… Αμ αναστήσαμε, Αγησίλαε.
Χριστός Ανέστη, Αληθώς ο Κύριος, ευχές, αγκαλιές, φιλιά. Τσουγκρίσματα, λαμπάδες που στάζουν στα χέρια μας, παπάδες που πασχίζουν ν’ ακουστούν πάνω στις στρακαστρούκες, μαλλιά που αρπάζουν κι όλο κοιτάμε πίσω απ’ την πλάτη μας μπας κι είμαστε εμείς οι τυχεροί, χαιρετούρες, σπρωξίματα και συνωστισμός στην έξοδο και ουδόλως στην είσοδο του ναού.
Αβάσταχτη η νηστεία - για άλλους των πενήντα και για κάποιους των δυο ημερών. Επιτέλους, θα ορμήξουμε.
Σαν έτοιμοι από καιρό, σα λυσσασμένοι.
Σε κοψίδια, μαγειρίτσες, πίτες, αυγά, κοκορέτσια και γαρδούμπες.
Και στα γλυκά. Κι όταν λέω γλυκά, δεν εννοώ κουλούρια και τσουρέκια. Αυτά είναι βουτήματα, συνοδευτικά του καφέ και του πρωινού. Εννοώ γλυκά γλυκά.
Ένα απολαυστικό γαλακτομπούρεκο,
μια ανοιξιάτικη κι εντυπωσιακή τούρτα με φράουλες,
οι παιχνιδιάρικες φωλιές από σοκολάτα με δημητριακά,
ένα παραδοσιακό εκμέκ κανταΐφι,
ένα ακόμη πιο παραδοσιακό ρεβανί Βέροιας,
μια ελαφριά και δροσερή πανακότα με ξυνόγαλο και γιαούρτι για όσους προσέχουν,
ή ένα συμβολικό ανιέλο ντόλτσε,
λόγω της ημέρας, Αντωνάκη μου.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου