Πιταρούδια …

… Ο μικρός τηγανιστής.

Με το τηγάνι έχω κάκιστες σχέσεις. Κατ’ αρχήν αντιπαθώ τα τηγανητά φαγητά, γιατί θεωρώ ότι η γεύση του λαδιού καταλήγει να υπερισχύει όλων των άλλων. Αναρωτήθηκα αν είχα πάντα αυτή τη γνώμη ή αν, τα τελευταία χρόνια και στα πλαίσια μιας πιο υγιεινής διατροφής και στάσης, εξοβέλισα το τηγάνισμα. Θυμήθηκα ότι και μικρή όταν ήμουν δεν έτρωγα τηγανητές πατάτες, κατεξοχήν παιδικό φαγητό, και ξεμπέρδεψα μια και καλή με τις όποιες αμφιβολίες.

Επίσης μισώ θανάσιμα την τρομερή ατσαλιά του τηγανίσματος. Τα λάδια που πετάγονται παντού, την κουζίνα που θέλει γερό τρίψιμο, το τηγάνι που θέλει καλό μούλιασμα και τη μυρωδιά που πλανάται για ώρες στην ατμόσφαιρα, όσα παράθυρα κι αν ανοίξεις, όσο βούισμα απορροφητήρα κι αν υποστείς.

Έλα όμως που η υπόλοιπη οικογένεια αγαπά τη γεύση του τηγανητού και διαμαρτύρεται εντόνως, κύριε Βαλάσκο. Πώς να συνδυάσω τα δύο άκρα αντίθετα;
Σε μια κρίση ευφυΐας λοιπόν, βρήκα τη λύση. Αποφάσισα με συνοπτικές διαδικασίες να απονείμω στο έτερον μου ήμισυ που τό ’χω σε εκτίμηση τον επίζηλο τίτλο του μικρού τηγανιστή.

Σε μια λιτή αλλά συγκινητική τελετή και τηρώντας όλους τους τύπους και το απαραίτητο πρωτόκολλο, έλαβε το χρίσμα, περιενεδύθη την ολόσωμη ποδιά και του παρεδόθη σκεύος τηγανίσματος αντικολλητικόν και καινουργές, με την ευχή να το χρησιμοποιήσει μυαλωμένα διά το κοινόν καλόν και την εντολή να τηγανίσει πάραυτα τα …

Πιταρούδια

υλικά:
250 γρ. ρεβύθια βρασμένα ή από κονσέρβα
1 μεγάλη ντομάτα σε κυβάκια
1 κρεμμύδι χοντροκομμένο
αλεύρι, ξερός δυόσμος

Αλέθουμε τα ρεβύθια στο μπλέντερ, προσθέτουμε τη ντομάτα και το κρεμμύδι και ανακατεύουμε καλά με κουτάλι. 

Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε δυόσμο κατά βούλησιν, ελάχιστο νερό και αλεύρι τόσο, ώστε να έχουμε ένα πηχτό μείγμα.

Ζεσταίνουμε λάδι και ρίχνουμε κουταλιές από το μείγμα. 

Μόλις τα πιταρούδια πάρουν χρώμα από τη μια πλευρά, τα γυρίζουμε. 

Τα βγάζουμε να στραγγίξουν σε απορροφητικό χαρτί.

Σερβίρουμε με δροσερό τζατζίκι.

..