Καγιανάς με φέτα και σύγκλινο …

… Ο κύριος Δημήτρης, επίθετο δε μάθαμε ποτέ, δούλευε στην αντιπροσωπεία της SEAT πριν από δεκαπέντε χρόνια, όταν καταφέραμε επιτέλους να αγοράσουμε το πρώτο μας τετράπορτο αυτοκίνητο. Κομψότατος, ευγενέστατος και καλοφτιαγμένος, χωρίς γκρίζους κροτάφους και θεληματικό πηγούνι, παρόλα αυτά ένας γοητευτικός άντρας με αέρα και τρόπους. Τον βλέπαμε κάθε χρόνο που πηγαίναμε το αυτοκίνητο για σέρβις και λέγαμε δυο-τρεις κουβέντες.
Ύστερα ήρθε η κρίση, η αντιπροσωπεία έκλεισε, οι άνθρωποι σκορπίστηκαν.
Τον κύριο Δημήτρη τον ξαναείδαμε πέρυσι, στην καινούργια λαϊκή της περιοχής. Ήταν και πάλι πωλητής, σε πάγκο αυτή τη φορά. Το ίδιο ευγενικός και ευδιάθετος, το ίδιο γοητευτικός και χωρίς τα καλοραμμένα κουστούμια, πιο ηλιοκαμμένος από τη δουλειά στα μποστάνια και ευχαριστημένος στο νέο του πόστο. Ξανασυστηθήκαμε, μιλήσαμε και ξαναγίναμε πελάτες του. Δεν είχε ίχνος αμηχανίας ή βαρυγκώμιας. Έπεσε στη θάλασσα και κολύμπησε. Κι αντί για αμάξια με ισπανικά άλογα στη μηχανή, παινεύει τα λαχανικά και τα φρούτα του πάγκου του.
 Αν φορούσα καπέλο, θα του το έβγαζα. Χαίρομαι τους δυνατούς ανθρώπους, σχεδόν τους ζηλεύω.
Όπως ζήλεψα και τις ντομάτες απ’ τον κήπο τους. Γιατί ήταν κι αυτές αληθινές. Η καθεμιά με το σχήμα της, τη διαφορετική ωρίμανση, λίγο ατσούμπαλη και γι’ αυτό φυσική. Επιτέλους, μπορώ τώρα να φτιάξω τον παραδοσιακό λακωνικό ‘καγιανά’ …

Καγιανάς με φέτα και σύγκλινο

υλικά:
2 γινωμένες ντομάτες
3-4 αυγά
1 κομμάτι σύγκλινο
φέτα

Πλένουμε τις ντομάτες, αφαιρούμε τη φλούδα και τα σπόρια και τις κόβουμε σε κυβάκια.

Κόβουμε το σύγκλινο σε μικρούς κύβους.

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και ρίχνουμε τις ντομάτες. 

Μόλις πάρουν βράση τις αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το σύγκλινο.  

Μαγειρεύουμε μέχρι να εξατμιστούν τα περισσότερα υγρά της ντομάτας.

Χτυπάμε τα αυγά και τα αλατοπιπερώνουμε ελαφρά. 

Ρίχνουμε πάνω στις ντομάτες τη φέτα κομμένη σε κύβους και περιχύνουμε με τα αυγά.

Μόλις ψηθεί η κάτω πλευρά, γυρίζουμε με σπάτουλα για να ψηθεί και η άλλη. 

Ο καγιανάς πρέπει να είναι λίγο ζουμερός και όχι εντελώς στεγνός σαν ομελέτα.

Σερβίρουμε αμέσως.

Επειδή έγινε ανάρπαστος, την επόμενη μέρα έφτιαξα ξανά καγιανά επιλέγοντας να ροδίσω πρώτα το σύγκλινο κι ύστερα να ρίξω τη ντομάτα. 

Πιο έντονη η γεύση, αδιόρατα πιο βαρύ το φαγητό.