… Εδώ τα καλά, τα καλά, τα καλά … όχι αγριογούρουνα. Αυτά τα αφήνουμε για τον Οβελίξ. Εδώ τα καλά καλαμαράκια.
Μετά από οδηγίες, συμβουλές, μυστικά και tips ων ουκ έστιν αριθμός, αλλά και ισάριθμες αποτυχημένες απόπειρες να φάμε στο σπίτι καλοτηγανισμένα καλαμαράκια και όχι την τσίχλα με την οποία συχνά καταλήγουμε εμείς οι ερασιτέχνες, μετά από όλες τις θεωρίες συνωμοσίας για το πώς οι ψαροταβέρνες και τα ουζερί καταφέρνουν να έχουν μαλακά και ζουμερά καλαμαράκια, μετά από ανελέητο σερφάρισμα και ψάξιμο ακόμη και παμπάλαιων περιοδικών με συμβουλές μαγειρικής … επιτέλους τα καταφέραμε.
Τρυφερά, νόστιμα, μαλακά και ζουμερά καλαμαράκια προσγειώθηκαν στο πιάτο μας και εξαφανίστηκαν, μετά πολλών επαίνων, εν ριπή οφθαλμού …
Τηγανητά καλαμαράκια
Κόβουμε τα καλαμαράκια σε ροδέλες, τα πλένουμε και τα στραγγίζουμε πολύ καλά.
Δεν τα αλατίζουμε, για να μη βγάλουν υγρά και τα περνάμε από αλεύρι.
Τινάζουμε το περιττό αλεύρι και τα ρίχνουμε λίγα-λίγα σε λάδι που καίει (όχι σε σημείο που να βγάζει καπνό).
Τα τηγανίζουμε πολύ λίγο -όχι πάνω από 3΄.
Ο χρόνος φτάνει και με το παραπάνω για να ψηθούν και –κυρίως- χωρίς να γίνουν ‘λάστιχο’, αρκεί το λάδι να είναι αρκετό και να τα σκεπάζει.
Τα στραγγίζουμε με τρυπητή κουτάλα, τα αλατίζουμε και τα καταβροχθίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου