Τοστάκια φούρνου με αυγό …

Το κλασσικό τοστάκι, το οποίο δεν θεωρώ φαγητό αλλά λύση ανάγκης, είναι φορές που λύνει τα χέρια. Δυστυχώς όχι τα δικά μου. Για πάνω από δέκα χρόνια προσπαθώ ματαίως να πείσω την κόρη μου να υποκύψει στο κάλεσμά του.
Τι κι αν πήγαμε μαζί στους πάγκους των τυριών και των αλλαντικών για να διαλέξει μόνη της τους συνδυασμούς.
Τι κι αν επινοήσαμε γλυκές εκδοχές του, με πιο επιτυχημένη αυτή με μαρμελάδα πορτοκάλι και νουτέλα, την οποία εδέησε να φάει 2-3 φορές.
Τι κι αν εγκαταστάθηκαν στο ψυγείο μας φέτες γκούντα, ένταμ, ημίσκληρου, τσένταρ, έμμενταλ, γαλοπούλας καπνιστής και άκαπνης, χοιρινής ωμοπλάτης, ψωμιά του τοστ από φούρνους και φουρνάκια. Όλα περίμεναν εις μάτην μια ματιά κι ένα άγγιγμα της άκαρδης.
Περνούσαν χρόνοι δίσεκτοι και μήνες πονεμένοι. Τα ψωμιά μέρα με τη μέρα θύμιζαν δεσποινίδα ετών 39 που όλο και ανέμενε χάνοντας και τη λιγοστή φρεσκάδα που της είχε απομείνει, τα τυριά μούχλιαζαν στο κλάμμα και τα αλλαντικά βούλιαζαν σιγά-σιγά σε μια κολλώδη λίμνη.
Ήταν ώρα να βρεθεί μια λύση …

Τοστάκια φούρνου με αυγό



 

Φτιάχνουμε τα τοστ, παραλείποντας αν θέλουμε το στάδιο της επάλειψης με μαργαρίνη. 

Χτυπάμε 1-2 αυγά με 1 κούπα γάλα και αλατοπιπερώνουμε. 

Βάζουμε τα τοστ στριμωγμένα σε βουτυρωμένο ταψάκι, τα περιλούζουμε με το μείγμα των αυγών και αφήνουμε να απορροφηθεί.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς Κελσίου, μέχρι να λυώσει το τυρί και να ροδοκοκκινίσει το ψωμί.







Τρώγονται αμέσως και επιτέλους γίνονται ανάρπαστα.

Μπισκότα κακάο γεμιστά με μαρμελάδα …

… Το Εμείς οι δυο σαν ένα δυο σώματα ενωμένα είναι το τραγούδι που ταιριάζει γάντι στα μπισκοτάκια μου. Και σπιτικά και γεμιστά.
Η συνταγή δε φαινόταν δύσκολη, μάλλον μπελαλίδικη και χρονοβόρα. Φτιάξε τη ζύμη, άνοιξέ τη σε φύλλο, κόψε με κουπ πατ, άνοιξε μια κεντρική τρύπα στα μισά, ξαναζύμωσε τα περισσεύματα και φτου κι απ’ την αρχή.
Ετοιμαζόμουν να τα προσπεράσω όταν από κάπου ακούστηκε ο Χατζηγιάννης να επιτάσσει ‘εμείς οι δυο σαν ένα’.   
   
 

‘It’s a sign’ αναφώνησα ως άλλη Meg Ryan στο ‘Sleepless in Seattle’ κι αμέσως ανασκουμπώθηκα και τα έφτιαξα …

  

Μπισκότα κακάο γεμιστά με μαρμελάδα



 



υλικά:
400 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
200 γρ. μαργαρίνη
100 γρ. ζάχαρη άχνη
40 γρ. κακάο σε σκόνη
80 γρ. νερό
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
μαρμελάδα (εδώ βερύκοκκο & δαμάσκηνο)

Χτυπάμε τη μαργαρίνη με την άχνη και προσθέτουμε το κακάο και το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ εναλλάξ με το νερό. 

Ζυμώνουμε καλά, φτιάχνουμε μια μπάλα με τη ζύμη, την τυλίγουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε στο ψυγείο για 30΄.

Ανοίγουμε τη ζύμη σε φύλλο πάχους 0,5 εκ. 

Με κουπ-πατ ή ποτήρι, κόβουμε δίσκους με διάμετρο 6 εκ. 

Ξαναζυμώνουμε τα περισσεύματα, ανοίγουμε ξανά σε φύλλο και επαναλαμβάνουμε μέχρι να χρησιμοποιήσουμε όλη τη ζύμη. 

  
 



Χωρίζουμε τους δίσκους σε δύο ομάδες. 

Στο κέντρο των μισών από αυτούς, κόβουμε έναν κύκλο με διάμετρο 3 εκ. Οι δίσκοι αυτοί θα είναι το πάνω μισό του μπισκότου. 

Απλώνουμε τα μπισκότα σε αντικολλητικό χαρτί.    

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160 βαθμούς κελσίου, για 15΄-20΄.

Αφήνουμε τα μπισκότα να κρυώσουν και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη όσα έχουν τρύπα στο κέντρο.

Αλείφουμε τα υπόλοιπα   μπισκότα με μαρμελάδα και τα κολλάμε με τα αχνισμένα, πιέζοντας ελαφρά για να ξεπροβάλει η μαρμελάδα στο παραθύρι.

Ελιοπιτάκια με χαλούμι …

Κρύο καιρός για δύο.  Η μία είναι σίγουρα μια ζεστή και χυλωμένη φασολάδα στρογγυλοκαθισμένη στο κέντρο του τραπεζιού, μεγαλοπρεπής μέσα στη σουπιέρα της και με τους θαυμαστές της έτοιμους να ορμήσουν. Μια τέτοια κυρία όμως έχει και τις ακολούθους της, τις κυρίες επί των τιμών.
Μια ρέγγα καπνιστή ή σαρδέλες του κουτιού, ελιές θρούμπες και Καλαμών, τουρσί σπιτικό και ξυδάτο, ακόμη και κρεμμύδι ολόκληρο σπασμένο με τη γροθιά –για τους πιο τολμηρούς λάτρεις της παράδοσης. 
Όλα τα παραπάνω, νόστιμα και ταιριαστά. Αλλά για το κατιτίς παραπάνω διαλέξαμε να συνοδεύσουμε τη φασολάδα με μια …

Ελιοπιτάκια με χαλούμι 

    



υλικά:
1 κούπα μαύρες ελιές ψιλοκομμένες
1 μεγάλο κρεμμύδι χοντροκομμένο
1 κουταλιά δυόσμος
100 γρ. χαλούμι στο χοντρό τρίφτη 

1 φύλλο έτοιμη ζύμη κουρού (μισό πακέτο)
1 αυγό χτυπημένο (για επάλειψη)

Σωτάρουμε το κρεμμύδι σε λίγο λάδι και μόλις γυαλίσει ρίχνουμε τις ελιές και το δυόσμο. 

Μαγειρεύουμε για 4΄-5΄, προσθέτουμε πιπέρι και αφήνουμε τη γέμιση να κρυώσει λίγο. 

Ρίχνουμε και 2 κουταλιές από το χαλούμι και ανακατεύουμε καλά. 

Αλείφουμε τη ζύμη με αυγό και την πασπαλίζουμε σε όλη την επιφάνεια με το μισό χαλούμι. 

Απλώνουμε στο κέντρο της και κατά μήκος, σε μια φαρδιά λωρίδα, τη γέμιση.



 

Διπλώνουμε τη ζύμη στη μέση, κατά μήκος της λωρίδας και την αλείφουμε με αυγό. 

Πασπαλίζουμε με το το υπόλοιπο χαλούμι. 

Τυλίγουμε τη ζύμη σε σφιχτό ρολό και κόβουμε χοντρές φέτες, πάχους 3-4 εκ. Τις αλείφουμε με αυγό. 

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 35΄-40΄. 

   

Πουτίγκα ψωμιού …

Φρου – Φρου. Και δε μιλάω για φρου - φρου κι αρώματα.
Εννοώ ΤΟΝ Φρου – Φρου, το κοκκινομάλλικο ξωτικό που μας συντρόφευε από τηλεοράσεως στα παιδικά μας χρόνια.
Ένα σκανταλιάρικο καλικαντζαράκι-ξωτικό, αόρατο για όλους εκτός από τον καλόκαρδο μπαρμπούλη. Και από εμάς φυσικά.


 


Τον λάτρευα το Φρου-Φρου. Κι ακόμη τον αγαπάω. Έχει μια ξεχωριστή θέση στις αναμνήσεις μου και στην καρδιά μου.
Και ξαναγίνομαι πιτσιρίκι επαναλαμβάνοντας ακούραστα και με τσιριχτή φωνή στον άντρα μου:
 ‘Θέλω πατιγκούλα, πατιγκούλα σου λέω μπαρμπούλη. Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου και θέλω να μου κάνεις πατιγκούλα. Θέλω σαρλαμάκι και  πατιγκούλα …’

Πουτίγκα ψωμιού

  



υλικά:

2,5 κούπες μπαγιάτικο ψωμί
50 γρ. ξανθές σταφίδες
50 γρ. μαύρες σταφίδες
50 γρ. κόντιτα
450 ml γάλα
2 αυγά
3 κουταλιές ζάχαρη
2 κουταλιές βούτυρο ή μαργαρίνη
2 κουταλιές κονιάκ
1 πρέζα αλάτι
2 βανίλιες
μια χούφτα καρύδια χοντροκομμένα

Βουτυρώνουμε μια μέτρια σε μέγεθος στρογγυλή φόρμα (για περισσότερη ευκολία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα μιας χρήσεως αλουμινένια σκεύη που κυκλοφορούν στο εμπόριο).

Ρίχνουμε το ψωμί που έχουμε κόψει σε κύβους, τις σταφίδες, τα κόντιτα και τα καρύδια και ανακατεύουμε.

Ζεσταίνουμε το γάλα και λυώνουμε το βούτυρο και τη ζάχαρη. 

Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τα αυγά χτυπημένα με το κονιάκ, τη βανίλια και το αλάτι. 

Περιχύνουμε το ψωμί και τις σταφίδες και περιμένουμε 5΄-10΄ να τραβήξει το ψωμί υγρά και να φουσκώσει.

 

Σκεπάζουμε το σκεύος με το καπάκι του ή με αλουμινόχαρτο και το τοποθετούμε σε μεγαλύτερο ταψί, γεμισμένο κατά τα 2/3 με ζεστό νερό.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα περίπου και μέχρι να μην είναι υγρή στο κέντρο. 

Μετά τα πρώτα 45΄, μπορούμε να την ξεσκεπάσουμε και να την ψήσουμε ανοιχτή.

Αφήνουμε την πουτίγκα να κρυώσει, την αναποδογυρίζουμε και τη σερβίρουμε σκέτη ή με σιρόπι βύσσινο.

Φιλέτα γλώσσας με λαχανικά …

 

… “ Όλα είν’ ατμός εκτός από τον έρωτα. Και διαλύονται.
Το χρήμα είν’ ατμός και φεύγει.
Η δόξα είν’ ατμός και πάει”.
                                                                  Θρασύβουλας

Φιλέτα γλώσσας με λαχανικά στον ατμό

    

υλικά:
6 φιλέτα γλώσσας
μισή πατάτα κομμένη σε λεπτές φέτες
μισό πράσο κομμένο σε λεπτές ροδέλες
5-6 ντοματίνια κομμένα στη μέση
μισό ποτηράκι λευκό κρασί
μισό λεμόνι

Σε ελάχιστο λάδι ροδίζουμε την πατάτα και από τις 2 πλευρές. 

Προσθέτουμε το πράσο και τα ντοματίνια και μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσουν λίγο τα λαχανικά. 

Αλατοπιπερώνουμε και βάζουμε τα φιλέτα του ψαριού πάνω στα λαχανικά. 

Προσθέτουμε το κρασί και το χυμό λεμονιού.

  Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο ελάχιστο,  σκεπάζουμε και αφήνουμε το φαγητό να μαγειρευτεί στον ατμό για 10΄-15΄.

Βασιλόπιτα αλά γαλλικά …

… Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αργήσαμε φέτος να την κόψουμε την οικογενειακή βασιλόπιτα. Κάτι οι μισοί που λείπανε ταξιδάκι, κάτι οι υπόλοιποι που είχαν πολλές κοινωνικές υποχρεώσεις, δεν καταφέραμε να μαζευτούμε νωρίτερα.
Δε βαριέσαι. Εδώ κάποιοι σύλλογοι κόβουν την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους ταυτόχρονα με τον αποκριάτικο χορό τους. Νά ’μαστε καλά ν’ ανταμώνουμε και να είναι όλες οι καρέκλες γεμάτες – αρκετές απώλειες είχαμε τα τελευταία χρόνια.
Επί τη ευκαιρία της ονομαστικής εορτής του νοικοκύρη του σπιτιού λοιπόν, στρώθηκε το γιορτινό τραπέζι στο κέντρο του οποίου έπρεπε να στρογγυλοκαθίσει η απαραίτητη βασιλόπιτα.
Τι βασιλόπιτα να κάνω όμως;
Την παραδοσιακή κοτόπιτα με φλουρί; Δεν αρέσει στο τιμώμενο πρόσωπο.
Μια κλασσική βασιλόπιτα-κέικ; Αρέσει στους νεώτερους αλλά δεν ενδείκνυται για τη χοληστερίνη των μεγάλων, ιδιαίτερα μετά από ένα πλούσιο γεύμα.
Μήπως τότε μια πολίτικη βασιλόπιτα-τσουρέκι; Ούτε να την ακούσουν τα πιτσιρίκια, πόσο μάλλον να τη φάνε.
Τότε;
Τότε θα πρωτοτυπήσω και θα φτιάξω μια βασιλόπιτα με ζύμη που θυμίζει κρουασάν. Και θα τη γεμίσω με μαρμελάδα μανταρίνι και τριμμένη κουβερτούρα για να καλύψω όλες τις προτιμήσεις …

Βασιλόπιτα αλά γαλλικά



 



υλικά:
3 1/2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κούπα χλιαρό γάλα
1/3 κούπας ζάχαρη
2 αυγά (το 1 χωριστά ο κρόκος από το ασπράδι)
2 κουταλιές μαγιά σε σκόνη (περίπου 1,5 φακελάκι)
30 γρ. λυωμένο βούτυρο ή μαργαρίνη       
1 πρέζα αλάτι

Ανακατεύουμε το αλεύρι με τη μαγιά, τη ζάχαρη και το αλάτι. 

Ανοίγουμε μια λακουβίτσα και ρίχνουμε το χλιαρό γάλα, το ολόκληρο αυγό και τον κρόκο του άλλου και το βούτυρο. 

Αρχικά ανακατεύουμε κυκλικά, μέχρι η ζύμη να πάρει όλο το αλεύρι (ίσως χρειαστεί ελάχιστο ακόμη).

Στη συνέχεια ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια απαλή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.

 

Σκεπάζουμε τη ζύμη με καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε 5΄-10΄ να ξεκουραστεί. 

Τη χωρίζουμε σε 3 ίσα μέρη. 

Βουτυρώνουμε ταψί με διάμετρο 30 εκ., ανοίγουμε το πρώτο κομμάτι της ζύμης σε στρογγυλό φύλλο με το ίδιο μέγεθος και το στρώνουμε στο ταψί.

Αλείφουμε την επιφάνεια με μαρμελάδα και πασπαλίζουμε με νιφάδες κουβερτούρας ή σοκολάτας γάλακτος.

Εναλλακτικά μπορούμε να ρίξουμε τριμμένα καρύδια, ανακατεμένα με ζάχαρη και κανέλλα, αφού αλείψουμε πρώτα την επιφάνεια της ζύμης με μαλακό βούτυρο).

 

Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε και τη δεύτερη στρώση και καλύπτουμε την πίτα με το τελευταίο φύλλο ζύμης. 

Ακουμπάμε στο κέντρο της πίτας ένα πιατάκι ή καπάκι με διάμετρο 5 εκ. και κόβουμε με πριονωτό μαχαίρι μέχρι κάτω όσα κομμάτια θέλουμε.

 

Πιάνουμε το κάθε κομμάτι και το γυρίζουμε 3 φορές.

 

Σκεπάζουμε τη βασιλόπιτα με μεμβράνη φαγητού και την αφήνουμε να διπλασιαστεί σε όγκο (χρειάζονται 30΄- 45΄ περίπου).

 



Χτυπάμε το ασπράδι που κρατήσαμε με μια κουταλίτσα ζάχαρη και αλείφουμε προσεκτικά την επιφάνεια της πίτας.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, μέχρι να ροδοκοκκινίσει (περίπου 25΄).

Μπορούμε να την πασπαλίσουμε με ζάχαρη άχνη, να την καλύψουμε με γλάσσο ή να την αφήσουμε όπως είναι.

Κι είν’ αλήθεια πως και φέτος το φλουρί θα το βρούνε οι άλλοι …

Αλμυρό κέικ …

… Τέρμα οι γλύκες. Αρκετά πια με τη ζάχαρη, τη σοκολάτα, τα φρούτα, τις σταφίδες, τα κανελλογαρύφαλλα, τα αυγά και τις κρέμες.
Τα φάγαμε, τα χορτάσαμε, θέλουμε κάτι αλλιώτικο.
Ν’ αλλάξουμε λίγο τον αέρα μας, βρε αδερφέ.
Στροφή 180 μοιρών λοιπόν και βάζουμε πλώρη για ένα …

Αλμυρό κέικ

  

      
υλικά:
1 κεσεδάκι γιαούρτι (200 γρ.)
1/2 κούπα ελαιόλαδο
1/2 κούπα χοντροτριμμένο ημίσκληρο τυρί

1/2 κούπα τριμμένη γραβιέρα
2 αυγά
100 γρ. σαλάμι (ή άλλο αλλαντικό)
250 γρ. κόκκινη φαρίνα
2 κουταλιές γάλα

θυμάρι/ ρίγανη/κύμινο/γλυκάνισο

Χτυπάμε με τον αυγοδάρτη το γιαούρτι, το λάδι και τα αυγά. 

Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το αλεύρι. 

Τελευταία ρίχνουμε τα τυριά και το σαλάμι και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα. Αν το μείγμα μας φαίνεται πηχτό, αραιώνουμε με λίγο γάλα.

Στρώνουμε μια μικρή μακρόστενη φόρμα για κέικ με λαδόκολλα και αδειάζουμε το μείγμα. 

Ραντίζουμε την επιφάνεια με τις 2 κουταλιές γάλα και πασπαλίζουμε με τα μυρωδικά της αρεσκείας μας.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄ περίπου.

Ξεφορμάρουμε το κέικ και το αφήνουμε να κρυώσει πάνω σε σχάρα.

Τα αλμυρά κέικ γίνονται εύκολα και γρήγορα, δεν θέλουν χτύπημα ούτε ιδιαίτερες μαγειρικές ικανότητες, είναι μια καλή λύση για την αξιοποίηση τυριών και αλλαντικών που ξεμένουν στο ψυγείο και αποτελούν ιδανικό κολατσιό για το σχολείο ή τη δουλειά.       

.

Γιαννιώτικο …

… Αχ, Γιάννη, την καρδιά μου
ποιος θα τη γιάνει;
Τη λάβωσες με των ματιών σου την κάννη
σκληρός τόσο πολύ να είσαι δεν κάνει …

Surabaya Johnny, είσαι τόσο σκληρός
Surabaya Johnny, Θε μου πώς σ’ αγαπώ
Surabaya Johnny, έχω θλίψη βαθειά
που ’σαι άκαρδο πλάσμα …

Johnny, tu n'es pas un ange.
Ne crois pas que ça me dérange …

Γιαννιώτικο 

 

υλικά:
7 φύλλα κρούστας
250 γρ. φύλλο κανταΐφι
καρύδι τριμμένο
ζάχαρη, κανέλλα και γαρύφαλλο
λυωμένο βούτυρο ή μαργαρίνη ή λάδι

 
Για το σιρόπι:
2 φλυτζάνια ζάχαρη
2 φλυτζάνια νερό
1 κανελλόξυλο, χυμός λεμονιού

Πριν ξεκινήσουμε, ξαίνουμε το κανταΐφι διαχωρίζοντας τις ίνες του όσο περισσότερο μπορούμε. 

Βουτυρώνουμε ένα ταψί με διάμετρο 32 εκ. και στρώνουμε 4 φύλλα κρούστας, βουτυρωμένα ενδιάμεσα. 

Από πάνω απλώνουμε το μισό κανταΐφι και το ραντίζουμε ελαφρά με τη λιπαρή ουσία.

 

Ρίχνουμε ζάχαρη και κανελλογαρύφαλλα στο τριμμένο καρύδι και ανακατεύουμε καλά.
 
Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με το μείγμα του καρυδιού.   

Καλύπτουμε με το υπόλοιπο κανταΐφι, το ραντίζουμε και πάλι ελαφρά και τελειώνουμε με τα υπόλοιπα φύλλα κρούστας, καλά βουτυρωμένα ένα-ένα. 

Με κοφτερό μαχαίρι χαράζουμε την επιφάνεια μπακλαβαδωτά, φροντίζοντας να φτάσουμε μέχρι το στρώμα του καρυδιού.

 
 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 175 βαθμούς κελσίου, μέχρι το γλυκό να ροδίσει καλά (περίπου 35΄-40΄).

 
 

Σιροπιάζουμε το γλυκό ζεστό με χλιαρό σιρόπι.

  Τρατάρουμε.

..

 

Σπανάκι γκρατέν ...

… - Πώς πάει; 
-Σαν τον Ποπάυ! 

Γελάσαμε και σήμερα βρε παιδιά.
Κι όμως κάποτε γελούσαμε. Και με παρόμοια αφελή αστειάκια και με τον Ποπάυ και την παρέα του –ήρωες σχεδόν άγνωστους στα σημερινά παιδιά.
Και τι έγινε; Θα μου πεις. Οι εποχές αλλάζουν μαζί με τους ήρωές τους –χάρτινους και μη.
Δεν έγινε και τίποτε. Μόνο που είναι ωραίο να έχεις κοινές παραστάσεις, σημεία αναφοράς και κώδικες επικοινωνίας με τα παιδιά σου. Πώς να καταλάβει η κόρη μου γιατί λέω ότι το ανηψάκι μου, που άρχισε να μπουσουλάει, σέρνεται στο πάτωμα σαν το Ρεβυθούλη; Ή ότι μια κουραστική μέρα έγινα Τιραμόλα για να τα προλάβω όλα;
Στην εποχή της αυτοκρατορίας των fast food και της παντοκρατορίας των χάμπουργκερ, πώς να καταλάβει ότι για μας το χάμπουργκερ ήταν ένα μυστηριώδες και παράξενο φαγητό, κάτι σαν στρογγυλό σάντουιτς με άγνωστο περιεχόμενο, που κατάπινε σε ντουζίνες ο Πόλντο;

       

Κι άντε να εξηγήσω στο wiki-child μου που με κοιτάζει έκπληκτο γιατί συγκινούμαι όταν, περνώντας καμιά φορά από επαρχιακές κωμοπόλεις, βλέπω σνακ-μπαρ -άλλο απολίθωμα κι αυτά- που ονομάζονται Πόλντο. 
Τουλάχιστον τον Ποπάυ τον ξέρουν ακόμη τα παιδιά. Ας είναι καλά η εμμονή και η άρρηκτη σύνδεσή του με το σπανάκι. Κι όσο κι αν απομυθοποιήθηκε η θρυλική περιεκτικότητα του σπανακιού σε σίδηρο, πάντα όταν το καταναλώνουμε ελπίζουμε κρυφά σε σιδερένια μπράτσα και οργανισμό σαν του Ποπάυ. 
Όπως βλέπεις, επιστράτευσα όλα μου τα όπλα –παιδικές αναμνήσεις, συγκίνηση, νοσταλγία, ακόμα και πλούσια εικονογράφηση. Τι άλλο να κάνω για να σε πείσω να το φας επιτέλους το ταλαίπωρο το …

Σπανάκι γκρατέν

 

 
     υλικά:
1 κιλό φρέσκο σπανάκι
2 αυγά
φέτα, ανθότυρο και γραβιέρα κατά βούλησιν
άνηθος ή μαϊντανός
τριμμένη φρυγανιά

Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο λάδι και βάζουμε λίγο λίγο το σπανάκι να μαραθεί και να πέσει. 

Το αλατίζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά. 

Ανακατεύουμε το σπανάκι με τα αυγά, τα τυριά και τα μυρωδικά. 

Ρίχνουμε πιπέρι και το αδειάζουμε σε βουτυρωμένο ταψί. 

Πασπαλίζουμε την επιφάνεια με την τριμμένη φρυγανιά και λίγη γραβιέρα, για να κάνει κρούστα.

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄-25΄.

 

.