση του κοινού.
Τον τελευταίο καιρό, το ρολό επανέρχεται με αργά βήματα στο προσκήνιο. Οι νέες νοικοκυρές μαθαίνουν ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να φτιάξεις σπιτικό ρολό, είτε από φιλέτο χοιρινό, κοτόπουλο ή γαλοπούλα, είτε από κιμά. Απαλλαγμένο από τις υπερβολές του παρελθόντος, σε πιο ελαφρές, πρωτότυπες και νόστιμες εκδοχές, το ρολό αξίζει και πάλι μια θέση στο τραπέζι μας …

Ρολό κιμά με σπανάκι και ανθότυρο

 

υλικά:
800 γρ. μοσχαρίσιος κιμάς
250 γρ. μπαγιάτικο ψωμί μουλιασμένο (χωρίς την κόρα)
200 γρ. σπανάκι
200 γρ. μανιτάρια
200 γρ. ανθότυρο
1/2 κούπα γάλα
1 ντομάτα τριμμένη
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο
1 αυγό
άσπρο κρασί
πιπέρι, θυμάρι, μοσχοκάρυδο

Ζυμώνουμε τον κιμά με το ψωμί, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το γάλα, τη ντομάτα και το αυγό. 

Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε θυμάρι, 1 κουταλιά λάδι, ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε το μείγμα στο ψυγείο να σφίξει.

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε τα μανιτάρια σε δυνατή φωτιά. 

Σβήνουμε με το κρασί και προσθέτουμε το σπανάκι. 

Μόλις πέσει σε όγκο αποσύρουμε από τη φωτιά, αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε μοσχοκάρυδο και το ανθότυρο και ανακατεύουμε καλά.

Βγάζουμε το μείγμα του κιμά από το ψυγείο, τον ζυμώνουμε ξανά απαλά και τον απλώνουμε ομοιόμορφα σε αλουμινόχαρτο. 

Βάζουμε στη μία άκρη τη γέμιση.

Με τη βοήθεια του αλουμινόχαρτου ανασηκώνουμε την άκρη και τυλίγουμε σφιχτά το ρολό.

Κλείνουμε τις άκρες σαν καραμέλα. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα περίπου. 

Αν θέλουμε, ξετυλίγουμε το αλουμινόχαρτο στο τελευταίο 10λεπτο και πασπαλίζουμε το ρολό με τριμμένη γραβιέρα, για να κάνει κρούστα.