Κουραμπιέδες …

… Μπιαγκέ … ήταν από τις πρώτες λέξεις που είπες. Πρώτα είπες μπαμπά, πολύ αργότερα μαμά κι ανάμεσα στις άλλες λέξεις που επέλεξες να πεις ήταν μπιαγκέ, τουτέστιν κουραμπιές.
Πρωί ήταν, βράδυ ήταν, όταν σε ρωτούσαμε τι θα φας, απαντούσες πάντα “ουάουά μπιαγκέ ” – σε απλή μετάφραση “γάλα με κουραμπιέ ”.
Και καλά το χειμώνα που μπορούσαμε να βρούμε κουραμπιέδες, αλλά το καλοκαίρι; Δεν υπήρχε η τωρινή πληθώρα φούρνων, ζαχαροπλαστείων και παρομοίων ευαγών ιδρυμάτων, ν’ αγοράσουμε 2-3 τρεις κουραμπιέδες να σου φύγει το μεράκι. Κι έτσι το σπίτι μας θύμιζε εργαστήριο της Νέας Καρβάλης που φτιάχνει αδιάκοπα κι ολοχρονίς κουραμπιέδες.
Πολλά άλλαζαν όσο μεγάλωνες. Το γούστο στο ντύσιμο και στη μουσική, οι προτιμήσεις σε χρώματα, βιβλία, παρέες, ταινίες και στο φαγητό. Αλλαγές που δεν πρόφταινα να παρακολουθήσω και να σε ξαναμάθω. Σαν τον υδράργυρο πολλές φορές γλυστρούσες through my fingers all the time …
Τουλάχιστον η προτίμηση στους κουραμπιέδες παρέμεινε σταθερή και αναλλοίωτη …

Κουραμπιέδες

  
   

υλικά:
250 γρ. βούτυρο
150 γρ. αραβοσιτέλαιο
3/4 κούπας ζάχαρη άχνη
1/2 σφηνάκι τσίπουρο
1/2 κουτ. γλ. baking powder
2 βανίλιες
αμύγδαλα καβουρντισμένα (ολόκληρα και με το φλούδι)
650 – 700 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Χτυπάμε πολύ καλά το βούτυρο, μέχρι να αφρατέψει (περίπου 15΄-20΄). 

Ρίχνουμε το λάδι και συνεχίζουμε το χτύπημα για άλλα 10΄. 

Προσθέτουμε τις βανίλιες, το baking powder, το τσίπουρο και την άχνη. 

Συνεχίζουμε το χτύπημα, μέχρι το μείγμα να ασπρίσει και να φουσκώσει (περίπου 10΄- 15΄ ακόμη).

 

Ρίχνουμε λίγο-λίγο το αλεύρι, το οποίο ίσως να μη χρειαστεί όλο, ή να χρειαστεί λίγο παραπάνω. 

Όταν η ζύμη αρχίσει να ξεκολλάει από τα τοιχώματα και να μαζεύεται γύρω από το γάντζο του μίξερ, είναι έτοιμη. 

Αφαιρούμε το γάντζο, προσθέτουμε τα αμύγδαλα και ανακατεύουμε καλά τη ζύμη με το χέρι μας.

 

Παίρνουμε μικρά κομμάτια ζύμης και πλάθουμε κουραμπιέδες στο σχήμα που θέλουμε, φροντίζοντας κάθε κουραμπιές να έχει μέσα τουλάχιστον ένα αμύγδαλο. 

Τους πατάμε ελαφρά ανάμεσα στις παλάμες μας και τους βάζουμε σε ταψί με λαδόκολλα.

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄ περίπου.

Αφήνουμε τους κουραμπιέδες να κρυώσουν ελαφρά και τους πασπαλίζουμε με μπόλικη ζάχαρη άχνη. 

Αν θέλουμε, τους ραντίζουμε και με ανθόνερο.

 

Τρατάρουμε.

  

- Η συγκεκριμένη συνταγή δίνει κουραμπιέδες αέρινους και εύθρυπτους. Αν προτιμάτε τους σκληρούς, συμπαγείς κουραμπιέδες, ίσως να μην είναι η κατάλληλη για εσάς. Δε θα νιώσετε όμως την ευχαρίστηση –για να μη πω ηδονή- που δίνουν καθώς με ένα ελαφρύ, σχεδόν ανεπαίσθητο δάγκωμα, εκρήγνυνται στο στόμα αφήνοντας ένα ελαφρύ άρωμα βουτύρου και μια σκανδαλιστική, και καθόλου λιγωτική, γλύκα.

- Οι χρόνοι για την προετοιμασία είναι ενδεικτικοί. Αν έχουμε ένα δυνατό μίξερ, μπορούμε να το αφήσουμε να χτυπήσει αλύπητα το μείγμα, για να αφρατέψει όσο γίνεται περισσότερο. Αλλά και λιγότερο να τους χτυπήσουμε -όχι όμως κάτω από τους προτεινόμενους χρόνους- γίνονται πολύ καλοί.