… Δεν ήρθε φέτος ο θείος Βαγγέλης στο καθιερωμένο του ραντεβού με την κερασιά που δεσπόζει στην αυλή του σπιτιού του, σ’ ένα ηπειρώτικο ακριτικό χωριουδάκι. Λόγοι οικογενειακοί τον κράτησαν, προς μεγάλη του απογοήτευση, στην τσιμεντούπολη και μας εξουσιοδότησε να τον εκπροσωπήσουμε στο ετήσιο ραντεβού του με τα κεράσια.
Έτσι βρεθήκαμε τροφοσυλλέκτες ένα μαγιάτικο πρωινό, με ψάθινα καπέλα στο κεφάλι, μπόλικες σακούλες στα χέρια και 2 μεγάλα καλάθια στο πορτ μπαγκάζ. Ποτέ δεν είχα φανταστεί πόσα κεράσια έχει ένα και μοναδικό δέντρο. Μαζεύαμε και μαζεύαμε και τελειωμό δεν είχαν.
Κι όταν σακούλες, καλάθια και πορτ μπαγκάζ είχαν ξεχειλίσει και γυρίσαμε θριαμβευτές και τροπαιούχοι στο σπίτι, ήρθαμε αντιμέτωποι με το προφανές ερώτημα: Και τώρα, τι τα κάνουμε τόσα κεράσια; Ξεχωρίσαμε τα πιο ώριμα για φαγητό, φιλέψαμε γείτονες και γνωστούς και το μάτσο, μάτσο –μήτε που χλώμιασε καθόλου.
Ξεδιάλεξα λοιπόν τα πιο τραγανά, τα ανοιχτοκόκκινα που είναι σαν πετροκέρασα, για να φτιάξω γλυκό …
Κεράσι γλυκό του κουταλιού
υλικά:
1 κιλό κεράσια
750 γρ. ζάχαρη
1 κούπα νερό
χυμός από μισό λεμόνι
1-2 βανίλιες (προαιρετικά)
Οπλισμένοι με το ειδικό εργαλείο, γάντια, ποδιά και μπόλικη υπομονή, ξεκουκουτσιάζουμε τα κεράσια πάνω από μία λεκάνη, για να μαζεύουμε και το ζουμί που τρέχει.
Βάζουμε τη ζάχαρη με το νερό να βράσουν και ρίχνουμε τα κεράσια.
Βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν τα κεράσια και να δέσει το σιρόπι.
Ρίχνουμε το χυμό του λεμονιού και τη βανίλια και αφήνουμε το γλυκό να πάρει 2-3 βράσεις.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει.
Κατά διαστήματα κουνάμε την κατσαρόλα, για να πάρουν σιρόπι εσωτερικά τα κεράσια και να φουσκώσουν.
Όταν κρυώσει το γλυκό, το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα.
Τρατάρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου