…Ε, όχι, κύριε, δε γίνεται. Και απαντώ διότι εγώ δε θεωρώ ρητορική την ερώτηση που μου στείλατε με τα newsletter σας, που ξεχειλίζουν απ' το ταπεινό μου μεϊλοκιβώτιο και την οποία βιαστήκατε να απαντήσετε μόνοι σας.
“Βουτιά με το smartphone; Γίνεται”.
΄Όχι, δε γίνεται. Μα τι λέω η τρελλή;
Ασφαλώς και γίνεται. Για να μην πω επιβάλλεται. Είναι δυνατόν να μπεις στη θάλασσα χωρίς τηλέφωνο; Πού πας, ρε Καραμήτρο; Κι αν …; Τι θα κάνεις τότε; Θα δανειστείς το κινητό του περαστικού κάβουρα ή θα κλέψεις data από την περαστική σαρδέλα; Θεός φυλάξοι και μακριά από μας τέτοια συμφορά. Ευτυχώς οι εταιρείες που μας αγαπάνε και θέλουνε μόνο το καλό μας, τράβηξαν καλώδιο μέχρι το νερό. ΄Έφτιαξαν επέκταση του ομφάλιου λώρου που δεν θα κοπεί ποτέ. Και θα παραμείνουμε εσαεί ηλίθια προσκολλημένοι στις έξυπνες συσκευές μας. Πατώντας εμμονικά πλήκτρα στην παραλία, στην ξαπλώστρα, στην ψαροταβέρνα, μέσα στη θάλασσα, έξω απ’ τη θάλασσα, δίπλα στη θάλασσα, πέρα από τη θάλασσα.
Με τα μάτια κολλημένα στις οθόνες, αδιαφορώντας για το απέραντο γαλάζιο, τα καλλίγραμμα ή μη κορμιά, τα καράβια που περνάνε στις θολές γραμμές των οριζόντων, τα σύννεφα που αλλάζουν χαμαιλεοντικά σχήμα και χρώμα, τα πιτσιρίκια που ίσως και να φτιάχνουν ακόμα κάστρα στην άμμο.
Και δε μας κουτσουλάει κανένας γλάρος μπας και συνέλθουμε …
“Βουτιά με το smartphone; Γίνεται”.
΄Όχι, δε γίνεται. Μα τι λέω η τρελλή;
Ασφαλώς και γίνεται. Για να μην πω επιβάλλεται. Είναι δυνατόν να μπεις στη θάλασσα χωρίς τηλέφωνο; Πού πας, ρε Καραμήτρο; Κι αν …; Τι θα κάνεις τότε; Θα δανειστείς το κινητό του περαστικού κάβουρα ή θα κλέψεις data από την περαστική σαρδέλα; Θεός φυλάξοι και μακριά από μας τέτοια συμφορά. Ευτυχώς οι εταιρείες που μας αγαπάνε και θέλουνε μόνο το καλό μας, τράβηξαν καλώδιο μέχρι το νερό. ΄Έφτιαξαν επέκταση του ομφάλιου λώρου που δεν θα κοπεί ποτέ. Και θα παραμείνουμε εσαεί ηλίθια προσκολλημένοι στις έξυπνες συσκευές μας. Πατώντας εμμονικά πλήκτρα στην παραλία, στην ξαπλώστρα, στην ψαροταβέρνα, μέσα στη θάλασσα, έξω απ’ τη θάλασσα, δίπλα στη θάλασσα, πέρα από τη θάλασσα.
Με τα μάτια κολλημένα στις οθόνες, αδιαφορώντας για το απέραντο γαλάζιο, τα καλλίγραμμα ή μη κορμιά, τα καράβια που περνάνε στις θολές γραμμές των οριζόντων, τα σύννεφα που αλλάζουν χαμαιλεοντικά σχήμα και χρώμα, τα πιτσιρίκια που ίσως και να φτιάχνουν ακόμα κάστρα στην άμμο.
Και δε μας κουτσουλάει κανένας γλάρος μπας και συνέλθουμε …
Γαρίδες σαγανάκι με φέτα
υλικά:
2 σκελίδες σκόρδο
10 μεγάλες γαρίδες ή 12-14 μέτριες
λίγο λευκό κρασί
1 κονσέρβα ντομάτα κονκασέ
(ή φρέσκες ντομάτες στον τρίφτη και λίγος πελτές)
μαϊντανός
φέτα ή μη γαλακτοκομικό προϊόν
Αφαιρούμε το εντεράκι από τις γαρίδες, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουμε ολόκληρες μαζί με τα κεφάλια και τα κελύφη.
Ζεσταίνουμε 2 κουταλιές λάδι και ροδίζουμε το σκόρδο, κομμένο σε φετάκια.
Ρίχνουμε τις γαρίδες και τις σωτάρουμε ανακατεύοντας προσεκτικά, να αλλάξουν χρώμα απ’ όλες τις πλευρές.
Σβήνουμε με το κρασί και, μόλις εξατμιστεί, βγάζουμε τις γαρίδες σε πιάτο.
Αφαιρούμε τα κεφάλια και αν θέλουμε τα κρατάμε για να βράσουν μέσα στη σάλτσα δίνοντας περισσότερη γεύση.
Ρίχνουμε τη ντομάτα κονκασέ στο τηγάνι και προσθέτουμε τα κεφάλια που κρατήσαμε για να νοστιμίσουν τη σάλτσα.
Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε ψιλοκομμένο μαϊντανό και βράζουμε για 10΄.
Αφαιρούμε τα κεφάλια αφού τα πιέσουμε καλά με πηρούνι να βγάλουν όλο το ζουμί τους και ρίχνουμε τη φέτα κομμένη σε κυβάκια.
Ρίχνουμε τις γαρίδες στη σάλτσα και μαγειρεύουμε μαζί για άλλα 2΄-3΄.
Σερβίρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου